ساعاتی پیش، کمپانی لایکا (Leica) از بروزترین کالا سری TL خود، یعنی دوربین لایکا TL2 پرده گشود. این کالا بدون آینه بوده و لنزهایی با قابلیت جابه‌جایی دارد. دوربینی که جایگزین TL خواهد شد. البته شرکت لایکا قیمت بالایی هم برای دوربین جدیدش در نظر گرفته است. علاقه‌مندان می‌توانند این محصول را با قیمت ۱۹۵۰ دلار خریداری کنند.
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
دوربین لایکا TL2 به لنزی ۲۴ مگاپیکسلی با سنسورهای APS-C و پردازشگر تصویر Maestro II تجهیز شده که پیشرفت زیادی در این سری از تولیدات محسوب میشود. غیر از این، کالا تازه لایکا بهبودهایی در عرصه رنگ، کنتراست و رزولوشن تصویر نیز داشته است. افزایش سرعت فوکوس اتوماتیک به ۱۶۵ میلی‌ثانیه، گسترش سرعت شاتر به ۱/۴۰۰۰۰ ثانیه و گسترش تعداد تصویر‌ها در حالت عکاسی پشت سر هم به ۲۰ فریم بر ثانیه، از مهمترین پیشرفت‌های بروزترین دوربین بدون آینه لایکا است.
فیلمبرداری با لایکا TL2

توانایی‌های فیلمبرداری دوربین لایکا TL2 نیز دستخوش تفاوت مثبتی شده است؛ علاقه‌مندان به عکاسی قادر خواهند بود تا با این دوربین، ویدیوهایی با رزولوشن ۴K را با نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه ضبط کنند. ضمن اینکه، توانایی ضبط ویدیوهای ۱۰۸۰ با نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه و ۷۲۰ با نرخ ۱۲۰ فریم بر ثانیه نیز وجود خواهد داشت.

از این پس مصرف کنندگان قادر خواهند بود تا با بهره برداری از ال‌سی‌دی لمسی ۳٫۷ اینچی دوربین لایکا تی ال ۲ (Leica TL2)، سوژه مورد نظر خود را ردیابی کنند که این شیوه، کار را برای عکاسان بسیار ساده تر از قبل خواهد نمود.

دوربین میرورلس TL2 به علاوه از طرف دیگر توانایی اتصال به شبکه جهانی وب از روش وای‌فای داخلی را داشته و نیز توانایی دارد به وسیله کابل HDMI و یا از روش درگاه USB 3.0، به دیگر ابزار‌ها وصل شود.

مصرف کنندگان قادر اند لنزهای سری TL لایکا را به روش مستقیم، و لنزهای سری SL این تولیدکننده را با بهره برداری از آداپتور ویژه به دوربین تازه خود وصل کنند.
هزینه دوربین لایکا TL2

دوربین لایکا TL2 در رنگ‌های سیاه و نقره‌ای و با بدنه‌ای از نوع آلومینیوم در معرض بوده و با هزینه ای برابر با ۱۹۵۰ دلار به فروش خواهد رسید.
منبع: عکاسی

دوربین‌های پولاروید قدیمی را به یاد دارید؟ همان‌هایی که بلافاصله پس از گرفته‌شدن عکس، آن را چاپ می‌کردند و به شما تحویل می‌دادند. اتفاقا در یکی دو سال گذشته، پولاروید مدل جدیدی از این نوع دوربین‌های خود را به بازار عرضه کرد. البته باید بگوییم که چند سالی است که از رونق دوربین های فوری با ابتکار کمپانی‌هایی مانند فوجی‌فیلم و معرفی تولیداتی مانند اینستاکس می‌گذرد. دوربین‌هایی که کارکردی شبیه به دوربین‌های عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد قدیمی پولاروید دارند.

اگر با این دوربین ها کار کرده باشید در این دوربین‌ها فیلم درون دوربین قرار می‌گیرد و فورا بعد از فشردن دکمه شاتر، فیلم از دوربین بیرون می‌آید و بعد از چند دقیقه تصویر روی آن ظاهر می‌گردد.

نکته جالب در باب این دوربین‌ها و تصویر‌های گرفته‌شده به وسیله آن‌ها این است که مصرف کنندگان یا از عکاسی یا آن‌ها بسیار راضی هستند و عکاسی با چنین دوربین‌هایی را تجربه‌ای لذت‌بخش می‌دانند و یا بعد از اولین آزمایشات عکاسی به روش تمام و کمال از تار بودن، تیره بودن و یا بیش‌ازحد روشن بودن تصویر‌ها ناراضی هستند!

دلیل عدم رضایت عده ای مصرف کنندگان از این دوربین‌ها، درواقع عدم رعایت عده ای نکات ساده است که ما در این نوشته به آن‌ها خواهیم پرداخت.
اینستاکس مینی ۸ حاوی تنوع رنگ جذابی است

دوربینی که در این نوشته موردبررسی قرارگرفته، فوجی فیلم اینستاکس مینی ۸ است که به دلیل هزینه خوب و تنوع رنگ علاقه مندان بیشتری درمقایسه با دیگر نمونه‌ها دارد.

مسئله نور

نکته اصلی در باب دوربین INSTAX MINI 8 این است که سرعت شاتر این دوربین‌ ثابت و برابر با ۱/۶۰ ثانیه است. از طرف دیگر حساسیت فیلم‌های موجود برای این دوربین‌ها نیز مقداری ثابت است. پس تنها راه تنظیم نوردهی برای جلوگیری از بیش‌ازحد تیره یا بیش‌ازحد روشن شدن تصویر‌ها تغییر نور تابیده‌شده به فیلم از روش تغییر درجه دیافراگم است!

با اینحال مسئله اینجاست که تنظیم دیافراگم هم گرچه متغیر است با اینحال تا حد فراوانی بر عهده خود دوربین است.

این دوربین حاوی چهار مود عکاسی است که برای هر یک، یک ‌شکل و چراغ روی بدنه آن تعبیه‌شده است و هرکدام یک درجه دیافراگم ویژه دارد.

توصیه یکی از این حالت‌ها بر عهده خود دوربین است و دوربین نیز در بیشتر مواقع در تشخیص میزان نور محیط خوب رفتار می‌کند. و تنها تغییری که بر عهده استفاده کننده است امکان چرخاندن حلقه دور لنز برای انتخاب حالت پیشنهادشده به وسیله دوربین و یا انتخاب حالتی ست که به نظر خود استفاده کننده خوب‌تر از توصیه دوربین است.

چهار حالت از عبارت‌اند از:

    داخلی / شب : باعلامت خانه و F/12.7 (بیشترین حد نوردهی)
    ابری / سایه : با علامت ابر و F/16
    نیمه‌ابری / آفتاب ملایم: با علامت خورشید و F/22
    آفتاب یا نور شدید: با علامت خورشید تابان و F/32 (کمترین حد نوردهی)

+ حالت Hi-key برای محیط‌ها کم‌نور
چهار حالت عکاسی و حلقه چرخنده دور لنز instax MINI 8

برای خراب نشدن تصویر‌ها تنها کفایت می کند که قبل از فشردن دکمه شاتر، مطمئن شوید که یکی از چراغ‌ها روشن است و دوربین نور محیط را به‌خوبی تشخیص داده است و سپس حلقه چرخنده را بچرخانید تا علامتش روی آن و همراه با چراغ روشن‌شده قرار بگیرد. به همین سادگی و تنها با مطمئن شدن از تشخیص صحیح دوربین (که معمولاً هم صحیح خواهد بود) و انتخاب آن میتوانید مطمئن باشید که عکسی بیش‌ازحد تاریک یا روشن ثبت نخواهد شد.

با این وجود درصورتی‌که احساس می‌کنید دوربین دچار اشتباه شده، میتوانید حلقه چرخنده را روی حال خوب قرار دهید.
اینستاکس نور محیط را تشخیص می‌دهد با اینحال تصمیم گیرنده نهایی کسی است که تصویر را می‌گیرد

شما از این امکان در جهت تاریک‌تر یا روشن‌تر کردن تصویر‌ها نیز میتوانید استفاده کنید. برای نمونه اگر سوژه در سایه (یا هوای ابری) قرار دارد و دوربین نیز همین حالت را تشخیص داده، میتوانید با قرار دادن حلقه چرخنده روی حالت “آفتاب” باعث بسته‌تر شدن دیافراگم و کمتر شدن نور ورودی و درنتیجه تیره‌تر شدن تصویر شوید!

و یا با قرار دادن حلقه چرخنده روی حالت “خانه” نور تابیده‌شده به فیلم را گسترش دهید و تصویر روشن‌تری داشته باشید . . .

حالت داخلی (با علامت خانه) برای محیط‌هایی با کمترین نور بوجود آمده است. اگر دوربین این حالت را تشخص داد و احساس کردید که نور بیش‌ازحد کم است، میتوانید با گزینش گزینه Hi-key تصویر روشن‌تری بگیرید.
تاثیر گزینه HI-KEY در عکاسی در محسط کم نور

مشکلات دیگر

نمونه دیگری از مشکلات تصویر‌های ثبت‌شده با این دوربین‌ها تار بودن تصویر‌ها و شفافیت کم سوژه است. اگر دقت کرده باشید دور لنز این دوربین حداقل فاصله فوکوس ۰٫۶ متر یا ۶۰ سانتی‌متر درج شده است. یعنی این دوربین تنها قادر به ثبت سوژه‌های موجود در محدوده ۶۰ سانتیمتری و بیشتر از لنز است و امکان ثبت تصویر‌های سلفی در حالتی که دوربین را در دست و به سوی خود گرفته‌اید، حدوداً ناممکن است. حداکثر فاصله فوکوس نیز برای این دوربین تقریبا ۲٫۵ متر ذکرشده است که این میزان غیرقابل تغییر است. با این وجود سوژه هایی که در فاصله دورتر از این میزان قرار دارند آنچنان تار نخوهند شد .

بیاد داشته باشید که اینستاکس یک فلاش در بیشتر مواقع اکتیو دارد و در صورت تشخیص صحیح نور محیط و رعایت حداقل و حداکثر فاصله از آن، در حقیقت تصویر سوژه‌ای را که در محدوده نور فلاشش باشد را به بهترین نحو ثبت خواهد نمود.

نکات مهم دیگر

چند نکته پیشتر گفته شده که به خاطر داشتن آن‌ها امکان دارد در ثبت تصویر‌های بهتر به کمک شما بیایند:

    تصویر‌های در محیط خارجی و نور طبیعی بهتر ثبت می‌شوند
    درصورتی‌که در محیط‌های بسته تصویر می‌گیرید سعی کنید لامپ‌ها را روشن کنید و یا گزینه HI-KEY را انتخاب کنید
    از انتخاب گزینه HI-KEY در نور آفتاب خودداری کنید
    تازه ترین نکته در باب ثبت تصویر به وسیله این دوربین نگرفتن دوربین به سوی منبع نور شدید و خورشید است، درصورتی‌که چنین اشتباهی را مرتکب شوید مطمئناً تصویر شما به‌اصطلاح “می‌سوزد”

درنهایت

از اینستاکس انتظار کفیت فوق‌العاده در حد یک دوربین دیجیتال را نداشته باشید!

در انتها میبایست یادآوری کنیم که اینستاکس یک دوربین هوشمند نیست و ثبت تصویر‌های خوب در گروی رعایت نکات کوچکی است که در اینجا ذکر شد. این دوربین دیزاین شده تا در کمترین لحظه یک تصویر قابل‌لمس و حقیقی در دست شما بگذارد، پس عکاسی با آن را یاد بگیرید و خاطرات خود را ماندگار کنید.

منبع: عکاسی

 شما ممکن است متوجه شده باشید که گاهی اوقات تصاویری از مناظر عالی و خوش منظر می گیرید، اما بینندگان آنطور که انتظار دارید به آن تصاویر واکنش نشان نمی دهند. شما یک عکس به خوبی ترکیب بندی شده، با نوردهی مناسب از یک صحنه دراماتیک به آنها ارائه می دهید، اما بینندگان به سرعت از آن می گذرند. چرا این اتفاق برای عکس های منظره شما می افتد؟ در این آموزش به شما خواهیم گفت چگونه با اضافه کردن حس مقیاس عکس هایتان را جذاب تر کنید.
[مقیاس در عکاسی کودک در آتلیه کودک

یک دلیل ممکن است این باشد که بیننده نمی تواند حس مقیاس آن صحنه را درک کند. آنها نمی توانند بگویند که دارند به یک چیز واقعا بزرگ نگاه می کنند، یا فقط چیزی که در تصویر بزرگ به نظر می رسد. بینندگان معمولا توسط دوربین فریب می خورند، به طوری که چیزهای کوچک، بزرگ به نظر می رسند.

به یاد داشته باشید که یک عکس تنها نمایش دو بعدی از یک صحنه است و درک درست آن برای بیننده دشوار است. شما تنها کسری از ثانیه برای انجام این کار وقت دارید، در غیر این صورت بیننده احتمالا به سراغ چیز دیگری می رود.
استفاده از آیتم ها برای ایجاد حس مقیاس

ایجاد یک حس پرسپکتیو مناسب در عکس ها می تواند دشوار باشد. به عنوان مثال، ممکن است عکسی از چند صخره داشته باشید، اما ممکن است برای بیننده واضح نباشد که این صخره ها ۷ فوت ارتفاع دارند یا ۷۰۰ فوت.

این اتفاق همیشه برای من می افتد، و هارد من پر از عکس صخره های بزرگ و کوه هایی است که به تصاویر جذابی تبدیل نشدند، چون هیچ حس مقیاسی ندارند. با این حال در نمونه زیر، فکر می کنم که می توانید حس ارتفاع این صخره ها را درک کنید. چطور؟
[مقیاس در عکاسی منظره]

من فکر می کنم که این به خاطر وجود قلعه در وسط تصویر است. این تنها یک آیتم کوچک است، اما چشم شما بر روی آن قرار می گیرد و از آن برای درک مقیاس بقیه تصویر استفاده می کند.

این مسئله احتمالا چیزی نیست که واقعا در مورد آن فکر کنید، اما با این وجود اتفاق می افتد. شما می دانید که قلعه ها نسبتا بلند هستند، و به طور ناخودآگاه از این دانش برای افزودن حس مقیاس به کل تصویر استفاده می کنید.
یافتن آیتم هایی برای استفاده جهت ایجاد حس مقیاس

همین پویایی در زمینه های دیگر نیز صدق می کند. لازم نیست تصویر شما صخره های دراماتیک مانند عکس بالا باشد. می تواند هر منظره یا صحنه ساحلی دیگری نیز باشد.

به دنبال چیزهایی بگردید که بیننده شما آنها را می شناسد. این آیتم ها چیزی برای افزودن حس مقیاس به کل تصویر به آنها می دهند. این آیتم می تواند هر چیزی باشد. گاهی اوقات آیتمی که استفاده می کنید، سوژه واقعی تصویر است. به عنوان مثال، در تصویر زیر، فانوس دریایی سوژه واقعی یا مرکز توجه تصویر است.
[مقیاس در عکاسی منظره]

فانوس دریایی علاوه بر این که یک نقطه جذابیت برای تصویر فراهم می کند، یک حس مقیاس نیز به بیننده شما می دهد. این آیتم ذهن بیننده شما را با کل تصویر راحت تر می کند. بیننده ایده بهتری از آنچه که دارد می بیند، و اندازه نسبی تمام المان ها پیدا می کند.
چیزهای کوچک نیز حس مقیاس می دهند

نیازی نیست که شما از یک ساختار بزرگ مانند یک فانوس دریایی برای ایجاد این حس مقیاس استفاده کنید. شما می توانید چیزهای کوچک را نیز در عکس بگنجانید که به بیننده شما یک سرنخ کوچک می دهند. در مورد مناظر، شاید یک یا چند پرنده در فاصله دور مناسب باشد. در واقع، هر نوع حیوانی اغلب مناسب است. در تصویر زیر، گله گاوها به تصویر حس مقیاس می دهد.
[مقیاس در عکاسی منظره]

هنگامی که هیچ چیز دیگری در دسترس نیست، از درختان استفاده کنید. ما یک درک کلی از ارتفاع درختان داریم و ذهن ما از آن برای ایجاد مقیاس در عکس استفاده می کند. البته، همه جا درخت وجود دارد (تقریبا نمی توانید از آنها اجتناب کنید)، بنابراین این کار باید برای شما آسان باشد.
از اشخاص در تصاویر خود استفاده کنید

آخرین آیتمی که می خواهم به آن اشاره کنم، موردی است که احتمالا برای شما خیلی راحت نیست، و آن اضافه کردن اشخاص به تصاویرتان است. این یک ابزار فوق العاده قدرتمند است. ما انسان ها به طرز شگفت آوری در تشخیص اشخاص در تصاویر ماهر هستیم و از آن برای ایجاد حس مقیاس در کل صحنه استفاده می کنیم.

بنابراین، هیچ راه قدرتمندتری برای ایجاد حس مقیاس نسبت به جای دادن اشخاص در تصاویرتان وجود ندارد. بیننده آن اشخاص را در تصاویر شما می بینند و به طور طبیعی از آنها برای به دست آوردن حس مقیاس استفاده می کنند.
[مقیاس در عکاسی منظره]

برای انجام این کار، باید تفکر خود را به شیوه های مختلف تغییر دهید، به خصوص اگر یک عکاس منظره هستید. شما احتمالا زمان زیادی را صرف تلاش برای جلوگیری از قرار گرفتن اشخاص در تصاویرتان می کنید.

شما احتمالا از افراد همراه خود می خواهید که از کادر بیرون بروند. یا ممکن است زمان زیادی منتظر بمانید تا اشخاص جابجا شوند. اما گاهی اوقات – برای ایجاد این حس مقیاس – ممکن است بهتر باشد آن اشخاص را در تصویر خود جای دهید.
[مقیاس در عکاسی منظره]
نتیجه گیری

هیچ راه جادویی برای ایجاد حس مقیاس در تصاویر شما وجود ندارد. این سوالی است که گاهی از من پرسیده می شود و من پاسخ سریعی برای آن ندارم. خبر خوب این است که فقط فکر کردن در مورد آن می تواند باعث بهبود کار شما شود.

بنابراین دفعه بعد که بیرون از خانه مشغول عکاسی بودید، به اطراف نگاهی بیاندازید و چیزهایی را پیدا کنید که برای شما کارساز باشند. از آنها برای ایجاد حس مقیاس استفاده کنید. امیدوارم ایده های این مقاله بتواند برای ایجاد حس مقیاس در تصاویر شما مفید باشد.

نویسنده: جیم همل (Jim Hamel)

منبع:

لنزک

حرفه عکاسی شاید در نگاه نخست ساده به نظر برسد اما در حقیقت چنین نیست و باید پیش از آغاز آن آموزش هایی را یادگرفته و به کار گیرید در غیر این صورت نمی توانید عملکردی قابل را از خود نشان دهید.

عکاسی، ثبت ماشینیِ عین به عین واقعیت نیست، بلکه عوامل زیادی مثل ذهنیت عکاس، تکنیک‌ها و مسائل فنی بین عکس نهایی و تصویر واقعی فاصله می‌اندازند. انتخاب فاصله کانونی، عمق میدان، نوردهی و پارامتر‌های دیگر برای یک عکاس مثل انتخاب نوع رگ و قلم‌مو و تاش زدن بر روی بوم برای یک نقاش می‌ماند. عکاسی مانند هر هنر دیگری امکانات زیادی را به عکاس می‌دهد تا بتواند خلاقیت و ذهنیت خود در قالب یک عکس خلق کند. با این تفاسیر مانند هنرهای دیگر، برای عکاس ماهر شدن نیز نیاز به تمرین‌ عکاسی و مشق‌های مستمر است تا بتوان به زیر و بم این هنر تسلط پیدا کرد و امکانات عکاسی را در راستای ذهنیت خود به کار گرفت. در همین راستا در ادامه به چند تمرین یا مشق‌های مختلف عکاسی اشاره شده است که با انجام آن‌ها می‌توان به تسلط بیشتری بر مسائل تکنیکی و فنی عکاسی دست یافت.<>

۱. یکی از ده‌تا عکاسی انتزاعی از یک سوژه

سعی کنید ۱۰ عکس انتزاعی مختلف از یک سوژه در زاویه‌ها و کادر‌بندی‌های مختلف بگیرید. هر چه سوژه انتخاب شده کوچک‌تر باشد، تمرین سخت‌تری خواهید داشت. اولویت این تمرین انتخاب کادربندی و فرم است و نه خود سوژه‌ای که عکاسی می‌شود. سعی کنید فرم‌های جذابی را از سوژه ثبت کنید که در حالت عادی کمتر به آن توجه می‌شود.

۲. ایجاد محدودیت

برای درک درست‌تر از قابلیت‌های یک دوربین عکاسی می‌توان خیلی از پارامتر‌های عکاسی را محدود کرد و با تأکید بر قابلیت‌‌های دیگر چند مجموعه تمرینی جمع کرد. محدودیت‌ها می‌تواند گزینه‌های زیر باشد:

عکاسی با یک لنز پرایم (فاصله کانونی ثابت)

اوراکسپوز یا آندر اکسپوز عکاسی کردن

عکاسی بر روی عدد دیافراگم ثابت

عکاسی بر روی سرعت شاتر ثابت

عکاسی Low Level با نقطه دید از پایین

عکاسی فقط در حالت سیاه و سفید

و …

در هر یک از تمرین‌های بالا بر روی یکی از امکانات عکاسی تمرکز شده است و با انجام هر یک از آن‌ها به صورت جداگانه می‌توان راحت‌تر بر روی هر یک از این قابلیت‌ها تسلط یافت. در مرحله بعدی می‌توان دو یا سه تا از تمرین‌های بالا را با هم ترکیب کرد و خود را بیشتر به چالش کشید. فقط باید توجه داشت که مجموعه‌ای که در هر یک از این تمرین‌ها جمع می‌شود بهتر است که از انسجام فرمی و موضوعی نیز برخوردار باشد.
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
۳. با فیلم نگاتیو عکاسی کنید:

در عکاسی فیلم (آنالوگ) معمولاً عکاسان دقت بیشتری بر روی تنظیم کادربندی و پارامترهای نوردهی دارند چرا که عکس بعد از ثبت شدن قابل رؤیت نیست و باید در تاریک‌خانه ظاهر شود. همین امر باعث می‌شود که عکاس تسلط بیشتری را بر روی کادربندی و تنظیمات نوردهی داشته باشد. برای رسیدن به چنین تسلطی می‌توان چند حلقه فیلم ۱۳۵ برای دوربین‌های آنالوگ ۳۵ میلی‌متری و فیلم ۱۲۰ برای دوربین‌های فیلمی مدیوم‌فرمت گرفت و مدتی با آن‌ها عکاسی کرد. اگر هم دوربین فیلم (آنالوگ) در اختیار ندارید می‌توانید صفحه نمایش دوربین دیجیتال خود را با چسب یا کاغذ بپوشانید و ۲۴ یا ۳۶ فریم از موضوع مورد علاقه خود عکس بگیرید و بعد آن‌ها را مشاهده کنید. با انجام مستمر این تمرین می‌توان بر روی دوربین خود مسلط شد و نیازی به این نباشد که بعد از گرفتن هر عکس به نمایشگر نگاه کرد و خود را با تنظیمات و کلید‌های دوربین سردرگم کرد.

۴. بررسی و تمرین میزان سن

به یک محل خارجی مناسب بروید و سعی کنید که بر روی یکی از موارد زیر تاکید کنید. در تمرین دوم سعی در این بود که به امکانات و قابلیت‌هایی که یک دوربین عکاسی ارائه می‌دهد مسلط شویم. در این تمرین با استفاده از این قابلیت‌ها (مثل تنظیم ایزو، دیافراگم، سرعت شاتر، عمق میدان و فوکوس، فاصله کانونی و …) بر روی یکی از ویژگی‌های عکاسانه صحنه متمرکز شد. این ویژگی‌ها مانند تئاتر یا سینما میزان سن (Mise en Scene) را تشکیل می‌دهد. ویژگی‌های صحنه می‌تواند یکی از موارد زیر باشد:

نور و کیفیت آن

سایه

خطوط

شکل و فرم

بافت و اشکال تکرار شونده (Texture)

رنگ

اندازه عمق

و …

در هر تمرین سعی کنید که بر روی یکی از ویژگی‌های بالا تاکید و عکاسی کنید.

تمرین‌‌های بسیار بیشتری را می‌تواند در کتاب‌های عکاسی یا در مجله پیکسل پیدا کنید. ولی داشتن مهارت و خلاقیت در مسائل تکنیکی عکاسی تنها بخشی از ماجرا است. بخش دیگر داشتن خلاقیت در عکاسی کاربردی و دغدغه ذهنی و ایده در عکاسی هنری است. منظور از عکاسی کاربردی، عکاسی تبلیغاتی، صنعتی، مد و از این قبیل است که در آن علاوه بر مهارت باید به خلاقیت و سبکی شخصی دست یافت. در طرف مقابل در عکاسی هنری پای دغدغه هنرمند نیز به میان می‌آید و باید با دست‌یابی به سبکی شخصی، با به کارگیری قابلیت‌های عکاسی، ایده خود را در قالب یک تصویر عکاسانه بازنمایی کند. به عنوان مثال در عکس‌های ناداف کاندار، سبک شخصی این هنرمند (زاویه داد واید، کنتراست نسبتاً کم و ترکیب‌بندی‌هایی نسبتاً یکنواخت) به خدمت بازنمایی دغدغه او در عکس آمده است.

بنابراین تمرین‌های بالا زمانی می‌تواند مفید‌تر واقع شود که با مفهومی که در ذهن دارید، دنبال شوند؛ مثلاً اگر موضوع مورد علاقه شما عکاسی خیابانی است و تناسبات بین مردم و محیط شهری، بهتر است که تمرین‌های بالا را در راستای بیان این مفهوم انجام بدهید.

قطعا این آموزش ها می تواند شما را به عکاس بزرگی تبدیل کند.

منبع:

عکاسی

پرتره این روزها به لطف گوشی های هوشمند محبوبیت دوچندانی پیدا کردند به شکلی که طرفداران آن کم نبوده و هر روز نیز بیشتر می شود. البته دوربین های دیجیتال نیز ابزارهای مناسبی برای گرفتن پرتره هستند.

در این مطلب عکاسی نگاه دقیقی بر عکس های پرتره کم نور (Low Key) و نحوه ثبت آن ها، هم با نور طبیعی و هم در استودیو، خواهیم داشت. ابتدا با معنی «کم نور یا Low Key» آغاز خواهیم کرد و سپس به آموزش نورپردازی عکاسی پرتره کم نور خواهیم پرداخت.
کم نور (Low Key) به چه معناست؟
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
در دنیایی که عکس های شارپ، تمیز و با نور زیاد (High Key) غالب هستند، دیدن بازگشت به پرتره های کم نور (Low Key) عالی است. در مقایسه با تصاویر پر نور، که در آن اکثر تُن ها بالای (روشن تر از) ۵۰% خاکستری هستند، پرتره کم نور تن هایی دارد که عمدتا زیر (تاریک تر از) ۵۰% هستند.

شما دارید یک احساس سبُک و با روح را با یک ظاهر دراماتیک و مبهم تر جایگزین می کنید. با نگاه کردن به هیستوگرام خود می بینید که اکثر اطلاعات در سمت چپ نمودار جمع شده است. اینطور نیست که بگوییم شما دارید سوژه را ناکافی نوردهی می کنید تا به این ظاهر برسید. شما هنوز هم باید نوردهی را بر روی چهره اصلاح کنید. بسیاری از فیلم های اکشن یا هیجان انگیز پوسترهایی با یک حس نور کم دارند. به درام فکر کنید، آن وقت متوجه خواهید شد یک پرتره کم نور چطور به نظر خواهد رسید.

پس زمینه و نورپردازی

پس زمینه باید تاریک باشد، معمولا «خاکستری تیره» یا «سیاه»، و لباس سوژه تیره تر انتخاب شود. لازم نیست آنها صرفا سیاه باشند.

شما باید روشنایی خود را تنظیم کنید تا درام ایجاد کنید. از فیلم های ژانر نوآر الهام بگیرید. البته نیازی نیست عکس ها سیاه و سفید باشند. با این حال، ممکن است متوجه شوید که عدم وجود رنگ در تصاویر کم نور می تواند خودش به ایجاد این ظاهر کمک کند. علاوه بر انتخاب لباس های تیره، از لباس هایی که دارای الگو هستند اجتناب کنید، چون این کار توجه بیننده را از چهره دور می کند.

نورپردازی یک پرتره کم نور

نیازی نیست از نورپردازی مصنوعی برای به دست آوردن یک پرتره کم نور (Low Key) استفاده کنید. می توانید از نور طبیعی که از یک پنجره می تابد نیز استفاده نمایید. برای به دست آوردن کنترل، شما باید پرده ها را پایین بکشید و تنها یک شکاف باریک نور باقی بگذارید. سپس، با خاموش کردن چراغ های اتاق، سوژه خود را در نور قرار دهید و نوردهی را بر اساس صورت او انجام دهید.

برای به دست آوردن یک پرتره کم نور با نورپردازی طبیعی، بقیه اتاق باید تاریک باشد. اگر در اتاقی هستید که در دو طرف یک گوشه آن پنجره وجود دارد، حتی می توانید این ترفند را انجام دهید که در آن پنجره دوم به عنوان یک نور پس زمینه عمل کند. تنها کافی است شکاف پرده ها را باریک کنید تا نور را برای این افکت کنترل کنید (عکس زیر را ببینید).

شما می توانید نورپردازی را در استودیو نیز انجام دهید. در ادامه این آموزش عکاسی با ما همراه شوید تا در مورد کنترل نور بیشتر صحبت کنیم.

شما به یک چیدمان نورپردازی نیاز دارید که زیبا و در عین حال قابل کنترل باشد. یک سافت باکس مستطیلی باریک (استریپ باکس – Stripbox) به شما اجازه می دهد تا نور را بیشتر کنترل کنید، همانطور که یک بیوتی دیش این کار را می کند. اگر شما هیچ کدام از اینها را ندارید، می توانید چیزهایی به همان سافت باکسی که دارید اضافه کنید تا یک نور نواری ایجاد کنید. اگر یک گرید (grid) داشته باشید، حتی بهتر است. هدف ما در این مرحله محدود ساختن نور و جلوگیری از پخش آن برای کنترل بیشتر است، پس می توانید این کار را با هر چیزی که در اختیار دارید انجام دهید. حتی می توانید نور خود را با استفاده از یک صفحه سیاه مسدود کنید تا به پس زمینه نتابد.

عکاسی: چیزهایی که نور را مسدود می کنند، فلگ (flag) یا گوبو (gobo)نامیده می شوند. برای آشنایی بیشتر، مطلب «آموزش کنترل نورپردازی در عکاسی با استفاده از مسدود کننده های نور» را مطالعه نمایید.
ایجاد یک پرتره کم نور از ابتدا

برای نمونه های اینجا، من از یک Elinchrom BRX500 با یک بیوتی دیش سفید ۴۴ سانتیمتری و یک رفلکتور سفید استفاده کردم. همانطور که اشاره کردم، نیازی نیست دقیقا همین لوازم را داشته باشید تا بتوانید این عکس ها را بگیرید. تجهیزات عکاسی تنها بخش کوچکی از معادله است، استفاده از آن ها است که مهم می باشد.
تاریک تر کردن پس زمینه

در این عکس اول، شما مدل را در مقابل دیوار خواهید دید، که با یک چیدمان نورپردازی پروانه ای از او عکس گرفته شده است. با وجود این که تن ها تیره هستند، خود تصویر برای یک پرتره کم نور بیش از حد روشن است.

نزدیک به دیوار خاکستری

با دور کردن مدل و نور به طور مساوی از دیوار، متوجه خواهید شد که نور بر روی سوژه یکسان باقی می ماند، اما پس زمینه تاریک تر می شود.

دور کردن مدل از دیوار به این معنی است که نور کم شده و پس زمینه تاریک تر می شود.
نور را به کنار جابجا کنید

اگر نور را به کنار، به یک موقعیت نورپردازی کوتاه جابجا کنید، خواهید دید که پس زمینه حتی بیشتر تاریک می شود، و درام عکس افزایش می یابد. هرچند، هنوز هم داریم به پس زمینه خود نور می تابانیم.

جابجا کردن نور به کنار به این معنی است که نور کمتری بر روی پس زمینه می تابد، و آن را حتی تاریک تر می کند.

یک گرید به نور اضافه کنید

با اضافه کردن یک زنبوری یا گرید (grid) به منبع نور، می توانید نور را حتی بیشتر کنترل کنید. گرید، نور را به هر چیزی که تنها در مقابل نور است محدود می کند، و آن را به اطراف بازتاب نکرده و به کناره ها پخش نمی کند.

با یک گرید (grid) اضافه شده به نور

گرید (grid) یا صفحه مشبک، اضافه شده به منبع نور
به موها نور اضافه کنید

اکنون خواهید دید که موها کم کم با پس زمینه ترکیب می شود. گاهی اوقات این می تواند یک افکت عالی باشد، اما اگر می خواهید موها و پس زمینه از هم جدا باشند، باید به نحوی به آن نور پُر کننده یا تکمیلی (fill light) اضافه کنید.

شما می توانید یک رفلکتور انتخاب کنید، اما یک نور ثانویه کنترل بیشتری به شما می دهد. من یک نور مجهز به استریپ باکس به طرف دیگر سوژه در جهت مخالف با نور اصلی اضافه کرده ام. مطمئن شوید که نور به لنز شما برخورد نکند تا از ایجاد نور خیره کننده یا فلیر (flare) جلوگیری کنید. در صورت لزوم از یک زنبوری یا صفحه سیاه (فلگ) برای مسدود کردن آن استفاده کنید.

نور ثانویه اضافه شده برای موهای سوژه

موقعیت نور با نور اصلی (با یک زنبوری) و نور موها (آن هم با یک زنبوری) در جهت مخالف و پشت سوژه
تمرین کنید!

این مثال ها باید شما را به سمت ایجاد پرتره کم نور خودتان هدایت کنند. ترفند، کنترل کردن نور است به طوری که محیط اطراف را تاریک کنید. اگر هیچ نوری ندارید، ترفند پرده و نور طبیعی پنجره را امتحان کنید. حتی می توانید برای به دست آوردن کنترل بیشتر، از این ترفند با یک فلاش اکسترنال، با قرار دادن فلاش بیرون از پنجره به جای نور طبیعی، استفاده کنید.

قطعا گرفتن تصاویر پرتره نیازمند آموزش های لازم است.

نویسنده: شان مک کورمک (Sean McCormack)

منبع:

عکاسی

عکاسی حرفه دشواری محسوب می شود که باید پیش از آغاز به کار آن آموزش هایی دید و سپس درباره این حرفه اطلاعاتی کسب کرد زیرا نکاتی وجود داشته که اگر توجهی صورت نگیرد قطعا نمی توان جالب توجه باشد.

عکاسان بی شک به شدت در معرض خطر کمر درد قرار دارند، هم به خاطر حمل دوربین یا کیف های سنگین بر گردن یا شانه خود و هم به خاطر صرف مدت زمان طولانی پشت کامپیوتر برای ویرایش تصاویر. از این رو این مطلب عکاسی را به نکاتی برای سلامتی عکاسان و جلوگیری از مشکلات کمر اختصاص داده ایم.

عکاسان بی شک به شدت در معرض خطر کمر درد قرار دارند، هم به خاطر حمل دوربین یا کیف های سنگین بر گردن یا شانه خود و هم به خاطر صرف مدت زمان طولانی پشت کامپیوتر برای ویرایش تصاویر. از این رو این مطلب عکاسی را به نکاتی ویژه عکاسان جهت جلوگیری از مشکلات کمر اختصاص داده ایم.

مطالعات نشان می دهد که زمانی، حدود ۸۰% از جمعیت جهان به نوعی مشکلات یا درد کمر را تجربه می کنند. این یا به دلیل مشکلات عصبی و عضلانی، بیماری دژنراتیو دیسک، آرتریت یا نوعی تروماست. سن، آمادگی جسمانی ضعیف و داشتن اضافه وزن ممکن است برخی از دلایل کمر درد را توضیح دهد، اما علت اصلی آن بدون شک طرز ایستادن یا قرار گرفتن بد است.

عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد
بسیاری از شغل ها نیازمند تلاش های فیزیکی مانند بلند کردن، هل دادن، یا کشیدن در حین چرخاندن ستون فقرات هستند، اما تمام روز نشستن پشت یک میز نیز ممکن است به همان اندازه بد باشد، چون یک وضعیت ایستا و ثابت، فشار را در کمر افزایش می دهد.

عکس از نیک هاسکینس (Nick Haskins)

عکاسان بی شک به شدت در معرض خطر کمر درد قرار دارند، هم به خاطر حمل دوربین یا کیف های سنگین بر گردن یا شانه خود و هم به خاطر صرف مدت زمان طولانی پشت کامپیوتر برای ویرایش تصاویر. تمام عکاسانی که من می شناسم همیشه از این که بعد از یک جلسه عکاسی طولانی یا چندین ساعت ویرایش عکس ها چقدر بد کمر درد می گیرند، شکایت می کنند.

برای چندین سال من جزء آن دسته عکاسانی بودم که کمر درد دائمی داشتم. من همیشه سعی می کردم با داروی ضد درد یا مراجعه به یک فیزیوتراپ آن را تسکین دهم تا این که یک روز وقتی از خواب بیدار شدم بازوی چپم کاملا بی حس شده بود. دکتر به من گفت که دو دیسک فتق واقعا بد در ناحیه گردن دارم و باید برای درمان آن عمل جراحی انجام دهم.

این عمل جراحی آسان نبود؛ بهبود آن طولانی و دردناک بود و باعث شد متوجه شوم که اگر توجه بیشتری به وضعیت ایستادنم می کردم، می توانستم از رسیدن به این نقطه جلوگیری کنم. بنابراین در اینجا به چند نکته که در طول این مسیر یاد گرفتم اشاره می کنم که می تواند به شما کمک کند در حین انجام کار عکاسی خود بیشتر از کمر خود مراقبت کنید، تا از آنچه برای من پیش آمد جلوگیری کنید.

عکاسی: لطفا قبل از ایجاد هر گونه تغییر با دکتر خود مشورت کنید یا از یک متخصص اطلاعات به دست آورید. نکات این مطلب تنها تجربه شخصی نویسنده می باشند.

۱
کیف سر شانه خود را با یک کوله پشتی عوض کنید

کیف سر شانه یک سبک امضا برای اکثر عکاسان خبری است، و زمانی که شما نیاز دارید در حین حرکت به تجهیزات خود دسترسی داشته باشید، واقعا کاربردی است. اما دشمن بزرگ وضعیت ایستادن و قرار گرفتن شما نیز هست، چون تمام وزن را بر روی یکی از شانه های شما می اندازد و ستون فقرات شما را خمیده و نامتعادل می کند.

کوله پشتی وزن را به طور مساوی بر روی هر دو شانه پخش می کند، که راه حل بسیار بهتری برای حمل تجهیزات شماست. چرخ دستی های غلتان گزینه حتی بهتری هستند، اما اگر لازم باشد سریع حرکت کنید و زمین صاف نباشد، چندان کاربردی نیستند.

۲
بند گردنی دوربین خود را با یک بند شانه ای عوض کنید

واضح است که آویزان بودن یک دوربین و لنز سنگین از گردنتان با یک بند ایده واقعا بدی است، که باعث وارد شدن فشار زیاد بر روی گردن شما شده، و به ایجاد مشکلاتی هم در دیسک های ستون فقرات و هم در مفاصل گردن منجر می شود. آویزان کردن بند از شانه و در میان نیم تنه (بند های شانه ای یا sling strap)، تاثیر وزن دوربین را به حداقل می رساند. این کار جابجا شدن و رسیدن به دوربین را برای شما راحت تر کرده، و تاثیر آن را بر روی گردن شما کاهش می دهد.

۳
یک صندلی اداری خوب بگیرید

اگر مدت زمات طولانی را صرف کار با کامپیوتر می کنید، یک صندلی اداری خوب گاهی اوقات چیزی است که شما باید بر روی آن سرمایه گذاری کنید. واقعا مهم است که صندلی شما قابل تنظیم باشد، و بتوان آن را با اندازه شما، و وضعیتتان در رابطه با میز و کامپیوتری که بر روی آن کار می کنید، تنظیم کرد.

زاویه مطلوب بین پاها و پشت شما حدود ۱۲۵ درجه است.

همچنین از خریدن صندلی هایی که نمی توان چرخ های آنها را قفل کرد خودداری کنید، چون آنها به جلو و عقب حرکت می کنند و شما را در وضعیت بدی در حالت نشسته قرار می دهند. همچنین، صندلی هایی که دسته برای بازو دارند نخرید، چون ممکن است باعث ایجاد فشار بر تاندون های آرنج شوند که به التهاب تاندون ها و آسیب عصب اولنار منجر می شود.

۴
موقعیت کامپیوتر را با بدن خود تطبیق دهید

تقریبا همه از کامپیوتر خود در بدترین وضعیت ممکن استفاده می کنند، چون آنها اغلب اوقات خیلی پایین قرار داده می شوند، به خصوص اگر لپ تاپ باشد.

قوز کردن و به پایین نگاه کردن برای مدت طولانی باعث ایجاد فشار واقعا بدی بر ستون فقرات و عضلات گردن می شود. این امر می تواند به سفتی گردن، سردرد، و در دراز مدت به مشکلات ستون فقرات منجر شود. کار درستی که باید انجام دهید این است که مانیتور کامپیوتر خود را در موقعیتی قرار دهید که بتوانید مستقیما رو به جلو نگاه کنید، بدون این که مجبور شوید گردن خود را خم کنید.

۵
از یک قلم و تبلت به جای ماوس استفاده کنید

ماوس یک قطعه سخت افزاری اساسی برای کارهای کامپیوتری اکثر افراد است، اما در عین حال، ابزاری با ارگونومی بد است. ماوس دست شما را در یک وضعیت غیر طبیعی قرار می دهد، که در دراز مدت به مشکلات دست، مچ، شانه و بازو مانند التهاب تاندون ها و ورم مفاصل منجر می شود.

استفاده از یک قلم و تبلت، علاوه بر این که کنترل بسیار بهتری بر عملکرد طراحی در نرم افزار ویرایش عکس به شما می دهد، یک وضعیت دست بسیار طبیعی تر را نیز میسر می سازد، که از مشکلات سلامتی جلوگیری می کند.

۶
به طور منظم استراحت کنید و بدن خود را بکشید

یک اشتباه رایج که همه ما مرتکب می شویم این است که برای مدت زمان طولانی در یک وضعیت ثابت باقی می مانیم، چه در هنگام عکاسی باشد، چه رانندگی، نشستن پشت میز، یا تنها استراحت کردن بر روی نیمکت.

ضروری است که در فعالیت های روزانه خود استراحت و کشش های کوتاه داشته باشید، که اجازه می دهد فیبر های عضلانی شما حرکت کنند و از گرفتگی و انقباض آنها جلوگیری می کند.

۷
خونتان را به جریان بیاندازید

گردش خون ضعیف نقطه شروعی برای بسیاری از مشکلات سلامت واقعا جدی است. مسلما، همه ما می خواهیم یک زندگی سالم تر داشته باشیم، بهتر بخوریم، و بیشتر تمرین کنیم، اما واقعیت این است که این کار به وقت زیادی نیاز دارد.

یک راه عالی برای دستیابی به این هدف این است که فعالیت های منظم خود را به تمرینات کوچک تبدیل کنید.

کارهای ساده ای مانند استفاده از پله به جای آسانسور، یا تبدیل پیاده روی در خیابان به سمت کافی شاپ به یک پیاده روی قدرتی، تنها با اضافه کردن حرکت بیشتر به بازوهایتان در حین راه رفتن، می تواند تفاوت زیادی در وضعیت جسمی کلی شما ایجاد کند.

۸
همیشه اجسام را با قدرت زانو بلند کنید، نه با کمرتان

شدیدترین صدمات کمر از تروما یا بلند کردن اجسام سنگین وزن ناشی می شوند. تلاش برای بلند کردن چیزی سنگین از سطح زمین، با استفاده از کمر، عامل ایجاد فاجعه ای مانند دیسک کمر است.

کاری که باید در این مواقع انجام دهید این است که همیشه کمر خود را راست نگه دارید و از زانوهای خود به عنوان یک اهرم برای بلند کردن وزن استفاده کنید. ماهیچه های پاهای شما بسیار قوی تر از کمرتان هستند، به من اعتماد کنید.

۹
وضعیت خوابیدن خود را تنظیم کنید

ما تقریبا یک سوم از عمر خود را در خواب می گذرانیم، بنابراین اگر در مورد وضعیت خود در طول روز نگران هستیم، باید در مورد وضعیتمان در حین خواب نیز نگران باشیم.

اکثر افراد سخت کوشی که من می شناسم وقتی به رختخواب می روند آنقدر خسته اند که تنها دراز می کشند، چشم هایشان را می بندند و بلافاصله به خواب می روند. آنها اغلب اوقات در وضعیت های واقعا بدی می خوابند و بیشتر شب را به کُشتی گرفتن با بالش یا فرو رفتن در تشک های واقعا بد می گذرانند.

بهترین وضعیت خوابیدن یک بحث واقعا جنجالی است، چون یک مسئله شخصی است که به شکل بدن، وزن، مشکلات تنفسی و غیره بستگی دارد.

ما در خواب زیاد جابجا می شویم (تکان می خوریم)، اما شما چه اکثر اوقات به پشت می خوابید، چه به پهلو و چه بر روی شکم همیشه سعی کنید تشک و بالشی داشته باشید که ستون فقرات شما را تا حد ممکن راست نگه دارد. در این صورت خیلی بهتر استراحت خواهید کرد و بسیار سرحال تر از خواب بیدار خواهید شد.

۱۰
به درستی به بدن خود آب رسانی کنید

بدن ما از ۹۰% آب تشکیل شده است، اما با این حال ما معمولا فراموش می کنیم که برای زنده ماندن چقدر به آب نوشیدن نیاز داریم.

اگر شما فرد پرمشغله ای هستید، رسیدن به مصرف آب بهینه ۲ لیتر در هر روز آسان نیست. اما اگر سعی کنید همیشه یک بطری آب با خود به همراه داشته باشید و در طول روز به طور منظم بنوشید، متوجه خواهید شد که اندام های داخلی شما خیلی بهتر عمل خواهند کرد، پوست شما جوان تر به نظر خواهد رسید و مفاصل و استخوان های شما خیلی زود پیر و فرسوده نخواهند شد.

عکاسی: جهت کسب اطلاعات بیشتر، شامل حالت ایستادن صحیح برای عکاسی و تصاویر راهنما جهت تمرین های ورزشی، مطلب «اصول و تمرین‌های ارگونومیک برای عکاسان» را مطالعه نمایید.
ن
نتیجه گیری

خب، این یک لیست کوچک از نکات ساده ای بود که ممکن است تغییر قابل توجهی در زندگی شما ایجاد کند.

این نکات ممکن است برای بسیاری از افراد بدیهی به نظر برسد، اما واقعیت این است که همه ما آنقدر درگیر کار و زندگی روزمره خود هستیم که به نظر می رسد فراموش می کنیم مراقب خودمان باشیم و تنها زمانی می فهمیم که خیلی دیر شده است.

اگر به نکات فوق توجه کرده باشید قطعا می توانید خود را از مشکلات دور سازید.

نویسنده: ایوو گیماریس (Ivo Guimaraes)

منبع:

عکاسی

همانطور که می دانید پرتره این روزها طرفداران بسیاری پیدا کرده و افراد زیادی هستند که با استفاده از گوشی هوشمند و برخی دیگر به گرفتن پرتره می پردازند. البته با دوربین دیجیتال نیز این امر محقق می شود.

عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد

اسم من نیک فنچر (Nick Fancher) هست، یک عکاس تبلیغاتی و پرتره مقیم اوهایو. تخصص من در نورپردازی است – به ویژه استفاده از فلاش کوچک در مکان های غیر متداول. هدف من این هست که به شما نشان دهم اغلب می توانید بدون یک استودیو عکاسی مرسوم عکس های دارای کیفیت بالا خلق کنید، آن هم با تجهیزات ساده و مقرون به صرفه. فقط لازم است یاد بگیرید که چطور از محیط خود بیشترین استفاده را ببرید. در این مطلب عکاسی شاهد برخی از عکس های من به همراه پشت صحنه و توضیح چیدمان نورپردازی آن ها خواهید بود.

فلاش ندارید؟ یک گاراژ پیدا کنید و به نور طبیعی شکل دهید. این پرتره دراماتیک با قرار دادن سوژه ام مقابل یک V-Flat (دو صفحه مسطح به هم چسبیده شده به شکل V) عکاسی شد. برای کنترل کردن نور می توانید سوژه خود را در جا های مختلفی از گاراژ قرار دهید.

برای اینکه یک فلاش کوچک را بزرگ تر و نرم تر کنید، آن را به یک دیوار نزدیک بتابانید.

برای ساخت یک نور حلقه ای با نور طبیعی، میان رفلکتور خود یک سوراخ ایجاد کنید. نگران نباشید، مواد استفاده شده محکم هستند و سوراخ گسترش نخواهد یافت. این هک عکاسی بسیار ارزان است و حتی به پایه یا دستیار نیاز نخواهید داشت.

اگر فضا کم است و نور نرمی می خواهید، نور را پشت یا کنار سوژه قرار داده و آن را به سمت دیوار مقابل مُدل هدف بگیرید. حالا یک منبع نور بزرگ و نرم در اختیار دارید.

این عکس با ژل های رنگی وصل شده به فلاش هایم، و قرار دادن مدل روی میز برای داشتن یک پرتره تمیز تمام قد گرفته شده است.

من برای این عکس، از دو تخته سیاه یک v-flat ساختم و فلاش هایم را به سمت یک تخته سفید و یک دیوار قرمز تاباندم.

اگر دوست دارید به عکس هایتان المان های طبیعی اضافه کنید، یک v-flat سفید یا سیاه رنگ را به مکانی در فضای باز ببرید، سوژه را مقابل آن قرار داده و از میان گیاهان عکاسی کنید.

با تمام این تفاسیر می توان بدون سختی استودیو حرفه ای داشت.

منبع:

عکاسی

 اساسا بر این باورم که هیچ قاعده ثابت و پایداری در تولید اثر هنری وجود ندارد و این خلاقیت هنرمند است که باعث رشد و تکاپوی رسانه هنری می شود. ولی بلحاظ انتقال تجربه ام در عکاسی از مراسم محرم، در این مطلب مجموعه نکاتی را آماده کرده ام که امیدوارم برای شروع عکاسی از مراسم محرم به شما عزیزان کمک کنند.

عکاسی کودک در آتلیه کودک

توجه: مشخصات نوردهی (Exif) در هر یک از عکس ها موجود می باشد. در صورت تمایل به مشاهده، پس از ذخیره کردن عکس به بخش مشخصات (Properties) عکس مراجعه نمایید.
۱
در مورد محل عکاسی تحقیق کنید
[نکات عکاسی از مراسم محرم]

برای عکاسی از محرم برنامه ریزی کنید. انتخاب لوکشین (محل عکاسی) باب میل و همچنین تحقیق اولیه در مورد این مکان، در روز عکاسی به شما کمک خواهد کرد.
۲
حواشی مراسم را فراموش نکنید
[نکات عکاسی از مراسم محرم]

سوژه های عکاسی در مراسم محرم همیشه در دل مراسم اصلی نیستند. گاهی اوقات در حواشی مراسم، می توان سوژه هایی یافت، که هم معرف مراسم بوده و هم به عکس زیبا و موفقی منجر شوند.
۳
نماد ها
[نکات عکاسی از مراسم محرم]

نمادهای مراسم از اهمیت خاصی در ارایه مفاهیم بصری دارند.
۴
تیز بین باشید
[نکات عکاسی از مراسم محرم]

تیز بین باشید و از سایه های موجود و سایر عناصر صحنه به بهترین شکل استفاده کنید.
۵
فرم بصری
[نکات عکاسی از مراسم محرم]

فرم بصری همیشه بر محتوای بصری قالب است. برای این منظور گاهی با ارایه یک سیلوئت (ضد نور) می توانید به نتیجه مطلوب برسید.
۶
چهره افراد
[نکات عکاسی از مراسم محرم]

چهره افراد حاضر در مراسم اغلب می تواند معرف جذابیت و شکل مراسم باشد، پس بعضی وقتها در محرم پرتره نگاری کنید.
۷
مخاطبین جهانی
[نکات عکاسی از مراسم محرم]

افراد در مراسم به طبع میل، آداب و رسوم خود رفتار متفاوتی انجام می دهند که شما می توانید با ثبت چنین عکس هایی، هویت و مرام مراسم را در گستره بازتری برای مخاطبین جهانی به تصویر بکشید.
۸
استفاده به موقع از فلاش
[نکات عکاسی از مراسم محرم]

تکنیک های عکاسی را در زمان و مکان مناسب انجام دهید. بعضی وقت ها استفاده بجا از فلاش، می تواند به ثبت تصویری بکر از نوع و نمادهای مراسم منجر شود.
۹
عکاسی از مراسم فرعی
[نکات عکاسی از مراسم محرم]

هر مراسمی، مانند مراسم عزاداری محرم، دارای مراسمات فرعی ای همچون توزیع نذورات و … است. پس از اصل مراسم فاصله بگیرید و از مراسم فرعی نیز عکاسی کنید.
ن
نتیجه گیری

همانطور که در در بالا ذکر شد هیچ قاعده ثابتی برای عکاسی از مراسم محرم وجود ندارد، ولی تجربه شخصی من می گوید که به دلیل تحرک عناصر انسانی، استفاده از سرعت شاتر بالا پیشنهاد می گردد و بخاطر حضور نمادهای رنگی، سعی کنید در تجربه های اول بصورت رنگی عکاسی کنید تا شناخت و آموزش لازم در عکاسی رنگی را کسب نمایید.

در آخر توصیه می کنم که در عکاسی مراسم محرم از لنز واید استفاده نکنید. چون اعوجاج لنز واید ما را از واقعیت تصویری دور می کند.

منبع:

لنزک

 به طور کلی، یکی از بهترین چیزها در مورد عکاسی شبانه، سخاوتمند بودن آن است. به این معنی که شما به طور کلی به شرایط آب و هوایی خاصی برای ایجاد تصاویر واقعا خوب نیاز ندارید. شب و نورهای شهری تمام چیزی که برای کار کردن نیاز دارید را به شما می دهند. هنگامی که هوا تاریک است، نور تغییر نمی کند، بنابراین نیازی نیست که به ذنبال نور باشید. تقریبا هر شب می توانید این کار را انجام دهید.

اما اگر سعی دارید از آسمان شب عکس بگیرید، قضیه کاملا فرق می کند. واقعیت این است که عکاسی از آسمان شب بسیار دقیق و دشوار است. اگر قصد دارید این نوع عکاسی را دنبال کنید، برای فرصت های بسیار محدود آماده باشید. همچنین باید برای شکست نیز آماده باشید.
[عکاسی از آسمان شب]

شکست هیچ وقت جالب نیست، اما در عکاسی از آسمان شب این مسئله بیشتر به چشم می آید. شما باید به مناطق دور افتاده بروید، بنابراین اغلب باید برای عکس گرفتن مدت طولانی رانندگی کنید. همچنین باید از زمان خواب باارزش خود بزنید. بنابراین بیایید سعی کنیم از برخی از این شکست ها اجتناب کنیم. از این رو، در این آموزش عکاسی شش مورد از بزرگترین مشکلاتی که انتظار می رود به آن دچار شوید و نحوه مقابله با آنها را با شما به اشتراک می گذارم.
۱
ماه

هیچ چیزی به اندازه ماه فرصت های شما برای عکاسی از آسمان شب را نابود نخواهد کرد. این ممکن است باعث تعجب شما شود، اما واقعیت دارد. چرا اینطور است؟ چون نوری که حتی از یک چهارم ماه می تابد بیش از ۱۰۰ برابر قدرتمندتر از نور ستارگان است. بنابراین صحنه را روشن و بی روح می کند.

وجود ماه در آسمان مزایای خودش را دارد. مثلا می تواند پیش زمینه شما را روشن کند. اما در مورد عکاسی از ستارگان، یک قاتل است.

به علاوه، ماه اغلب شب ها در آسمان است. صادقانه بگویم، من هیچ وقت یک جلسه عکاسی از آسمان شب را بیش از ۵-۴ روز قبل و بعد از ماه نو برنامه ریزی نمی کنم. گرفتن هر عکسی نزدیک ماه کامل غیر قابل تصور است. این مسئله حدود ۷۰% از طول سال را برای عکاسی از آسمان شب نامناسب می کند. به این ترتیب، این محدودیت بزرگی است.
[عکاسی از آسمان شب]

تصویر پانوراما از کمپینگ عکاسی از آسمان شب

بنابراین چگونه باید از مشکل ماه اجتناب کنید؟ دو راه وجود دارد، و در هر دوی آنها، شما به چیزی بیش از یک وب سایت به نام TimeAndDate.com نیاز ندارید. این وب سایت اول از همه فاز ماه را به شما می گوید. به این ترتیب می توانید زمان عکاسی از آسمان شب را در زمان ماه نو یا نزدیک به آن برنامه ریزی کنید.

اگر با ماه و فازهای آن اصلا آشنایی ندارید، ماه نو زمانی است که هیچ ماهی در آسمان شب وجود ندارد. از زمان ماه نو، ماه کم کم به یک هلال باریک، به یک چهارم، و سپس چند هفته بعد به یک ماه کامل تبدیل می شود (و پس از آن این روند برعکس می شود). شب های نزدیک ماه نو بسیار مهم هستند، چون نه تنها روشنایی حاصل از ماه کم است، بلکه در طول یک فاز ماه نو، ماه اصلا در آسمان شب نخواهد بود.

در زمان فاز ماه نو ماه در طول روز، و در زمان ماه کامل در طول شب در میان آسمان حرکت می کند. هرچه به زمان ماه نو نزدیکتر شوید، ماه زمان کمتری را در طول شب در آسمان خواهد بود.

این امر ما را به راه دوم برای اجتناب از ماه می رساند، که یادداشت برداری از زمان های طلوع و غروب ماه است. باز هم، می توانید این زمان ها را از طریق سایت TimeAndDate.com به دست آورید. مطمئن شوید که این کار با شرایط دیگری که برای موفقیت نیاز دارید همراستا باشد (به عنوان مثال: زمان تاریکی کامل، شرایط آب و هوا، حرکت ستارگان و غیره)، که در ادامه در مورد آنها صحبت خواهیم کرد.
[عکاسی از آسمان شب]
۲
آلودگی نوری

ممکن است این عنوان را بخوانید و بگویید «آه». خودتان می دانستید که باید در یک مکان تاریک باشید تا بتوانید در عکاسی از آسمان شب موفق شوید. اما ممکن است از فهمیدن این که آن مکان چقدر باید تاریک باشد شگفت زده شوید. شما نمی توانید فقط به مدت نیم ساعت بیرون از شهر رانندگی کنید و انتظار داشته باشید که آنقدر هوا تاریک باشد که بتوانید یک عکس عالی از آسمان شب یا کهکشان راه شیری بگیرید.

کاری که باید انجام دهید این است که از سایت Dark Site Finder کمک بگیرید. این بهترین منبعی است که من برای اجتناب از آلودگی نوری پیدا کرده ام. این در واقع نقشه گوگل با پوششی از رنگ های مختلف است که به شما می گوید یک مکان خاص چقدر آلودگی خواهد داشت. هرچه رنگ آن تیره تر باشد بهتر است (یعنی آلودگی نوری کمتری دارد).
[عکاسی از آسمان شب]

چقدر لازم است هوا تاریک باشد؟ خیلی تاریک. نگاهی به این تصویر بیاندازید:
[عکاسی از آسمان شب]

این عکس در یک منطقه آبی رنگ بر روی سایت Dark Site Finder گرفته شده است، که پنجمین منطقه تاریک از بین ۱۵ سطح مختلف است. آلودگی نوری که در گوشه سمت چپ تصویر می بینید از یک شهر بزرگ نبود، بلکه از یک شهر کوچک بود که بر روی نقشه به رنگ سبز نشان داده شده است، که حدود ۱۵-۱۰ مایل با آنجا فاصله داشت.

آلودگی نوری چیزی نیست که شما هنگام عکاسی بتوانید آن را ببینید – همه چیز برای من که آنجا ایستاده بودم کاملا تاریک به نظر می رسید. اما در عکس به وضوح مشخص است. مطمئن شوید که هوا در جایی که قصد دارید در آن عکس بگیرید بسیار تاریک باشد.
عکاسی کودک در آتلیه کودک
حرکت ستارگان

اگر با عکاسی از آسمان شب آشنا نباشید، ممکن است فکر کنید که می توانید شاتر را به مدت یک یا دو دقیقه باز بگذارید تا به اندازه کافی نور وارد دوربین شود تا یک نوردهی مناسب به دست آورید. اما نمی توانید این کار را انجام دهید، چون ستاره ها در حال حرکت هستند. و آنها خیلی سریع تر از آنچه ممکن است فکر کنید حرکت می کنند. (بله، می دانم این در واقع به دلیل چرخش زمین است – من خنگ نیستم – اما اینطور به نظر می رسد که ستاره ها در حال حرکت هستند!)

اگر با یک نوردهی طولانی از آسمان شب عکس بگیرید، ستاره ها در زمان باز بودن شاتر حرکت می کنند، و به صورت رده های نور کوچک نشان داده خواهند شد. این به نظر جذاب نیست و فقط باعث می شود که ستاره ها تار به نظر برسند. البته، شما می توانید این کار را انجام دهید و رده های نوری ایجاد کنید که در کل کادر قرار دارند، اما این یک داستان کاملا متفاوت است. چیزی که شما در اینجا به دنبالش هستید تصاویر واضح و شارپ از ستارگان در آسمان شب است.

از چه سرعت شاتری می توانید استفاده کنید؟ در تمام لنزها به جز لنزهای فوق العاده واید، نباید از سرعت شاتر طولانی تر از ۱۵ ثانیه استفاده کنید. حتی در لنزهای فوق العاده واید هم نباید سرعت شاتر بیش از ۳۰ ثانیه باشد. همچنین می توانید از چیزی به نام قانون ۵۰۰ برای تعیین طولانی ترین سرعت شاتر قابل استفاده کمک بگیرید. این قانون می گوید که حداکثر طول شاتر باید ۵۰۰ تقسیم بر فاصله کانونی شما باشد (به عنوان مثال، با یک لنز ۲۴mm این مقدار ۲۴/۵۰۰ یا ۲۰٫۸ ثانیه می باشد).

به همین دلیل، شما باید از بازترین زاویه، و سریع ترین لنز برای عکاسی از آسمان استفاده کنید.

لنزک: منظور از لنز سریع (fast lens) لنزی است که گشودگی دیافراگم یا حداکثر دیافراگم بالایی داشته باشد (دیافراگم آن خیلی باز شود – مثل f/1.2) که نتیجه آن ورود نور بیشتر و امکان انتخاب سرعت شاتر سریع تر است. از این رو به این لنز ها، لنز های سریع گفته می شود.
[عکاسی از آسمان شب]
۴
نداشتن المان پیش زمینه

یک عکس از آسمان پر ستاره یا کهکشان راه شیری پس زمینه زیبایی برای تصویر شما فراهم می کند. این به نوعی مثل داشتن یک غروب آفتاب زیباست. داشتن آن عالی است، اما به تنهایی کافی نیست. شما به یک المان پیش زمینه نیز نیاز دارید.

اگر شما راهی عکاسی از آسمان شب شوید بدون این که هیچ ایده واقعی از جایی که می روید داشته باشید، احتمالا دچار مشکل خواهید شد. در نهایت یک پیش زمینه غیر جذاب، و در نتیجه یک عکس غیر جذاب خواهید داشت. نیمه شب زمان بررسی و تلاش برای پیدا کردن چیزی نیست. به یاد داشته باشید که جایی که می روید بسیار تاریک خواهد بود. تاریکی کامل، بدون ماه، در مکانی که هیچ آلودگی نوری ندارد. شما نمی توانید هیچ چیزی را ببینید تا بتوانید یک پیش زمینه پیدا کنید.

برای حل این مشکل، باید از قبل آن منطقه را بررسی کنید. گاهی اوقات می توان به صورت فیزیکی به آنجا رفت، اما اغلب این کار امکان پذیر نیست. اگر برایتان مقدور نیست که از قبل به آنجا بروید، می توانید آن مکان را به صورت مجازی بررسی کنید. برای شروع کار خود از قابلیت Street View در نقشه گوگل استفاده کنید.
[عکاسی از آسمان شب]
۵
شرایط پیش بینی نشده که مانع از دیده شدن ستاره ها می شود

احتمالا می دانید که نمی توانید در یک شب ابری راهی عکاسی شوید و انتظار داشته باشید که در عکاسی از آسمان شب شانس موفقیت داشته باشید. شما به یک آسمان صاف یا شرایط نیمه ابری نیاز دارید. در مورد نحوه بررسی این مسئله هیچ رازی وجود ندارد. تعدادی اپلیکیشن مربوط به آب و هوا وجود دارد، بنابراین تنها کافی است از یکی از آنها که با آن راحت هستید استفاده کنید.

اما این پایان ماجرا نیست. من چندین بار برای عکاسی بیرون رفتم که هیچ ابری در آسمان نبود، اما همه چیز خراب شد. چیزهایی مانند ابرهای گرد و غبار، دود، و مه کار من را خراب کردند. به یاد داشته باشید که شما معمولا عکس های آسمان شب را در مکان های دور افتاده می گیرید.

معمولا محیط های بیابانی برای این کار رایج هستند، و بادهای ملایم به اندازه کافی گرد و غبار در هوا پخش می کنند که جلوی دیده شدن ستاره ها را بگیرند. اگر در یک محیط ساحلی باشید، مه دریا می تواند همین کار را انجام دهد. آتش سوزی جنگل نیز از صدها مایل دورتر می تواند بر توانایی شما برای عکس گرفتن تاثیر بگذارد.

بنابراین مطمئن شوید که نگاه دقیقی به شرایط منطقه مورد نظر خود بیاندازید. جالب نیست که چند ساعت رانندگی کنید و آن وقت حتی دوربین را از کیف بیرون نیاورید.
[عکاسی از آسمان شب]
۶
یک آسمان کسل کننده

در نهایت، هر شبی که صاف و بدون ماه باشد، مناسب نخواهد بود. اگر بدون درک درستی از این که در هنگام عکاسی کدام ستاره ها در آسمان خواهند بود بیرون بروید، ممکن است به یک آسمان کسل کننده برسید. اگر یک المان پیش زمینه به اندازه کافی قوی دارید، این مسئله ممکن است چندان مهم نباشد. اما اگر آسمان شب سوژه غالب شماست، باید واقعا خوب به نظر برسد.

برای اکثر افراد، این به معنی گنجاندن کهکشان راه شیری در عکس است؛ یعنی ثبت دسته ای از ستارگان که در میان آسمان قرار دارند. بهترین حالت این است که خوشه ای از ستارگان را در قلب آن ثبت کنید. اما کهکشان راه شیری در تمام طول سال قابل رویت نیست. تقریبا در طول ماه نوامبر (آبان) تا فوریه (بهمن) در هیچ زمانی از شب نمی توان آن را دید. حدودا از اوایل ماه مارس (اسفند)، درست قبل از طلوع آفتاب قابل مشاهده می شود. در ماه ژوئن (خرداد) تا حدود ماه آگوست (مرداد)، بیشترِ شب قابل رویت خواهد بود. از حدود ماه سپتامبر (شهریور) تنها بعد از غروب آفتاب قابل مشاهده می باشد. این مسئله صرف نظر از این که در کدام نیمکره زمین زندگی می کنید، صدق می کند.

به منظور برنامه ریزی برای گنجاندن جالب ترین ستاره ها و صور فلکی در عکس خود (و باز هم، معمولا کهکشان راه شیری)، تنها کافی است یکی از اپلیکیشن های موجود برای گوشی خود را انتخاب کنید. من از Star Walk 2 استفاده می کنم و آن را خیلی دوست دارم، اما برنامه های دیگری مانند PhotoPills نیز وجود دارند.

@
ج
جمع بندی

باز هم تکرار می کنم، عکاسی از آسمان شب بسیار دقیق و دشوار است. انجام مراحل آماده سازی نفع زیادی خواهد داشت. چون لازم است که شما به مناطق دور بروید، که به معنی یک رانندگی طولانی برای رسیدن به آنجاست. برنامه ریزی از هدر رفتن مقدار زیادی زمان و تلاش جلوگیری خواهد کرد.

اما منتظر زمان و شرایط ایده آل و بی نقص نباشید – آن شرایط هیچ وقت پیش نمی آید. برای بهترین شرایط ممکن برنامه ریزی کنید، و سپس آن را اجرا کنید. این کار می تواند به تصاویر خیره کننده ای منجر شود.

نویسنده: جیم همل (Jim Hamel)

منبع:

لنزک

عکاسی بدون ویرایش عکس و استفاده از فتوشاپ نمی تواند نتیجه جذابی را ارائه دهد و این ویرایش های تصویری بوده که برخی موارد را به شکل غیرممکن درمی آورد.
یکی از ویرایش‌هایی که اغلب در عکاسی منظره به کار گرفته می‌شود اصلاح و بهبود رنگ آسمان است. معمولاً سنسور‌ دوربین‌های مختلف بدون فیلتر‌های رنگی، قادر نیستند که آسمان روز را با غلظت رنگی بالایی به ثبت برسانند. برای حل این مشکل می‌توان یا از فیلتر‌های رنگی استفاده کرد و با در مرحله ادیت عکس با نرم‌افزارهایی مثل فتوشاپ یا لایت روم آن را اصلاح کرد. در این مطلب سعی شده است تا با ساده‌ترین روش، اصلاح رنگ آسمان در لایت‌روم توضیح داده شود. در ادامه به دو روش مختلف برای بهبود رنگ آسمان در تصاویر منظره می‌پردازیم.<>
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
راه‌حل اول: تنظیمات HSL

احتمالاً ساده‌ترین روش برای بهبود و اصلاح رنگ استفاده از تنظیمات HSL در لایت روم است. در بخش HSL لایت‌روم پارامتر‌های مربوط به رنگ، غلظت رنگ و روشنایی رنگ را به اسلایدر‌ها تنظیم کرد. این ابزار به شما اجازه می‌دهد تا با تغییر مقادیر یک یا دو تا از پارامتر‌ها به تصویر مورد نظر خود برسید. البته باید توجه داشت که این روش زمانی جواب می‌دهد که اسمان کاملاً ابری یا خاکستری نباشد و رنگ آبی در آسمان وجود داشته باشد.

همچنین در این روش کانال مربوط به رنگ آبی به طور کامل تغییر می‌کند؛ بنابراین نه تنها غلظت رنگ آسمان بلکه هر المان آبی دیگر نیز در تصویر دستخوش تغییر می‌شود؛ بنابراین در این روش زمانی به بهترین نتیجه می‌رسیم که المان‌های آبی رنگ زیادی غیر آسمان در تصویر وجود نداشته باشد.

این تصویری است که به عنوان نمونه می‌خواهیم در ادامه آن را ادیت کنیم.

برای بهبود رنگ آسمان و افزایش کنتراست ابرها از قسمت Develop در منوی بالا سمت راست، به قسمت HSL رفته و گزینه luminance را انتخاب می‌کنیم. حالا باید اسلایدر مربوط به رنگ آبی را بسته به عکسی می‌خواهید ادیت کنید به سمت چپ بکشید. در اینجا اسلایدر را بر روی -۶۵ قرار می‌دهیم.

بعد از این تغییر نتیجه مطابق عکس زیر خواهد شد.

البته با توجه به اینکه در چه فصلی و در چه زمانی از روز از منظره عکاسی کرده‌اید، می‌توان اسلایدر مربوط به Aqua را نیز تغییر داد، ولی در اغلب موارد نیازی به تنظیم این رنگ نیست.

در گام بعدی بر روی saturation کلیک کرده و اسلایدر مربوط به رنگ آبی را به سمت راست بکشید تا غلظت رنگ آبی افزایش یابد و آسمان پررنگ‌تری را در عکس شاهد باشیم. مجدداً میزان افزایش غلظت رنگ به عکسی که گرفته‌اید بستگی دارد. در اینجا اسلایدر مربوط به غلظت رنگ آبی را بر روی ۳۵ قرار می‌دهیم.

نتیجه نهایی مطابق عکس زیر خواهد شد.

راه‌حل دوم: استفاده از Graduated Filter

Graduated Filter در لایت‌روم ابزاری است که برای ادیت و بهبود رنگ آسمان کاملاً مناسب است. هر چند که می‌توان هنگام عکاسی از فیلتر‌های تدریجی یا Gradual استفاده کرد و تصویری با کیفیت و جزئیات بالا گرفت ولی راه ساده‌تر شبیه‌سازی عملکرد این فیلتر در مرحله ادیت عکس است.

استفاده از ابزار Graduated Filter دز لایت روم زمانی بهترین نتیجه را می‌دهد که خط افق در عکس کاملاً افقی باشد. در این روش آزادی عمل بیشتری نسبت به روش قبلی داریم. به علاوه از این تکنیک می‌توان برای اصلاح رنگ منظره غروب و طلوع آفتاب نیز استفاده کرد.

این تصویری است که به عنوان نمونه می‌خواهیم در ادامه آن را ادیت کنیم.

در قسمت Develop و در همان قسمت بلایی منو بر روی آیکون مستطیل کلیک می‌کنیم. همچنین می‌توان از کلید میانبر M استفاده کرد.

حالا اولین کاری که باید انجام دهیم اعمال فیلتر Graduated بر روی عکس است. بر روی محل تقاطع آسمان و پیش‌زمینه یا همان خط افق کلیک می‌کنیم و کمی ماوس را به سمت پایین می‌کشیم و کلیک را رها می‌کنیم.

زمانی که فیلتر Graduated به تصویر اضافه می‌شود، اصلاحات و تغییرات فقط از خط فیلتر به یک سمت و به صورت تدریجی اعمال می‌شود؛ و نیمه دیگر تصویر کاملاً بدون تغییر باقی می‌ماند.

برای این که مطمئن شویم تغییرات در نیمه مورد نظر ما اعمال می‌شود می‌توان اسلایدر اکسپوژر را تا انتها کم کرد. اگر نیمه بالایی تصویر تاریک شد، بنابراین جهت فیلتر درست تعریف شده ولی اگر نیمه پایینی تصویر تاریک شد، با بردن نشانگر ماوس به اطراف مرکز خط فیلتر یک نیم‌دایره ظاهر می‌شود. با کلیک بر روی این نیم‌دایره و چرخاندن آن می‌توان جهت فیلتر را تغییر داد.

برای تنظیم دقیق خط فیلتر می‌توان بر روی دایره‌ای کوچکی که در مرکز خط قرار گرفته کلیک کرد و خط را جابه‌جا کرد.

حالا می‌توان تغییرات لازم را اعمال کرد بدون اینکه نیمه پایینی تغییر دستخوش تغییر قرار گیرد. برای این نمونه عکس پارامتر‌های زیر را بر روی مقادیر در نظر گرفته شده قرار می‌دهیم:

Contrast: 50

Highlights: -15

Clarity: 30

Saturation: 30

در مرحله بعدی می‌توان برای جذاب‌تر شدن عکس کمی رنگ مایه آن اضافه کرد. برای این کار بر مستطیل قرار گرفته روبه روی color کلیک کرده و رنگی که می‌خواهید به آسمان اضافه شود را از پنجره پیشرو انتخاب کنید.

عکس زیر نتیجه نهایی خواهد شد.

انجام روش های فوق بسیار کارساز و مفید هستند.

با تشکر از “پیکسل”

منبع:

عکاسی

عکاسی حرفه ای بوده که بایستی افرادی در آن به فعالیت بپردازند که از استعداد بالایی در این زمینه برخوردار باشند و نمی توان یک افراد معمولی را ماهر دانست.
در مدیوم سینمایی اغلب با تصاویری در فضای رنگی خاص و جذاب رو‌به‌رو هستیم. در این افکت به تنالیته‌های تیره‌تر فضای رنگی سرد و آبی افزوده می‌شود در حالی که درجات روشن تصویر تا حدودی نزدیک نارنجی گرم‌ دیده می‌شوند. افکت سینمایی را می‌توان بر روی خیلی از عکس‌ها نیز اضافه کرد و نتیجه خوبی گرفت. در ادامه قصد به چگونه رسیدن به چنین افکتی در نرم‌افزار لایت‌روم می‌پردازیم.<>
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
در ادامه می توانید این افکت ها را مشاهده کنید.
و این عکسی است که در آخر قرار است به آن برسیم.

در قدم اول باید عکس موردنظر خود را به نرم‌افزار وارد کرده و بالا سمت راست پنجره لایت‌روم بر روی develop کلیک کنید. برای شروع باید Contrast، highlights، shadows، whites و blacks را به ترتیب بر روی -۱۵، -۴۰، +۳۰، +۱۲ و +۳۰ قرار دهید.

حالا باید clarity، vibrance و saturation را تغییر داد. آن‌‌ها را بهتر است به ترتیب حدوداً بر روی +۶۰، -۵ و -۲۰ قرار دهیم.

در قسمت Tone Curve بر روی نشانگر روبه‌روی linear کلیک کرده و Medium contrst را انتخاب کنید.

در آخر باید کمی حواشی تصویر را تاریک کرد. برای این کار در قسمت Pos-crop Vignetting مقدار Amount را بر روی -۱۵ باید تنظیم کرد.

در آخر نتیجه کار عکسی با افکت سینمایی خواهیم داشت که رنگ‌های آن کم رمق شده با های‌لایت‌های تشدید شده خواهیم داشت.

با تشکر از “پیکسل”

منبع:

عکاسی

عکاسی حرفه ای بوده که باید از خلاقیت و مهارت بالا خود در آن بهره گیرید و در غیر این صورت نمی توانید خودی نشان دهید و عملکرد بالایی را داشته باشید.

لایت روم یکی از محبوب‌ترین و احتمالا پرکاربرد‌ترین نرم‌افزار ادیت و آرشیو عکس در میان عکاسان حر‌فه‌ای و آماتور است. خیلی‌ها با چند تکنیک ساده این نرم‌افزار عکس‌های جذاب و پرطرفداری را در شبکه‌های مختلف مثل اینستاگرام به اشتراک می‌گذارند. از طرفی نسخه‌‌های جدید لایت‌روم قابلیت‌های بسیار زیادی مثل ادیت عکس RAW، ساختن عکس‌های HDR و اصلاح خطاهای رنگی و اپتیکی را در اختیار عکاس قرار می‌دهد. این قابلیت‌ها تا حدی گسترده شده که نیاز یک عکاس به نرم‌افزار‌های دیگر مثل فتوشاپ و افینیتی را تا حد زیادی کم کرده است. در همین رابطه قصد داریم تا در رشته مطالبی، تکنیک‌های ساده و کاربردی را در رابطه با لایت‌روم منتشر کنیم. اولین موضوع این مجموعه تکنیک‌ها به ساختن عکس‌های HDR در لایت روم اختصاص داده شده است.
عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد
HDR یا High Dynamic Range یک تکنیک در عکاسی است که از ادغام سه یا چند عکس بر روی هم ساخته می‌‌شود. زمانی که در منظره‌ای هم‌ روشنایی شدید هست و هم سایه‌های تاریک، مثل منظره‌های آفتابی، دوربین نمی‌تواند همه جزئیات را ثبت کند و احتمالاً قسمت‌هایی از تصویر آندر یا اُور اکسپوز خواهند شد. برای حل این مشکل می‌توان متناسب با روشنایی هر قسمت از صحنه چند بار نورسنجی کرد و عکس گرفت.

نرم‌افزارهای زیادی هستند که با آن‌ها می‌توان عکس‌های HDR ساخت. در فتوشاپ هم می‌توان با ادغام لایه و ماسک کردن آن‌ها به عکس‌های HDR رسید. در لایت روم بعد از نسخه ۶cc نیز می‌توان بدون استفاده از هیچ پلاگ‌این کمکی‌ای از این تکنیک استفاده کرد.

در ادامه گام به گام به توضیح ادغام کردن چند عکس در لایت روم می‌پردازیم. البته باید هنگام عکاسی چند عکس با نوردهی‌های مختلف از صحنه موردنظر خود را گرفته و به لایت‌روم وارد کرده باشید.

۱. عکس‌ها را برای ادغام یا Merge کردن انتخاب کنید

برای این کار حداقل باید دو عکس را با نوردهی‌های مختلف انتخاب کنید. در اینجا برای مثال ۵ عکس انتخاب شده است. در این منظره آسمان بسیار روشن‌تر از پیش‌زمینه است و با تکنیک HDR می‌توان جزئیات بیشتری در سایه‌ها داشته باشیم. برای انتخاب عکس‌ها کافی است بر روی اولی کلیک کنید و با نگه‌داشتن کلید کنترل بقیه عکس‌ها را سلکت کنید.

۲. در تولبار بالا بر روی Photo کلیک کنید > Photo Merge > HDR

در نوار بالای پنجره نرم‌افزار بر روی Photo کلیک کنید. در منوی باز شده Photo Merge را انتخاب کنید و بر روی HDR کلیک کنید. هم‌چنین می‌توان بر روی یکی از عکس راست کلیک کرده و از Photo Merge، HDR را انتخاب کنید. با این کار پنجره مخصوص تنظیمات HDR باز می‌شود.

۳. تنظیمات HDR

پس از ادغام عکس‌ها بر روی یکدیگر و امکان دیدن پیش‌نمایش از عکس HDR تنظیمات محدودی در سمت راست به چشم می‌خورد. برای راحت‌تر شدن کار می‌توان گزینه‌های Auto align و Auto Tone را فعال نگه دارید تا تصاویر به صورت خودکار بر روی هم منطبق شوند. در پایین این دو چک‌باکس گزینه Deghost مشاهده می‌شود که برای افزایش غلظت رنگ عکس از کم تا زیاد در چهار گزینه می‌توان یکی را انتخاب کرد. در اینجا چون deghost تأثیری زیادی بر روی عکس نهایی ندارد گزینه None را انتخاب می‌کنیم.

۴. بر روی Merge کلیک کنید

برای ادغام عکس‌ها و نهایی کردن کار بر روی Merge در پایین سمت راست پنجره کلیک کنید.

۵. منظر بمانید تا لایت‌روم پردازش‌های لازم را انجام دهد

بسته به اینکه چند عکس برای ادغام کردن انتخاب کرده باشید و قدرت سخت‌افزاری کامپیوترتان، از چند ثانیه تا چند دقیقه این پروسه طول خواهد کشید. در قسمت بالا و سمت چپ می‌توانید ببینید که چه مقدار از پردازش انجام شده است.

زمانی که پردازش HDR تمام شد، یک عکس جدید با عبارت HDR در انتهای نام فایل در کنار عکس‌های دیگر ایجاد می شود.

۶. در قسمت Develop، مانند هر عکس دیگری ویرایش‌های لازم را انجام دهید

بهتر است که عکس‌‌هایی که می‌خواهید HDR کنید در حالت Raw شده باشند. تا بتوان در مرحله ادیت بدون از دست دادن کیفیت و با جزئیات بیشتر عکس را ویرایش کرد.

استفاده از مهارت در این عکاسی موفقیت هایی را رقم خواهد زد.

با تشکر از “پیکسل”

منبع:

عکاسی

امروز دستگاه های بسیاری هستند که می توان از آنها به عنوان ابزارهای تصویربرداری بهره گرفت. ابزارهایی کارآمد که می توانند به افراد در تصویربرداری بهتر کمک کنند.

چند روزی از معرفی رسمی گوپرو Hero6 می‌گذرد، اکشن کمرایی که در ظاهر هیچ تفاوتی با Hero5 ندارد اما در تمامی بخش‌های مربوط به تنظیمات تصاویر ارتقاء یافته است. گرچه بزرگ‌ترین ابعاد تصویری که نسخه جدید این دوربین ورزشی قادر به ثبت آن است، همان تصویر با رزولوشن ۴K است که در نسخه قبلی هم در دسترس بود،اما در تمامی رزولوشن‌ها حداکثر تعداد فریم قابل ثبت به ۲ برابر افزایش یافته است.

این تغییر به لطف تعویض پردازنده ambarella با اولین پردازنده اختصاصی گوپرو یعنی GP1 ممکن شده و همه تغییرات روی کاغذ مثبت است. اما آنچه که تعیین‌کننده است، دیدن تغییرات در عمل است. اخیراً یک یوتیوبر کانادایی دست به مقایسه تصاویر این دو دوربین زده که ویدئوی آن را در انتهای این مطلب می‌بینید.
عکاسی کودک در آتلیه کودک
تفاوت این دو مدل در صورتی که تصاویر آن‌ها از سوژه مشترک و در شرایط یکسان باشد، قابل مشاهده است. باوجوداینکه هیرو۵ تصاویر خوبی به ثبت می‌رساند، اما هیرو۶ تصاویری شفاف‌تر و با داینامیک رنج بالاتر به ثبت رسانده و در تنظیمات خودکار هم بهتر عمل می‌کند. ضمن اینکه عکس‌های غیر فشرده ثبت‌شده توسط هیرو۶ در مقایسه با عکس‌های JPG ثبت‌ شده توسط همین دوربین نیز دارای تفاوت است که این به معنای کیفیت بالاتر علاوه بر امکان ویرایش بیشتر تصاویر خواهد بود.

اما همچنان گوپرو Hero6 در ظاهر همان گوپرو Hero5 است، با همان لنز، باتری و ابعاد. سازنده‎‌ی این ویدئو در متن توضیحات مربوط به آن ذکر کرده که “گوپرو هیرو۶ همان چیزی ست که گوپرو هیرو ۵ باید می‌بود!”

شاید اگر تفاوت قیمت ۱۰۰ دلاری این دو نسخه از اکشن کمرای گوپرو را نادیده بگیریم، این کامل‌ترین تعریف از هیرو۶ باشد . . .

هر دو اکشن کم در نوع خود بهترین هستند و کاربری قابل توجهی دارند.

منبع:

عکاسی

دوربین را باید مهمترین ابزار عکاسان دانست زیرا بدون آنها نمی توان به تصویربرداری هنرمندانه و باکیفیت پرداخت. با پیشرفت روزافزون آنها عکاسی نیز پیشرفت چشمگیری داشته و خلق تصاویری جالب توجه آسان تر شده است.

شاید برای وارد شدن به دنیای عکاسی و ثبت وقایع دنیای اطراف، بعد از صحبت کردن با افراد حرفه‌ای دوربین‌های بدون آینه (میرورلس – Mirrorless) و دارای قابلیت تعویض لنز را بهترین گزینه برای شروع انتخاب کرده‌اید، اما در میان انبوه مدل‌های موجود، کدام مدل‌ها به عنوان بهترین دوربین های بدون آینه شناخته می‌شوند؟ در ادامه به معرفی بهترین گزینه‌های موجود برای عکاسان تازه کار خواهیم پرداخت.
معرفی بهترین دوربین های بدون آینه

پیش از معرفی ۵ مورد از بهترین دوربین های بدون آینه ، بد نیست بدانید که میرورلس، گونه‌ای از دوربین‌های دیجیتال است که برخلاف دوربین تک‌لنزی بازتابی (SLR)، فاقد آینه و نمایاب اپتیکال یا نوری است. در ساختار این دوربین‌ها نمای مقابل به‌ حالت الکترونیکی از روی حسگر خوانده شده و سپس روی نمایشگر آن نمایان می‌شود. البته در برخی از مدل‌ها یک نمایاب یا چشمی الکترونیکی نیز در نظر گرفته می‌شود تا به عنوان یک جایگزین برای چشمی نوری ایفای نقش کند. اما در ساختار داخلی دوربین تک‌لنزی بازتابی (SLR)، یک آینه قرار دارد که نمای مقابل را از دریچه لنز به چشمی دوربین منعکس می‌کند. به دلیل داشتن این ساختار، یعنی وجود آینه داخلی، دوربین‌های SLR و DSLR در مقایسه با دوربین‌های بدون‌آینه بزرگ‌تر هستند.
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
در بررسی سیستم‌های مختلف دوربین‌های عکس برداری، به دلایل قانع کننده‌ای برای انتخاب دوربین‌های میرورلس می‌رسیم. بهترین دوربین های بدون آینه به راحتی قابل حمل بوده و تصاویر ثبت شده با آنان، کیفیت بسیار قابل قبولی دارند. همچنین مجموعه‌ای از لنزهای موجود برای آن‌ها و امکان کنترل دستی، فرصت بروز خلاقیت را به کاربر داده و در ابتدای ورود به دنیای عکاسی، وی را به تنظیمات اتوماتیک عادت نمی‌دهد.

وقتی که در بررسی بهترین دوربین های بدون آینه صحبت از قابلیت تعویض لنز به میان می‌آید، باید در نظر داشته باشید که لنز انتخابی می‌بایست قابلیت تطبیق با دوربین‌هایی که احتمالا در آینده خریداری می‌کنید را نیز داشته باشد. پس هنگام خرید لنز، نیاز آینده خود را نیز در نظر بگیرید.
Canon EOS M10

Canon EOS M10 از جمله بهترین دوربین های بدون آینه و کامپکت است که با داشتن اندازه‌ای کوچک به راحتی جابه‌جا می‌شود. این مدل به لطف داشتن سنسور ۱۸ مگاپیکسلی بزرگ از نوع APS-C CMOS، کیفیت عکس بسیار بالایی داشته و دست کمی از بسیاری مدل‌های DSLR موجود در بازار ندارد. با این حال، برخلاف ظاهر دوربین، عکاسی با آن پیچیده نبوده و شخص تازه کار زیاد درگیر تنظیمات دستی نخواهد شد. همانطور که از ظاهر آن مشخص است، با وجود داشتن لنز قدرتمند، Canon EOS M10 در دسته بندی کامپکت‌ها قرار گرفته و فاقد تنظیمات وحشتناک دوربین‌های حرفه‌ای است.

کاربرانی که همواره عادت به عکاسی با دوربین گوشی‌ های هوشمند داشته و اکنون پا را فراتر از آن گذاشته‌اند، از شنیدن قابلیت اتصال بدون سیم (Wi-Fi) و همچنین NFC این مدل خوشحال خواهند شد. EOS M10 به عنوان یکی از بهترین دوربین های بدون آینه به کاربر اجازه می‌دهد تا سریعا تصاویر ثبت شده را به گوشی هوشمند منتقل کرده و بعد از ویرایش، در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارد. در بخش فیلم برداری نیز این مدل قدرتمند ظاهر شده و می‌تواند با کیفیت Full HD و نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه به ثبت زنده وقایع بپردازد. از دیگر ویژگی‌های آن، فوکوس اتوماتیک هیبریدی است که سوژه‌های شما را درست در نقطه فوکوس نگه می‌دارد.

Canon EOS M10 ذر لیست قدرتمندترین دوربین‌ های عکاسی قرار نمی‌گیرد، اما به لطف داشتن صفحه نمایش لمسی چرخان، لنز قدرتمند و رابط کاربری ساده یکی از بهترین دوربین های بدون آینه موجود بوده که فرصت یادگیری و عرض اندام خلاقیت را به فرد تازه کار می‌دهد. این دوربین از لنزهای EF-M (یا دیگر لنزهای با آداپتور) کانن استفاده کرده و به همراه کیت لنز ۱۵—۴۵ میلی‌متری، ۴۵۰ دلار قیمت دارد.
Fujifilm X-A3

شاید در نظر اول ظاهر جالب و جذاب این دوربین نخستین چیزی باشد که به آن توجه کرده‌اید، اما Fujifilm X-A3 با بهره بردن از یک لنز ۲۴ مگاپیکسلی APS-C، علاوه بر ظاهر، در درون خود نیز حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. داشتن تنظیمات پیشرفته ISO این امکان را می‌دهد تا عکاس از رنج نرمال ۲۰۰ تا ۶۴۰۰ نیز فراتر رفته و به ISO 25,600 برسد، به این معنی که دوربین تصاویر نهایی با نور پایین بسیار بهتری را در مقایسه با گوشی های هوشمند ثبت خواهد کرد.

از دیگر دلایل قرار گرفتن Fujifilm X-A3 در لیست بهترین دوربین های بدون آینه ، قرار داشتن حالت‌های اتوماتیک برای تنظیم فوکوس، تنظیم نور و دیگر تنظیماتی است که به صورت دستی با دکمه‌های قرار گرفته در بالای دوریبن انجام می‌شوند؛ پس تا زمان حرفه‌ و آشنا شدن با اصطلاحات عکاسی، می‌توانید بر روی کمک آن‌ها حساب کنید. گفتنی است فیلم برداری با کیفیت Full HD با نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه نیز توسط Fujifilm X-A3 امکان پذیر است.

X-A3 به خاطر داشتن حالت تقویت عکاسی پرتره و دیگر ویژگی‌ها همچون صفحه نمایش چرخان، نزد کاربران طرفدار عکاسی سلفی به محبوبیت زیادی رسیده است. تصاویر ثبت شده با این دوربین که به همراه کیت لنز ۵۰-۱۶ میلی متری ۶۰۰ دلار قیمت دارد، می‌توانند از طریق اتصال بی سیم، به راحتی به گوشی هوشمند منتقل شوند.
Olympus E-M10 II

Olympus مدتی قبل مدل OM-D E-M1 II را معرفی کرد که با وجود ارائه کیفیتی برتر، با داشتن قیمت ۲,۰۰۰ دلار، بیشتر از مبلغی که یک تازه کار برای خرج کردن در نظر می‌گیرد را نیاز داشت. خوشبختانه، برادر کوچکتر این مدل با قیمتی قابل قبول، به عنوان یکی از بهترین دوربین های بدون آینه مدتی بعد معرفی شد.

دریچه بالایی و کوچک دوربین همانند برادر بزرگ از نوع OED بوده و با داشتن ۲٫۳۶ میلیون نقطه، به کاربر اجازه عکاسی به نحوه سنتی را نیز می‌دهد، هر چند که به احتمال زیاد بیشتر کاربران صفحه نمایش لمسی چرخان آن را برای مشاهده منظره مقابل لنز ترجیح خواهند داد. همچنین یک سنسور ۵ محوره برای تثبیت عکس نیز در نظر گرفته شده که سرعت ثبت تصاویر را به ۸٫۵ فریم بر ثانیه و سرعت فیلم برداری با کیفیت Full HD را به ۶۰ فریم بر ثانیه افزایش می‌دهد. با وجود قابلیت عکس برداری با کنترل از راه دور و اشتراک گذاری فایل‌ها به وسیله اتصال بی سیم، E-M10 II را می‌توان با اطمینان کامل در لیست بهترین دوربین های بدون آینه قرار داد.

E-M10 II همانند دیگر هم‌رده‌ های تولید شده خود توسط Olympus، از یک لنز کوچکتر نسبت به سنسور APS-C استفاده شده در موارد بالایی استفاده می‌کند که در نتیجه سایز لنزهای دوربین را کاهش داده جابه‌جایی آن را راحت‌تر می‌کند. این دوربین به همراه کیت لنز ۴۲-۱۴ میلیم‌متری به قیمت ۷۰۰ دلار فروخته می‌شود.
Panasonic Lumix GX80/85

Panasonic Lumix GX80 از جمله بهترین دوربین های بدون آینه است که ویژگی فیلم برداری با کیفیت ۴K آن شدیدا چشم نوازی می‌کند. دیگر امکانات GX85 همچون سنسور مایکرو ۴/۳ با رزولوشن ۱۶ مگاپیکسل، نمایاب الکترونیکی و قابلیت تثبیت کنندگی لنز درونی به کمک تازه کارها آمده و فرصت یادگیری زیادی را به آنان می‌دهد. گفتی است نرخ ثبت تصاویر این دوربین ۸ فریم بر ثانیه است.

GX85 به عنوان یکی از بهترین دوربین های بدون آینه ، به لطف داشتن قابلیت فیلم برداری با کیفیت برتر ۴K با نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه، چند سر و گردن از رقبای خود بالاتر می‌ایستد. ویژگی چشم نواز دیگر این مدل ۴K Photo است، به این معنی که تصاویر ۴K با نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه ثبت کرده و فوکوس صحیح را بعد از آن انتخاب کند.

خرید این مدل به کسانی که علاقه شدیدی به فیلم برداری و ثبت زنده تصاویر علاوه بر عکس برداری دارند، شدیدا توصیه می‌شود. همانند مدل‌های معرفی شده در بالا، GX80 نیز به عنوان یکی از بهترین دوربین های بدون آینه اشتراک گذاری فایل از طریق اتصال بی سیم را فراهم می‌کند. قیمت دوربین به همراه کیت لنز ۳۲-۱۲ میلیم‌متری ۸۰۰ دلار است.
Sony Alpha A5100

سونی اخیرا قدم‌های بلندی در زمینه تولید دوربین‌های حرفه‌ای برداشته و به این منظور مدل‌هایی همچون A99 II و A6500 را معرفی کرده است. اگر چه در مقایسه با این دو مدل، A5100 عرضه شده در سال ۲۰۱۴ کمی قدیمی به نظر می‌رسد، اما با قرار گرفتن در زمره بهترین دوربین های بدون آینه کنونی می‌تواند انتخابی بسیار مناسب برای عکاسان تازه کار باشد.

با استفاده از سنسور ۲۴٫۳ مگاپیکسلی APS-C و سیستم فوکوس اتوماتیک بسیار سریع، A5100 سرعت و کیفیت را به طور همزمان برای کاربر به ارمغان می‌آورد. از دیگر قابلیت‌های این مدل، صفحه نمایش لمسی چرخان، اتصالات بی سیم وای‌فای و ان‌اف‌سی و فیلم برداری با کیفیت Full HD با نرخ ۶۰ فریم بر ثانیه است.

A5100 با وجود قرار گرفتن در دسته بندی کامپکت‌ها، یک دوربین نیمه حرفه‌ای محسوب شده که با تهیه کردن لنز برای آن، می‌توانید بعد از خرید دوربین‌های حرفه‌ای سونی در آینده نیز از این لنزها استفاده کنید. قیمت این دوربین به همراه کیت لنز ۵۰-۱۶ میلی‌متری ۶۰۰ دلار است.

در نظر داشته باشید که در این مطلب، هدف ما معرفی بهترین دوربین های بدون آینه در کل تاریخ دوربین عکاسی نبوده است، بلکه عکاسان تازه کار هدف قرار داده شده تا با معرفی محصولاتی تقریبا نیمه‌ حرفه‌ای با پوشش انواع سلیقه همچون دوست داران عکاسی سلفی و یا فیلم برداری با کیفیت بالا، افراد در آستانه خرید دوربین عکاسی را راهنمایی کرده باشیم.

اگر به لیست فوق توجه کرده باشیم شاهد دوربین هایی بودید که بدون آینه بودند و در دسته دوربین های بسیار حرفه ای و گران قیمتی قرار نمی گیرند اما به نوبه خوب قابل توجه به شمار می روند.

منبع:

عکاسی

عکاسی هنری بوده که بدون دخالت افراد و ایجاد افکت هایی در آن معنا پیدا نمی کند. عکس های دیجیتالی از جمله این هنر محسوب شده و می توان آن را یکی از روش های بهبود تصاویر دانست.
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
زمانی نه چندان دور، شاید پانزده سال پیش عکاسی هنر ـ فن گران‌قیمتی به‌حساب می‌آمد. تصویربرداری که البته بسیار گران قیمت‌تر بود. برای داشتن دوازده، بیست و چهار و یا سی و شش عکس یادگاری و یا حرفه‌ای شما بایستی یک دوربین عکاسی که اغلب هم سنگین بودند و مشکلات خاص حمل‌ونقل خودشان را داشتند، تهیه می‌کردید.

سپس یک کاست (و به قول عوام یک حلقه) فیلم عکاسی خریداری می‌نمودید. پس از عکاسی بایستی کاست فیلم را به یک عکاسی تحویل می‌دادید تا در لابراتوار عکاسی و طی فرایندهای شیمیایی ابتدا عکس‌های شما ظاهر (Develop) شوند و سپس بر روی کاغذ عکاسی چاپ شوند (print).

عکاسی به این شیوه علاوه بر هزینه بربودن سختی‌ها و مشکلات دیگری هم داشت. از جمله اینکه عکاس تا پیش از ظهور و چاپ عکس نمی‌دانست چه تصاویری بر روی فیلم عکاسی ثبت شده است (Exposition). بنابراین بسیار محتمل بود که پس از چاپ عکس‌ها دریابید که نور، رنگ و یا کادربندی عکس شما مناسب نیست.

این اتفاق ناگوار علاوه بر  بر باد دادن هزینه‌هایی که برای خرید فیلم عکاسی و ظهور و چاپ عکس انجام داده بودید، حسرت دیگری هم برایتان به ارمغان می‌آورد: ازمراسم یا اتفاق خاطره‌انگیزی که تکرار آن ممکن نبود عکس مناسبی در اختیار نداشتید.

ابن روزها البته ماجرا کاملاً به شکل دیگری است. به لطف فناوری دیجیتال، همه ما در گوشی‌های موبایل خود یک دوربین عکاسی همراه داریم. دیگر لازم نیست دوربین‌های سنگین و جاگیر قدیمی را همراه خود جابجا کنیم. نیاز به خریدن فیلم عکاسی نداریم و هر بار بعد از گرفتن یک عکس می‌توانیم رنگ، نور و کادربندی (Composition) یا کمپوزیسیون عکس خود را مشاهده نماییم.

حتی اگر عکس نامناسبی از لحظه‌ای خاص و تکرار نشدنی ثبت نموده‌ایم، نرم افزارهای ویرایش عکس برای خدمت‌رسانی آماده‌اند. می‌توانیم نور (Luminance)، رنگ (Chrominance) و کادربندی عکس خود را اصلاح نماییم و این موضوع البته ربطی به علاقه‌مندان جدی هنر ـ فن عکاسی ندارد. آنها هنوز هم مایل هستند تا با تهیه دوربین‌های نیمه‌حرفه‌ای و یا حرفه‌ای، زحمت جابجایی این دوربین‌ها را برخود هموار کرده و لذت عکاسی واقعی با امکانات واقعی را از خود دریغ نکنند.

البته برای این دسته از کاربران نیز، حذف مرحله دست و پا گیر و هزینه افزای ظهور و چاپ همانند موهبتی آسمانی است که البته بسیاری از آنها که خاطره‌ای از دوران عکاسی آنالوگ ندارند قدر این موقعیت پیش‌آمده را نمی‌دانند.

عکاسی دیجیتال کار را برای عکاسان تازه‌وارد ساده‌تر کرده است

داستان تصویربرداری که مفصل‌تر و پیچیده‌تر است. کوچک‌ترین، سبک‌ترین و ارزان‌ترین دوربین‌های تصویربرداری حدود بیست سال پیش به بازار آمدند. نام دقیق این دوربین‌ها Handy Camcorder بود اما کمپانی سونی در راه عرضه این دوربین‌ها به بازار پیشگام بود و اولین مدل خود را Handy Cam نام نهاد. از آن تاریخ به بعد مردم عادی به همه دوربین‌های ساخت کمپانی‌های پاناسونیک، سامسونگ و… هندی‌کم می‌گفتند! والبته قسمت اعظم مشکلات عکاسی آنالوگ در تصویربرداری آنالوگ هم گریبان گیر استفاده‌کنندگان بود.

اما با ورود تکنولوژی‌های نو به عرصه عکاسی و تصویربرداری و تلاش و رقابت کمپانی‌های فعال در این عرصه که باعث گردیده هرساله با محصولاتی جدید تر مواجه باشیم، اصول کلی عکاسی و تصویربرداری همان است که از قبل بوده است. این اصول البته متعلق به بیست سال و سی سال قبل نیستند. این اصول از تاریخ ۱۸۲۷ که ژوزف نیسپور نیپس (Niepce)، چاپخانه دار فرانسوی اولین عکس دنیا را از پنجره زیرشیروانی اتاقش و پس از هشت ساعت صبر ثبت نمود تغییری نکرده است.

البته اقدام آقای نیپس به لحاظ فنی در ثبت عکس بر روی صفحه قیراندود به‌جای فیلم عکاسی (که هنوز اختراع نشده بود) ما را به تاریخ ۱۸۲۷ می‌برد، چرا که پس از رواج و همه گیر شدن عکاسی، آرام آرام اصول تثبیت شده کادربندی نقاشی به عکاسی راه یافت. اصولی که ریشه در تجربیات قرون متمادی بشر برای تصویرسازی و نقاشی داشت. بدین ترتیب قصد دارم بگویم که با به‌روزرسانی هرروزه تکنولوژی دیجیتال توسط کمپانی‌های بزرگ و نیز ورود کمپانی‌های جدید به این عرصه، اصول عکاسی، ترکیب بندی و نورسنجی سال‌هاست که تغییر چندانی نکرده است.

شبیه همه پدیده‌های زندگی و طبیعت این تکنولوژی‌های جدید هم محاسن و معایب خود را به‌صورت همزمان دارند. از سویی همان‌گونه که ذکرش رفت کمک به تسهیل عکاسی نموده‌اند اما از سوی دیگر این شائبه را در عموم مردم ایجاد نموده‌اند که عکاسی فنی سهل و آسان است و هرکس با در اختیار داشتن یک موبایل یا دوربین عکاسی دیجیتال قادر به گرفتن عکسی خوب و استاندارد خواهد بود. نتیجه این خطای فاحش انبوه عکس‌های نه چندان جالب و غلط به لحاظ اصول هنری است که هرروزه در شبکه‌های اجتماعی و اطراف خود مشاهده می‌کنیم.

مطالبی که از این به بعد به قلم نگارنده این مطلب به نظر شما خواهد رسید، چند حوزه را پوشش خواهد داد:

    آموزش اصول نورسنجی
    آموزش اصول کادربندی
    آشنایی با انواع لنزها و کاربرد آنها در عکاسی
    آموزش عکاسی طبیعت، خبری، اجتماعی و عکاسی در شب
    راهنمای خرید دوربین‌های دیجیتال
    آموزش اصول تصویربرداری با دوربین‌های دیجیتال و…

شما با چنین مواردی می توانید به سادگی تصاویر دیجیتالی ایجاد کرده و از تماشا آن لذت ببرید.

منبع:

عکاسی

فناوری هر روز پیشرفت های بزرگی داشته که مشکلی از بشر را رفع می کند. حال در این بین یکی دیگر از مشکلات بشر آن هم برای عکاسان برطرف شده که بخش عمده مسئله های آنها را دربرمی گرفت.

عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد

احتمالا خیلی از شما حداقل یک بار به موزه رفته اید و تلاش کرده اید که از اجسام داخل محفظه‌های شیشه ای عکس بگیرید. نتیجه‌ی این نوع عکاسی را حتما می‌دانید! یک انعکاس نور مزاحم که تمام عکس را خراب می‌کند. به تازگی محققان دانشگاه MIT راه حل جدیدی برای این مشکل یافته اند.

اعضای آزمایشگاه تحقیقات نور و رسانه‌های تصویری دانشگاه ام آی تی آمریکا به تکنولوژی جدیدی دست پیدا کرده اند که انعکاس نور هنگام عکس‌برداری از اجسام پشت مانع را رفع می‌کند. این سوژه‌ها که معمولا پشت پنجره، پشت محفظه‌های شیشه‌ای و یا پشت یک سوژه‌ی شفاف دیگر هستند، هنگام عکاسی به صورت سایه‌های  ذخیره می‌شوند و انعکاس نور از مانع جلویی، تمام تصویر را می‌پوشاند و در نهایت عکس خراب می‌شود.
تکنولوژی رفع انکعاس نور چگونه کار می‌کند؟

اول از همه بگویم که اساس این تکنولوژی بر مبنای یک اصل فیزیکی بسیار مهم به نام تبدیل فوریه (Fourier transform) بنا شده است. تبدیل فوریه یک پدیده‌ی مهم در علم پردازش سیگنال‌هاست و با استفاده از آن محققان قادر هستند فرکانس‌های مختلف یک سیگنال واحد را از هم جدا کنند و به طور جداگانه بر روی آن‌ها عملیاتی را انجام دهند.

حال کاری که محققان MIT انجام داده اند این است که یک دوربین کینکت وان (Kinect One) مایکروسافت را دستکاری کرده اند و با اعمال تغییرات مخصوص، تصویری را شکار کرده اند. بر اثر این تغییرات، فرکانس‌های تشکیل دهنده‌ی تصویر با تاخیر زمانی محدودی به سنسور دوربین برخورد می‌کنند. این تاخیر، توانایی جدا کردن یک به یک این ۴۵ فرکانس را به محققان می‌دهند. این تصویر از سر یک مانکن پشت یک پنجره گرفته شده است و چند سیگنال از مجموعه‌ی این ۴۵ سیگنال، انعکاس نور از پنجره و نور بازتاب شده از سر مانکن را تشکیل می‌دهند.

مرحله‌ی بعدی مانند یک انتخب ساده است و محققان سیگنال‌هایی که حاوی انعکاس نور از پنجره هستند را حذف کرده و سیگنال‌های بازتاب شده از سر مانکن (سوژه‌ی اصلی) را نگه داشته اند. نتیجه می‌شود یک تصویر قابل مشاهده از سوژه بدون آن انعکاس مزاحم. در تصویر زیر می‌توانید این سیگنال‌های متفاوت را مشاهده کنید؛ تصویر سمت چپی مربوط به انعکاس نور از پنجره و تصویر سمت راستی مربوط به نوز بازتاب شده از سر مانکن است:

با توسعه‌ و گسترش این فناوری کاربردی، نه تنها دنیای دوربین‌های عکاسی متحول خواهد شد، بلکه تغییرات عمده‌ای نیز در دسته‌ی لیزرها و دستگاه‌های تشخیص مواد منفجره رخ خواهد داد. جالب‌تر از همه اینکه محققان MIT از یک دوربین کینکت وان که در دسترس همه‌ی کاربران است استفاده کرده اند و تجهیزات فوق پیشرفته‌ای در کار نبوده است.

لارنت داودنت (Laurent Daudet) استاد فیزیک دانشگاه ام آی تی در این باره می‌گوید:

    “برای رفع چنین مشکلات پیچیده ای، همه فکر می‌کنند که نیاز به تجهیزات گران‌قیمت و فوق پیشرفته‌ی آزمایشگاهی است. اما این فناوری خلاف آن را نشان داده است و این روش می‌تواند یک موضوع بسیار زیبا و الهام بخش برای دیگران باشد.”

با این حساب مشکل تابش نور برطرف شده و افراد آن هم عکاسان به سادگی می توان تصویربرداری داشته باشند.

منبع:

عکاسی

امروزه تلفن های هوشمند در بخش دوربین به شکلی پیشرفت کردند که دیگر نیاز نیست در سفر یا مسافرتی دوربین حرفه ای بدست گیرید و با یک گوشی هوشمند می توانید این امر را محقق سازید.

عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد

مسلماً دوربین DSLR ایده آل ترین دوربین برای عکاسی است، ولی در عین حال می دانیم بهترین دوربین آن دوربینی است که همیشه همراه شما باشد. با این وجود در این مطلب می خواهیم از بین سیستم عاملی های موبایل Android و iOS بهترین سیستم عامل برای عکاسی حرفه ای را معرفی کنیم.

این جنگی است که فکر نمی کنم به این زودی ها تمام شود، جنگی در موبایل های هوشمند بین Apple و Android که هر زمانی که موبایلی جدید عرضه می شود سخت تر و سخت تر می شود.

دوربین های iPhone 6 و iPhone 6 Plus که در چند ماه اخیر معرفی شدند، پیشرفت های چشمگیری در قسمت دوربین داشته است.

به گفته Apple (و Flickr)، دوربین iPhone محبوب ترین دوربین در دنیا محسوب می شود، میلیون ها نفر روزانه از این دوربین استفاده می کنند، از زمان عرضه iPhone 4 عکس هایی که با دوربین iPhone گرفته می شده در Flickr بیشتر از هر دوربین دیگری بوده است.

در سمت دیگر سیستم عامل Android در موبایل های شرکت های مختلفی وجود دارد (از پرفروش ترین و بزرگترین این شرکت ها می توان به Sony، Samsung، HTC، Google، LG، Huawei اشاره کرد) که همین مسأله باعث شده در کل سیستم عامل محبوب تری باشد.
iOS در برابر Android: تعداد پیکسل

Apple مثل همیشه به صورتی نسبتاً محافظه کارانه در رابطه با تعداد پیکسل دوربین هایش عمل کرده است، به طوری که در دوربین iPhone 6 و iPhone 6 Plus که اخیراً وارد بازار شده اند از سنسور ۸ مگاپیکسیلی استفاده کرده است.

با توجه به اینکه Apple دوربین iPhone ها را در قسمت های دیگر تقویت کرده است، اما اندازه پیکسل های سنسور را در ۱٫۵ میکرون نگه داشته و همچنین لنز دوربین آن همچنان ۵ المانی با نهایت دیافراگم f/2.2 است.

که اگر بخواهیم راجع به اندازه پیکسل ها صحبت کنیم، موبایل HTC one (M8) با پیکسل های بزرگ ۲ میکرونی شرایط بهتری دارد.

هر چه اندازه پیکسل های سنسور بزرگ تر باشد، سنسور می تواند نور بیشتری دریافت کند، در نتیجه سنسور هایی که پیکسل های بزرگتری دارند برای عکاسی در شرایط کم نور شرایط بهتری دارند.

و اما دوربین های دیگری هستند که تعداد پیکسل بسیار بالاتری نسبت به iPhone دارند، برای مثال دوربین موبایل های Sony Xperia Z3 و Samsung Galaxy K zoom 20.7 میلیون پیسکل بر روی سنسور CMOS خود دارند.
iOS در برابر Android: قابلیت های دیگر

iPhone 6 Plus قابلیت لرزش گیری آنالوگ (غیر دیجیتالی) دارد، به همراه فوکوس پیکسلی (که معمولاً بر روی بیشتر دوربین ها به عنوان فوکوس Phase Detection شناخته می شود) که فوکوس خودکار آن را تقویت کرده است.

با استفاده از نواری که در سمت چپ عکس می بینید می توان فوکوس پس زمینه عکس را کنترل کرد.

همچنین کنترل نوردهی آن به دلیل وجود پردازشگر قوی A8 بسیار تقویت شده و این دوربین می تواند در عکاسی به صورت متوالی فوکوس را به صورت خودکار تغییر دهد و دقت بالایی هم در فوکوس داشته باشد.

اما برای مخالفان iPhone و طرفداران Android این خبر جدیدی نیست، چرا که همین تکنولوژی ها بر روی چندین موبایل با سیستم عامل Android وجود داشته، برای مثال موبایل Samsung Galaxy K Zoom سیستم لرزش گیر آنالوگ دارد، و موبایل Sony Z3 تکنولوژی SteadyShot (عکاسی بدون لرزش) دارد.

موبایل HTC One M8 هم از تکنولوژی Restore Focus (بازیابی فوکوس) بهره می برد، که این قابلیت جالب به شما این امکان را می دهد که هم قبل از عکاسی و هم بعد از گرفتن عکس بتوانید نقطه فوکوس عکس را تغییر دهید.

یکی از قابلیت های کلیدی ای که در گوشی های iPhone به چشم نمی خورد تکنولوژی NFC است. این قابلیت به شما این امکان را می دهد که دوربین و موبایل را بتوانید به صورتی به هم متصل کنید که بدون استفاده از هیچ وسیله دیگری بتوانید مستقیماً عکس های دوربین را به موبایل انتقال دهید.

با اینکه اکثر این قابلیت ها با استفاده از Wi-Fi برای iPhone عملی است، اما ارتباط به صورت NFC بسیار سریع تر است.

تکنولوژی NFC برای استفاده از Apple Pay (قابلیتی برای پرداخت از طریق iPhone) در گوشی های iPhone 6 و iPhone 6 Plus استفاده شده، اما فعلاً نمی دانیم که از این تکنولوژی موجود در iPhone می توان برای اهداف دیگر هم استفاده کرد یا خیر.

اما از طرف دیگر خیلی از موبایل های با سیستم عامل Android مدت هاست که از تکنولوژی NFC بهره می برند، برای مثال، تمام کاری که باید برای برقرار شدن ارتباط بین Xperia Z3 و Sony QX10 انجام دهید این است که این دو دستگاه را به شکل ضربه زدن به یکدیگر در یک فاصله معینی تکان دهید، و ارتباط بین آنها بلافاصله برقرار می شود.

iOS در برابر Android: مقدار زوم

خیلی ها گوشی های هوشمند را به دلیل مناسب نبودن دوربین ها تمسخر می کنند. اگر Apple را کنار بگذارید، خواهید دید که خیلی از گوشی های هوشمند قابلیت های خاص یک دوربین واقعی را دارند که می توانند جایگزین دوربین های کاپکت در جیب شما بشوند.

Sony Xperia Z3 سنسور CMOS 1/2,3 اینچی دارد، همان مدلی که (حتی از لحاظ اندازه فیزیکی) در سنسور های دوربین های کامپکت Sony Cybershot استفاده شده. فلاش دوربین این موبایل هم Xenon است و حساسیت سنسور آن (ISO) می تواند تا ۱۲۸۰۰ بالا برود.

تنها چیزی که ندارد زوم مکانیکی است، ولی ۸x زوم دیجیتال دارد. تنها دلیلی که باعث می شود دوربین این گوشی را یک دوربین مناسب ندانست، نداشتن زوم مکانیکی است.

اما اگر نگاهی به گوشی Samsung Galaxy K Zoom بیاندازید، کمی مسأله پیچیده تر می شود. دوربین این موبایل از سنسور BSI CMOS با ۲۰٫۷ میلیون پیکسل بهره می برد، فلاش آن Xenon است و مهمتر از همه اینها، دوربین این موبایل ۱۰x زوم «مکانیکی» دارد.

بله، اندازه این موبایل کمی بزرگتر از میانگین گوشی های هوشمند است، اما اگر به دنبال دستگاهی هستید که همه قابلیت ها را به صورت قابل قبولی داشته باشد، این موبایل گزینه مناسبی است.
iOS در برابر Android: بهترین برنامه ها

هزاران برنامه خوب مربوط به عکس و عکاسی هم در iTunes و هم در Google Play وجود دارند. خوشبختانه برای کسانی که هر دو سیستم عامل را دوست دارند، خیلی از این برنامه، از قبیل اینستاگرام – Instagram که محبوبیت بسیار زیادی پیدا کرده برای هر دو سیستم عامل وجود دارد، اما بعضی از برنامه های جالب وجود دارند که مخصوص یک سیستم عامل هستند.

موبایل Samsung Galaxy K Zoom قابلیت زوم مکانیکی تا ۱۰x را دارد
ProCamera 7

یک برنامه فوق العاده برای کنترل نوردهی و فوکوس، برنامه ProCamera 7 به این شکل است که شما با نوار هایی ساده می توانید نوردهی عکس را قبل از گرفتن آن تنظیم کنید.

این برنامه برای کسانی مناسب است که از سیستم عامل iOS 7 یا قدیمی تر استفاده می کنند. کسانی که از iOS 8 بر روی موبایل خود استفاده می کنند خیلی از قابلیت های این برنامه را بر روی خود برنامه Camera خواهند داشت.

اما با این حال به دلیل ابزار ویرایشی آن خوب است که این برنامه را داشته باشید، چرا که در بهبود عکس ها به شما کمک می کند و قابلیت های دیگری مانند Aspect Ratio (انتخاب ابعاد عکس)، فیلتر های دیجیتالی و قفل کردن تراز سفیدی دارد.
Pic Tap Go

برنامه Pic Tap Go شامل ۷۰ افکت متفاوت است که می توانید این فیلتر ها را به صورت لایه هایی متفاوت بر روی یکدیگر قرار دهید و فیلتری جدید بسازید. همچنین می توانید قدرت و وضوح هر فیلتر را تغییر دهید. در کنار این فیلتر ها ابزار Crop هم برای بریدن عکس دارد. در داخل این برنامه قسمتی مخصوص عکاسی وجود دارد که می توانید مستقیماً از داخل این برنامه عکس بگیرید.

همچنین می توانید مستقیماً با استفاده از این برنامه عکس های خود را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید، مانند Facebook و Twitter و همچنین می توانید مستقیماً عکس های خود را در برنامه Instagram به اشتراک بگذارید بدون اینکه لازم باشد عکس خود را ببرید و به عکسی مربعی تبدیل کنید.
Camera+

یک برنامه دیگر برای به کار گیری دوربین iPhone به بهترین شکل است. برنامه Camera+ به شما این امکان را می دهد که نوردهی و فوکوس عکس را تغییر دهید و به شما این امکان را می دهد تا بتوانید نقطه فوکوس و نقطه نورسنجی را از هم جدا کنید، به این صورت که روی قسمتی فوکوس کنید و نورسنجی را روی نقطه دیگری انجام دهید، با این کار می توانید راحت تر تاریکی و روشنایی عکس را کنترل کنید.

علاوه بر این، قابلیت های دیگری هم دارد: زوم دیجیتالی، تراز افقی و Clarity (قابلیت تنظیم وضوح تصویر)، چیزی که به شما این امکان را می دهد که جزئیات تصویر بهتر دیده شود. مهم تر از همه اینها، افکت های بسیار خوبی در این برنامه وجود دارد، Lightbox (جعبه نور – برای بررسی عکس هایی که گرفته اید) و حالت Scene برای عکاسی از منظره.

سازندگان این برنامه می گویند برنامه های زیادی برای iOS 8 دارند. با توجه به اینکه اکثر قابلیت های این برنامه در خود برنامه Camera نسخه نهایی iOS وجود دارد، برنامه هایی که خواهند داشت باید قابل توجه و جالب باشد.
بهترین برنامه های عکاسی مخصوص Android

تعداد اندکی برنامه عکاسی مخصوص Android وجود دارد که iOS آنها را ندارد، مسلماً سازندگان برنامه ها سعی دارند بر روی سیستم عاملی کار کنند که طرفدار بیشتری دارد و یا بر روی هر دو سیستم عامل کار کنند تا تقریباً کل بازار را در دست بگیرند.

Camera FV-5

عکاس هایی که با دوربین های DSLR یا CSC کار می کنند حتماً علاقه زیادی به برنامه Camera FV-5 خواهند داشت چرا که تنظیمات در این برنامه به همان شکل رسمی و قدیمی این دوربین ها است. در این برنامه شما به تنظیمات ISO، تراز سفیدی، حالت فوکوس و… دسترسی خواهید داشت.

با اینکه نمی توانید سرعت شاتر و دیافراگم را تنظیم کنید، حداقل این پارامتر ها زمان عکاسی در بالای صفحه برای شما نمایش داده خواهند شد و در نتیجه شما می توانید ببینید که آیا دوربین آنطور که شما می خواهید عکس بگیرید تصمیم گرفته است یا خیر.
Google Camera

قبلاً این برنامه فقط برای دارندگان Google Nexus در دسترس بود، برنامه Google Camera به شما این اجازه را می دهد که به جزئیات دوربین Android دسترسی پیدا کنید. در این برنامه گزینه های Exposure Compensation (جبران نوردهی)، HDR، حالت عکاسی تأخیری، پانوراما و PhotoSphere وجود دارد.
iOS در برابر Android: جمع بندی

هر دو این سیستم عامل ها قابل دفاع هستند و مدتی است که نمی توان هیچکدام از این سیستم عامل ها را برنده این رقابت معرفی کرد.اما می توان گفت در کل Android از لحاظ سخت افزاری کمی برتری دارد، مخصوصاً اگر طرفدار تعداد پیکسل بالا باشید یا لنز زوم بخواهید.قابلیت های خاص دیگری مانند سیستم ارتباطی NFC وجود دارد که فعلاً Android را کمی از iOS پیش می اندازد.

از طرف دیگر این مطلب زمانی نوشته شده که هنوز در ابتدای توزیع iPhone 6 بوده و اطلاعات دقیق و ریزی درباره دوربین این گوشی به طور کامل وجود نداشته و همچنین iOS 8 دستخوش تغییراتی شده و خواهد شد که در زمان نوشته شدن این مطلب این تغییرات شکل نگرفته بوده.

اینکه کدام سیستم عامل می توانند گزینه بهتری برای عکاسی باشند را کاربر تشخیص می دهد و نمی توان راحتی آن را دریافت.

منبع:

عکاسی

نور محیط یکی از بهترین و ارزان ترین ابزارهای عکاسی به شمار میرود. اگر بتوانید تکنیک های استفاده از آن را بیاموزید هیچ وقت از گرفتن تصاویر پرتره خوب باز نمیمانید. برای اکثر عکاسان جهان، ساعت طلایی عکاسی، غروب آفتاب است؛ اما جردن متر (Jordan Matter) عکاس معروف ژاپنی اعتقاد دارد که شب، بهترین زمان برای عکاسی است. او معتقد است که با در نظر گرفتن ۵ نکته در مورد استفاده از نور محیط و خیابان، می‌توان عکس‌های پرتره‌ی بسیار زیبایی ثبت کرد.

عکاسی کودک در آتلیه کودک

۱. به چراغ‌های خیابان نگاه کنید

چراغ‌های خیابان یکی از بهترین منابع نور برای عکاسی در شب است. در نظر داشته باشید که نور چراغ‌های خیابان سایه‌ی بدی روی صورت سوژه ایجاد می‌کند؛ بنابراین، بهتر است که سوژه کمی به سمت بالا و به نورهای موجود نگاه کند؛ تنها در حدی که سایه‌ی ایجادشده از بین برود و نیازی نیست که سوژه، سر خود را خیلی بالا بگیرد.

۲. از ویترین مغازه‌ها به‌عنوان سافت‌باکس استفاده کنید

اگر می‌خواهید که سوژه به سمت دوربین نگاه کند، نمی‌توانید از چراغ‌های خیابان استفاده کنید. برای این مورد بهتر است که از چراغ‌های یک ویترین بزرگ به‌عنوان سافت‌باکس استفاده کنید. کافی است که پشت به ویترین ایستاده و سوژه به سمت دوربین نگاه کند.

۳. از لنزهایی با دیافراگم باز استفاده کنید

استفاده از ابزار مناسب، مهم‌ترین مورد برای ثبت عکس‌های باکیفیت است. برای اینکه بتوانید عکس‌های پرتره‌ی خوبی در شب بگیرید، بهتر است از لنز‌هایی با نسبت کانونی f/1.8 ،f/2 یا حتی f/1.4 استفاده کنید؛ این لنزها، نور بیشتری را ثبت می‌کند.

۴. از لباس‌هایی با رنگ روشن استفاده کنید

اگر می‌خواهید عکس‌های پرتره‌ی خوبی در شب بگیرید، از سوژه‌ی خود درخواست کنید که لباس‌هایی با رنگ روشن بپوشد.

۵. برای عکاسی با حالت رامبرانت، نور را از یک سمت بتابانید

هنگام استفاده از ویترین مغازه‌ها، می‌توانید کنار ویترین ایستاده تا نور تنها به یک سمت از صورت سوژه، تابیده شود. این مورد کمک می‌کند تا بتوانید عکس‌های زیبایی با حالت رامبرانت ثبت کنید.

نظر شما در مورد این ۵ تکنیک چیست؟ میتوانید نظرات خود را در اینباره با ما در میان بگذارید

منبع: سایت زومیت

بیشتر دوستان تصور میکنند که برای گرفتن بهترین عکس شما باید بهترین دوربین را داشته باشید. بارها ممکن است این جمله به گوش شما خورده باشد،‌ شیاد این جمله به گوش افرادی که بتازگی قصد ورود به هنر عکاسی را دارند بیشتر شنیده میشود. . این‌یک باور عمومی است که تصویر عالی با بهترین دوربین گرفته می‌شود. این باوری است که کام عکاسان را تلخ کرده، چراکه مهارت‌های آنان را درگرفتن عکس‌های خوب نادیده می‌گیرد. نکته جالب این است که باوجود فرمول رایج «بهترین دوربین برابر است با بهترین عکس» شاهد نسل جدید از دوربین‌های جدید هستیم که در جیب شما جا می‌شوند. در اینجا زومیت تجربیات یک عکاس برزیلی به نام تیتو فرنادز (Tito Ferradans) که فیلم بردار و متخصص تکنیک های جلوه های بصری و از علاقمندان هنر آنامورفیک است را برای شما بازگو می کند. اگرچه این مطالب بخشی از نظرات شخصی عکاس است؛ ولی به عنوان یک هنرمند با تجربه که اکنون در کشور کانادا زندگی می کند، می‌تواند راهنمای برای شما در آغاز کار عکاسی باشد.

عکاسی کودک در آتلیه کودک

تجربیات تیتو فرنادز در جستجوی بهترین عکس ها

قبل از اینکه من (تیتو فرنادز) وارد دنیای عکاسی و فیلم‌برداری شوم (بیش از ده سال پیش) کارم را با یک دوربین کامپکت سونی شروع کردم. با دوربین ساده و اتوماتیک کوچکی که فقط به من اجازه می‌داد دکمه شاتر را فشار بدهم. آن زمان من نیز اعتقاد داشتم بهترین عکس‌ها با بهترین دوربین های عکاسی گرفته می‌شود. مطالب زیادی بود که باید یاد می‌گرفتم و هیچ آشنایی با عمق میدان و کم کردن عمق میدان و دنیای گسترده رنگ‌ها و راز و رمزهای آن‌ها نداشتم. وقتی اولین دوربین DSLR خودم را در سال ۲۰۰۸ خریدم، فصل جدیدی در دنیای عکاسی برای من آغاز شد. سفر از دنیای عکاسی آنالوگ به دنیای عکاسی دیجیتال برای من با دوربین کانن Rebel XTi بود. هنوز خاطره گرفتن اولین عکس‌ها دیجیتالی جز خاطرات زیبای من است. همین خاطرات به من درس‌های بزرگی را یاد داد. یکی از این درس‌ها درک این مطلب بود که یک دوربین عکاسی خوب در حقیقت شرایط را بهتر می‌کند؛ اما آمار عکس‌های خنده‌دار را کمتر نمی‌کند.

امروز من از هر سه عکس گرفته‌شده یک عکس غیرقابل‌دفاع دارم. آن زمان از هر ۲۵ عکس گرفته‌شده یک عکس قابل دفاع داشتم. جالب است که اگر در هر عکسی که می‌گیرد یک یا دو تکنیک عکاسی را پیاده کنید، به‌مرور سرعت شکار عکاسهای عالی برای شما بیشتر می‌شود و یک گنجینه ارزشمند در لایت روم خواهید داشت.

در طول یک دهه کار و تلاش که مهارت عکاسی من بهبود پیدا کرد، تجربه کار با دوربین‌های خوبی از شرکت کانن را داشتم. ابتدا با دوربین XTi I بعد با دوربین ۷D و بعدازآن نیز دورانی با ۵D MkIII گذراندم. در این اواخر نیز با یک دوربین سونی به نام A7s II عکاسی می‌کردم. باتجربه هر دوربین جدید من به چشم می‌دیدم که قابلیت‌های جدید آن‌ها باعث تغییر رویه در شیوه عکاسی من می‌شود. امکاناتی مانند بازتولید رنگ (color reproduction) که اغلب آماتورها در عکاسی از نتایج تأثیرات آن شگفت‌زده می‎شوند، سنسور فول فریم (full frame sensor) که زاویه‌های بازتری را برای دوربین‌ها به ارمغان آورد، حساسیت به نورپایین (low light sensitivity) که مرزهای عکاسی در محیط‌های کم‌نور را به عقب راند و… از مواردی بود که تأثیر مهم و شگفتی بردنیای عکاسی گذاشت.

در طی همین مسیردر تحول در دنیای عکاسی بیش از چند عکس بود که به گرفتن آن‌ها افتخار می‌کردم و بیش از چندین بار با دیدن عکس‌های خوب غافلگیر شدم و صداهای تحسین برانگیزی شنیدم که می‌گفت:

    معرکه است! این عکس عالی است! دوربین بسیار خوبی دارید!

اکنون متوجه می‌شدم چرا کام بعضی از عکاسان با شنیدن این تعریف‌ها و تمجیدها تلخ می‌شود. این بحث تعریف از بهترین دوربین‌ها حتی به قبل از گرفتن عکس‌های جدید نیز کشیده شده بود. صاحب‌نظران تنها با دیدن دوربین عکاسی جملاتی نظیر، با دوربینی مانند این هیچ جای شکی نیست که عکس‌های عالی خواهید گرفت را زیاد تکرار می‌کردند. از این میان تنها با دوستانی که صمیمیت بیشتری داشتیم، فرصتی هم برای گفتن این توضیح پیش می‌آمد که دوربین یک ابزار است و نباید انتظار داشت عکس باکیفیت خوب به‌وسیله آن گرفته شود، مگر اینکه کسی که دکمه شاتر را فشار می‌دهد، به عکاسی آشنا باشد.

در طی دورانی که من با عکاسی زندگی می‌کردم،‌ استفاده از گوشی هوشمند نیز به‌طور گسترده‌ای رواج پیدا کرد. در طی سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۳ که من نویسنده یک مجله عکاسی در برزیل بودم، دیدم چند عکاس حرفه‌ای در مورد اعتبار هنری یک عکس از عکاسان حرفه‌ای که با گوشی هوشمند گرفته‌شده بود چه بحث آتشینی را تجربه می‌کردند. آن زمان این مکالمات یک بحث داغ و رایج در میان جماعت روزنامه‌نگار بود.

مردم نیز خواه‌ناخواه تحت تأثیر حضور تکنولوژی عکاسی گوشی همراه در زندگی خود هستند. آن‌ها نیز با گوشی‌های همراه خود هنگام وقوع حوادث درصحنه حاضر هستند و عمق صحنه را نشانه‌گیری و دکمه شاتر را فشار می‌دهند. تصاویر و صحنه‌ای باارزشی را در لحظه‌های مهم ضبط و ثبت می‌کنند، این در حالی است که هنوز عکاسان به صحنه نرسیده‌اند؛ اما کیفیت تصاویر توسط مردم عادی خوب نبودند و این فراتر از قابلیت‌های دوربین گوشی همراه بود، مهم‌تر از کیفیت و رزولوشن و قدرت نمایش رنگ‌ها، ظرافت و زاویه دید عکاسان حرفه‌ای بود که بازهم مرزبندی‌ها را حفظ می‌کرد.

همانطور که تیتو فرنادز بیان کرد این تفاوت‌ها حتی هم‌اکنون هم مابین عکاسان آماتور و حرفه‌ای به‌راحتی دیده می‌شود در ادامه به چند نمونه از عکاسی سوژه‌ها در یک مکان توسط عکاس آماتور و حرفه‌ای نگاه کنید و خودتان قضاوت کنید. اینکه چگونه به چنین نگاهی نزدیک شوید منوط به تمرین تکنیک‌های عکاسی است.

تجربیات تیتو فرنادز و دوربین‌های گوشی همراه

تیتو فرنادز درادامه تجربیات خودش به حضور و ظهور دوربین ها در گوشی هوشمند نیز اشاره می‌کند. اعتقاد فرنادز چنین است که گوشی‌های هوشمند باقابلیت دوربین عکاسی و قیمت نزولی دوربین‌های دیجیتال دو عامل مهم در شکستن سد انحصار در عکاسی بود و سیل عکاسان نوظهور وارد دنیای عکاسی شد. حالا هر شخصی خواه یا نا خواه یک دوربین عکاس در قالب یک گوشی هوشمند به همراه خود داشت و نمی‌توانست آن را از زندگی خودش بیرون کند. حتی عکاسی‌هایی افتتاح شدند که عکاسان آن هنوز عکاسی را به‌طور حرفه‌ای شروع نکرده بودند. نقش اصلی این تغییرات را باید بر عهده دوربین‌های گوشی هوشمند گذاشت. تا این اواخر تشخیص اینکه عکس گرفته‌شده با گوشی هوشمند است یا دوربین واقعی چندان سخت نبود.

با حضور گوشی‌های دو لنزی (dual lenses) یا همان دوگانه، یادگیری ماشین (machine learning) و فرایندهای خودکار، گوشی‌های هوشمند تصاویری را ثبت و ضبط می‌کنند که نگاه هر عکاس صاحب‌نظری را به خود جلب می‌کند. امروز عکاسان می‌دانند که حفظ ارزش‌های عکاسی اپتیکال (optical photography) در سایه و جایگاه قدرتمند عکاسی محاسباتی (computational photography) کاری آسانی نیست. اکنون عکاسی محاسباتی تعریف و جایگاه مشخصی برای خود دست‌وپا کرده است. عکاسی محاسباتی، اشاره به ضبط تصاویر دیجیتال و متدهای پردازشی حاصل از محاسبات دیجیتال به‌جای فرایندهای نوری دارد. عکاسی محاسباتی به بهبود قابلیت‌های دوربین کمک شایانی می‌کند، ویژگی‌های در اختیار عکاس قرار می‌دهد که با عکاسی مبتنی بر فیلم و نور به‌راحتی ممکن نیست. همچنین عکاسی محاسباتی هزینه‌ها را کاهش می‌دهد و اجزای دوربین‌ها را کوچک‌تر می‌کند که به‌طور فزاینده‌ای باعث رشد محبوبیت آن می‌شود.

پشت پرده این قابلیت‌های فوق‌العاده در گوشی‌های هوشمند در وجود پردازنده‌های قوی و الگوریتم‌های قدرتمندی است که هرروز در حال ارتقا هستند و البته دوربین‌های اپتیکی از این مزیت ویژه بی‌بهره هستند. در آخرین‌مدل‌های گوشی همراه آیفون  ۷Plus 8Plus ،X،   از دو لنز استفاده شد. یک لنز تله فوتو (telephoto) و یک لنز واید (wide angle) که باعث می‌شود عمق میدان درصحنه بازسازی شود. این شبیه‌سازی، قابلیت عمق میدان را، همانند دوربین‌های حرفه‌ای بدون افزایش وزن قابل‌توجه به‌واسطه عکاسی محاسباتی وارد گوشی هوشمند کرد. هرچند مدیریت این عمق میدان، هنوز در اختیار گوشی است؛ بااین‌حال شما تا حدی این امکان را دارید که نورپردازی صحنه را تغییر دهید و عمق میدانی مناسب و تا جای ممکن، دقیقی ایجاد کنید. حتی می‌توانید نقطه فوکوس خود را بعد از فشار دادن دکمه شاتر تغییر دهید.

البته با توجه به اینکه این ویژگی‌ها در دوربین‌های لایترو Lytro وجود دارد، نمی‌توان آن را چندان جدید و نو خواند؛ ولی امروزه قدرت تکنولوژی عکاسی محاسباتی در دسترس همه قرارگرفته و تا حدی وسیله آزمون و بازی تبدیل‌ شده است. اکنون برنامه‌ها و نرم‌افزارهای گوشی‌های هوشمند با هزینه‌ای اندک یا حتی رایگان همچون Focos و Anamorphic امکاناتی به شما می‌دهند تا تصاویر شما با دوربین‌های دو گانه تفاوتی نداشته باشد. رویکرد اپل در مقایسه با گوگل در عکاسی محاسباتی محافظه‌کارانه به نظر می‌رسد. گوگل با برنامه‌ریزی و پیاده‌سازی یک لنز و پشتیبانی قدرتمند هوش مصنوعی از آن در گوشی هوشمند Pixel 2 گام بلندتری را در دنیای دوربین عکاسی محاسباتی برداشته است. پیکسل ۲ با گرفتن ۹ عکس پشت سرهم این امکان را به وجود می‌آورد که تا حد بالاتری از دامنه پویایی و تجزیه‌وتحلیل عکس فراهم شود، همچنین پیاده‌سازی عمق میدان درحرکت دوربین و اختلاف‌منظر صحنه به نحو کامل‌تری ایجاد شود.

به عقیده تیتو بعلاوه اینکه AI در عکاسی محاسباتی با هوشمندی به دنبال ارزیابی حضور عناصر خاص درصحنه و تنظیم فوکوس روی آن‌ها در زاویه دید لنز گوشی هوشمند است. نتیجه این فعالیت‌ها عکس‌های شگفت‌انگیز از یک دستگاه نسبتاً ارزان و سبک در مقایسه با دوربین‌های حرفه‌ای است که البته در کارهایی همچون ارتباطات و مخابرات نیز به‌طور قدرتمند عمل می‌کند. با این فناوری‌ها در گوشی هوشمند عکس گرفته‌شده توسط خواهر ۷ ساله تیتو با عکس‌های گرفته‌شده توسط تیتو رقابت می‌کند؛ عکس‌هایی که تنها با فشردن یک دکمه شاتر گرفته‌شده است.

تیتو معتقداست درعین‌حال که عکاسی محاسباتی روزبه‌روز باعث گسترش عکاسی با گوشی هوشمند می‌شود، اهمیت مهارت در عکاسی نیز برجسته‌تر می‌شود. به‌عنوان‌مثال،‌ قاب‌بندی و روشنایی هنوز  در عکاسی محاسباتی ماشینی هستند و البته کیفیت چندانی نیز ندارند. اهمیت این ظرافت‌ها در هنر عکاسی است که باعث می‌شود عکس‌های عکاسان حرفه‌ای با همین ابزار بسیار غنی‌تر و درخشنده جلوه کند.

ماحصل تجربیات تیتو به ما می‌گوید این همان عاملی است که عکاسان بزرگ را از عکاسان آماتور جدا می‌کنند. آن‌ها ابزار عکاسی را از جایگاه خود بالاتر نمی‌برند بلکه با تسلط بر تکنیک‌های عکاسی تصاویری ماندگار و اثرگذار خلق می‌کنند که سال‌ها در ذهن و خاطره به یادگار می‌ماند. شما نیز با دیدن عکس‌های بیشتر از هنرمندان عکاس متوجه منظور من خواهید شد. در بخش شاتر تجربه‌ای خلاقانه و شگفت‌انگیز عکاسان بزرگ شما را هم به وجد می‌آورد و ایده‌ای جدیدی برای عکاسی، به شما می‌دهد. اگر هنوز فکر می‌کنید که یک عکس خوب تنها با یک دوربین خوب گرفته می‎شود بهتر است دراین‌باره تجدیدنظر کنید، عکس عالی با عکاس عالی میسر است.
 

منبع: سایت زومیت

 وقتی مردم از من می پرسند آیا سوژه مورد علاقه ای برای عکاسی دارم، اغلب از پاسخ من شگفت زده می شوند. می دانید، من واقعا از عکاسی انتزاعی یا آبستره (abstract) از محیط های شهری لذت می برم، و بیش از هر چیزی، عاشق عکاسی از بتن هستم. بله، درست است! بتن ساده و قدیمی.

بتن به عنوان رایج ترین مصالح شهری، ساختمان ها را شکل می دهد، گذرگاه ها و مسیرها را می پوشاند، و لوله ها، ستون ها، پل ها، و مسیرهای رفت و آمد را می سازد. شما به هر جایی نگاه کنید بتن می بینید، تنوع بتن به همان اندازه که من عاشق عکاسی بارداری در آتلیه بارداری از آن هستم، بی نهایت است. می توان گفت که پارک ها برای من سرزمین عجایب هستند.
[عکاسی انتزاعی از بتن]

این تکه از بتن، شکل یک تست رورشاخ (یک آزمون روانی فرافکن است که در آن افراد مورد معاینه، تلقی خودشان را از لکه‌های عجیب و غریب جوهر می‌گویند) را به خود گرفته است.

با این حال، به دلیل وجود سوژه های واضح تر یا چشم نوازتر، بتن اغلب نادیده گرفته می شود. اگر شما «عکاسی شهری» را در گوگل جستجو کنید، هزاران عکس زیبا از آسمان خراش ها و خیابان ها، الگوهای شهری، و خطوط قطار زیرزمینی وجود دارد. اما به ندرت عکس هایی از خود بتن می بینید.

و اصلا چرا به خودتان زحمت بدهید؟ عکاسی از بتن بسیار خسته کننده به نظر می رسد، درست است؟ نه اشتباه است! در ادامه این مطلب لنزک برای این که چرا بتن می تواند یک سرزمین عجایب عکاسی باشد، البته اگر شما برای دیدن آن وقت بگذارید، چند دلیل ارائه خواهیم کرد.
[عکاسی انتزاعی از بتن]

این علامت کاملا برجسته بر روی این تکه بتن، از یک ماشین قرمز به جا مانده است که از فاصله بسیار نزدیک گرفته شده است.
[عکاسی انتزاعی از بتن]
۱
بتن یک کپسول زمان است

بتن در ساخت و ساز محبوب است چون سازه های بادوام و با عمر طولانی می سازد که دچار زنگ زدگی، پوسیدگی و سوختگی نمی شوند. به طور خلاصه، بتن از آزمون زمان سربلند بیرون آمده است. این بدین معنی است که ساختمان بتنی همواره در بر گیرنده نشانه های محیط اطراف و افرادی است که آگاهانه یا ناآگاهانه با آن تعامل برقرار می کنند.

بتن یک کپسول زمان است. عکاسی از آن به معنی مستندسازی داستانی است که می گوید چه چیزی یک محیط شهری را می سازد. از یک دیوار تازه چیده شده گرفته، تا پایه تقریبا ریخته شده یک پارکینگ زیرزمینی، یا دیوارنگاری ها و خراش های رنگی به جا مانده از ماشین ها، همه یک داستان می گویند.
[عکاسی انتزاعی از بتن] [عکاسی انتزاعی از بتن] [عکاسی انتزاعی از بتن] [عکاسی انتزاعی از بتن] [عکاسی انتزاعی از بتن]
۲
اکسپرسیونیسم انتزاعی

به نظر من بتن یک بوم نقاشی شهری محکم است. یکی از دلایل دیگری که من اینقدر از عکاسی از بتن لذت می برم این است که شباهت هایی با شیوه هنری اکسپرسیونیسم انتزاعی (abstract expressionism) دارد. هنر انتزاعی یا آبستره، به هنری اطلاق می‌شود که هیچ صورت یا شکل طبیعی در جهان در آن قابل شناسایی نیست و فقط از رنگ و فرم‌های تمثیلی و غیر طبیعی برای بیان مفاهیم خود بهره می‌گیرد. نقاشان سبک اکسپرسیونیسم انتزاعی از طریق نقاشی های خود، صحنه ای خلق می کنند که جنبش ها، طرز تفکر و روند کار یک هنرمند را بدون تکیه بر اشکال طبیعی دارای نمود در دنیای واقعی، مستندسازی می کند.

لنزک: هیجان نمایی یا اکسپرسیونیسم (Expressionism) شیوه‌ای نوین از بیان تجسمی است که در آن هنرمند برای القای هیجانات شدید خود از رنگ‌های تند و اشکال کج و معوج و خطوط زمخت بهره می‌گیرد. اکسپرسیونیسم به نوعی اغراق در رنگها و شکلهاست، شیوه‌ای عاری از طبیعت گرایی که می‌خواست حالات عاطفی را هرچه روشنتر و صریح تر بیان نماید. هیجان‌نمایی انتزاعی یا اکسپرسیونیسم آبستره (Abstract Expressionism) شیوهٔ هنری نوینی است که از دههٔ ۱۹۴۰ در نیویورک، متأثر از دو شیوهٔ اکسپرسیونیسم و فراواقع‌گرایی (سورئالیسم) پا گرفت؛ در این طرز بیان تلاش می‌شود تا شکل و فضا از قید بازنمایی عینی و سنتی رها شود. از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

مانند هنر انتزاعی، بتن نیز فاقد اشکال و صورت های طبیعی (نشانه های فیگوراتیو) است که اجازه می دهد بیننده تصویر را با عمق بیشتری کاوش کند و خودش به آن معنی بدهد – که ارتباط عمیق تری با مخاطب ایجاد می کند.
[عکاسی انتزاعی از بتن] [عکاسی انتزاعی از بتن] [عکاسی انتزاعی از بتن]

فقدان نشانه های فیگوراتیو، ظاهر یک منظره تقریبا بیگانه را ایجاد می کند.
۳
زیبایی مینیمالیستی

خود بتن مانند یک بوم نقاشی اکسپرسیونیستی انتزاعی است، اما عمل عکاسی از چنین سوژه جسورانه ای در واقع بسیار مینیمالیستی و ساده گرایانه است. وقتی به اصول اولیه عکاسی بازگردید به مواردی چون نور، سایه، تُن ها و خطوط می رسید، و عکاسی از سطوح بتنی نه تنها از این اصول خارج نیست، بلکه روی آن ها تاکید می کند.

عکاسی از یک سوژه به ظاهر معمولی مانند بتن نه تنها توجه بیننده را به سمت زیبایی آن جلب می کند، بلکه توجه به ظرافت های ساده عکاسی با مستندسازی ضربه های قلم عمدی و غیر عمدی محیط شهری است.
[عکاسی انتزاعی از بتن] [عکاسی انتزاعی از بتن]
۴
تنوع!

هیچ دو پنل بتنی یکسان نیستند. بتن مانند یک بوم نقاشی برای هزاران حباب هوا، رنگ، خش، نقاشی دیواری، پوشش، چاپ سفید، چسب باقی مانده، و غیره عمل می کند. خود بتن زمانی که ریخته می شود، امواج و قوس هایی را تشکیل می دهد. پرداخت بتن، بسته به نوع بتن و روش ریختن آن خیلی زود اثر می کند. هر بخش از بتن، با حلقه های مسحورکننده و بافت ساینده خود، تاریخ یک زمان و مکان خاص را ترسیم می کند.

اغلب، همانطور که من در حال عکاسی از یک دیوار یا مسیر هستم، عابران توقف می کنند تا ببینند من دارم از چه چیزی عکس می گیرم. شاید آنها قبلا هیچ وقت چیزی که من از آن عکس می گیرم را به عنوان چیزی که ارزش عکاسی داشته باشد در نظر نمی گرفتند، به خاطر همین برای آنها جالب است. زیبایی آنجاست، در انتظار کسی تا توجه ها را به سمت آن جلب کند. بینندگان اغلب می گویند که تا به حال هیچ وقت نمی دانستند بتن می تواند اینقدر زیبا باشد!
[عکاسی انتزاعی از بتن] [عکاسی انتزاعی از بتن]
ن
نتیجه گیری

بتن یک سوژه فوق العاده متنوع و پویاست، و از همه مهم تر، بی حرکت باقی می ماند! از آنجا که بتن تقریبا به طور ثابت و دائمی در طول تاریخ وجود داشته است، طرز استفاده از آن توسط انسان ها برای شکل دادن به محیط پیرامون ما تکامل یافته است. بتن یک کپسول زمانی از جزئیات پیچیده و داستان های پنهانی است که نحوه تعامل ما با جهان را نشان می دهد.

بتن یک سوژه اغلب نادیده گرفته شده، اما به طور لذت بخشی در دسترس است، که همیشه برای یک عکاس آماده و محیاست. دفعه بعد که با یک دوربین بیرون رفتید، وقت بگذارید و به چیزی که بتن برای عرضه دارد، دقت کنید. ممکن است از این که بوم نقاشی منظره شهری می تواند اینقدر جذاب باشد، غافلگیر شوید!

نویسنده: مگان کندی (Megan Kennedy)

برگرفته از: digital-photography-school

 عکاسی پین هول یا سوراخ سوزنی (Pinhole Photography) یک نوع عکاسی بدون لنز است. در واقع، دوربین پین هول یک جعبه ضد نور با یک روزنه کوچک و یک ماده حساس به نور در داخل آن است. نور از طریق روزنه (سوراخ جعبه) عبور کرده و طرح یک تصویر وارونه را بر روی فضای داخلی جعبه جایی که ماده حساس به نور یا فیلم قرار دارد، می اندازد. شما می توانید عملا از هر چیزی یک دوربین پین هول بسازید، و نتایج منحصر به فرد و اغلب شگفت آوری به دست آورید. در این مطلب  یک روش ساده برای تبدیل دوربین DSLR به یک دوربین سوراخ سوزنی را آموزش خواهیم داد.
عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد
ایده های آنالوگ در دنیای دیجیتال

تغییر درپوش بدنه DSLR شما برای ایجاد افکت دوربین های سوراخ سوزنی، پروژه ساده ای است که تنظیمات بلادرنگی (real-time) را که در روند آنالوگ امکان پذیر نیست، میسر می سازد. تنها اگر بتوانید از یک درپوش بدنه چشم پوشی کنید، می توانید این کار را انجام دهید. این کار عکس های پین هول، که مات با گوشه های تیره (وینیت) هستند، را در کسری از زمان شبیه سازی کرده و برای افزودن یک کیفیت انتزاعی یا سورئال به یک تصویر عالی است. اگرچه روش دیجیتال با یک دوربین قوطی بیسکوییتی کلاسیک یکی نیست، یعنی اما یک رویکرد پویا برای ایجاد یک روند آنالوگ نوستالژیک می باشد. به علاوه، غیر قابل پیش بینی بودن نتایج، پیچیدگی جالبی به شیوه دیجیتال شما می بخشد.

لنزک: برای آشنایی بیشتر با دوربین های سوراخ سوزنی یا پین هول، به این مطلب مراجعه نمایید.
[عکاسی پین هول با دوربین دیجیتال]

چیزهایی که نیاز دارید:

    یک دوربین DSLR
    یک درپوش بدنه که متناسب با بدنه دوربینی باشد که می خواهید از آن استفاده کنید
    یک مته و یک سر مته
    یک سوزن
    فویل آلومینیومی
    نوار چسب
    چسب نواری

روش کار

مرکز درپوش بدنه را علامت گذاری کرده و با فشار دادن نوک سر مته بر روی علامت یک تورفتگی ایجاد کنید. مهم است که یک سوراخ در مرکز درپوش بدنه ایجاد کنید، در غیر این صورت اثر (افکت) کامل را به دست نخواهید آورد. با مته یک سوراخ ¼” یا ۶٫۳۵ میلیمتری در مرکز درپوش ایجاد کنید. مطمئن شوید که هیچ براده (تراشه) یا لبه تیزی توسط مته در سوراخ باقی نمانده باشد.
[عکاسی پین هول با دوربین دیجیتال] [عکاسی پین هول با دوربین دیجیتال]

یک قطعه کوچک فویل آلومینیوم را به اندازه داخل لبه های درپوش ببُرید.
[عکاسی پین هول با دوربین دیجیتال]

ورقه را محکم نگه دارید و آن را با نوار چسب به داخل درپوش بچسبانید.
[عکاسی پین هول با دوربین دیجیتال]

برای مشخص کردن جایی که با دریل سوراخ شده، فویل را به آرامی با انگشت خود به داخل درپوش بدنه فشار دهید.
[عکاسی پین هول با دوربین دیجیتال] [عکاسی پین هول با دوربین دیجیتال]

حالا نگاهی به طرح سوراخ ایجاد شده بیاندازید. با یک سوزن خیاطی کوچک، یک سوراخ کوچک را در مرکز طرح خراش دهید.
[عکاسی پین هول با دوربین دیجیتال]

هرچه روزنه کوچک تر باشد، عکس شارپ تر یا واضح تر می شود، بنابراین تنها از نوک تیز سوزن برای ایجاد سوراخ استفاده کنید. مطمئن شوید که هیچ فویلی از سوراخ تازه ایجاد شده آویزان نباشد چون این امر می تواند کیفیت تصویر را به خطر بیاندازد.
عکاسی با دوربین پین هول

قبل از اتصال درپوش به بدنه دوربین، مطمئن شوید که درپوش بدنه را به طور کامل از گرد و غبار و ذرات باقیمانده تمیز کنید. تکه ای نوار چسب مشکی برای پوشاندن سوراخ زمانی که دوربین در حال استفاده نیست، کنار خود داشته باشید.

دیافراگم یا روزنه کوچک دوربین پین هول ما نسبت به یک لنز معمولی، اجازه ورود نور بسیار کمتری را به سنسور می دهد، بنابراین نوردهی ها باید طولانی تر باشند تا جبران شوند. زمانی که من بیرون در حال عکاسی هستم، ایزو را بر روی ۵۰۰ تنظیم می کنم، به طوری که بدون ایجاد نویز دیجیتال زیاد در تصویر، سنسور نسبت به نوری که به آن می رسد، حساس تر خواهد بود. من همچنین دوربینم را بر روی مُد نوردهی اولویت دیافراگم تنظیم می کنم (A در نیکون و سونی، و Av برای کانن و پنتاکس) تا بتوانم نوردهی را به راحتی تنظیم کنم، و سرعت شاتر به طور خودکار توسط دوربین تنظیم خواهد شد.

در تاریکی و شرایط فضای داخلی، تنظیمات سرعت شاتر من می تواند تا ۸ ثانیه کم شود. در روزهای روشن در فضای باز من در ۱/۳۰ ثانیه عکس می گیرم اما از سرعت شاترهای بالا تا ۱/۸۰۰۰ ثانیه نیز می توان برای عکاسی از سوژه های روشن مثل خورشید استفاده کرد. در ابتدا، کمی باید آزمون و خطا کنید، اما نیمی از سرگرمی و جذابیت این کار در آزمایش کردن است و شما خیلی زود به آن عادت می کنید. از آزمایش کردن نترسید و استفاده از سه پایه در نوردهی های طولانی (سرعت شاتر های آهسته) را فراموش نکنید.
[عکاسی پین هول با دوربین دیجیتال] [عکاسی پین هول با دوربین دیجیتال]

همچنین با توجه به روزنه کوچک دوربین پبن هول، لکه های گرد و غبار بیشتر از تصاویر گرفته شده با یک لنز معمولی قابل مشاهده هستند. وحشت نکنید، این نشانه یک سنسور کثیف نیست! از فتوشاپ یا یک برنامه مشابه برای حذف نقاط از طریق ابزار Spot Healing استفاده کنید. در حالیکه دارید این کار را انجام می دهید، رنگ های تصویر خود را با منحنی ها یا Curves تقویت کنید تا تصویر جذاب تر و زنده تری داشته باشید. یا برای به دست آوردن یک حس آنالوگ قدیمی، تصویر را به سیاه و سفید تبدیل کنید.
نتیجه گیری

این پروژه عکاسی سریع، آسان و سرگرم کننده است، اما نتایج شگفت انگیز و غیره منتظره ای نیز به همراه دارد. بسیار شبیه همتای آنالوگ آن، من متوجه شدم که این روش نیز مستلزم این است که کاربر آرام باشد و از روند آزمایش لذت ببرد و تمام حواس خود را به عکاسی بدهد، به جای این که بیش از حد در مورد جزئیات فکر کند.

من متوجه شدم که بهترین عکس های من آنهایی بودند که ناخودآگاه گرفتم، که اغلب باید به سرعت نوردهی مناسب را حدس زده و عکس می گرفتم. همچنین، من با این دید جدید مجبور بودم ترکیبی از حرکت دوربین، نوردهی طولانی، میدان دید محدود، و حداقل تنظیمات تکنیکی ارائه دهم.

از این کار لذت ببرید و عکس های خود را در اینستاگرام با هشتگ lenzak# با ما و دوستان لنزکی خود به اشتراک بگذارید.
[عکاسی پین هول با دوربین دیجیتال]

این عکس از شاخه های برگ دار با دو ثانیه نوردهی در یک روز ابری گرفته شد. فوکوس نرم دوربین سوراخ سوزنی ما و حرکت شاخه ها کیفیت نقاشی مانندی به تصویر می دهد.
[عکاسی پین هول با دوربین دیجیتال] [عکاسی پین هول با دوربین دیجیتال] [عکاسی پین هول با دوربین دیجیتال]

نویسنده: مگان کندی (Megan Kennedy)

برگرفته از: digital-photography-school

 حتی با سریع ترین لنزها و مجهزترین دوربین های DSLR، ثبت حرکت سریع در عکس های حیات وحش شما می تواند نیازمند مهارت باشد. سرعت فیزیکی فوکوس خودکار شما ممکن است قادر به همراهی و ردیابی یک سوژه در حال حرکت نباشد. شما گذشته از محدودیت های تجهیزات خود، ممکن است متوجه شوید که بال زدن یک پرنده یا مبارزه بین دو حیوان را از دست داده اید. نکات این آموزش به شما برای ثبت حرکت در عکاسی حیات وحش کمک خواهند کرد. در ادامه با ما همراه شوید.
عکاسی کودک در آتلیه کودک

این ها نکاتی برای ثبت موفقیت آمیز حرکت در عکس های حیات وحش شما هستند:
۱
به نشانه های رفتاری توجه کنید

حیوانات در دادن اطلاعات در مورد این که بعد از این قرار است چه کاری انجام دهند، عالی هستند. اگر شما واقعا به سوژه هایی که از آنها عکس می گیرید توجه کنید، آن وقت احتمال دارد که بتوانید آینده را پیش بینی کرده و شانس بیشتری برای ثبت حرکت بعدی آن ها داشته باشید. شما اغلب می توانید یک قانون کلی را به دسته ای از حیوانات اعمال کنید، به جای این که مجبور باشید صدها نشانه مختلف را از انواع گونه های مختلف یاد بگیرید. به عنوان مثال، وقتی یک پرنده قصد پرواز دارد، اول به جلو خم می شود و قبل از پرواز کردن به شکل منقبض (جمع شده) ظاهر می شود.

هنگام عکاسی از این آبچلیک پا سبز، من دیدم که داشت در داخل یک گودال آب در یک کشتزار آب تنی می کرد. من طبق تجربه خودم می دانم که پرندگان بعد از آب تنی پرهای خود را باد می کنند یا آب را از روی بدن خود تکان می دهند و با نوک خود آنها را مرتب می کنند. من تصویر را به درستی ترکیب بندی کرده و سپس به انتظار نشستم در حالیکه بر روی سوژه فوکوس کرده بودم و انگشت من بر روی تریگر (دکمه شاتر) آماده بود. در نهایت، احتمالا بعد از حدود ۲۰ دقیقه انتظار، پرنده بال های خود را باز کرد و من بر روی دکمه شاتر کلیک کردم.
[عکاسی حیات وحش]

توانایی پیش بینی این رفتار، ثبت این لحظه را امکان پذیر کرد. اگر من سعی می کردم پس از دیدن باز شدن بال ها اقدام کنم، قبل از این که حتی بتوانم دوربین را فوکوس کنم، آن حرکت تمام شده بود. همین اصل در مورد عکس زیر نیز صادق بود. من یک مرغ نوروزی سرسیاه را دیدم که سر خود را زیر آب فرو کرده بود و مشغول شستن خود بود. بعد از این که کارش تمام شد، قطرات آب را به هوا پرتاب کرد. انتظار در آن موقعیت، گرفتن این عکس را امکان پذیر کرد.
[عکاسی حیات وحش]
۲
از نمای زنده استفاده نکنید

حالت نمای زنده (Live View) بر روی دوربین DSLR شما نباید در عکس های حیات وحش مورد استفاده قرار گیرد. این کار ردیابی را بسیار سخت می کند، و هر زمان که شما فوکوس خودکار را به کار می گیرید، نمای زنده خاموش می شود چون آینه به پایین می چرخد. به دلیل نحوه ای که دوربین را نگه خواهید داشت (برای تماشای LCD)، همه چیز ناپایدار نیز می شود. در عوض، به استفاده از منظره یاب (ویزور) خود بچسبید. این کار خیلی راحت تر است تا این که سریعا واکنش نشان دهید و سوژه خود را به آن شیوه ردیابی کنید.
[عکاسی حیات وحش]

دو کلاغ ابلق در حال جنگ و نزاع
۳
از یک سرعت شاتر به قدر کافی سریع استفاده کنید

بدیهی است که اگر شما نور کافی در دسترس داشته باشید، آن وقت باید از یک سرعت شاتر سریع برای ثابت کردن حرکت استفاده کنید. یک قانون کلی برای جلوگیری از لرزش دوربین ۱ بر روی فاصله کانونی دوربین شماست. به عنوان مثال، هنگام داشتن یک لنز ۴۰۰mm، برای جلوگیری از تار شدن عکس، باید سرعت شاتر حداقل ۱/۴۰۰ ثانیه داشته باشد.

با این حال، این قانون ممکن است یک سرعت شاتر به اندازه کافی سریع برای ثابت کردن سوژه به شما ندهد. حیوانات اغلب سریع حرکت می کنند، بنابراین آن را به اندازه مورد نیاز تنظیم کنید. ۱/۱۰۰۰ ثانیه یا بیشتر برای موجودات به سرعت در حال دویدن یا پرواز کردن خوب است. این که از چه سرعت شاتری باید استفاده کنید، بستگی به این دارد که در حال عکاسی از چه چیزی هستید، و دقیقا چطور از آن عکس می گیرید.
[عکاسی حیات وحش]

۱/۲۰۰۰ ثانیه، f/4، ایزو ۳۲۰

یک نکته خوب این است که تصاویر خود را در صورت امکان بررسی کنید، تا ببینید سرعت شاتر شما به اندازه کافی سریع هست یا نه. بر روی LCD زوم کرده و به دنبال ماتی حرکت (motion blur) بگردید. اگر ماتی حرکت دیدید، تنها کافی است سرعت شاتر خود را افزایش دهید.
۴
به سه پایه خود نچسبید

اگر شما با در دست نگه داشتن دوربین راحت هستید، آن وقت شاید بتوانید بیخیال سه پایه خود شوید. برخی از سر سه پایه ها، مانند بال هد (ball head)، زمانی که در تلاش برای دنبال کردن سوژه در حال حرکتی هستید که می ایستد و شروع به حرکت می کند، می توانند محدودیت ایجاد کنند. نیاز به باز کردن پیچ ها برای این که بتوانید دوربین را حرکت دهید، سرعت شما را کُند می کند.

رها کردن دوربین از چنگ سه پایه به شما اجازه خواهد تا آزادانه حرکت کنید. اگر این کار را کردید، کاهش دهنده لرزش بر روی لنز خود را فعال کنید. این کار به شما کمک می کند از شر لرزش دوربین خلاص شوید، اما در هر صورت استفاده از یک سرعت شاتر به اندازه کافی سریع توصیه می شود.

بیشتر بخوانید: ۳ راه برای ثابت نگه داشتن دوربین بدون استفاده از سه پایه
[عکاسی حیات وحش]

یک مرغ نوروزی پشت سیاه کوچکتر، یک طوطی دریایی اطلس را گیر انداخته و در حال دزدیدن مارماهی های ماسه ای اوست.
۵
از فوکوس متوالی استفاده کنید

دوربین خود را بر روی مُد فوکوس پیوسته یا متوالی (continuous یا AI Servo mode) قرار دهید تا بتوانید فوکوس بر روی یک سوژه در حال حرکت را پیگیری کنید. اگر دائما مجبور به فوکوس مجدد به صورت دستی باشید چون دوربین شما وقتی فوکوس را به دست می آورد روی یک نقطه قفل می شود، در این صورت شما همیشه یک قدم عقب تر از حیوان خواهید بود. مُد فوکوس متوالی دائما سطح فوکوس را تغییر می دهد.

مطمئن شوید که وارد منوی دوربین خود شوید و تنظیماتی را پیدا کنید که انتخاب می کند دستیابی به فوکوس در اولویت باشد یا فشار دادن شاتر. آن را بر روی شاتر تنظیم کنید، در این صورت می توانید مطمئن باشید که قادر به ثبت فریم ها در لحظات مناسب و به موقع خواهید بود.
۶
در هنگام انتظار دراز بکشید

اگر متوجه شدید که موتورهای فوکوس تجهیزات شما خیلی کُند هستند و نمی توانید یک حیوان در حال حرکت را دنبال کنید، آن وقت باید روش خود را تغییر دهید. به دنبال الگوهای رفتاری، مانند مسیری که یک حیوان ممکن است به طور منظم طی کند باشید. ممکن است مکان هایی وجود داشته باشند که در آن توقف کنند. بر روی این مکان ها فوکوس کنید، و دوربین خود را مستقیما به سمت آنها بگیرید. در هنگام انتظار دراز بکشید، و به محض این که حیوان وارد کادر شد (در مکان از پیش فوکوس شده قرار گرفت(، دکمه شاتر را فشار دهید.
[عکاسی حیات وحش]

یک طوطی دریایی که دارد به سمت لانه زیرزمینی خود در جزایر فارن، نورتامبرلند انگلستان می آید.

اگر به دنبال یک پرنده در حال پرواز هستید، سعی کنید فوکوس را بر روی سطحی که پرنده از میان آن عبور خواهد کرد تنظیم کنید. پرنده را با دوربین دنبال کنید (در این مرحله لازم است که در مُد فوکوس دستی باشید)، و دکمه شاتر را تا نیمه پایین نگه دارید تا هنگامی که از مقابل شما عبور می کند، از حالت عکاسی متوالی یا پشت سر هم (burst mode) استفاده کنید و به صورت رگباری عکس بگیرید. مطمئن باشید که اگر به درستی زمانبندی کرده باشید، یکی از عکس ها واضح و در فوکوس خواهد بود.

نویسنده: ویل نیکولز (Will Nicholls)

برگرفته از: digital-photography-school

 خطوط مدور، راهی بسیار عالی برای جذب بیننده به داخل عکس هستند. شما می توانید توسط تکنیک نقاشی با نور حرکتی به این افکت دست یابید. این تکنیک شامل حرکت دادن دوربین در مقابل نورهای ثابت است، که یک الگو در عکس شما ایجاد می کند. اگر شما از چرخش دوربین استفاده کنید، می توانید خطوط نور دایره ای ایجاد کنید. در ادامه این مطلب، این تکنیک را به شما عزیزان آموزش خواهیم داد.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]
این عکس در هنگ کنگ تا به حال چندین بار گرفته شده است. استفاده از چرخش در طول نوردهی طولانی زیبایی متفاوتی به عکس می دهد. عکاسی بارداری در آتلیه بارداری

لنزک: چرخش دوربین، یک تکنیک نقاشی با نور (Light Painting) است که زیر مجموعه نقاشی با نور حرکتی/جنبشی (Kinetic Light Painting) قرار می گیرد. نقاشی با نور حرکتی بدین معنی است که نور ها در صحنه ثابت باشند (اگرچه الزامی نیست) و برای طراحی با نور طی نوردهی طولانی، دوربین حرکت داده شود. چرخش دوربین، همانطور که از نامش پیداست، یعنی دوربین به وسیله ای طی نوردهی طولانی چرخش ۳۶۰ درجه ای داشته باشد.
چگونه عکس های نقاشی با نور چرخشی بگیریم

۱- محلی را پیدا کنید که نور زیادی دارد، می توانید به دنبال ساختمان های بلند یا سازه های معماری بزرگ بگردید.

۲- دوربین را روی یک سه پایه قرار دهید، و آن را مستقیما رو به بالا تنظیم کنید. می توانید دوربین را در زاویه ای بین ۴۵ درجه تا مستقیما رو به بالا تنظیم کنید. نمای دید خزنده (چشم کرم، نما از نقطه ای بسیار پایین) برای این تکنیک خیلی خوب عمل می کند.

۳- یک لنز واید، یا حتی یک لنز چشم ماهی برای این عکس انتخاب کنید. لنز کیت هم جواب می دهد اما باید از واید ترین فاصله کانونی استفاده کنید.

۴- حالا عکس خود را ترکیب بندی کرده، و تصویر را فوکوس کنید. از حالت نمای زنده برای کمک به انجام این کار استفاده کنید.

۵- موقعیت دوربین خود بر روی سه پایه را به ذهن بسپارید، اگر سر سه پایه شما عدد درجه چرخش را نشان می دهد، آن را بنویسید. هدف، چرخاندن سر سه پایه، با شروع و پایان در یک نقطه یکسان است.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

از این پل در کره جنوبی با استفاده از لنز چشم ماهی (fish-eye) همراه با نقاشی با نور حرکتی عکس گرفته شد. از یک زاویه کم عمق تر، شاید حدود ۴۵ درجه در اینجا استفاده شد.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

همان صحنه بدون چرخش.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

منطقه CBD سنگاپور مکان های زیادی دارد که در آن نمای دید خزنده خوب به نظر می رسد. چرخش نور یک عنصر اضافی به این عکس اضافه می کند.

۶- دوربین را برای نوردهی به مدت ۳۰ ثانیه تنظیم کرده، و دیافراگم و ایزو را برای به دست آوردن مقدار نوردهی صحیح در عکس تنظیم کنید. مقدار نوردهی باید ۰ یا ۱+ باشد، علت آن این است که شما مقداری از نور تابیده شده به ساختمان ها را در طول نقاشی با نور از دست خواهید داد.

۷- از سلف تایمر دوربین برای شروع نوردهی استفاده کنید، و آن را بر روی ۱۰ ثانیه تنظیم کنید.

۸- قبل از این که نوردهی آغاز شود، شروع به چرخاندن دوربین دور محور سه پایه کنید. چرخش باید آرام باشد، و بین دو تا پنج ثانیه طول بکشد.

۹- مطمئن شوید که با نگاه کردن به درجه چرخش بر روی سه پایه خود، چرخش را در همان موقعیتی به پایان می رسانید که شروع کرده بودید.

۱۰- سپس دوربین حدود ۲۵ ثانیه برای ثبت ساختارها (سازه ها) در صحنه شما وقت دارد.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

استفاده از یک زاویه افقی تر به شما اجازه می دهد تا در میان صحنه با نور نقاشی کنید، باز هم یک ثبت متفاوت از ساختمان ها در سنگاپور.

اگر دوست دارید ببینید این کار چطور انجام شده است، ویدیو زیر نحوه چرخش دوربین را به شما نشان می دهد:
نمایشگر ویدیو
00:00
00:00

دانلود

چرا از نقاشی با نور دایره ای استفاده کنیم؟

آنهایی که نوردهی طولانی را دوست دارند در مورد نقاشی با نور هم می دانند، هرچند همه با نقاشی با نور حرکتی آشنا نیستند. گرفتن عکس های عالی نیازمند کمی تجربه است، از این رو باید هر از گاهی روش های جدید را امتحان کرد.

نقاشی با نور حرکتی (Kinetic Light Painting) راهی عالی برای ایجاد عکس های پویاست، که یک حس آینده نگرانه دارند. تصویری که شما می گیرید احتمالا از نمای دید خزنده، در یک محیط شهری است. بنابراین استفاده از تکنیکی که به صحنه شما نور و الگو اضافه کند، می تواند خوب به نظر برسد. همچنین می دانید که بسیاری از مردم تا کنون از مکان های معروف عکس گرفته اند. بنابراین تکنیک هایی مانند این به شما اجازه می دهد تا عکس های خود را با دید یا ظاهر متفاوتی بگیرید.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

الگوهای نور در این عکس انرژی زیادی به این صحنه داده اند. در اینجا از یک زاویه کم تر نسبت به مستقیم رو به بالا استفاده شد.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

این یک نمای دید خزنده از آسمان خراش های شانگهای، بدون استفاده از هیچ گونه نقاشی با نور است.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]
کجا می توانم این تکنیک را امتحان کنم؟

بهترین مکان برای امتحان کردن این نوع تکنیک عکاسی، نزدیک آسمان خراش هاست، اما اگر هیچ آسمان خراشی در نزدیکی شما وجود ندارد، تمام ساختمان های آپارتمانی بلند نیز می توانند برای این کار مناسب باشند. هر سازه معماری مرتفعی که روشن باشد می تواند برای شما کارساز باشد، تا زمانی که بتوانید در پایین آن قرار گیرید، و با یک لنز واید در کادر نشان داده شود.

در شهر زندگی نمی کنید؟ مشکلی نیست می توانید به نزدیک ترین جنگل اطراف محل زندگی خود بروید و از درختان به جای آسمان خراش ها استفاده کنید. اگر از درختان استفاده می کنید، عکاسی شما در طول روز خواهد بود، و می توانید با نور خورشید که از میان سایبان برگ درختان می تابد، نقاشی کنید. ممکن است نور زیادی در طول روز برای ایجاد یک نوردهی طولانی وجود داشته باشد؛ بنابراین استفاده از یک فیلتر ND (کاهنده نور) را برای کاهش مقدار نور ورودی به دوربین در نظر بگیرید.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

استفاده از این تکنیک در زیر یک سایبان برگ، یا در این مورد در داخل آن، امکان پذیر است. اینجا پارک ملی جنگل در مولو (Jungle at Mulu) در مالزی است.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

عکس دیگری از درختان فوق العاده در سنگاپور، که این بار دوربین مستقیما رو به بالا قرار دارد.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

برج های دوقلوی پتروناس مالزی، چرخش جزئی.
حرکت کنید، و با نور نقاشی کنید!

آزمایش و ماجراجویی در عکاسی یک ایده عالی است. امتحان کردن روش های نوردهی طولانی مانند این تکنیک که در مطلب امروز لنزک آموزش داده شد کار شما را بهبود خواهد بخشید. این کار می تواند به شما کمک کند تا تصاویر منحصر به فردی خلق کنید که افراد دیگر ندیده اند؛ بنابراین شما جذابیت بسیار بیشتری در کار خود ایجاد خواهید کرد.

اگر شما ایده دیگری در مورد نحوه نقاشی با نور با استفاده از دوربین خود دارید، لطفا آنها را در بخش دیدگاه ها، پایین صفحه، به اشتراک بگذارید.
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

صحنه بدون چرخش
[نقاشی با نور با چرخش دوربین]

درختان فوق العاده موجود در باغ سنگاپور، سوژه ای عالی برای نقاشی با نور حرکتی هستند، چون چراغ های زیادی دارند.

نویسنده: سیمون باند (Simon Bond)

برگرفته از: digital-photography-school

دلینو که یک سامانه آنلاین سفارش غذاست، جشنواره عکاسی «طعم تنهایی» را با موضوع غذا و تنهایی انسان معاصر برگزار می کند. این جشنواره سراسری که در دو بخش عکاسی با دوربین حرفه ای و عکاسی با موبایل برگزار می شود، از ۵ شهریور ماه تا ۱۵ مهر ماه پذیرای عکس هایی خواهد بود که بر اساس قوانین جشنواره گرفته و ارسال شده است.

در وب سایت این جشنواره آمده است: آثار ارسالی باید به صورت قابل درک به موضوع غذا و تنهایی اشاره کند. هدف از این موضوع پرداختن و نکوهش یکی از معضلات زندگی امروز آدمی یعنی تنهایی و انزوا است. منظور از غذا در این فراخوان وعده های اصلی شامل صبحانه، ناهار، شام و میان وعده ها است و به هیچ عنوان مواردی مثل تنقلات و نوشیدنی ها به عنوان غذا به حساب نمی آید.

عکس های ارسال شده به این جشنواره توسط داوران حرفه ای حوزه عکاسی، داوری خواهد شد و به آثار اول تا سوم جوایز ارزنده‏ای اهدا خواهد شد.

گروه داوران این جشنواره شامل کیارنگ علایی، ساعد نیک ذات و داریوش کیانی است که هر کدام در حوزه عکاسی و داوری جشنواره های عکاسی سوابق برجسته ای دارند.

جوایزه این جشنواره شامل دو سکه بهار آزادی به نفرات اول هر بخش (دوربین حرفه ای و موبایل)، یک سکه بهار آزادی به نفرات دوم هر بخش و یک نیم سکه بهار آزادی به نفرات سوم هر بخش خواهد بود. ضمن اینکه از عکس های برگزیده یک نمایشگاه نیز برگزار خواهد شد.

بر اساس این گزارش، همچنین به هر عکس پذیرفته شده در هر یک از بخش های عکاسی کودک در آتلیه کودک با دوربین حرفه‌ای یا موبایل، مبلغ یک میلیون ریال حق تالیف (جدا از جوایز بخش ها) اهدا خواهد شد و به هر عکاس راه یافته به نمایشگاه، گواهی دو زبانه شرکت اهدا خواهد شد.

علاقمندان به شرکت در این جشنواره می توانند برای اطلاع کامل از نحوه برگزاری جشنواره، قوانین شرکت در آن و ارسال عکس های خود به وب سایت جشنواره عکاسی طعم تنهایی مراجعه کنند.

منبع:

لنزک

 عکاسی کاملا به نور وابسته است. یک صحنه یکسان با ترکیب بندی یکسان می تواند تحت یک مجموعه شرایط نورپردازی کاملا کسل کننده و تحت یک شرایط دیگر کاملا دراماتیک به نظر برسد. نور خوب تفاوت ایجاد می کند. در این مقاله ۳ ویژگی نور طبیعی را به شما آموزش خواهیم داد تا به عکاسی منظره شما کمک کنیم.
اما آیا این بدین معنی است که چیزی به نام نور بد هم وجود دارد؟ من فکر نمی کنم چنین چیزی وجود داشته باشد. کلید کار این است که بدانید در شرایط نور موجود در هنگام عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد چه نوع تصاویری را باید ایجاد کنید.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

یک آسمان ابری یک منظره نرم بدون سایه ایجاد می کند.

درک سه ویژگی نور طبیعی به شما کمک خواهد کرد تا از نور به نفع خود استفاده کرده و صرف نظر از شرایطی که مجبورید با آن کار کنید، تصاویر تاثیرگذاری ایجاد کنید.
کیفیت نور

منظور از کیفیت نور، میزان سخت یا نرم بودن آن است.

در هنگام ظهر که خورشید در بالای آسمان قرار دارد و هیچ ابری برای فیلتر کردن نور وجود ندارد، نور سخت است. این نوع نور، شدید و روشن است، اما می تواند سایه های جالب و کنتراست نیز ایجاد کند.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

نور شدید بعد از ظهر، سایه دراماتیکی بر روی این تل شنی می افکند و بر شکل آن تاکید می کند.

در یک روز ابری که ابرها نور را پخش کرده و آن را یکنواخت و بدون سایه یا نقاط روشن می کنند، نور نرم است. در سایه هم نور همینطور است.

حتی در یک روز که هیچ ابری وجود ندارد، و خورشید در ارتفاع پایین تری در آسمان قرار دارد، نور از میان جو بیشتری عبور می کند که باعث می شود نرم شود. به همین دلیل است که نور طلایی ابتدا و انتهای روز نرم تر از نور نیمروز است.
رنگ نور

رنگ نور طبیعی خورشید در طول روز تغییر می کند. قبل از طلوع خورشید، زمانی که اولین نور روز در آسمان ظاهر می شود، نور به رنگ آبی سرد است. در زمان طلوع خورشید، نور طلایی است. همانطور که خورشید در آسمان بالاتر می رود، روشن تر شده و مایه (ته) رنگ آن کمتر می شود.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

در طول ساعت طلایی، آخرین اشعه های خورشید، یک نور طلایی و گرم بر روی این کاکتوس ها می افکنند.

در پایان روز، عکس این اتفاق می افتد. قبل از غروب آفتاب، زمانی که خورشید پایین بر روی خط افق قرار دارد، شما یک تابش طلایی را خواهید دید. بعد از غروب آفتاب، در هنگام گرگ و میش، نور به رنگ آبی سرد است (ساعت آبی).
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

هنگامی که خورشید غروب کرد، نور به رنگ آبی سرد در آمد و منظره نرم و بدون سایه شد.
جهت نور

نور جلو (Front light) زمانی است که نور از پشت شما می آید و به طور مستقیم به جلوی سوژه شما می تابد. نور جلو می تواند رنگ ها را بی روح کرده و بافت ها را به حداقل برساند. بنابراین اگر می خواهید از آن استفاده کنید، بهتر است که این کار را زمانی انجام دهید که خورشید در ارتفاع پایین تری قرار دارد، و گرم تر و نرم تر است.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

نور جلو به کوه می تابد، اما این یک نور نرم است، چون در ساعت طلایی نیز هست.

نور پشت یا پس زمینه (Backlight ) زمانی است که خورشید به طور مستقیم در جلوی شما و پشت سوژه قرار دارد، و آن را از پشت نورپردازی می کند. من عاشق نور پس زمینه هستم چون کنتراست عمیق بین هایلایت ها (قسمت های روشن) و سایه ها بسیار دراماتیک است.

نور پس زمینه برای ایجاد سیلوئت نیز عالی است، زمانی که شما سوژه هایی با شکل های خوب و قوی دارید.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

کاکتوس از پشت روشن می شود و یک سیلوئت جالب در هنگام غروب خورشید ایجاد می کند.

نور کناری یا جانبی (Sidelight) زمانی است که خورشید در کنار شما قرار دارد، و سوژه را از کنار روشن می کند. این نوع نور برای تاکید بر شکل و بافت عالی است.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

نور جانبی که بر روی این کاکتوس ساگوارو می تابد، بر شکل و بافت آن تاکید می کند.
چه موقع، چه کاری انجام دهیم…

خب شما چطور از این اطلاعات به نفع خود استفاده می کنید؟ زمانی که بیرون در حال عکاسی هستید، ویژگی های نور موجود را در نظر گرفته و با استفاده از آن تصمیم بگیرید که می خواهید چه نوع عکس هایی ایجاد کنید.
نور شدید بعد از ظهر

خورشید در بالای آسمان قرار دارد، نور بسیار روشن و خشن است و تنها کمی رنگ دارد. این زمان خوبی است که به دنبال سایه بگردید یا در سایه عکاسی کنید.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

نور شدید بعد از ظهر می تواند سایه های جالبی ایجاد کند.
یک روز ابری با نور کسل کننده

این نوع نور هنگام ظهر رنگ کمی دارد، اما نرم و بدون سایه است. این نوع نور برای گرفتن عکس های نرم از گل ها، عکس های کلوزآپ با نور یکنواخت، یا عکاسی از آبشارها که در آن نور مستقیم باعث ایجاد نقاط روشن ناخوشایند می شود، عالی است.

اگر ابرها در آسمان نوعی بافت دارند، خوب است. اما اگر آسمان سفید خالص است، آن را از کادر حذف کنید.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

آبشارها سوژه ای عالی برای یک روز ابری هستند.
ساعت طلایی

در ساعت طلایی خورشید در پایین آسمان قرار دارد و نور گرم و نرم زیبایی ایجاد می کند، بنابراین در این شرایط احتمال اشتباه بسیار کم است. به جهت نور فکر کنید. نور جلو یک تابش گرم بر روی ساختمان ها و کوه ها ایجاد می کند، نور جانبی بر شکل تپه ها تاکید می کند، نور پس زمینه سیلوئت های دراماتیک ایجاد می کند و شما می توانید با استفاده از یک دیافراگم کوچک از خورشید نیمه پنهان در پشت ابرها عکس بگیرید.
[نور طبیعی در عکاسی منظره]

آخرین نور روز یک درخشش طلایی بر روی لبه دره (کانیون) ایجاد می کند.
ساعت آبی

خورشید زیر خط افق قرار دارد و یک نور نرم، یکنواخت و سرد به شما می دهد. جهت نور در اینجا اهمیت ندارد. اگر هر گونه المان متحرک مانند آب یا ابر دارید، برای تاکید بر احساس نرمی، این نوع نور را با یک نوردهی طولانی ترکیب کنید. برای جلوه بیشتر، نور گرگ و میش را با نورهای شهری ترکیب کنید.


در طول این ۱۵ ثانیه نوردهی تقریبا هیچ نوری در آسمان وجود نداشت.

بهترین راه یادگیری نحوه اثرگذاری انواع مختلف نور بر تصاویر شما، عکاسی از یک سوژه یکسان تحت شرایط مختلف است. چیزی را انتخاب کنید که به راحتی برای شما قابل دسترس باشد و با نور جلو، نور جانبی، و نور پس زمینه از آن عکس بگیرید. در هنگام ظهر، در طول ساعت طلایی و در گرگ و میش از آن عکس بگیرید. زیر نور شدید بعد از ظهر و در یک روز ابری که نور نرم است از آن عکس بگیرید.

درک این ویژگی های نور طبیعی تضمین خواهد کرد که بتوانید از شرایط نور موجود بهترین استفاده را کرده و در هر زمان از روز عکس های تاثیرگذاری بگیرید.

نویسنده: آن مک کینل (Anne McKinnell)

منبع:

لنزک

 «از سمت چپ از من عکس بگیرید، از این طرف در عکس بهتر می افتم.» چند بار تا به حال شنیده ایم که مشتریان چیزی شبیه عبارت بالا می گویند؟ اکثر افراد به دلیل نحوه درک ویژگی ها و عدم تقارن صورت خود، در مورد این که وقتی از آنها عکس گرفته می شود از کدام سمت بهتر به نظر می رسند، ترجیحی دارند. در این آموزش کوتاه ، دو روش ساده برای پیدا کردن سمت یا زاویه ای که چهره سوژه را به بهترین و زیبا ترین شکل در عکس نشان می دهد یاد گرفته و می توانید از آن ها برای ژست دهی و هدایت مدل یا مشتری در پرتره های خود استفاده نمایید.
[پیدا کردن بهترین زاویه صورت برای عکاسی]
عکاسی کودک در آتلیه کودک
از نظر علمی ثابت شده که تقارن صورت، از ویژگی های یک چهره جذاب تر است که با توجه به این که کار جراحان پلاستیک در سرتاسر دنیا به دلیل اصرار انسان ها به تمایل برای تغییر ویژگی های نامتقارن خود پر رونق است، منطقی به نظر می رسد.

بنابراین شما چطور می فهمید که بهترین سمت چهره مشتریان شما بدون توهین آشکار به آنها یا این که کاری کنید بفهمند که شما در حال بررسی تقارن چهره آنها هستید، کدام است؟
۱
تست چرخش سر
[پیدا کردن بهترین زاویه صورت برای عکاسی]

«لطفا با چانه تان انگشت مرا دنبال کنید.»

شما عکاسان سر و شانه (هدشات) زیادی را دیده اید که انگشت خود را بلند کرده و با آن سر مشتری را هدایت می کنند و آن را می چرخانند تا ببینند کدام طرف متقارن تر است، اما آنها دقیقا به دنبال چه چیزی هستند؟

پیدا کردن ویژگی های کاملا متقارن صورت، به طور متوسط در اکثر افرادی که ما به صورت روزانه از آنها عکس می گیریم بسیار دشوار است، اما با تست (آزمایش) هر طرف صورت ما به دنبال این هستیم که بفهمیم کدام طرف ویژگی های متقارن را بهتر نشان می دهد.
[پیدا کردن بهترین زاویه صورت برای عکاسی]

شما در این دو عکس کدام طرف را برای ادامه عکاسی از مشتری انتخاب می کنید؟ سمت راست بینی و فک او را بزرگتر و ساختار نیافته تر نشان می دهد، در حالیکه سمت چپ تعریف روشنی برای هر دو ویژگی صورت ارائه می دهد. یک عدم تقارن جزئی در چشم ها در سمت راست وجود دارد، در حالیکه به نظر می رسد چشم ها در سمت چپ یک شکل باشند. از این تست برای تعیین این که کدام سمت به نظر شما در عکس بهتر می افتد استفاده کنید و سپس نتیجه را با مشتری نیز هماهنگ کنید تا مطمئن شوید که آنها هم موافق هستند. به همین دلیل است که هدایت مشتری یا سوژه عکاسی چنین نقش مهمی در عکاسی ایفا می کند: قادر بودن به تشخیص این که کدام طرف متقارن تر است و سپس هدایت سوژه برای گرفتن ژست درست، یک پرتره کامل و بی نقص به شما خواهد داد.
۲
تست وارونه – تست تقارن صورت
[پیدا کردن بهترین زاویه صورت برای عکاسی]

این تست از یکی از تمرین های مدرسه هنر که به منظور کاهش درگیری های ذهنی ابداع شده، سرچشمه گرفته است. با وارونه کردن یک تصویر، شما همه چیز را به طور متفاوت درک کرده و بلافاصله ویژگی های نامتقارنی که بیش از همه برجسته هستند را می بینید، که پس از آن می تواند به شما کمک کند تا تصویری را انتخاب کنید که مدل یا مشتری شما را بهتر نشان می دهد. این تست هنگام عکاسی تتر شده (Tethered shooting– انتقال مستقیم عکس ها به کامپیوتر) عالیست، چراکه این امکان را دارید فورا عکس را وارونه کرده و تعیین کنید که کدام سمت برای سوژه شما جذاب تر است.

لنزک: عکاسی با تترینگ دوربین یا عکاسی تتر شده (Tethered shooting) به حالتی گفته می شود که شما دوربین را به کامپیوتر متصل کرده و زمانیکه عکس می گیرید، عکس ها به جای انتقال به مموری یا حافظه دوربین روی کامپیوتر دانلود شوند. معمولا برای تترینگ، دوربین و کامپیوتر با کابل به هم وصل می شوند.

با چند عکسی که در گذشته گرفته اید برای خودتان امتحان کنید و ببینید آیا وارونه کردن تصاویر هیچ مشکلی را نمایان می کند که شما می توانستید با یک کج کردن یا چرخاندن سر ساده آن را برطرف کنید.

امیدواریم که دو تست معرفی شده در این آموزش، به شما در ژست دادن به سوژه هایتان و خلق پرتره های زیبا تر کمک کنند. لطفا دیدگاه ارزشمندتان درباره این روش ها یا راهکار های دیگری که می شناسید را با ما در پایین این مطلب لنزک به اشتراک بگذارید.

نویسنده: شیوانی ردی (Shivani Reddy)

منبع:

لنزک

 آیا می خواهید از ماه کامل در نقطه دلخواه مثلا بالای یک برج یا ساختمان عکس بگیرید؟ این آموزش برای شماست. عکاسی از ماه می تواند جذاب باشد – یک ماه کامل در حال طلوع (بالا آمدن)، بسیار بزرگ و اغلب قرمز رنگ به نظر می رسد. و ترکیب طلوع ماه با مناظر یا اشیاء دیگر به صورت کلوزآپ می تواند به یک عکس دیدنی و شگفت انگیز منجر شود. در این مطلب لنزک آلبرت دروس عکاسی از ماه در حال طلوع در ترکیب با اشیاء دیگر مانند ساختمان ها و مناظر را آموزش داده و نکات لازم را، از ایده پردازی و ترکیب بندی عکس گرفته تا برنامه ریزی و تنظیم دوربین به صورت مختصر، توضیح داده است.
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
واضح است که برای گرفتن عکس کلوزآپ شما به یک لنز بلند نیاز دارید. ۱۵۰-۶۰۰+ توصیه می شود. من برای عکس های خودم از سونی A7RII با لنز سیگما ۱۵۰-۶۰۰ با آداپتور سیگما MC-11 استفاده کردم. سونی لنزهای پایه E واقعا بلند ندارد، به همین جهت از سیگما انتخاب کردم.
۱
ایده

هنگام گرفتن عکس ها، به طور کلی، ایده پشت عکس اغلب به اندازه خودِ عکاسی مهم است. این مسئله قطعا هنگام عکس گرفتن از ماه در حال طلوع در ترکیب با اشیاء دیگر مانند ساختمان ها و مناظر نیز صادق است.

طلوع (و غروب) ماه خیلی سریع اتفاق می افتد، بنابراین زمان زیادی برای گرفتن عکس خود ندارید. برنامه ریزی بسیار مهم است.

اول، به اشیاء زیبا در محله خود که در بالای خط درختان قرار دارند، فکر کنید. یا به دنبال نقاط دید بالاتر برای عکاسی بگردید. پس از آن، مهم است که یک ایده قوی از این که ماه به کجا طلوع یا غروب می کند، داشته باشید. در این مثال ما از عکس «نه و پنجاه و پنج» من به عنوان یک مثال استفاده می کنیم که در آن ماه درست در کنار یک برج کلیسا در حال طلوع کردن است.
[عکاسی از ماه در حال طلوع]

با داشتن یک ایده در ذهنتان، همچنین باید در مورد فاصله ای که نسبت به یک شیء و ماه می ایستید نیز فکر کنید. در این مثال فاصله من از برج خیلی زیاد نیست، که جزئیات زیادی از برج و ماه به من می دهد. اگر من خیلی دورتر ایستاده بودم، ماه نسبت به برج خیلی بزرگتر میشد. بنابراین مهم است که این را نیز هنگام برنامه ریزی در نظر داشته باشید.

حالا که صحبتش شد…
۲
برنامه ریزی برای عکس

خب من این ایده عکاسی از برج کلیسای آمرسفورت به همراه ماه درست در کنار آن را در ذهنم داشتم. من می خواستم ماه «بزرگ» باشد، اما نه خیلی بزرگ. همچنین می خواستم به عنوان یک ترکیب بندی متفاوت، ماه را درست در بالای برج ثبت کنم.

برای این که ماه هم تراز با برج قرار بگیرد، مشخص است که من مجبور بودم کاملا دور از آن بایستم تا از لنز ۶۰۰mm ام استفاده کامل بکنم. یک وب سایت کوچک عالی به نام www.mooncalc.org برای برنامه ریزی این چیزها از قبل وجود دارد (من برای خورشید هم از سایتی به نام suncalc.org استفاده می کنم).

برنامه هایی برای گوشی های هوشمند نیز وجود دارد. من Photopills (فعلا فقط برای IOS) را پیشنهاد می کنم. Photopills یک عملکرد عالی واقعیت افزوده دارد، که وقتی شما گوشیتان را در مقابل خود در مکانی که می خواهید عکس بگیرید نگه دارید، می توانید ببینید که ماه/خورشید کجا طلوع می کند. این برای برنامه ریزی قبل از عکاسی عالی است.

با mooncalc، من موقعیت برج را تعیین کرده و بررسی کردم که ماه کجا طلوع می کند.
[عکاسی از ماه در حال طلوع]

۱- زمان طلوع ماه: ۲۱:۰۹ PM

2- موقعیت ماه ۱ ساعت بعد از زمان طلوع.

۳- موقعیت من در میدان

من پین (نشانگر قرمز) را بر روی برج قرار دادم تا بتوانم ببینم ماه از زاویه مناسب کجا طلوع می کند. من از پیگیری های قبلی می دانستم که ماه حدود ۱ تا ۱٫۵ ساعت بعد از طلوع اولیه در ارتفاع مناسب خواهد بود. در ۱۹ ژولای، ماه درست بعد از غروب خورشید، کامل بود – به این ترتیب، نور کافی برای کار بر روی خود برج نیز داشتم. تاریکی مطلق، کنتراست بین نور ماه و برج را بیش از حد زیاد می کند، بنابراین زمانبندی بسیار مهم بود.

با غروب خورشید در حدود ساعت ۱۰ شب (بله، فصل تابستان در هلند اینگونه است) ماه دقیقا در همان زمان (اما البته، در جهت مخالف) در اطراف نقطه تعیین شده بود.

با پین کردن برج بر روی نقشه من می توانستم ببینم که دقیقا کجا باید بایستم. از آنجا که اکثر مکان های دورتر از مرکز شهر با ساختمان ها مسدود شده بودند، من مجبور بودم نقطه ای را انتخاب کنم که کمی نزدیک تر باشد. میدان نزدیک به مرکز شهر یک نمای باز از بالای برج دارد و معلوم شد برای عکسی که من می خواستم بگیرم عالی است.

از آنجا، من فضای کافی برای حرکت به سمت چپ و راست داشتم، برای این که ماه را در موقعیتی که می خواستم قرار دهم. من باید در نظر می گرفتم که ماه از جایی که من ایستاده بودم، نسبت به جایی که در ابتدا طلوع می کرد، به سمت راست حرکت می کند. همانطور که می توانید ببینید، گرفتن عکسی مانند این به برنامه ریزی زیادی نیاز دارد و متغیرهای زیادی وجود دارند که شما باید با آنها کار کنید.
۳
عکاسی

کار این عکس های خاص به طور عمده، برنامه ریزی و تست همه چیز است. هنگام گرفتن عکس من در میدان قرار گرفتم و تنها مجبور بودم صبورانه منتظر بمانم تا ماه به موقعیتی برسد که به نظر من برای عکس خوب باشد.

من از دوربین سونی A7RII با لنز سیگما ۱۵۰-۶۰۰ استفاده کردم. اینها همه واقعا خوب عمل کردند. من قصد داشتم اغلب عکس ها را در ۶۰۰mm بگیرم چون با این فاصله کانونی ماه تا حد ممکن بزرگ خواهد بود. خوشبختانه، باد شدید نبود چون در هنگام استفاده از این فاصله کانونی، کوچترین لرزش می توانست عکس ها را تار (غیر شارپ) کند. از آنجا که ماه ۱ ساعت بعد از طلوع اولیه خیلی روشن نبود، همه چیز تقریبا تاریک بود. خورشید نیز در حال غروب بود، بنابراین من مجبور بودم یک سرعت شاتر پایین تر انتخاب کنم یا ایزو را بالا ببرم. من تصمیم گرفتم با یک سرعت شاتر پایین تر (۱/۱۰ ثانیه) عکس بگیرم، چون به هر حال داشتم با یک سه پایه کار می کردم. اغلب عکس ها شارپ شدند و من از کیفیت تصاویری که این تنظیمات ارائه می داد، بسیار راضی بودم.

من متوجه شدم که وقتی ترکیب بندی های مختلف را امتحان می کردم، مجبور بودم واقعا سریع باشم. طلوع ماه بسیار سریع اتفاق می افتد و ماه تنها حدود ۲ ساعت در آسمان است. با عکاسی در ۶۰۰mm اگر از نزدیک تماشا کنید، تقریبا می توانید حرکت ماه را ببینید. با کار کردن از روی سه پایه، شما تنها حدود ۳۰ ثانیه برای ثبت یک ترکیب بندی وقت دارید، چون مدت کوتاهی پس از آن ماه تقریبا در جای دیگری است.

معلوم شد که این کار چالش برانگیز است، به خصوص هنگامی که می خواهید از ماه در یک نقطه بسیار دقیق عکس بگیرید (مثلا دقیقا در بالای برج). هرچند امتحان کردن این عکس ها جالب بود، اما من ماه کامل را درست در کنار برج بیشتر دوست داشتم. برای من، فضای این عکس از همه بهتر بود.
[عکاسی از ماه در حال طلوع] [عکاسی از ماه در حال طلوع]

و با همین روند، تکنیک و لوازم، من یک ماه بعد با طلوع ماه بعدی عکس زیر را گرفتم:
[عکاسی از ماه در حال طلوع]

عکس پشت صحنه از حدود ۲۰ دقیقه قبل از این که عکس نهایی گرفته شود، در حال آماده سازی موقعیت دقیق.
[عکاسی از ماه در حال طلوع]

نکته اضافی ۱: هنگامی که دارید عکس ها را با موقعیت بسیار دقیق ماه ثبت می کنید، ممکن است این اتفاق بیفتد که شما عکس را از دست بدهید، چون قبل از این که ماه از موقعیت خارج شود، تنها چند ثانیه برای عکس گرفتن از آن وقت دارید. پس کاری که می توانید انجام دهید این است که به سرعت سه پایه خود را پایین بیاورید به طوری که زاویه آن با ماه کمی متفاوت شود. با این کار می توانید یک بار دیگر شانس خود را امتحان کنید چون ماه در کادر شما کمی پایین تر خواهد بود، و شانس دیگری برای گرفتن عکس طلوع دقیقی که به دنبالش بودید به شما می دهد.

نکته اضافی ۲: می توانید از این تکنیک برای عکاسی از غروب ماه به جای طلوع آن نیز استفاده کنید. روند کار مشابه است. از mooncalc.org برای بررسی این که ماه کِی و کجا غروب می کند استفاده کنید. مطمئن شوید که به موقع می رسید، چون غروب ماه خیلی سریع اتفاق می افتد!

لنزک: در صورتی که در باز کردن سایت mooncalc با مشکل مواجه شدید یا تنها به دنبال یک محاسبه گر ساده برای طلوع و غروب ماه هستید، سایت www.timeanddate.com/moon نیز می تواند به شما بگوید که ماه کامل بعدی چه موقع است، و با چه زاویه ای طلوع یا غروب خواهد کرد – کافیست شهر مورد نظرتان را در کادر سفید تایپ و سپس جستجو (search) نمایید.

نویسنده: آلبرت دروس (Albert Dros)

منبع:

لنزک

 در این مطلب عکاس مردیث کلارک در مورد تفاوت های بین لنز ۸۵mm دوربین  و ۵۰mm برای عکاسی  نوزاد در آتلیه نوزاد پرتره از اشخاص صحبت کرده و برای کمک به مقایسه شما عکس های گرفته شده با هر یک از این دو لنز را مشخص کرده است. در ادامه این مطلب لنزک با ما برای یک مقایسه ابتدایی و کاربردی بین دو لنز مناسب پرتره ۵۰ و ۸۰ میلیمتر همراه شوید.


برای ثابت نگه داشتن شرایط، تمام عکس های این مطلب با دوربین کانن ۶۰D، و یکی از دو لنز کانن ۵۰mm در f/1.8 یا کانن ۸۵mm در f/1.8 گرفته شدند. کانن ۶۰D یک دوربین سنسور APS-C (کراپ سنسور) است، بنابراین به منظور تعیین فاصله کانونی این لنزها بر روی این دوربین، فاصله کانونی لنز را در ۱٫۶ ضرب می کنیم (اگر از دوربین نیکون استفاده می کنید در ۱٫۵ ضرب کنید). بنابراین بر روی یک دوربین کراپ سنسور، لنز ۵۰mm تقریبا مانند یک لنز ۸۰mm، و لنز ۸۵mm مانند یک لنز ۱۳۶mm عمل می کند.
۱
تفاوت در عمق میدان
[انتخاب لنز برای عکاسی پرتره]

این عکس با لنز کانن ۸۵mm در f/1.8 گرفته شده است.

یکی از بزرگترین تفاوت های بین لنز ۸۵mm و لنز ۵۰mm فاصله ای است که شما باید از سوژه داشته باشید. با لنز ۸۵mm، حداقل فاصله فوکوس ۲٫۸ فوت (۸۵ سانتیمتر) و با لنز ۵۰mm، حداقل فاصله فوکوس ۱٫۱۵ فوت (۳۵ سانتیمتر) است.

این به این معنی است که به طور کلی، شما با لنز ۸۵mm نسبت به لنز ۵۰mm در فاصله بیشتری از سوژه خواهید ایستاد. در عوض، این مسئله عمق میدان را کاهش می دهد، که به این معنی است که تصاویر گرفته شده با لنز ۸۵mm معمولا بوکه بسیار مات تری نسبت به عکس های گرفته شده با لنز ۵۰mm دارند، حتی زمانی که از یک دیافراگم یکسان استفاده می کنند.
[انتخاب لنز برای عکاسی پرتره]

این تصویر با لنز کانن ۵۰mm در f/1.8 گرفته شده است.

شما می توانید به وضوح تفاوت را در شکوفه های گیلاس در پس زمینه دو تصویر بالا ببینید، که هر دوی آنها در f/1.8 گرفته شدند. شکوفه های گیلاس در هر دو عکس تقریبا به خوبی مات شده اند، اما شکل شکوفه ها در تصویر گرفته شده با لنز ۵۰mm مشخص تر است، و در تصویری که با لنز ۸۵mm گرفته شده شکوفه ها به طور قابل توجهی مات تر و نرم (خامه ای) تر هستند.

البته، در زمینه بوکه افراد ترجیحات و سلایق مختلفی دارند. برخی نرمی یکنواخت تری که لنز ۸۵mm ارائه می دهد را ترجیح می دهند، در حالیکه عکاسان دیگر ترجیح می دهند پس زمینه کمی بیشتر مشخص باشد.
[انتخاب لنز برای عکاسی پرتره]

چپ: لنز ۸۵mm | راست: لنز ۵۰mm.

شما ممکن است حتی رویکردهای مختلفی را در کاربردهای مختلف ترجیح دهید! به عنوان مثال، من معمولا طرفدار بوکه یکنواخت تر لنز ۸۵mm هستم. با این حال، زمانی که در حال عکاسی از چمن هستم، بافتی که لنز ۵۰mm ارائه می دهد را ترجیح می دهم (نمونه های بالا را ببینید).

این مسئله صرفا به ترجیح شما بستگی دارد، بنابراین شروع به یادداشت برداری ذهنی کنید در مورد این که وقتی به کارهای عکاسان دیگر نگاه می کنید معمولا کدام نوع تصاویر را ترجیح می دهید. اگر متوجه شدید که همیشه به سمت بافت خامه ای تر جذب می شوید (قسمت های خارج از فوکوس یا مات نرم همچون خامه)، آن وقت لنز ۸۵mm ممکن است برای شما بهتر باشد. اگر کمی بافت بیشتر در پس زمینه را ترجیح می دهید، در عوض لنز ۵۰mm را در نظر بگیرید.

بیشتر بخوانید: عمق میدان را عمقی یاد بگیرید
۲
تفاوت در کادربندی
[انتخاب لنز برای عکاسی پرتره]

این عکس با لنز ۵۰mm گرفته شده است.

علاوه بر این، وقت بیشتری را صرف فکر کردن در مورد محتوای پس زمینه های خود کنید. استفاده از یک لنز ۸۵mm به تصویری منجر خواهد شد که از نزدیکتر بر روی سوژه شما کادربندی شده است. از طرف دیگر، عکاسی با لنز ۵۰mm به تصاویری منجر می شود که شامل مقدار بیشتری از پس زمینه هستند (هرچند نه به اندازه عکاسی با لنز کانن ۲۴mm).

آیا شما با خوشحالی برای یک جلسه عکس تا بالای یک کوه پیاده روی می کنید؟ در این صورت ممکن است بخواهید لنز ۵۰mm را به منظور ثبت کاملتر درختان و مناظر در پس زمینه پشت سوژه پرتره خود در نظر بگیرید.
[انتخاب لنز برای عکاسی پرتره]

این تصویر دقیقا در همان مکان عکس قبلی، فقط با استفاده از لنز ۸۵mm به جای ۵۰mm گرفته شده است.

از طرف دیگر، آیا اغلب تلاش می کنید که پس زمینه را در تصاویر خود پنهان کنید؟ آیا در محل عکاسی با پس زمینه هایی که گاهی اوقات خارج از کنترل و/یا غیر قابل پیش بینی هستند عکس می گیرید؟ در این صورت، ممکن است لازم باشد لنز ۸۵mm را در نظر بگیرید.

زمانی که شما عمق میدان کاهش یافته لنز ۸۵mm را با کادربندی نزدیک تر سوژه خود ترکیب می کنید، لنز ۸۵mm در ایجاد تصاویر پرتره زیبا تقریبا در هر مکانی به خوبی می درخشد.
۳
تفاوت در فاصله عکاسی از سوژه
[انتخاب لنز برای عکاسی پرتره]

این تصویر با لنز ۵۰mm گرفته شده است.

یادتان هست که گفتم وقتی از لنز ۸۵mm استفاده می کنید، نسبت به لنز ۵۰mm باید در فاصله بیشتری نسبت به سوژه خود بایستید؟ این دلیل دیگری است که مهم است بدانید، من تقریبا هیچ وقت از لنز ۸۵mm در داخل خانه استفاده نمی کنم.

خانه ما حدود ۳۰۰ متر مربع است، و بسته به فضا، گاهی اوقات من از لحاظ فیزیکی نمی توانم به اندازه کافی از سوژه دور شوم تا از لنز ۸۵mm ام استفاده کنم. گذشته از کسب و کار رسمی عکاسی، برای من مهم است که بتوانم هر روز کمی از لحظات خانوادگیمان را ثبت کنم، و بنابراین داشتن یک لنز سریع که بتوانم در داخل خانه از آن استفاده کنم، برای من امری ضروری است.

با وجود این که من عاشق لنز ۸۵mm ام هستم، اما با توجه به اندازه خانه ما برای این کار مناسب نیست. تجربه شما ممکن است متفاوت باشد.
[انتخاب لنز برای عکاسی پرتره]

این تصویر با لنز ۸۵mm گرفته شده است.

لنزک: منظور از لنز سریع (fast lens) لنزی است که گشودگی دیافراگم یا حداکثر دیافراگم بالایی داشته باشد (دیافراگم آن خیلی باز شود – مثل f/1.2) که نتیجه آن ورود نور بیشتر و امکان انتخاب سرعت شاتر سریع تر است. از این رو به این لنز ها، لنز های سریع گفته می شود.

از طرف دیگر، زمانی که ما در فضای باز هستیم، من اغلب لنز ۸۵mm ام را ترجیح می دهم. در آن شرایط، دورتر ایستادن از سوژه هایم چیز خوبی است. من می توانم اجازه دهم بچه هایم بازی کنند و سرگرم باشند بدون این که در کار آنها دخالت کنم. کمی فضای بیشتر بین آنها و دوربین به این معنی است که آنها می توانند راحت تر باشند، که به نوبه خود به حالت های واقعی تر و لبخندهای صادقانه تر منجر می شود.
ن
نتیجه گیری

همانطور که می بینید هر دوی این لنزها برای ثبت تصاویر سبک پرتره از اشخاص عالی هستند – من شخصا هر دوی آنها را در کیف دوربینم نگه می دارم و از آنها تقریبا به طور مساوی استفاده می کنم.

با این وجود، اگر در حال حاضر تنها قادر به خرید یک لنز هستید، هر دوی این لنزها شرایطی دارند که در آن دیگری را تحت الشعاع قرار می دهند، بنابراین مهم است که در مورد اولویت های خود و روشی که اغلب از یک لنز پرتره استفاده می کنید، واقع بینانه فکر کنید، تا بهترین استفاده را از پولی که می پردازید بکنید.

اگر شما یکی از این لنزها را دارید – از کدام یک برای عکاسی از اشخاص بیشتر استفاده می کنید؟

نویسنده: مردیث کلارک (Meredith Clark)

منبع:

digital-photography-school

 در این مطلب، عکاس سفر اتین باست، نگاهی به برخی از تکنیک ها یا قوانین ترکیب بندی پایه معروف داشته و هر یک را با ذکر مثال و عکس های نمونه توضیح داده است. اتین از این قوانین ترکیب بندی و قواعد یا اصول دیگر، که از پیش تعریف شده هستند، و خودش یا عکاسان دیگر استفاده می کنند به عنوان «قالب های ترکیب بندی» یا به طور کلی قالب عکاسی یاد کرده که همچون یک شمشیر دو لبه هستند. درحالیکه می توانند به شما کمک کنند تا وقتی همه چیز به سرعت اتفاق می افتد تصمیم های سریع تری بگیرید، می توانند جلوی خلاقیت شما را نیز بگیرند. بنابراین در انتهای مطلب با ارائه چند راهکار شما را به بیرون آمدن از منطقه امنتان و ایجاد مجموعه کاملا جدیدی از قوانین برای ترکیب بندی خودتان تشویق می کند. عکاسی کودک در آتلیه کودک
الف
قالب های ترکیب بندی پایه
قانون یک سوم با یک پس زمینه تمیز

قانون یک سوم (Rule of Thirds) یک راه بسیار ساده و کارآمد برای تاکید بیشتر روی سوژه و پویایی بخشیدن به تصاویرمان است. قانون یک سوم به پویایی عکس کمک کرده (برخلاف قرار دادن در وسط برای به دست آوردن لحظات ایستاتر) و یک پس زمینه تمیز باعث می شود چشم ما به طور عمده بر روی سوژه باقی مانده و حواس بیننده را کمتر به خود جلب می کند. این پس زمینه می تواند یک دیوار ساده، آسمان، یا مات (خارج از فوکوس/ به دلیل عمق میدان کم) باشد. در حالت ایده آل، رنگ هایی را پیدا کنید که در کنار هم به خوب جواب دهند و بین سوژه و پس زمینه مکمل هم باشند.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]

بیشتر بخوانید: رنگ ها در عکاسی – چگونه از تئوری رنگ ها در ترکیب بندی عکس هایمان استفاده کنیم
قانون یک سوم با یک پس زمینه متعادل

اگر می خواهید کمی بیشتر در تصویر خود داستان بگویید، سعی کنید پس زمینه ای پیدا کنید که سوژه شما را متعادل کند. به چشم بیننده کمک کنید تا بین سوژه و پس زمینه جلو و عقب برود. همچنان مهم است که پس زمینه را کاملا ساده نگه دارید، چون جزئیات خیلی زیاد می تواند گیج کننده یا حواس پرتکن باشد. همچنین بسیار مهم است که وزن تصویر خود را نیز در نظر داشته باشید، تا یک المان به طور کامل از نظر وزن بصری بر دیگری غالب نشود.

لنزک: وزن بصری (visual weight) چیست؟ برای تعریف وزن بصری ابتدا این سوال را مطرح می کنیم. وقتی شما به یک عکس نگاه می کنید، اولین چیزی که می بینید چیست؟ این نقطه کانونی (focal point) است، نقطه یا قسمتی از عکس که بیشترین جلب توجه را می کند. بعد از آن چشم شما کجا می رود؟ در یک ترکیب بندی خوب، نوعی سلسله مراتب بین المان های مطلوب برای چشم وجود دارد، و ترتیبی که چشم شما آن ها را می بیند «وزن بصری» آن المان ها را مشخص می کند. وزن بصری ابزاری در عکاسی برای هدایت چشم بیننده به سمت نقطه کانونی عکس (عمدتا سوژه) است. وزن بصری المان ها یا قسمت های مختلف عکس تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله: تضاد نوری، اندازه، شکل، فضای منفی و… است. برای مثال، یک پرنده‌ کوچک زرد می‌تواند وجود یک طویله‌ بزرگ بی رنگ در گوشه‌ دیگر تصویر را تراز کند. با وجودی که پرنده خیلی کوچکتر از طویله است، ولی به خاطر رنگش می‌تواند وزن بصری معادل یا حتی بیشتری از طویله داشته باشد.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
قانون یک سوم با یک پیش زمینه شلوغ

با الهام از عکاسی خبری، این یک قالب بسیار مفید است که به شما کمک خواهد کرد تا به تصویر یک حس تجاری (کاری) و فعال (پر جنب و جوش) ببخشید. داشتن یک پیش زمینه شلوغ باعث می شود که تصویر پویاتر به نظر برسد، اما می تواند به پنهان کردن یک پس زمینه شلوغ یا درهم و برهم نیز کمک کند.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
خط مورب پویا

یک قالب بسیار ساده اما کارآمد که وقتی حرکت یا جنب و جوش وجود دارد خیلی خوب جواب می دهد. خط مورب خیلی پویاتر از خط مستقیم است و اثر پویایی را افزایش داده و به چشم بیننده شما جهتی برای دنبال کردن در میان تصویر می دهد.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
کادر در کادر

نیازی به معرفی این تکنیک ترکیب بندی بسیار معروف، که کادربندی طبیعی نیز نامیده می شود، نیست. این یک راه بسیار موثر برای جلب توجه بیننده به سمت یک المان خاص از تصویر است.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
کادر انسانی

این مورد کمی بیشتر به مهارت نیاز دارد اما هنوز هم بسیار کارآمد است، عمدتا هنگام استفاده از لنزهای واید. ایده، استفاده از افراد به عنوان کادر یا قاب های طبیعی برای تصویر شما و همچنین ایجاد خطوط هدایتگر برای پویایی بهتر است. همچنین می تواند به شما کمک کند پس زمینه های شلوغ و ناخواسته را پنهان کرده و از شر آنها خلاص شوید.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
مثلث

مثلث، ساده ترین شکل، به چشم بیننده شما کمک خواهد کرد تا سه المان اصلی ای که کادر شما را پُر می کنند، دنبال کند. لطفا توجه داشته باشید که مهم است واقعا کادر را با المان های خود پر کنید و هیچ فضای خالی بلا استفاده ای باقی نگذارید.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
قرار دادن سوژه در وسط کادر

این یکی از قالب های مورد علاقه من است. قرار دادن سوژه در وسط کادر زمانی که پس زمینه متقارن وجود دارد، یک حس ساده و بسیار متعادل به تصویر شما می دهد. عدم پویایی این قالب، آن را برای شرایط ساکت و آرام ایده آل می کند، اما من شخصا دوست دارم آن آرامش و قابل پیش بینی بودن را با یک ژست بدن پویا از سوژه ام بشکنم.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
پرتره «نگاه به داخل کادر»

این قالب به نوعی قانون شکن، اما برای من بسیار کارساز است. در اینجا به جای این که سوژه به بقیه تصویر نگاه کند، با نگاه به سمت کادر ثبت می شود. این کار خیلی خوب جواب می دهد چون کشش های مخالف در تصویر ایجاد می کند که چشم بیننده را به هر دو طرف تصویر می کشد.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
گیوتین

ایده در اینجا حذف سر سوژه از ترکیب بندی برای ارتقاء کیفیت المان های دیگر مانند دست ها یا پاهای او، ابزارها و غیره است. انسان ها در وهله اول ناخودآگاه به سمت چشم های افراد کشیده می شوند. حذف سر (و در نتیجه چشم ها) توجه ما را به بقیه تصویر جلب می کند. البته، لازم نیست کل سر را حذف کنید، تنها حذف چشم ها نیز کارساز خواهد بود.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]

بیشتر بخوانید: ۲۰ تکنیک ترکیب بندی در عکاسی که عکس های شما را بهتر می کنند

در حالیکه چنین مثال هایی می توانند به شما کمک کنند تا وقتی همه چیز به سرعت اتفاق می افتد تصمیم های سریع تری بگیرید، می توانند جلوی خلاقیت شما را نیز بگیرند.

من اغلب در تورهای عکاسی با عکاسان پیشرفته ای مواجه می شوم که مدتی خلاقیتشان را از دست داده اند. آنها همه تنظیمات دوربین و قوانین پایه ترکیب بندی را می دانند، اما فراتر رفتن از تصاویر معمول و همیشگی برایشان دشوار است. وقتی به مجموعه نمونه کارهای آنها نگاه می کنم، کلمه ای که اغلب اوقات به ذهنم می رسد «قابل پیش بینی» است. در عکس های آنها یکی پس از دیگری می بینم که از قالب های یکسانی استفاده شده است. البته عکس ها خیلی زیبا هستند، اما به دلیل تشابهی که این قالب ها به تصویر تحمیل می کنند، فاقد ابتکار اند.

بنابراین یک عکاس عاقل از قالب ها به منظور سریع تر و کارآمدتر بودن در میدان (محل عکاسی) استفاده می کند اما آنها را در شرایط یا لحظات خاص همراه با ابتکار به کار می گیرد.

همچنین بسیار مهم است که به ایجاد قالب های جدیدی ادامه دهیم که می توانند هر زمان که دیگر علاقه ای به آنها نداشتیم دور انداخته شوند. این کار به عکاس کمک خواهد کرد تا تکامل پیدا کند و همچنان مبتکر و خلاق باقی بماند.

بنابراین اگر می خواهید عکاسی خود را بهبود بخشید، نگاهی به مجموعه نمونه کارهای خود بیاندازید: چه قالب هایی می بینید؟ آیا این قالب ها دارند کنار گذاشته می شوند؟ آیا دارند بر کار شما غالب می شوند؟ اگر شما به شدت قالب هایتان را دنبال می کنید، ممکن است در نهایت بارها و بارها ترکیب بندی های «قابل پیش بینی» یکسانی را ثبت کنید.

بنابراین چگونه می توانیم قالب های معمول خود را در هم بشکنیم و به تصاویری خلاقانه تر برسیم؟
ب
کنار گذاشتن قالب ها و خلاق بودن
بررسی کارهای عکاسان دیگر

ساده ترین راه، نگاه کردن به کارهای عکاسان دیگر است. هنگامی که شما یک تصویر از یک عکاس دیگر را می بینید که واقعا باعث می شود بایستید و به آن نگاه کنید، آیا کمی وقت صرف تجزیه و تحلیل آن می کنید؟ آیا سعی می کنید بفهمید چه بخش هایی از ترکیب بندی آن باعث می شود احساس کنید که خاص است؟ همه ما با نگاه کردن به کارهای افراد دیگر چیزهای زیادی می توانیم یاد بگیریم، بنابراین این نقطه خوبی برای شروع است.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]

برای دنبال کردن بیشتر این ایده، چرا در یک کارگاه عکاسی در زمینه ای که با آن آشنایی ندارید شرکت نمی کنید؟ من اوایل امسال در یک کارگاه عکاسی مستند در مالزی شرکت کردم و این کارگاه دری به یک دنیای کاملا جدید به روی من باز کرد. مردم در حال ایجاد داستان های زیبا با مجموعه رنگ ها و اَشکال مات بودند، چیزی که من قبل از این که یک عکاس سفر شوم، هیچ وقت نمی توانستم تصور کنم.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
رسیدن به یک نگاه نو

از لحاظ تکنیکی، ابزارهایی وجود دارند که می توانند به شما کمک کنند به چیز های اطراف نگاه تازه ای پیدا کنید.

البته از همه مهم تر نور است. با تمرکز صرف بر روی نور (و سایه ها) می توانید چیزها را به شیوه ای متفاوت ببینید. اگر نور تنها بر روی بخش خاصی از سوژه شماست، بخشی را که در نور نیست حذف کنید، و آن وقت ترکیب بندی شما فورا متفاوت خواهد شد. با تمرکز بر نور ما معمولا قالب هایمان را فراموش می کنیم و تنها سر نخ ها و جهاتی که نور به ما می دهد را دنبال می کنیم.
همه چیز را زیر و رو کنید

من متوجه شده ام که زیر و رو کردن چیزها به روش دیگر هنگام کادربندی تصاویرم نیز بسیار مفید است: به جای این که از خودم بپرسم چه چیزی را می خواهم در کادرم بگنجانم، بر روی المان هایی تمرکز می کنم که به آنها نیازی ندارم و می خواهم آنها را حذف کنم.

این رویکرد راهی که شما می توانید از نور برای ترکیب بندی خود استفاده کنید را تکمیل می کند. به جای فکر کردن در مورد کادر معمول (سوژه، پس زمینه، و غیره…) که به طور طبیعی با پیروی از قالب های خود ترکیب بندی خواهید کرد، تنها روی نور تمرکز کنید. با تصمیم گیری برای حذف هر المان دیگری، مغز شما سعی در ترکیب بندی با استفاده از یکی از قالب هایتان نمی کند، بلکه به سادگی آنچه را که نور دیکته می کند، دنبال می کند.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
استفاده از لوازم مختلف

من فکر می کنم یک راه بسیار خوب دیگر این است که خودتان را مجبور به استفاده از تجهیزات عکاسی مختلف کنید. البته عکاسی ربطی به لوازم ندارد اما استفاده از لوازم مختلف می تواند به شما کمک کند تا الگوی معمول خود را بشکنید. وقتی افرادی که در عکاسی پرتره خوب هستند را در حال ثبت پرتره با لنزهای واید ۸۵mm یا ۱۰۰mm می بینم، سعی می کنم آنها را وادار کنم تا کمی وقت صرف یک لنز ۳۵mm در f/8.0 کنند. این کار آنها را مجبور می کند دست از فکر کردن به شیوه همیشگی بردارند و با دید جدید به همه چیز نگاه کنند. به همین طریق، شما می توانید نسبت ابعاد معمول خود را نیز تغییر دهید؛ اگر شروع به عکاسی با فرمت مربعی کنید، قانون یک سوم همان اثر را نخواهد داشت، و روش دیدن و کادر شما تکامل خواهند یافت.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]
روی ذهن خود کار کنید

اما من فکر می کنم بهترین راه تکنیکی نیست: بیشتر مربوط به کار بر روی ذهنتان است. با استفاده از تجهیزات عکاسی مختلف، تنظیمات مختلف، نسبت های ابعاد مختلف، و غیره… کاری که شما در واقع انجام می دهید، این است که خودتان را از منطقه امنتان خارج می کنید. و وقتی به خارج از این منطقه رسیدید، وارد یک منطقه یادگیری جدید می شوید که وقتی کارهایی را که در آن خوب هستید انجام می دهید، اتفاق نمی افتد.

اگر شما مثل من یک عکاس سفر هستید، چرا یک روز به خودتان به عنوان یک عکاس خبری فکر نمی کنید؟ من متوجه شده ام که وقتی در حال کار بر روی یک پروژه بلند مدت و/یا یک مجموعه عکس هستم، ترکیب بندی ها و رویکرد من نسبت به همه چیز کاملا متفاوت است. از آنجا که من سعی نمی کنم به یک عکس خاص برسم – چون به طور معمول به عنوان یک عکاس سفر تک عکسی کار می کنم – می توانم وقت بیشتری را صرف بررسی المان های دیگر یک وضعیت معین بکنم: کار بر روی جزئیات، اَشکال، الگوها، یا ثبت احساسات عمیق تر بر روی سوژه ام، چون می توانم به طور کامل بر روی آنها، و نه بر روی ترکیب بندی کلی تمرکز کنم.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]

عکاسی خیابانی نیز یک زمینه عکاسی است که من زیاد از آن الهام گرفته ام. راه رفتن در خیابان ها به عنوان یک عکاس خیابانی به رویکردی کاملا متفاوتی نسبت به عکاسی در سفر نیاز دارد. زمانی که من این کار را انجام می دهم، باید از عکاسی از چیزهای معمول که همیشه از آنها عکس می گیرم خودداری کنم و به دنبال چیزهای جدید و مبتکرانه بگردم. من بیشتر به دنبال نور و سایه ها، اَشکال، یا چیزهای جالب و خنده دار که در خیابان اتفاق می افتند می گردم.

لنزک: مطالعه دو مطلب «چگونه به سبک مراقبه ذن عکاسی کنیم» و «۵ نکته آموزشی برای عکاسی از مناظر شهری» نوشته استاد عکاسی خیابانی اریک کیم را به شما عزیزان توصیه می کنیم.
[بهبود عکاسی با قوانین ترکیب بندی]

با بیرون آمدن از منطقه امنتان، باید مجموعه کاملا جدیدی از قوانین را برای ترکیب بندی خود ایجاد کنید، این کار شما را به سمت تجربه و به احتمال زیاد یادگیری یکی دو چیز جدید سوق خواهد داد. این کار احتمالا در ابتدا دشوار و خسته کننده خواهد بود، اما هر چیزی اگر بیش از حد آسان باشد، به ندرت جالب و سرگرم کننده است، اینطور نیست؟

نویسنده: اتین باست (Etienne Bossot)

منبع:

لنزک

 استفاده خلاقانه از زوایای دوربین یکی از سریع ترین راه ها برای اضافه کردن جذابیت و تنوع به عکس های شماست. حتی اگر نمی دانید چطور خیلی خوب از دوربین خود استفاده کنید، زوایا آسان هستند! تمام کاری که باید انجام دهید این است که دوربین خود را بالاتر یا پایین تر ببرید تا زاویه عکس خود را به طور چشمگیری تغییر دهید. مهم نیست دوربین یا لنزی که استفاده می کنید چیست (حتی اگر گوشی هوشمند شماست)، همیشه می توانید با تغییر زاویه دوربین یا عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد، عکس های خلاقانه تری بگیرید.
۵ زاویه دوربین متفاوت

شما پنج زاویه دوربین اصلی دارید که می توانید از میان آنها انتخاب کنید. هر یک از آنها پرسپکتیو متفاوتی به تصویر شما می بخشد، و به آن حالت یا احساسی که می خواهید داشته باشد را می دهد.
۱
نمای چشم پرنده

بالاترین زاویه دوربین «نمای چشم پرنده» است. این زمانی است که شما به بالای صحنه می روید و مستقیما رو به پایین نگاه می کنید. این زاویه برای نگاه کردن به پایین و دیدن تمام جزئیات یک صحنه از بالا عالی است.

نمای چشم پرنده یک زاویه غیر معمول است، چون شما به طور معمول در ارتفاع بالا نیستید و رو به پایین به صحنه نگاه نمی کنید. هر زاویه ای که فراتر از تجربه روزانه معمول شما باشد، عکس شما را جذاب تر خواهد کرد.
[زاویه دوربین]

من یک نمای چشم پرنده را برای این عکس از کودک خوابمان انتخاب کردم. با انتخاب این زاویه، من توانستم رو به پایین نگاه کنم و او را با شاخه های بلوبری کادربندی کنم.
[زاویه دوربین]

نمای چشم پرنده برای عکاسی از غذا عالی است، و به شما اجازه می دهد تا همه چیز را در ظرف ببینید.
۲
زاویه بالا

«زاویه بالا» به شدتِ نمای چشم پرنده نیست. شما فقط باید کمی بالاتر از شخص یا چیزی باشید که از آن عکس می گیرید.

به زاویه بالا به عنوان یک نمای بسیار معمول از جهان برای اکثر بزرگسالان فکر کنید. این مسئله به خصوص برای والدینی که همیشه از بالا به پایین به بچه هایشان نگاه می کنند، صدق می کند.

با وجود این که شما این زاویه و پرسپکتیو را در طول روز زیاد تجربه می کنید، اما هنوز هم می تواند برای برخی از عکس های شما عالی باشد. یک زاویه بالا برای این که سوژه شما کوچک تر یا آسیب پذیرتر به نظر برسد و شاید برای این که بیننده غالب (برتر) به نظر برسد، مفید است.
[زاویه دوربین]

این زاویه بالا به من اجازه داد تا رو به پایین به پسرم نگاه کنم و همچنین با برخی از المان های پس زمینه جالب کار کنم.
[زاویه دوربین]

از آنجا که این یک عکس از «خواهر کوچولو» است، یک زاویه بالا ظاهر کوچکتر و آسیب پذیرتری به او می دهد.
۳
رو در رو

زاویه رو در رو همسطح با چشم سوژه شما گرفته می شود. این زاویه بسیار جذاب است و به ایجاد یک ارتباط شخصی بین شخص در عکس شما و شخصی که آن را می بیند، کمک می کند.

این زاویه خوبی برای پرتره است، هرچند یک زاویه کمی بالاتر از سطح چشم نیز برای پرتره عالی است.
[زاویه دوربین]

هنگامی که او غرق در گل از بازی برگشت، می دانستم که باید از یک زاویه رو در روی جذاب استفاده کنم.
[زاویه دوربین]

من عاشق این پرسپکتیو فریبنده هستم.
۴
زاویه پایین

برای یک زاویه پایین، شما باید زیر سطح چشم باشید. همانطور که پایین تر می روید، باعث می شوید که سوژه عکس شما بزرگتر به نظر برسد. این ممکن است یک احساس بزرگتر از اندازه واقعی به عکس های شما بدهد و برای این که چیزها ترسناک یا حماسی به نظر برسند، عالی است.
[زاویه دوربین]

یک زاویه پایین هنگام عکاسی از کوسه ها کاملا ضروری است. این تنها راه برای دیدن ترسناک ترین ویژگی آنها، یعنی دندان هاست!
[زاویه دوربین]

این لحظه که کودک از اتوبوس به بیرون دوید، سرشار از انرژی بود. یک زاویه پایین تر به تاکید بر انرژی آن لحظه و همچنین آوردن اتوبوس ها به پس زمینه همراستا با بچه ها کمک کرد.
۵
نمای چشم حشره

این زاویه که تحت عنوان «نمای چشم کرم» نیز شناخته شده است، درست مانند اسمش است. شما تا جایی که بتوانید پایین می روید و مستقیما رو به بالا به سمت سوژه نگاه می کنید.

باز هم، این زاویه بسیار غیر معمول است. شما به ندرت این نقطه دید را تجربه می کنید، بنابراین یک پرسپکتیو جالب یا خلاقانه به عکس شما اضافه خواهد کرد.
[زاویه دوربین]

من مجبور شدم برای این عکس روی زمین دراز بکشم و رو به بالا نگاه کنم. این یک زاویه عالی برای ثبت اولین صعود اصلی پسر من به نظر می رسید.
[زاویه دوربین]

به دست آوردن یک نمای چشم حشره در یک زمین بازی آسان است. تنها منتظر بمانید تا بچه هایتان شروع به بالا رفتن کنند و سپس مستقیم رو به بالا به سمت آنها نگاه کنید.
یک صحنه – سه زاویه

ایده خوبی است که هر بار از یک لحظه عکس می گیرید، بیش از یک زاویه را ثبت کنید. این کار خلاقیت شما را تحریک کرده، و به شما کمک می کند تا پرسپکتیوهای جدید را کشف کنید و نماهای بیشتری برای داستان سرایی به شما ارائه می دهد.

چند عکس بعدی نشان می دهند که من چگونه یک صحنه را از سه زاویه مختلف ثبت کردم.
[زاویه دوربین]

در این عکس اول از یک زاویه بالاتر برای نگاه کردن رو به پایین به صحنه و دیدن گودال آب استفاده شد.
[زاویه دوربین]

یک زاویه رو در رو برای پرتره ای با صورت گل آلود عالی است.
[زاویه دوربین]

این پرسپکتیو زاویه پایین تر باعث می شود که این لحظه کمی بزرگتر احساس شده و بر هیجانی که او بعد از بازی در گودال گل احساس می کرد، تاکید می کند.
فراتر از پرسپکتیوهای روزمره

دانستن این پنج زاویه دوربین و تمرین آنها، هر زمان که چیزی برای الهام گرفتن نداشتید یا متوجه شدید که عکس هایتان خسته کننده یا قابل پیش بینی شده اند، به شما کمک خواهد کرد. برای رنگ و لعاب دادن به عکس هایتان، غیر معمول ترین زاویه را انتخاب کنید. هنگامی که این کار را انجام دادید، حداقل دو زاویه دیگر را نیز امتحان کرده و ببینید کدام یک از آنها بهتر از همه آن لحظه را ثبت کرده است.

همانطور که با زوایا آزمایش می کنید، خلاقیت خود را نیز با شکستن پرسپکتیوهای روزمره افزایش خواهید داد. همین حالا ثبت چند زاویه متفاوت را امتحان کنید.

نویسنده: مت کوکر (Mat Coker)

منبع:

لنزک

 در عکاسی افسانه هایی وجود دارند مثل اینکه هرگز نباید سوژه را در مرکز تصویر قرار دهید یا مد نوردهی دستی بهترین مد برای عکاسی است و شما باید همیشه از سه پایه استفاده کنید. در این مطلب خواهیم گفت چرا این ها افسانه هستند و خلاف آن ها را ثابت خواهیم کرد.
[افسانه عکاسی]
۱
دوربین های فول فریم بهتر هستند

یک دوربین فول فریم سنسور بزرگتری نسبت به یک دوربین کراپ سنسور دارد. این بدین معنی است که شما ممکن است مگاپیکسل های بیشتر، یا مگاپیکسل های بزرگتر، یا حتی هر دو را به دست آورید. اما هنگام انتخاب یک دوربین، عوامل مهم تر از مگاپیکسل نیز وجود دارد که باید در نظر بگیرید.

اول، دوربین های کراپ سنسور معمولا کوچکتر، سبک تر و بسیار ارزان تر هستند. دوم، اگر می خواهید از حیات وحش عکس بگیرید، با لنز تله فوتو بر روی یک دوربین کراپ سنسور دو برابر بُرد به دست خواهید آورد. یک لنز ۴۰۰mm بر روی یک دوربین فول فریم معادل با ۶۰۰mm بر روی یک دوربین کراپ سنسور است. همچنین، اگر می خواهید از حیات وحش عکس بگیرید، یک عامل مهمتر از مگاپیکسل که باید در نظر بگیرید، تعداد فریم ها در هر ثانیه است.

چند سال پیش من به آفریقا رفتم تا از حیات وحش عکاسی بارداری در آتلیه بارداری کنم و دو دوربین با خودم بردم: یک دوربین فول فریم Canon 6D و یک دوربین کراپ سنسور Canon 7D. من متوجه شدم که ۷D به دلیل میزان فریم هایی که در هر ثانیه قادر به ثبت بود، برای اهداف من بسیار بهتر بود. تعداد فریم بر ثانیه ۶D (در آن زمان) ۴٫۵ fps و ۷D، ۸ fps بود. این تفاوت در عمل بسیار زیاد بود.
[افسانه عکاسی]
۲
همیشه از سه پایه استفاده کنید

سه پایه یک قطعه تجهیزات ضروری برای هر عکاس است و معمولا وقتی شروع به استفاده از آن می کنید، متوجه یک بهبود بزرگ در کیفیت تصویر خواهید شد. با این حال، «همیشه» یکی از آن کلیاتی است که همیشه مصداق ندارد. من اغلب متوجه می شوم که عکاسان به یک صحنه می رسند، سه پایه خود را برپا می کنند، و سپس سعی می کنند ترکیب بندی ای که دوست دارند را پیدا کنند. این کار معمولا فرصت ها را محدود می کند، چون آنها قبلا روی سه پایه گیر کرده اند.

یک رویکرد بهتر این است که دست های خود را آزاد بگذارید تا وقتی که ترکیب بندی مورد نظر خود را پیدا کنید. سپس، وقتی آن را پیدا کردید، سعی کنید سه پایه خود را در موقعیت دقیق لازم جای دهید. گاهی اوقات متوجه خواهید شد که نمی توانید آن را در جای مورد نظر قرار دهید. یا زاویه پایین تر از سه پایه شماست، یا سه پایه به اندازه کافی بلند نیست، یا آن موقعیت ثابت نیست. در این صورت، سه پایه را به نفع به دست آوردن ترکیب بندی مورد نظرتان کنار بگذارید.

بیشتر بخوانید: بهترین تنظیمات دوربین برای عکاسی مناظر بدون سه پایه
[افسانه عکاسی]
۳
برای ایجاد عکس های بهتر، به تجهیزات بهتر نیاز دارید

متاسفانه، شما زمانی به جایی خواهید رسید که به تجهیزات بهتری برای انتقال دیدگاه خود با آنچه که سعی دارید با عکاسی خود به دست آورید، نیاز دارید. اما مهم ترین چیز داشتن آن دیدگاه است. قبل از گرفتن تجهیزات جدید، مطمئن شوید که از تجهیزات فعلی خود خسته شده اید. قبل از هر کاری، از تمام عملکرد و ویژگی هایی که تجهیزات فعلی شما دارند استفاده کرده و دقیقا بفهمید به چه چیزی نیاز دارید که آنها ندارند. سرزنش کردن لوازم قدیمی و ارزان تنها یک بهانه است. یک عکاس واقعا خوب می تواند تقریبا با هر دوربینی تصاویر عالی بگیرد.
۴
هیچ وقت سوژه خود را در وسط قرار ندهید

آه، قانون یک سوم. نسبت طلایی. مارپیچ فیبوناچی. تمام ابزارهای خوب وقتی بحث ترکیب بندی مطرح باشد. اما فراموش نکنید که زیبایی را در تقارن ساده پیدا کنید.

هنگامی که شما در مورد چهره یک شخص فکر می کنید، زیباترین چهره متقارن ترین چهره است. همه چیز به تعادل، برابری نسبت، و هماهنگی بستگی دارد. کلید ایجاد یک ترکیب بندی متقارن مطلوب در بی نقص بودن تقارن است. پس شما می توانید با ایجاد یک تقارن بی نقص با ترکیب بندی مرکزی سوژه خود را به زیبایی ترکیب بندی کرده و به تصویر بکشید.

بیشتر بخوانید: عکاسی با ترکیب بندی مرکزی و شکستن قوانین
[افسانه عکاسی]
۵
مُد دستی بهترین مُد عکاسی است

خوب است که همه عکاسان مشتاق، عکاسی در مُد دستی را یاد بگیرند، تا بر هر عامل در ایجاد نوردهی خود از جمله دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو به طور جداگانه کنترل داشته باشید. بدون شک این یکی از بهترین راه های یادگیری نحوه کار دوربین شماست. با این حال، هنگامی که یاد گرفتید چگونه از مُد دستی استفاده کنید، چرا اجازه نمی دهید دوربینتان کاری را که در آن خوب است، انجام دهد؟ دوربین های این روزها هوشمند هستند و شما کارهای کمتری را باید به صورت دستی انجام دهید، و در پاسخ به یک صحنه در حال تغییر سریع تر خواهید بود.

هنگامی که شما در یک صحنه هستید، قبل از این که مُد عکاسی خود را انتخاب کنید، تصمیم بگیرید که کدام عوامل برای شما مهم هستند. به عنوان مثال، اگر سعی دارید عمدا یک سوژه را تار کنید، سرعت شاتر مهم است. می توانید از مُد اولویت شاتر استفاده کرده و اجازه دهید دوربین دیافراگم و ایزو را انتخاب کند. به این ترتیب وقتی می خواهید سرعت شاتر را کوتاه تر یا طولانی تر کنید، تنها باید یک چیز را تغییر دهید و دوربین خودش بقیه را تشخیص خواهد داد. به طور مشابه، ممکن است تصمیم بگیرید که عمق میدان از همه مهمتر است، و اگر از یک سه پایه استفاده می کنید، سرعت شاتر ممکن است اصلا اهمیت نداشته باشد. در این صورت، مُد اولویت دیافراگم از همه راحت تر است.
[افسانه عکاسی]
۶
فرمت RAW بهتر از JPEG است

این به کیفیت تصویری که شما در تنظیمات دوربین خود انتخاب می کنید، اشاره دارد. شما می توانید انتخاب کنید که تصاویرتان به صورت فایل های RAW، JPEG، یا هر دو ذخیره شوند.

RAW بهتر از JPEG است، تنها اگر قصد داشته باشید عکس های خود را پس پردازش کنید، که اکثر افراد این کار را انجام می دهند. یک فایل RAW حاوی داده های بیشتری است و در نتیجه شما آزادی بیشتری در پس پردازش خود دارید. با این حال، اگر تازه شروع کرده اید و هنوز به نقطه ای نرسیده اید که عکس های خود را پس پردازش کنید، احتمالا بهتر است با فرمت JPEG عکس بگیرید.

در مُد JPEG، دوربین شما تصمیماتی در مورد رنگ و کنتراست برای شما خواهد گرفت و عکس ها وقتی مستقیما از دوربین بیرون می آیند، بهتر به نظر می رسند. در نهایت، احتمالا به نقطه ای خواهید رسید که می خواهید آن تصمیمات را خودتان بگیرید. این زمانی است که باید فرمت خود را به RAW تغییر دهید.
۷
عکاسی خوب به نور خوب نیاز دارد

همه نورها خوب هستند. نکته اینجاست که بدانیم چه نوع تصاویری را باید تحت شرایط نوری موجود ایجاد کنیم. آیا نور خشن (سخت) دارید؟ به دنبال سایه های جالب بگردید یا در سایه عکس بگیرید. نور نرم دارید؟ این نور برای عکس های ماکرو ایده آل است. در مقابل خورشید قرار دارید؟ سوژه هایی با اَشکال جالب برای سیلوئت پیدا کنید.
[افسانه عکاسی]
ن
نتیجه گیری

به عنوان یک هنرمند به یاد داشته باشید که شما آزاد هستید که هنر خود را هر طور دوست دارید ایجاد کنید. می توانید از ابزارهای خود هر طور که مناسب می دانید استفاده کنید. مهم ترین چیز این است که یک دیدگاه (چشم انداز) داشته باشید و سپس از ابزارها و تکنیک های خود استفاده کنید تا به شما کمک کنند به آن دیدگاه دست یابید.

شما افسانه های عکاسی دیگری می دانید که بخواهید در اینجا به اشتراک بگذارید؟ لطفا آنها را در قسمت نظرات مطرح کنید.

نویسنده: آن مک کینل (Anne McKinnell)

منبع:

لنزک

 عکاسی ماکرو دنیای کاملا جدیدی را به روی کسانی که مشتاق نزدیک شدن (به سوژه) هستند، باز می کند. سوژه های زیادی برای عکاسی وجود دارد، اما در این مقاله ما به دنیای انتزاعی بافت و نور نگاهی خواهیم انداخت.
[عکاسی ماکرو انتزاعی]

رنگ پوسیده یک دوج کاروان

زیبایی این سوژه ها این است که می توان از آنها در هر جایی عکس گرفت؛ در حیاط خلوتتان، در خیابان، یا در هر بخش از شهرتان. بافت ها همه جا هستند. پیدا کردن آنها واقعا آسان است، و کار کردن با نور به درستی به شما کمک خواهد کرد تا حالت زبری را برجسته کرده و اثر بافت را ملموس کنید. در حالت ایده آل، یک لنز ماکرو برای این نوع عکاسی مناسب است، اما یک لنز خوب ۵۰mm یا ۸۵mm نیز می تواند کارساز باشد. یک لنز ماکرو این مزیت را به شما می دهد که می توانید واقعا نزدیک فوکوس کنید، لنزهای معمولی ممکن است قادر نباشند آنقدر که شما می خواهید به سوژه نزدیک شوند.

نظر من این است که حتی اگر یک لنز ماکرو ندارید، به هر حال این کار را امتحان کنید، دنیای کوچکی از عجایب منتظر شماست!
عکاسی ماکروی انتزاعی چیست؟

به طور کلی، عکاسی انتزاعی نمایش یک سوژه به شیوه ای غیر واقعی است. بر خلاف نمایش واقعی سوژه، تمرکز عکاسی انتزاعی بیشتر بر رنگ، شکل و بافت است. عکاسی ماکروی انتزاعی، این امر را به سطح بالاتری می برد و شما را قادر می سازد تا حتی بیشتر به سوژه خود نزدیک شوید، و در نتیجه تصویر می تواند به نوعی انتزاعی تر نیز باشد. در این مقاله، ما به بافت و نشان دادن آن در تصاویرمان خواهیم پرداخت.

بیشتر بخوانید: تعریف عکاسی انتزاعی – آموزش راهکار هایی برای ثبت عکس های انتزاعی

همین دستورالعمل ها در مورد ترکیب بندی نیز به کار می روند، شما می توانید از قانون یک سوم، منحنی ها، و خطوط برای جلب توجه بیننده به تصویرتان استفاده کنید. تنها تفاوت آن این است که ممکن است سوژه بلافاصله قابل تشخیص نباشد، و مرکز توجه شما ممکن است یک رنگ، یا منحنی یک گل باشد. بنابراین برای عکاسی ماکروی انتزاعی، شما باید کمی متفاوت فکر کنید.
[عکاسی ماکرو انتزاعی]

رنگ ترک خورده بر روی سپر یک ماشین
برای انجام عکاسی ماکروی انتزاعی به چه چیزی نیاز دارم؟

لنز ماکرو مناسب ترین گزینه است. یک لنز ۵۰mm یا ۸۵mm نیز به خوبی کارساز خواهد بود، اگرچه ممکن است نتوانید زیاد به سوژه خود نزدیک شوید، بنابراین از این مسئله آکاه باشید (یا می توانید فیلترهای کلوزآپ را امتحان کنید). شما به یک سه پایه، یا نوعی پشتیبان نیز برای دوربین خود نیاز دارید، چون عکاسی کودک در آتلیه کودک از تصاویر ماکرو به صورت دستی واقعا دشوار است و می تواند خسته کننده باشد.
از چه چیزی می توانم عکس بگیرم؟

بافت ها در اطراف شما هستند. به یک چراغ زنگ زده در گوشه خیابان، یک نقاشی رنگ و رو رفته بر روی دیوار ساختمان، یا حتی رنگ ترک خورده سپر یک ماشین فکر کنید. آنها همه جا هستند.

شما باید برای نگاه کردن به تمام سطوح اطراف خود وقت بگذارید، سپس چند عکس آزمایشی بگیرید تا ببینید خوب از کار در می آیند یا نه. نکته مهم که باید هنگام عکاسی از بافت ها از آن مطلع باشید این است که نور چگونه بر صحنه تاثیر می گذارد. عکاسی ماکرو مانند یک تصویر منظره میکرو است. یک پیش زمینه، زمینه میانی و پس زمینه دارد. در تصویر رنگ، شکل، و البته بافت وجود دارد.

وقتی به بافت نگاه می کنید، کمی وقت بگذارید تا بررسی کنید که نور از کجا می آید، و چگونه بر تصویر تاثیر می گذارد. چند زاویه مختلف را امتحان کنید تا ببینید چه چیزی در صحنه بهتر عمل می کند. استفاده از نور جانبی (یعنی نوری که از سمت چپ یا راست می تابد) بافت را در تصویر شما برجسته خواهد کرد. نور جانبی به تصویر شما یک کیفیت سه بُعدی می دهد، بنابراین سعی کنید در صورت امکان از کمی نور جهت دار در صحنه استفاده کنید.
[عکاسی ماکرو انتزاعی]

بازتاب های یک گیت امنیتی

بافت خود را پیدا کرده، و از این لیست به عنوان روند کار استفاده کنید

    بر روی ایجاد ترکیب بندی خود کار کنید – آیا بخش خاصی از بافت وجود دارد که می خواهید بر آن تاکید کنید، سعی کنید در صورت امکان از کمی نور جانبی استفاده کنید.

    از فوکوس دستی برای آوردن حتی بخش کوچکی از تصویر خود به فوکوس شارپ استفاده کنید، این ناحیه شارپ نقطه کانونی طبیعی برای بیننده شما خواهد بود.
    هیستوگرام را بررسی کنید تا مطمئن شوید که صحنه خود را به درستی نوردهی می کنید.
    از یک سوژه از زوایای مختلف، و شاید حتی با یک مرکز توجه متفاوت عکس بگیرید.
    هر چقدر که می توانید، از زوایای مختلف، با نقاط کانونی مختلف عکس بگیرید.

زیبایی این نوع عکاسی این است که شما بی نهایت سوژه در اختیار دارید. هنگامی که شروع به نگاه کردن به اطراف خود می کنید، پیدا کردن چیزی که بتوانید از آن عکس بگیرید واقعا آسان است.
[عکاسی ماکرو انتزاعی]

زیبایی بتونه پنجره ترک خورده

آیا قبلا عکاسی ماکروی انتزاعی را امتحان کرده اید؟

نویسنده: بری برادی (Barry J Brady)

منبع:

لنزک

 شما به عنوان یک عکاس طبیعت تازه کار برای بهبود کار خود چه می کنید؟ چطور می توانید اطمینان حاصل کنید که مهارت های مفید را در سریع ترین زمان ممکن به دست می آورید، تا بتوانید شروع به عکاسی حرفه ای و با کیفیت از طبیعت کنید؟

در واقع، اغلب برای مبتدیان تشخیص این که چطور باید عکاسی از طبیعت را یاد بگیرند، دشوار است.

اما من خودم یک عکاس طبیعت هستم و می دانم که پاسخ این سوالات واضح است. بنابراین فکر کردم که یک مطلب آموزشی در مورد چیزهایی که آرزو می کردم در ابتدای سفر عکاسی از طبیعت می دانستم، بنویسم.

این مطلب را بخوانید. هرچه زودتر این چیزها را بدانید، زودتر شروع به گرفتن تصاویر خیره کننده خواهید کرد.
۱
هر روز عکس بگیرید

اولین چیزی که آرزو می کردم در هنگام شروع عکاسی از طبیعت می دانستم، بسیار ساده است،

هر روز عکس بگیرید!

هر چقدر بر روی این نکته تاکید کنم باز هم کافی نیست.
عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد

اگر واقعا در مورد بهبود کار خود به عنوان یک عکاس طبیعت جدی هستید، باید سعی کنید هر روز حداقل یک عکس از طبیعت بگیرید. مهم نیست که آن را با دوربین DSLR خود می گیرید یا با گوشی هوشمندتان، فقط از خانه بیرون بروید و عکس بگیرید.

حتما این ضرب المثل را شنیده اید که کار نیکو کردن از پر کردن است، و این کار بخشی از همان است. اما فقط این نیست، با عکاسی روزانه اطمینان خواهید یافت که نگاه هنری شما قوی می ماند.
[عکاسی طبیعت]

منظور من چیست؟ اگر هر روز عکس بگیرید، فکر کردن در مورد نور، رنگ، و ترکیب بندی برای شما به عادت تبدیل می شود. کم کم فرصت های عکاسی را در همه جا خواهید دید.

این دقیقا همان چیزی است که شما به عنوان یک عکاس طبیعت می خواهید.
۲
آن نوع عکس هایی که می خواهید بگیرید را ببینید
[عکاسی طبیعت]

این مورد نیز مهم است. اگر می خواهید عکس های عالی از طبیعت بگیرید، باید عکس های عالی از طبیعت ببینید.

هنگامی که عکس های شگفت انگیز را می بینید، دیدتان نسبت به نور، رنگ، و ترکیب بندی باز می شود، بدون این که حتی متوجه آن شوید.
[عکاسی طبیعت]

این یک مهارت اساسی برای یک عکاس طبیعت تازه کار است. به علاوه، یک مزیت اضافی دارد – واقعا سرگرم کننده است!

با نگاه کردن به آن نوع عکس هایی که دوست دارید بگیرید، شروع کنید. شما می توانید از یک سایت سازمان یافته خوب مانند ۵۰۰PX استفاده کنید. یا فقط از گوگل استفاده کنید. مهم این است که عکس هایی را پیدا کنید که نگاه کردن به آنها الهام بخش شما باشد.

به عنوان مثال، اگر یک عکاس ماکروی تازه کار هستید، سعی کنید نمونه کارهای عکاسانی مانند مایک موتس (Mike Moats) و کریستل اشنایدر (Kristel Schneider) را ببینید.

اگر یک عکاس منظره تازه کار هستید، کارهای ایان پلنت (Ian Plant) و توماس هیتون (Thomas Heaton) را نگاه کنید.

اگر یک عکاس حیات وحش تازه کار هستید، آثار عکاسانی مانند مارسل ون اوستن (Marsel Van Oosten) و متیو استودبیکر (Matthew Studebaker) را ببینید.
[عکاسی طبیعت]

سپس با توجه به آنها کار خود را بهبود بخشید.

هدف این نیست که تصاویر آنها را به خاطر بسپارید تا بتوانید از روی آنها کپی کنید. بلکه هدف تقدیر از تصاویر عالی، و تشخیص (ناخودآگاه) چیزهایی است که آنها را عالی می کند.

همچنین هدف، الهام گرفتن از آنهاست.

لنزک: برای کسب الهام، سری به بخش «عکس های دیدنی» سایت بزنید.
۳
نور بیشتر از آنچه که فکر می کنید، مهم است

من بر لزوم تمرین روزانه عکاسی تاکید کردم، و این واقعا ضروری است. با این حال، هنگام تمرین، چیز بسیار مهمی وجود دارد که باید آن را در نظر بگیرید؛ و آن نور است.

بگذارید به زبان ساده بگویم. دو ساعت بعد از طلوع خورشید، دو ساعت قبل از غروب خورشید، و در میان روز تنها در صورتی که هوا ابری باشد، عکس بگیرید.

در غیر این صورت، در خانه بمانید.
[عکاسی طبیعت]

این کار به طور کلی به کمی آموزش مجدد ذهن نیاز دارد. ممکن است با خودتان فکر کنید، «چه بعد از ظهر آفتابی خوبی؛ باید بیرون بروم و عکس بگیرم!»

اما شما باید در برابر این فکر مقاومت کنید. چون عکاسی در یک بعد از ظهر آفتابی به تصاویر خشن و زننده با کنتراست زیاد منجر خواهد شد که تقریبا هیچ وقت در عکاسی طبیعت مطلوب نیست.

برای مشاهده کیفیت نور وقت صرف کنید. توجه کنید که وقتی خورشید در پایین آسمان است، سوژه شما چقدر خوب نورپردازی می شود. دقت کنید که در یک بعد از ظهر ابری نور چقدر نرم و دوست داشتنی است. توجه کنید که نور خورشید در میان روز چقدر خشن و شدید است.
[عکاسی طبیعت]

من به عنوان یک عکاس تازه کار اغلب این قانون را فراموش می کنم. بنابراین بهایش را عکس هایم می پردازند. من هزاران هزار عکس دارم که به دلیل نور شدید خورشید بی استفاده هستند.

این قانون را به خاطر بسپارید. ممکن است در حال حاضر نتوانید چندان تفاوتی در تصاویر خود ببینید. اما چند سال بعد، از من تشکر خواهید کرد!
۴
تجهیزات کمتر از آنچه فکر می کنید، مهم است

در حالیکه نور مهمتر از چیزی است که فکر می کنید، تجهیزات نیز کمتر از آنچه که ممکن است تصور کنید اهمیت دارد.

شاید فکر کنید که تجهیزات ضروری است. ممکن است از من بپرسید، «جیمیز، اگر تجهیزات واقعا اهمیتی ندارد، پس چرا این همه وقت صرف خواندن بررسی تجهیزات و ارتقای تجهیزات خود می کنی؟»

اما پاسخ من این است: تجهیزات مهم است. لنزهای با کیفیت به شما اجازه می دهند تا جزئیات یک پرنده در حال آواز خواندن یا حرکت خرس های قطبی در حال دعوا کردن را ثبت کنید.
[عکاسی طبیعت]

دوربین های با کیفیت به شما اجازه می دهند تا از یک گرگ در هنگام گرگ و میش یا از یک شاهین که درست در بالای سر شما پرواز می کند، عکس بگیرید.

با این حال تجهیزات بدون عکاسانی که به خوبی از آنها استفاده کنند، هیچ ارزشی ندارند. یک عکاس خوب می تواند با هر تجهیزاتی تصاویر خیره کننده بگیرد. در حالیکه یک عکاس بد، صرف نظر از تجهیزاتی که دارد، نمی تواند تصاویر خیره کننده بگیرد.
[عکاسی طبیعت]

بنابراین کمتر بر اطمینان از داشتن تجهیزات مناسب تمرکز کنید. در عوض، با استفاده از تجهیزاتی که دارید تمرین کنید. سعی کنید به بهترین شکل ممکن از آنها استفاده کنید.

در نهایت، اگر سخت کار کنید، تصاویر زیبایی به دست خواهید آورد، چه تجهیزات شما با کیفیت بالا باشد و چه نباشد.
۵
اکثر تصاویری که می گیرید بد خواهند بود

عکاسان طبیعت تازه کار اغلب تصور غلط خطرناکی در مورد عکاسی از طبیعت دارند، و آن این است که بهترین عکاسان به ندرت عکس های بد می گیرند.

این باور می تواند منجر به دلسرد شدن عکاس تازه کار شود.
[عکاسی طبیعت]

این نوع عکس انتزاعی از بین تعداد بسیار زیادی تصویر حذف شده، خوب از کار درآمد.

پس از نگاه کردن به کارت حافظه خود، برای این که بفهمید موفق شده اید تنها یک عکس خوب به دست آورید (از بین صدها عکس!)، ممکن است ناامید شوید.

اما ناامید نشوید.

چرا؟

چون اکثر تصاویر اولیه ای که می گیرید افتضاح خواهند بود، و این اشکالی ندارد. ولی این مسئله برای تمام عکاسان طبیعت در همه سطوح صدق می کند. در سطوح بالاتر، استانداردهای عکاس طبیعت بالاتر هستند، پس این مسئله هنوز هم وجود دارد.
[عکاسی طبیعت]

برای من هم پیش می آید.

من هر ماه به ده ها جلسه عکاسی می روم و هر بار حدود ۶۰۰ عکس می گیرم. با این حال اگر تنها یک تصویر واقعا رضایت بخش به دست آورم، راضی ام.

چون عدم اطمینان، کار حدسی، و واکنش نشان دادن بخشی از این بازی هستند. این ماهیت عکاسی از طبیعت است.

بنابراین اجازه دهید دوباره تکرار کنم. دلسرد نشوید. اکثر عکس های شما افتضاح خواهند بود، اما همان یک عکس خوب است که اهمیت دارد.
[عکاسی طبیعت]
ن
نتیجه گیری

شروع عکاسی طبیعت می تواند برای بسیاری از افراد دلهره آور باشد. ممکن است ندانید چطور باید کار خود را بهبود بخشید. شما می خواهید در سریع ترین زمان ممکن عکس های خیره کننده بگیرید، اما نمی دانید چطور باید این کار را انجام دهید.
[عکاسی طبیعت]

با درک مطالب بالا، در مسیر ایجاد تصاویر زیبا از طبیعت، مشکلی نخواهید داشت.

فقط به خاطر داشته باشید:

    هر روز عکس بگیرید.
    آن نوع عکس هایی که دوست دارید بگیرید را ببینید.
    نور بیشتر اهمیت دارد.
    تجهیزات کمتر اهمیت دارند.
    در نهایت، اگر اکثر تصاویر شما افتضاح شدند، دلسرد نشوید.

خیلی زود یک عکاس طبیعت عالی خواهید شد.
نویسنده: جیمیز دمپسی (Jaymes Dempsey)

منبع:

لنزک

 ذره بین یک ابزار کوچک مفید است که محبوب کارآگاهان بی باک و جمع آوری کنندگان حشرات می باشد. همانطور که از نام آن پیداست، لنز محدب یک تصویر بزرگنمایی شده از یک شیء ایجاد می کند، اما همچنین می تواند برای ایجاد تصاویر غیر معمول و چشم گیر نیز مورد استفاده قرار گیرد. جفت کردن لنز دوربین عکاسی با یک ذره بین احتمالا جایگزین بی عیب و نقصی برای یک لنز ماکرو نیست، اما ویژگی های منحصر به فرد یک لنز محدب دستی به این معنی است که ترکیب های بی پایانی از جلوه های نوری برای خلاقیت در عکاسی بارداری در آتلیه بارداری وجود دارد. در ادامه این مطلب  استفاده از یک ذره بین برای گرفتن عکس های خلاقانه را به شما عزیزان آموزش می دهیم.


قرار دادن یک ذره بین، بین لنز دوربین و سوژه (در اینجا گل ها) یک افکت امپرسیونیستی ایجاد کرده.
۱
آنچه نیاز خواهید داشت

    دوربین DSLR
    ذره بین
    سوژه ای برای عکاسی
    دستمال گردگیری
    سه پایه

۲
شروع کار
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

اولین چیزی که هنگام استفاده از این تکنیک باید به یاد داشته باشید این است که کیفیت شیشه ذره بین متوسط و معمولی شما به مراتب کمتر از لنز داخل دوربین شماست. ماهیت شیشه دارای کیفیت ارزان تر، یک اثر نرمی به تصویر می دهد، بنابراین شارپ کردن در پس پردازش (استفاده از نرم افزاری مانند فتوشاپ یا Camea Raw) به مشخص تر کردن عکس های شما کمک خواهد کرد. اما نگران نباشید اگر دقت بسیار بالا به دست نیاوردید، نرمی در واقع به طور کلی به کیفیت عکس می افزاید.

استفاده از یک سه پایه برای عکاسی از سوژه ها از طریق یک ذره بین نیز ایده خوبی است. بدون سه پایه، لرزش دوربین درجه سختی دیگری به روند کار اضافه می کند که گاهی اوقات می تواند کمی نیازمند مهارت باشد. برای هدف این آموزش، من گل ها را به عنوان سوژه ام انتخاب کرده ام. آنها سوژه های خوبی برای این تکنیک هستند چون رنگی و جالب اند و حرکت نمی کنند. استفاده از این تکنیک عکاسی با یک سوژه ایستا باعث می شود که وقتی بعدا به سراغ یک سوژه متحرک تر رفتید، کمتر سرخورده شوید.
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

از این برگ در مقابل یک پنجره با نور آفتاب بعد از ظهر که از پشت می تابید، عکس گرفته شد. نور رگه ها را در برگ روشن کرده و ذره بین به ثبت جزئیات در الیاف پیچیده آن کمک کرد.
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

بزرگنمایی به فاصله یک ذره بین نسبت به سوژه یا دوربین بستگی دارد، بنابراین زوایا و فواصل بی پایانی وجود دارد که می توانید برای ایجاد تصاویری با نور نرم و افکت های بوکه مانند پخش شده امتحان کنید.
۳
روش کار

اول از همه، شیشه ذره بین را با یک دستمال یا پارچه تمیز کنید، به طوری که هیچ ذره گرد و غباری بر روی آن وجود نداشته باشد. دوربینتان را نزدیک به سوژه قرار دهید. اگر از یک لنز زوم استفاده می کنید، تا آنجا که ممکن است زوم کنید. فوکوس خودکار شما به احتمال زیاد به خاطر شیشه اضافی بین لنز و سوژه دچار اشتباه می شود (یا به تقلا می افتد)، بنابراین به جای آن لنز خود را بر روی فوکوس دستی تنظیم کنید.

ذره بین را با دست خود مقابل سوژه نگه دارید. توجه داشته باشید که این کار باعث می شود سوژه یا بزرگتر و یا بسیار خارج از فوکوس به نظر برسد. با یک دست شما باید یا فوکوس دوربین را به صورت دستی تنظیم کنید یا ذره بین را بین دوربین و سوژه به جلو و عقب حرکت دهید. سعی کنید یک نقطه مناسب پیدا کنید که در آن بخشی از تصویر یا تمام آن در فوکوس باشد. این کار می تواند نیازمند مهارت باشد – اما این که ذره بین چطور عکس را تغییر می دهد را بپذیرید. نتایج اغلب می تواند شما را شگفت زده کند.

لنزک: همانطور که احتمالا تا کنون متوجه شده اید، هدف از قرار دادن یک ذره بین بین لنز و سوژه (یا صحنه) رسیدن به عکس های مشخصی مثل کلوزآپ یا ماکرو نیست، و هدف ما خلاقیت به خرج دادن است. بنابراین تا می توانید خلاقیت به خرج دهید، و عکس های شارپ، مات و یا با بخش های مات، سوژه ها و ایده های مختلف را امتحان کنید. مجموعه عکس مناظر شهری از درون ذره بین عکاس ژاپنی تاکاشی، یک مثال خوب برای خلاقیت به خرج دادن با ذره بین است.
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

به خاطر داشته باشید که لایه اضافی شیشه مقدار نوری که به سنسور دوربین می رسد را کاهش می دهد، بنابراین شما ممکن است مجبور شوید جبران نوردهی را بسته به نور موجود تنظیم کنید. فراموش نکنید که با تنظیم دیافراگم، با عمق میدان نیز آزمایش کنید. به دست گرفتن کنترل دیافراگم چشم بیننده را به سمت عکس هدایت خواهد کرد. این امر می تواند در تصاویر انتزاعی تر مانند این مناظر گل دار بسیار مهم باشد.
۴
آزمایش!

بهترین بخش در مورد این تکنیک این است که به آزمایش پاداش می دهد. وقتی شما عکاسی از سوژه خود از طریق یک ذره بین را امتحان می کنید، چرا از دو ذره بین بسته شده به هم برای به دست آوردن بزرگنمایی بیشتر استفاده نکنید؟ یا عکاسی از یک دوست یا یک حیوان خانگی را امتحان نکنید؟ یا چرا از حلقه ذره بین برای ایجاد یک افکت کادربندی استفاده نکنید؟ حتی با کوچکترین تغییر تنظیمات در زاویه یا فاصله، یک ذره بین می تواند نتایج منحصر به فردی ارائه دهد. برای آزمایش کردن وقت بگذارید و لذت ببرید.
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

برای برجسته کردن شکل و فرم، با تصاویر سیاه و سفید آزمایش کنید.
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

برای بزرگنمایی بیشتر، دو ذزه بین را با نوار چسب به هم متصل کنید.
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

با جای دادن یک حلقه ذره بین در عکس خود، افکت های کادربندی غیر معمول ایجاد کنید.
[عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین] [عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین] [عکاسی خلاقانه با استفاده از ذره بین]

هنگامی که بر عکاسی از اشیاء ثابت مسلط شدید، چرا به سراغ چیزی متحرک تر نروید؟

نویسنده: مگان کندی (Megan Kennedy)
برگرفته از: digital-photography-school

 هنگام شروع عکاسی، یکی از ترسناک ترین و گیج کننده ترین چیزها برای یک مبتدی این است که تصمیم بگیرد از کدام مُد نوردهی دوربین استفاده کند. در حالیکه مُدهای خودکار برای تازه کارها مطمئن تر هستند، اما زمانی خواهد آمد که شما یا می خواهید یا مجبورید کنترل بیشتری بر دوربین خود داشته باشید تا نتایج مورد نظر خود را به دست آورید. اما از کجا باید بدانید که از کدام مُد دوربین استفاده کنید؟ در این مطلب به شما آموزش خواهیم داد. عکاسی کودک در آتلیه کودک


مُد اولویت دیافراگم یک انتخاب عالی برای صحنه ای مثل این است که در آن می دانید عمق میدان عمیقی برای نگه داشتن کل صحنه در فوکوس می خواهید.

در این مطلب لنزک در مورد شرایط خاص عکاسی و مُد دوربین مناسب برای هر یک از آنها صحبت خواهیم کرد.
الف
اصول اولیه

ابتدا در مورد اصول اولیه نوردهی (دیافراگم/سرعت شاتر/ایزو) توضیح خواهیم داد. اگر با آن ها آشنا هستید، این قسمت را رد داده و مستقیم به سراغ قسمت «ب» مطلب و مُد های نوردهی بروید.

عمق میدان (depth of field) چیست؟

دوربین فقط می تواند لنزش را در یک نقطه فوکوس کند، اما ناحیه ای از جلو و عقب این نقطه وجود دارد که همچنان شارپ و واضح دیده می شود. به این ناحیه عمق میدان (DOF) می گویند. سایزش متغیر است و با «کم عمق» (فقط یک ناحیه باریک شارپ دیده می شود) و «عمیق» (بیشتر عکس شارپ دیده می شود) بیان می شود.

عمق میدان، یا کنترل اینکه چه قسمت هایی از عکس شارپ بیافتد، یکی از مزایای داشتن دوربین SLR است. با چشمان خود به صحنه نگاه کنید، معمولا همه چیز در فوکوس است (مات نمی بینید). اما نیازی نیست عکس های شما هم این چنین باشند.

دیافراگم
[aperture-range]

دیافراگم میزان باز شدن یا گشودگی لنز است، که تعیین می کند دقیقا چقدر نور وارد دوربین شود و به سنسور تصویر برخورد کند. هرچه ضریب اف کوچک تر باشد دیافراگم باز تر و هرچه عدد بزرگ تری انتخاب شود، دیافراگم بسته تر خواهد بود. برای مثال دیافراگم f/1.8 گشودگی بیشتری نسبت به f/8 دارد. دیافراگم همچنین بر «عمق میدان» تاثیر می گذارد.

به عنوان مثال، لنزهایی با حداکثر گشودگی دیافراگم f/1.8، عمق میدان بسیار کمی خواهند داشت. همان لنز اگر بر روی f/16 تنظیم شود، عمق میدان بیشتری خواهد داشت. یک راه آسان برای به خاطر سپردن این مسئله این است که اعداد کوچکتر (ضرایب اف کوچک تر مثل f/1.8)، عمق میدان کمتر و اعداد بزرگتر (ضرایب اف بزرگ تر مثل f/16)، عمق میدان بیشتری به شما می دهند.

بیشتر بخوانید: عمق میدان را عمقی یاد بگیرید
[مُد های نوردهی دوربین]

زمانی که می خواهید پس زمینه مات شود، تنظیم یک دیافراگم باز برای ایجاد یک عمق میدان کم، کلید کار است. از مُد اولویت دیافراگم می توان در مواردی مثل این استفاده کرد (ادامه مطلب را بخوانید تا در این مورد بیشتر یاد بگیرید).

سرعت شاتر

سرعت شاتر مقدار زمانی که نور هنگام ورود به دوربین به سنسور برخورد می کند را مشخص می کند. هرچه سرعت شاتر سریع تر باشد، نور مدت کم تری به سنسور برخورد می کند. سرعت شاتر با ثانیه مشخص می شود، مانند ۱/۱۲۵ ثانیه، ۱/۶۰ ثانیه، یا ۱/۱۰۰۰ ثانیه. سرعت شاترهای سریع تر مانند ۱/۵۰۰ ثانیه، حرکت را ثابت می کنند، در حالیکه سرعت شاترهای آهسته تر مانند ۱/۲ ثانیه، ۱ ثانیه، یا حتی ۳۰ ثانیه، حرکت را بیشتر به صورت مات نشان می دهند. هرچه سرعت شاتر طولانی تر باشد، ماتی حرکت بیشتری ایجاد خواهد شد.

ایزو

ایزوی دوربین شما تعیین می کند که سنسور چقدر نسبت به نور حساس باشد. اعداد کمتر مانند ایزو ۱۰۰ یا ۲۰۰ به این معنی هستند که سنسور دوربین شما کمتر نسبت به نور حساس است و در شرایط روشن، مثلا در نور مستقیم خورشید مورد استفاده قرار می گیرند. هنگامی که نور کمتری وجود دارد، مثلا در سایه، یا فضای داخلی، می توانید از یک ایزوی بالاتر مانند ۸۰۰، ۱۶۰۰، یا ۳۲۰۰ استفاده کنید تا دوربین خود را نسبت به نور حساس تر کنید. ایزو نقش مهمی در موقعیت های مختلف ایفا می کند که در ادامه در مورد آن بحث خواهم کرد، بنابراین همیشه به خاطر داشته باشید که می توانید این تنظیمات را تغییر دهید، و از این که در صورت نیاز ایزو را بالا ببرید نترسید.
ب
مُدهای نوردهی دوربین
[دکمه چرخان مُد های دوربین]

قبل از این که به ادامه مطلب بپردازیم، می خواهم تصریح کنم که راه های زیادی برای رسیدن به یک نتیجه مورد نظر خاص با دوربینتان، با استفاده از هر یک از این مُدها وجود دارد. هنگامی که شما رابطه بین سرعت شاتر، دیافراگم، و ایزو را درک کنید، می توانید هر کاری که بخواهید در هر یک از این مُدها انجام دهید.

اما کدام مُد نوردهی برای کدام موقعیت بهتر است؟ شما باید تصویر خود را تجسم کنید تا بتوانید تصمیم بگیرید.
مُد برنامه

مُد برنامه (Program Mode) در سمت پیشرفته دکمه چرخان مُد های دوربین قرار دارد، و اغلب با حرف P نشان داده می شود. در این مُد، دوربین دیافراگم، ایزو، و سرعت شاتر را برای شما تنظیم خواهد کرد. بنابراین چه موقع باید از مُد برنامه استفاده کنید؟

مُد برنامه زمانی که شما به طور خاص به دنبال هیچ افکتی نیستید، خوب است. دوربین شما، زمانی که بر روی مُد برنامه تنظیم شود، تلاش خواهد کرد تا یک نوردهی مناسب به شما بدهد که بتوانید دوربین را در دست نگه دارید، به این معنی که شما نیازی به استفاده از یک سه پایه برای محکم کردن دوربین خود نداشته باشید. این مُد برای وقتی که شما به طور اتفاقی عکاسی می کنید و فقط می خواهید مطمئن شوید که نوردهی های شما درست هستند، خوب است.

این مُد نوردهی در این زمینه بسیار شبیه مُد خودکار است، با این تفاوت که شما می توانید نوردهی که دوربین تنظیم می کند، و همچنین بسیاری از تنظیمات دیگر مانند تراز سفیدی را نادیده بگیرید یا تغییر دهید. علاوه بر این، در مُد خودکار، دوربین زمانی که فکر می کند به نور بیشتری نیاز است، فلاش را پاپ آپ می کند. اما در مُد برنامه، فلاش پاپ آپ نمی شود مگر این که شما به آن بگویید این کار را انجام دهد.
اولویت دیافراگم

در برخی از دوربین ها، این مُد با حرف A بر روی دکمه چرخان مُد های دوربین نشان داده می شود، در حالیکه در دوربین های کانن با Av، به معنی مقدار دیافراگم (Aperture Value) نشان داده می شود. در هر صورت، در این مُد، شما دیافراگم و ایزویی که می خواهید را تنظیم می کنید و دوربین سرعت شاتر مناسب را برای شما تنظیم می کند. بنابراین چه موقع باید از مُد اولویت دیافراگم استفاده کنید؟
[مُد های نوردهی دوربین]

زمانی که یک عمق میدان کم تر می خواهید، مثلا در یک پرتره، استفاده از اولویت دیافراگم و تنظیم یک دیافراگم باز، گزینه ای عالی است.

برای تعیین پاسخ، تصویر نهایی را در ذهن خود مجسم کنید. می خواهید چطور به نظر برسد؟ به طور کلی، اگر تصمیم گرفتید که مهم ترین عامل در تصویر شما یک عمق میدان خاص باشد، باید از مُد اولویت دیافراگم استفاده کنید تا بتوانید دوربین خود را مجبور کنید عمق میدانی که می خواهید را به شما بدهد. به عنوان مثال، اگر در حال گرفتن یک عکس پرتره هستید، احتمالا می خواهید سوژه شما در فوکوس واضح و شارپ باشد، اما همچنین ممکن است بخواهید پس زمینه کمی مات تر باشد، تا تمرکز بیننده بر روی سوژه حفظ شود. یک پس زمینه خارج از فوکوس (مات) از پرت شدن حواس بیننده جلوگیری می کند و به قرار گرفتن تمرکز روی سوژه اصلی کمک می کند. بنابراین ممکن است بخواهید از یک دیافراگم نسبتا باز مانند f/4 استفاده کنید، تا عمق میدان کافی برای شارپ نگه داشتن سوژه خود ایجاد کنید، و در عین حال اجازه دهید پس زمینه به خوبی تار شود.

اما مراقب سرعت شاتر خود نیز باشید

با این حال، مهم است توجه داشته باشید که شما باید مراقب تنظیمات سرعت شاتر خود نیز باشید. اگرچه دوربین این مورد را برای شما تنظیم خواهد کرد، اما برخلاف مُد برنامه، یک سرعت شاتر به اندازه کافی سریع برای عکاسی دوربین در دست به شما نمی دهد. اگر نور کافی وجود نداشته باشد، این امر منجر به یک سرعت شاتر آهسته تر خواهد شد که ممکن است برای ثابت کردن هر گونه حرکت سوژه به اندازه کافی سریع نباشد. این می تواند به کمی تاری ناشی از لرزش دست ها یا حرکت جزئی سوژه شما منجر شود. اگر سرعت شاتر انتخاب شده توسط دوربین (بر اساس دیافراگمی که شما تنظیم کرده اید) به اندازه کافی سریع نیست که حرکت را در این موقعیت ثابت کند، شما باید ایزو را بالا ببرید. بالا بردن ایزو، با توجه به دیافراگمی که شما تنظیم کرده اید، به طور موثر سرعت شاتر را افزایش خواهد داد.
[مُد های نوردهی دوربین]

اولویت دیافراگم هنگام عکاسی از منظره ای که در آن شما یک عمق میدان زیاد می خواهید، و نیازی نیست که سرعت شاتر بر روی هیچ مقدار خاصی تنظیم شود تا به یک روش خاص حرکت را ثابت کند، یک گزینه عالی است.

برای عکاسی منظره

موقعیت دیگری که می توانید از مُد اولویت دیافراگم استفاده کنید برای یک عکس منظره است که در آن شما ممکن است عمق میدان بیشتری برای نگه داشتن کل صحنه در فوکوس بخواهید. در این وضعیت، هدف اصلی شما به دست آوردن مقدار زیادی عمق میدان برای حفظ کل صحنه در فوکوس است، بنابراین باید یک دیافراگم f/11 یا حتی f/16 برای ثبت مقدار بیشتری از صحنه به طور شارپ (واضح) تنظیم کنید. در این وضعیت، اگر از یک سه پایه استفاده می کنید، سرعت شاتر ممکن است عامل چندان مهمی برای شما نباشد.

اما اگر دوربین را در دست نگه می دارید، باید به سرعت شاتری که دوربین تنظیم می کند توجه کنید تا مطمئن شوید که برای جلوگیری از لرزش دوربین به اندازه کافی سریع است. علاوه بر این، اگر آب یا ابر در حال حرکت وجود دارد، یا باد بر روی درختان یا چمن می وزد، باید مطمئن شوید سرعت شاتری که دوربین تنظیم می کند، آن حرکت را به میل شما به طور مناسب ثابت خواهد کرد. اگر اینطور نیست، شما باید ایزو را تنظیم کنید تا دوربین یک سرعت شاتر مناسب تر تنظیم کند.
اولویت شاتر
[مُد های نوردهی دوربین]

زمانی که می دانید به یک سرعت شاتر خاص نیاز دارید، مانند این تصویر که در آن از تکنیک پنینگ استفاده شده است، اولویت شاتر اغلب بهترین انتخاب است.

اولویت شاتر در اکثر دوربین ها معمولا با حرف S نشان داده می شود، اما کانن از Tv استفاده می کند، که به مقدار زمان (Time Value) برای نشان دادن مُد اولویت شاتر اشاره دارد. مُد اولویت شاتر درست برعکس اولویت دیافراگم است. در این مُد، شما سرعت شاتری که می خواهید و همچنین ایزو را تنظیم می کنید، و اجازه می دهید دوربین دیافراگم مناسب را انتخاب کند. این مُد زمانی که شما تصمیم گرفته اید حرکت را به یک روش خاص ارائه دهید که مولفه اصلی تصویر شما باشد، یک انتخاب عالی است.

عکاسی ورزشی

به عنوان مثال، فرض کنید که در حال عکاسی از یک رویداد ورزشی هستید. شما به احتمال زیاد می خواهید حرکت ورزشکاران را در زمین فریز یا ثابت کنید. برای انجام این کار، به یک سرعت شاتر سریع مانند ۱/۵۰۰ ثانیه یا حتی ۱/۱۰۰۰ ثانیه نیاز دارید. در مُد اولویت شاتر، شما باید دوباره مراقب ایزو باشید تا مطمئن شوید که دوربین یک نوردهی مناسب به شما می دهد. معمولا، نشانگر نوردهی در منظره یاب شما فلاش خواهد زد تا نشان دهد که در تنظیمات فعلی، نمی توان به نوردهی مناسب دست یافت. در این مورد، ایزو را بالا ببرید تا به نوردهی مناسب برای سرعت شاتری که می خواهید برسید.
[مُد های نوردهی دوربین]

زمانی که می دانید به یک سرعت شاتر سریع برای ثابت کردن حرکت نیاز دارید، مانند وقتی که در حال عکاسی ورزشی هستید، باید از مُد اولویت شاتر استفاده کنید.

به عنوان یک مثال دیگر، فرض کنید که یک سرعت شاتر آهسته تر برای ایجاد یک اثر پنینگ می خواهید. باز هم باید سرعت شاتر صحیح را برای ایجاد این اثر تنظیم کنید، و اجازه دهید دوربین دیافراگم را تنظیم کند. هر زمان که دغدغه اصلی، ظاهر حرکت در یک تصویر باشد، اولویت شاتر انتخاب خوبی برای عکاسی یا مُد دوربین است.
[مُد های نوردهی دوربین]

مثال دیگری از استفاده از یک سرعت شاتر آهسته برای ایجاد اثر پنینگ در مُد اولویت شاتر.
مُد دستی

هنگامی که شما با تغییر تنظیمات راحت شدید و واقعا بخواهید کنترل دوربین خود را به دست گیرید، مُد نوردهی دستی (Manual) راه انجام این کار است. شما تمام تنظیمات خود را با توجه به این که می خواهید تصویر نهایی شما چطور به نظر برسد تنظیم می کنید.

مراقب نورسنج باشید

حواستان به نورسنج دوربین باشد، در این صورت به شما کمک خواهد کرد ترکیب مناسب سرعت شاتر، ایزو، و دیافراگم را پیدا کنید. مُدهای نیمه خودکار با اجازه دادن به شما برای انتخاب تنظیماتی برای داشتن اولویت، کمی از بار ذهنی شما را کم می کنند، اما گاهی اوقات شما باید کنترل کامل را به دست بگیرید.
[مُد های نوردهی دوربین]

مُد دستی زمانی که می خواهید افکتی ایجاد کنید که مُدهای نوردهی عادی دوربین به طور معمول نمی توانند آن را ایجاد کنند، مانند این سیلوئت، بهترین انتخاب است.

نوردهی های طولانی تر از ۳۰ ثانیه

یک نمونه که در آن شما باید کنترل کامل را به دست بگیرید، هنگام ایجاد یک نوردهی طولانی تر از ۳۰ ثانیه است. دوربین های امروزی سرعت شاترهای طولانی تر از این ندارند، بنابراین شما باید در ذهن خود حساب کنید که چه مدت شاتر را باز بگذارید، و سپس از حالت عکاسی Bulb برای انجام این کار استفاده کنید. هر موقع که دوربین نتواند نوردهی را به درستی محاسبه کند، زمان خوبی برای استفاده از مُد دستی است.

لنزک: در برخی دوربین ها، حالت عکاسی Bulb برای نوردهی های طولانی تر از ۳۰ ثانیه یک مُد نوردهی اختصاصی با نام B روی دکمه چرخان مُد ها دارد. در برخی دوربین ها نیز پس از انتخاب مُد نوردهی دستی، و تنظیم سرعت شاتر روی بیش از ۳۰ ثانیه ظاهر می گردد.
[مُد های نوردهی دوربین]

هنگام ایجاد تصاویر با استفاده از یک نوردهی طولانی، مانند این یکی با زمان نوردهی دو دقیقه، مُد دستی بهترین (یا احتمالا تنها) گزینه است.

موقعیت دیگری که می توانید از مُد دستی استفاده کنید زمانی است که روشنایی در یک صحنه به طور خاص چالش برانگیز است، مانند وقتی که سایه های تیره زیادی وجود دارد. دوربین شما سعی می کند سایه های عمیق را نوردهی کند، که باعث می شود هایلایت ها (قسمت های روشن) بیش از حد نوردهی شوند. استفاده از یک تنظیمات دستی برای نادیده گرفتن انتخاب های دوربین در دستیابی به یک نوردهی رضایت بخش به خوبی عمل خواهد کرد.
خلاصه

همانطور که اشاره کردم، راه های زیادی برای ثبت یک تصویر و رسیدن به تنظیمات مشابه وجود دارد. اما هر بار که من در حال عکاسی هستم، لیست زیر را در ذهنم مرور می کنم:

۱- عمق میدان کم می خواهم یا زیاد؟

۲- می خواهم حرکت را ثابت کنم یا کمی ماتی حرکت اشکالی ندارد؟

۳- کدام یک از دو گزینه بالا برای این تصویر مهم تر است؟

۴- آیا یکی از مُدهای اولویت برای نور موجود در صحنه مناسب است؟

پاسخ این چهار پرسش باید شما را به سمت مُد نوردهی صحیح برای عکسی که می خواهید هدایت کند.
[مُد های نوردهی دوربین]

می توان در هنگام عکاسی ورزشی به منظور تنظیم یک سرعت شاتر سریع برای ثابت کردن حرکت، از مُد اولویت شاتر استفاده کرد.

نویسنده: ریک برک (Rick Berk)
منبع

برگرفته از: digital-photography-school

 در نکته سریع امروز می خواهیم سه نوع ارتباط چشمی را مطرح کنیم که هنگام عکاسی پرتره باید در نظر بگیرید، همراه با موقعیت های مختلفی که هر یک از این سه مورد ممکن است به طور خاص در آن مناسب باشد. ارتباط چشمی می تواند تفاوت بسیار زیادی در تاثیری که تصویر شما بر روی بیننده می گذارد ایجاد کند، و ارزش توجه را دارد – چه برای یک پرتره رسمی باشد، و چه برای یک عکس لحظه ای کاندید (بی هوا)! بنابراین مطلب امروز را به آموزش کوتاه ارتباطات چشمی در عکاسی اختصاص داده ایم و مطالعه آن را به همه توصیه می کنیم.

ارتباط چشمی مستقیم

زمانی که سوژه به طور مستقیم به لنز دوربین شما نگاه می کند، شما یک ارتباط بین شخصی که از او عکس گرفته می شود، و شخصی که عکس را می بیند، ایجاد می کنید. این رابطه توسط حالت چهره سوژه تعریف می شود – که می تواند اغوا کننده، عصبانی، یا حتی وحشت زده باشد.

به همین دلیل، این روش برای قرار دادن بیننده در موقعیت یک شخص دیگر (دیدن از دیدگاه او) فوق العاده است. به عنوان مثال، این عکس را در نظر بگیرید: این عکس بیننده را به تعجب می اندازد که این کودک دارد به چه چیزی فکر می کند. آیا ترسیده، یا فقط خسته است و به استراحت نیاز دارد؟ در هر صورت، ظاهر و ترکیب این عکس، احساس نیاز به گفتن جمله «نگران نباش!» را تداعی می کند.
[ارتباط چشمی در عکاسی]

تصویری از یک کودک نگران. عکس از huffingtonpost

با تماس چشمی مستقیم، بدیهی است که سوژه می دانسته دارند از او عکس می گیرند، و در نتیجه، معمولا نوعی «ژست» می گیرد (یا طبیعی یا رسمی).
[ارتباط چشمی در عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد

خانمی که زیر باران ایستاده و مستقیما به دوربین نگاه می کند. عکس از Unsplash
[ارتباط چشمی در عکاسی]

یک تصویر کلوزآپ از مردی که مستقیما به دوربین نگاه می کند. عکس از Unsplash
2
ارتباط چشمی بین سوژه ها

برخلاف ارتباط چشمی مستقیم، داشتن دو سوژه مختلف که به یکدیگر نگاه می کنند نیز راهی برای به تصویر کشیدن رابطه بین آنهاست. در اینجا بیننده به یک ناظر تبدیل می شود، و دیگر در عکس «درگیر» نیست.

این کار معمولا برای نشان دادن یک رابطه عاشقانه انجام می شود (تقریبا هر عکسی از مراسم عروسی)، اما برای نشان دادن نفرت، خشم، یا ترس نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد. اگر می خواهید نوعی حس و حال (جو) را در یک صحنه ثبت کنید، این روش می تواند راه بسیار خوبی برای انجام این کار باشد.

لازم نیست این ارتباط بصری تنها بین دو نفر باشد. می تواند شامل هر چیزی باشد، از یک کودک که با سگ خود سرگرم است گرفته، تا کسی که متفکرانه در حال مرتب کردن یک دسته گل است.
[ارتباط چشمی در عکاسی]

عکس از Elena Shumilova.
[ارتباط چشمی در عکاسی]

عکس از Elena Shumilova.
3
بدون ارتباط چشمی

در آخر، به ایده یک شخص تنها که به جایی دور از دوربین نگاه می کند، می رسیم – هر سوژه بدیهی و آشکار دیگر. این روش بیننده را در «حالت مشاهده» قرار می دهد، و این احساس را به او می دهد که دارد به افکار و لحظات خصوصی شخصی که به تصویر کشیده شده، نگاه می کند. هر دو نمونه زیر در یک فضای متفکرانه و اندیشناک گرفته شده اند.

از آنجا که سوژه به جایی دور از دوربین نگاه می کند، یک عنصر ناشناخته را به عکس اضافه می کند. هیچ راهی برای فهمیدن این که دقیقا چه چیزی توجه این شخص را جلب کرده، وجود ندارد. این جنبه حل نشده – چیزی مرموز – می تواند نوعی کشش فریبنده در عکس ایجاد کند که به بیننده اجازه می دهد تا افکار و فرضیات خود را در مورد آن موقعیت و شخص به تصویر کشیده شده، پیش بینی کند.
[ارتباط چشمی در عکاسی]

تنها استثنا در عکسی مانند این است، که در آن می توانید تصویر کامل را از طریق یک انعکاس در عینک سوژه (یا گاهی چشمان وی) ببینید.
[ارتباط چشمی در عکاسی]

تصویر دختری در یک مزرعه، که به دوربین نگاه نمی کند. عکس از Nguyen Nguyen
[ارتباط چشمی در عکاسی]

تصویر سیاه و سفید از مردی که به جایی دور از دوربین نگاه می کند. عکس از Pixabay
شما چگونه از ارتباط چشمی در عکاسی خود استفاده می کنید؟

آیا نوع خاصی از ارتباط چشمی را در عکاسی خود می پسندید؟ مثل همیشه بسیار دوست داریم دیدگاه شما را جویا شویم. لطفا برایمان بنویسید.

نویسنده: دیوید اپلیارد (David Appleyard)

منبع:

لنزک

 در عکاسی المان های مختلف زیادی وجود دارند که می توانند بر نحوه برداشت بیننده از یک عکس تاثیر بگذارند. هرچه بیشتر نحوه تاثیر المان های مختلف بر یک تصویر را یاد بگیرید، بهتر می توانید کنترل کردن آنها را نیز یاد بگیرید. عکاسی عالی شانسی نیست، بلکه با مهارت ایجاد می شود و تکه های آن در کنار یکدیگر قرار می گیرند. اگر نکات ترکیب بندی این آموزش را دنبال کنید، نحوه انجام این کار را به شما یاد خواهند داد.
[جذب نگاه بیننده]

یکی از مهمترین المان های عکاسی بارداری در آتلیه بارداری که باید درک کنید این است که چگونه نگاه بیننده به میان تصویر کشیده می شود. ممکن است فکر کنید که وقتی به یک عکس نگاه می کنید، کل تصویر را به صورت واحد می بینید. از یک جهت این درست است، چون شما می توانید بخش عمده تصویر را در یک میلی ثانیه جذب کنید. در عین حال، نگاه شما به گونه ای در میان یک تصویر حرکت می کند که معمولا نسبت به آن آگاه نیستید.

علت این که درک این مفهوم مهم است این است که اگر یک تصویر یک مسیر طبیعی برای نگاه بیننده داشته باشد که آن را دنبال کند و یک سوژه قوی که بر آن تمرکز کند، بسیار رضایت بخش تر می شود. تصویری که خیلی شلوغ است و یک سوژه واضح ندارد، جذاب نیست و بیننده مدت طولانی به آن نگاه نمی کند.

به عنوان عکاس، شما می توانید در ایجاد تصاویر خود هدفمند عمل کنید، به طوری که نگاه بیننده آن طور که شما می خواهید در میان آن حرکت کند.
چشم انسان

چشم های ما هر روز آنقدر توسط مناظر و جلوه های مختلف بمباران می شوند که ما باید در مورد آنچه که نگاه می کنیم و آنچه که نادیده می گیریم، انتخابی عمل کنیم. این معمولا یک تصمیم ناخودآگاه است که اتفاق می افتد، چون مغز ما سعی می کند اطلاعاتی که از شبکیه می گذرد را فیلتر کند. مطالعات زیادی در مورد المان های بصری که توجه ما را جلب می کنند انجام شده است، که برای آن دسته از ما که هنرهای تجسمی ایجاد می کنیم، فوق العاده مفید است.
روشنایی

کنترل روشنایی بخش های مختلف تصویر یکی از قدرتمندترین راه ها برای کنترل نگاه بیننده است. شما می توانید به چندین روش از این کار به نفع خود استفاده کنید.

اضافه کردن روشنایی به بخش هایی از تصویر یک راه عالی برای جلب نگاه بیننده به سمت آن المان است. روش دیگر این کار محدود کردن روشنایی یا تاریک کردن بخش هایی از تصویر است که نمی خواهید جلب توجه کنند.
[جذب نگاه بیننده]

چگونگی اضافه یا کم کردن روشنایی یک تصویر تا حد زیادی به سوژه شما بستگی دارد. اگر بر نور کنترل دارید، می توانید با نورپردازی کنترل را به دست گیرید. حتی اگر بر نور کنترل ندارید، ممکن است هنوز هم بتوانید به نحوی با فیلترهای کاهنده نور (ND) یا با کادربندی متفاوت تصویر، آن را دستکاری کنید.

سوژه شما هرچه هست، همیشه می توانید روشنایی را در پس پردازش کنترل کنید. یادگیری dodge و burn کردن یکی از ارزشمندترین مهارت هایی است که می توانید برای کنترل نور در عکاسی خود داشته باشید. حتی چیزی به سادگی یک وینیت (vignette – تاریک کردن گوشه های عکس) نیز می تواند اثر چشمگیری داشته باشد.
[جذب نگاه بیننده]
کنتراست

قسمت هایی که کنتراست (اختلاف روشنایی) بالایی دارند، بیش از هر چیز دیگری توجه را جلب می کنند.

یک تصویر کسل کننده و تخت بدون کنتراست جذابیت بصری بسیار کمی دارد. اگر واقعا می خواهید توجه بینندگان خود را به یک المان خاص در تصویر جلب کنید، سعی کنید راهی برای اضافه کردن کنتراست به آن المان، یا قسمت های اطراف آن پیدا کنید.
[جذب نگاه بیننده]

راه های زیادی برای انجام این کار وجود دارد. به عنوان مثال، می توانید پس زمینه را بیش از حد نوردهی کنید تا با سوژه پیش زمینه کنتراست ایجاد کند. همچنین، می توانید پیش زمینه را ناکافی نوردهی کنید تا یک سیلوئت ایجاد کنید که در کنتراست با پس زمینه باشد.

باز هم، می توانید از تکنیک های پس پردازش برای کنترل بیشتر کنتراست در تصویر خود برای جلب توجه استفاده کنید. اضافه کردن کنتراست به قسمت هایی که می خواهید جلب توجه کنند، و حذف کنتراست از قسمت هایی که نمی خواهید حواس بیننده را پرت کنند، می تواند راه بسیار خوبی برای جلب نگاه بیننده باشد.

می توانید این کار را با استفاده از ابزارهای پایه در لایت روم مانند اسلایدرهای Contrast و Clarity انجام دهید. با ابزارهای تنظیم محلی (مکانی) قسمت هایی که می خواهید به آن کنتراست اضافه کرده یا از آن کم کنید را تحت کنترل بگیرید.
[جذب نگاه بیننده]
رنگ

شما احتمالا از این که رنگ چقدر می تواند در کنترل حالت یک تصویر قوی باشد، آگاه هستید. احساس یک تصویر با رنگ های روشن بسیار متفاوت از تصویری با رنگ های بی روح و اشباع نشده است.

اما آنچه که ممکن است ندانید این است که چشم انسان به شدت به رنگ های روشن جذب می شود. تا به حال تصاویر قدیمی «رنگ انتخابی» که در آن تصویر به سیاه و سفید تبدیل می شود، در حالیکه یک المان رنگی باقی می ماند را دیده اید؟ خوشبختانه، این گرایش خیلی وقت است که تمام شده، اما نشان می دهد که رنگ چقدر می تواند در جلب نگاه قدرتمند باشد.
[جذب نگاه بیننده]

اضافه کردن رنگ به یک تصویر همیشه آسان نیست. اگر از فلاش استفاده می کنید، ممکن است بتوانید المان های یک تصویر را با ژل های رنگی، رنگ کنید.

کاستن رنگ از یک تصویر اغلب مهمتر است، اگر این رنگ حواس بیننده را پرت می کند. این مسئله اغلب هنگام عکاسی از اشخاص کاربرد دارد. لباس های رنگارنگ توجه بیننده را از رنگ های لطیف تر چهره دور می کنند. به همین دلیل است که عکاسان پرتره اغلب به سوژه های خود می گویند که لباس های ساده سیاه یا سفید بپوشند.

افزودن و کاستن رنگ در پس پردازش سخت نیست، اما به تمرین نیاز دارد. به راحتی ممکن است در این کار دچار افراط شوید. شما می توانید با ابزارهای تنظیم محلی (local adjustment) و اسلایدرهای Vibrance/Saturation در لایت روم کارهای زیادی انجام دهید. به یاد داشته باشید، هنگام تنظیم رنگ یا اشباع یک عکس، کمتر بهتر است، به خصوص زمانی که تُن پوست نیز در عکس باشد.
وضوح

تا به حال متوجه شده اید که نگاه کردن به یک تصویر تار چقدر ناخوشایند است؟ حتی اگر تنها کمی خارج از فوکوس باشد، چشم شما آن را تشخیص خواهد داد.

چشم انسان به طور غریزی فوکوس را تنظیم می کند، تا وقتی که چیزی که به آن نگاه می کند واضح و شارپ به نظر برسد. اگر نگاه نتواند یک چیز شارپ پیدا کند که بر روی آن قرار گیرد، چیزی که به آن نگاه می کنید را دوست نخواهید داشت.
[جذب نگاه بیننده]

شما می توانید از این ویژگی در عکاسی به نفع خود استفاده کنید. احتمالا می دانید که یک عمق میدان کم هنگام عکاسی پرتره، ظاهر بسیار دلپذیری ایجاد می کند. علت آن این است که نگاه به طور طبیعی به سمت چهره شارپ سوژه کشیده می شود، در حالیکه از المان های دیگری که خارج از فوکوس هستند، اجتناب می کند. بدیهی ترین راه برای کنترل فوکوس، استفاده از دیافراگم های بزرگ و عمق میدان کم است، اما این تنها راه ممکن نیست.

شما می توانید سرعت شاترهای آهسته تر و ماتی حرکتی را امتحان کنید. پنینگ با یک سوژه در حال حرکت و یک سرعت شاتر آهسته می تواند پس زمینه را مات کند، در حالیکه سوژه را به طور قابل قبولی شارپ نگه می دارد.

لنزک: برای یادگیری عکاسی با سرعت شاتر آهسته یا نوردهی طولانی، کتاب «آهسته» را مطالعه نمایید.

همچنین می توانید در پس پردازش تاری اضافه کنید. حرکت دادن اسلایدر Clarity به سمت چپ، المان های انتخابی که نمی خواهید جلب توجه کنند را نرم تر می کند. همچنین می توانید قسمت های انتخابی را شارپ تر کنید، اما مراقب افزایش وضوح یک تصویر خارج از فوکوس باشید (این کار جواب نمی دهد).
[جذب نگاه بیننده]
کنترل را به دست بگیرید

همانطور که این نکات ترکیب بندی را یاد می گیرید که می توانند نگاه بینندگان شما را هدایت کنند، کم کم می توانید کنترل روند کار را به دست بگیرید. اضافه کردن و کم کردن این المان ها از تصاویرتان می تواند تاثیر قابل توجهی بر جذابیت بصری آنها داشته باشد. کمی وقت بگذارید و در مورد آنچه که می خواهید بینندگان شما به آن نگاه کنند فکر کنید، و سپس از خودتان بپرسید چه کاری می توانید برای محقق کردن آن انجام دهید.

اگرچه پردازش تصاویرتان بسیار مفید است، اما سعی کنید اول در مورد کنترل این المان ها در داخل دوربین فکر کنید. این کار همیشه امکان پذیر نیست، اما به دست گرفتن کنترل روشنایی، کنتراست، رنگ، و وضوح در داخل دوربین تصاویر بهتری برای کار کردن در پس پردازش به شما می دهد. همچنین، تلاش برای نجات یک تصویر، با کشیدن اسلایدرهای لایت روم تا انتها معمولا ایده خوبی نیست.

همانطور که در مورد چیزهایی که به عکاسی خود اضافه کرده یا از آن کم می کنید هدفمندتر می شوید، کم کم تصاویر گیراتری ایجاد خواهید کرد. عکاسی شما نیز برای بیننده و خودتان جذاب تر خواهد شد.

نویسنده: روان سیمز (Rowan Sims)

منبع:

لنزک

 در طول سال گذشته، من طرفدار پر و پا قرص عکاسی شبانه و آسمان شب شده ام. من همیشه از آن لذت می بردم، اما زادگاه من در نروژ مناظر چندان جالبی ندارد. بنابراین من به ندرت برای بیرون رفتن در طول شب به خودم زحمت می دادم – مگر این که نمایش نادری از نورهای شمالی (شفق قطبی) یا بارش شهابی اتفاق می افتاد. با این حال، بعد از نقل مکان به شمال اسپانیا، بیشتر و بیشتر وقتم را صرف عکاسی از ستارگان کردم. چیزی که برای چشم غیر مسلح کاملا سیاه و تاریک به نظر می رسد، می تواند در پشت دوربین یک منظره زیبا باشد. در این مقاله، من نکات و ترفندهایی در مورد نحوه عکاسی کودک در آتلیه کودک  از حالت های مختلف آسمان شب، از جمله کهکشان راه شیری، ماه نو، یا بارش شهابی به اشتراک خواهم گذاشت.
تنظیمات دوربین برای عکاسی در شب

نور مهم ترین بخش عکاسی است؛ بدون نور، هیچ عکسی نمی توان گرفت. در طول شب هوا تاریک و نور کم است، که عکاسی را چالش برانگیز می کند. در حقیقت، برای ثبت یک تصویر در طول شب، شما به احتمال زیاد مجبورید کمی از کیفیت تصویر را فدا کنید – استفاده از یک دیافراگم باریک و ایزوی کم را فراموش کنید.

برخلاف عکاسی منظره معمولی، عکاسی در شب برای ثبت نور کافی جهت نوردهی درست صحنه، به تنظیمات کمتری نسبت به حالت ایده آل نیاز دارد. از آنجا که نور زیادی وجود ندارد، این به معنی باز کردن دیافراگم، افزایش ایزو و طولانی کردن زمان نوردهی (سرعت شاتر) است.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

برای هر سناریو یک تنظیمات درست منحصر به فرد وجود ندارد، زیرا این امر به عوامل بسیاری (مانند روشنایی ماه) بستگی دارد. اما به عنوان یک قاعده کلی، شما باید از بازترین دیافراگمی که لنزتان اجازه می دهد برای ثبت جزئیات آسمان به دقیق ترین شکل ممکن استفاده کنید. لنزهایی که دیافراگم f/2.8 دارند، در میان عکاسان شب و ستارگان بسیار محبوب هستند و اگر لنز شما اجازه چنین دیافراگم بازی را می دهد، این جایی است که باید از آن شروع کنید.
ایزو و سرعت شاتر

ایزو نیز باید برای عکاسی در شب مقدار زیادی افزایش داده شود. برای عکاسی منظره معمولی، من همیشه بر اهمیت عکاسی با کمترین ایزوی ممکن تاکید می کنم. با وجود این که ما هنوز هم می خواهیم با کمترین تنظیمات ممکن عکس بگیریم، اما اکنون باید حداقل ایزوی ۱۶۰۰ را در شب در نظر بگیریم. استفاده از ایزوی ۳۲۰۰ یا ۶۴۰۰ در طول شب غیر معمول نیست. با این حال، برای حفظ بیشترین کیفیت ممکن، سعی کنید از پایین ترین گزینه ممکن استفاده کنید.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

انتخاب سرعت شاتر کمی مشکل تر است، زیرا به فاصله کانونی لنز شما بستگی دارد، اما من توصیه می کنم که طولانی تر از ۳۰ ثانیه نباشد، مگر این که بخواهید از رد ستارگان عکس بگیرید (بعدا در همین مقاله دوباره به این موضوع خواهم پرداخت). هنگام انتخاب سرعت شاتر، قانون ۵۰۰ دستورالعمل خوبی است. در واقع، ۵۰۰ را تقسیم بر فاصله کانونی لنزی که در حال استفاده از آن هستید بکنید، تا حداکثر سرعت شاتری که می توانید استفاده کنید (برای اجتناب از ایجاد رد ستارگان)، به دست آورید. اگر از یک دوربین کراپ سنسور استفاده می کنید، باید فاصله کانونی معادل یک لنز فول فریم را محاسبه کنید (به عنوان مثال، ۲۰mm در کراپ سنسور = ۳۰mm. ثانیه ۵۰۰/۳۰ = ۱۶٫۶).

به خاطر داشته باشید که سه پایه برای عکاسی در شب برای به دست آوردن یک تصویر واضح و شارپ ضروری است. ثابت نگه داشتن دوربینتان در دست برای چند ثانیه امکان پذیر نیست!
برنامه ریزی برای عکاسی از آسمان شب

جستجو در طول شب می تواند دشوار باشد، بنابراین اغلب خوب است که قبل از رفتن به محل عکاسی در تاریکی، خودتان را با آن منطقه آشنا کنید. می دانم که این کار همیشه امکان پذیر نیست، اما حداقل از یک اپلیکیشن مانند PhotoPills برای یادگیری فاز (وضعیت) ماه، موقعیت آن، و همچنین زمان طلوع و غروب خورشید و ماه و هر چیزی دیگری که مربوط به عکاسی شما باشد، استفاده کنید. هرچه بیشتر آماده باشید، شانس بیشتری برای گرفتن یک عکس عالی خواهید داشت.

لنزک: برای محاسبه طلوع و غروب خورشید (اینجا کلیک نمایید) و برای فاز و زمان طلوع و غروب ماه از این ابزار استفاده نمایید. کافیست شهر خود را در کادر مربوطه وارد نمایید.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

بیایید آنچه را که باید قبل از بیرون رفتن برای عکاسی بدانید، خلاصه کنیم:

    زمان گرگ و میش
    زمان تاریکی دریایی و نجومی
    فاز ماه
    موقعیت ماه در آسمان
    زمان طلوع و غروب ماه
    زمانی که کهکشان راه شیری قابل مشاهده است (در صورت امکان)
    موقعیت کهکشان راه شیری (در صورت امکان)

تمام این اطلاعات را می توانید به سادگی در اپلیکیشنی مانند PhotoPills یا با یک جستجوی آنلاین سریع پیدا کنید.
ایده های کلی برای عکاسی در شب

اگر هدف شما عکاسی از ستاره ها و آسمان طبیعی شب باشد، گمان می کنم که می خواهید بیشترین تعداد ستاره ممکن را ببینید. برای به دست آوردن بهترین نمای ممکن از ستاره ها، شما باید خودتان را در مکانی قرار دهید که از شهرهای بزرگ و آلودگی نوری دور باشد.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

نمایش ظریف نورهای شمالی در لوفوتن

وب سایت ها و نقشه هایی مانند DarkSiteFinder برای جستجوی مناطق دارای آلودگی نوری کمتر منابعی عالی هستند. اگر شما نزدیک یک شهر بزرگ زندگی می کنید، احتمالا باید کمی بیشتر از کسی که نزدیک یک شهر کوچک زندگی می کند، سفر کنید (از شهر دور شوید). فیلترهایی مانند NiSi’s Natural Night Filter وجود دارند که به کاهش آلودگی نوری کمک می کنند، اما به طرز جادویی همه آنها را از بین نخواهند برد و یک آسمان پر ستاره به شما نخواهند داد – تنها رنگ آلودگی نوری را خنثی می کنند.

برای به دست آوردن بیشترین جزئیات در آسمان شب، اجتناب از هفته هایی که به ماه کامل نزدیک تر هستند نیز ایده آل است. در طول این دوره، آسمان روشن تر است و ستاره های کمتری هم برای دوربین و هم چشم غیر مسلح قابل مشاهده هستند. با این حال، این بدان معنی نیست که شما باید در خانه بمانید؛ در طول ماه کامل نیز سوژه های بسیار جالبی وجود دارند.
کهکشان راه شیری

نروژ برای نورهای شمالی، شب های تاریک و پر ستاره، و در کل مناظر زیبا شناخته شده است، اما چیزی که ما نداریم، کهکشان راه شیری است. اجازه دهید کمی دقیق تر بگویم؛ مرکز کهکشانی (روشن ترین قسمت قابل مشاهده کهکشان راه شیری که در اکثر تصاویر می بینید) هیچ وقت در نروژ قابل مشاهده نیست – ما تنها لبه های آن را می بینیم. بنابراین، شما می توانید هیجان مرا هر بار که شانس عکاسی از مرکز کهکشانی و کهکشان راه شیری به زیباترین شکل پیدا می کنم، تصور کنید.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

تکنیک های عکاسی برای عکاسی از کهکشان راه شیری بیشتر شبیه به انواع دیگر عکاسی در شب می باشند. شما باید از یک دیافراگم باز، ایزوی بالا و یک سرعت شاتر حداکثر ۳۰ ثانیه استفاده کنید. من متوجه شده ام که یک ایزوی کمی بالاتر و یک سرعت شاتر حدود ۲۵ ثانیه (در هنگام عکاسی در ۱۴mm @f/2.8) بیشترین میزان جزئیات را در هنگام عکاسی از کهکشان راه شیری به شما می دهد. با استفاده از یک سرعت شاتر کُندتر، دوربین شروع به ثبت حرکت های جزئی در ستارگان (به دلیل چرخش زمین) کرده و کم کم تار می شود.

همچنین بهتر است که از کهکشان راه شیری در طول ماه نو یا قبل از این که ماه بالا بیاید، عکس بگیرید. هرچه آسمان تاریک تر باشد، شما ستاره های بیشتری را می بینید و کهکشان راه شیری جزئیات بیشتری خواهد داشت.
عکاسی از بارش شهابی

هر بار که یک بارش شهابی اتفاق می افتد، مانند بارش شهابی برساوشی (پرسیدز) اخیر، من آرزو می کنم که آسمان صاف باشد. هیچ چیزی جادویی تر از بیرون بودن در تاریکی، و نگاه کردن به ده ها یا حتی صدها ستاره دنباله دار در عرض چند ساعت نیست.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

از آنجا که اکثر ستاره های دنباله دار تنها یک یا دو ثانیه دوام دارند، ثبت آنها در یک تصویر می تواند سخت باشد. به منظور ثبت بیشترین تعداد ممکن از آنها، من دوربینم را بر روی عکاسی با وقفه زمانی (interval shooting) تنظیم کرده و اجازه می دهم به طور پیوسته عکس بگیرد. برای ثبت ستاره های دنباله دار حتی کوچکتر، من سرعت شاتر را تا حدود ۱۵ ثانیه افزایش می دهم (بسته به روشنایی شب).
 عکاسی از رد ستارگان

با توجه به چرخش زمین، زمانی که سرعت شاتر خیلی طولانی می شود، دوربین شما حرکت را در ستاره ها ثبت می کند. این یک آسمان تار و نرم ایجاد می کند و دیدن آن می تواند کاملا ناخوشایند باشد.

با این حال، این چیزی است که شما باید به عنوان یک مزیت از آن استفاده کنید، به جای این که آن را به عنوان یک مشکل ببینید. با طولانی کردن سرعت شاتر به چند دقیقه یا حتی یک ساعت (این به شما اجازه می دهد تا از یک ایزوی پایین و دیافراگم کوچک استفاده کنید اما ممکن است به پیکسل های سوخته منجر شود) قادر به ثبت آنچه که تحت عنوان رد ستارگان شناخته شده است، می باشید. این افکت می تواند واقعا جالب باشد اما مطمئن شوید که سرعت شاتر به اندازه کافی طولانی باشد تا ستاره ها تار به نظر نرسند.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

ستارگان بر فراز صحرای بزرگ آفریقا – عکس از ویراستار dPS، دارلین هیلدبرنت (Darlene Hildebrandt). مجموعه نوردهی های ۳۰ ثانیه ای در ۴۵ دقیقه، انباشته شده با استفاده از StarStax، ترکیب شده با چند تصویر نقاشی شده با نور از چادر.

همچنین می توانید یک مجموعه تصویر را با استفاده از یک سرعت شاتر کوتاه تر ثبت کرده و آنها را در فتوشاپ یا نرم افزاری مانند StarStax با هم ترکیب کنید.
فاز ماه کامل و ماه روشن

همانطور که قبلا اشاره کردم، شب هایی که ماه کوچک است، بهترین زمان برای عکاسی در شب می باشد، چون در این زمان شما بیشترین تعداد ستاره را خواهید دید. با این حال، وقتی ماه بالاست، هنوز هم تصاویر جالب زیادی برای گرفتن وجود دارد.
[عکاسی از آسمان پرستاره شب]

اول از همه، از آنجا که ماه یک منبع روشن نور است، می توانید با استفاده از یک ایزوی کمی پایین تر یا دیافراگم بسته تر کار را انجام دهید. همچنین پیدا کردن یک ترکیب بندی مناسب می تواند آسان تر باشد، چون منظره روشن تر است. از این نور به نفع خود استفاده کرده و به سایه ها در منظره توجه کنید. شاید ماه یک کوه را روشن می کند؟ شاید یک بازتاب خوب در یک دریاچه ایجاد می کند؟ در طول این مدت، ترکیب بندی تصویرتان به گونه ای که منظره بیشتری نسبت به آسمان در آن گنجانده شده باشد می تواند عاقلانه باشد، چون اینجاست که جالب ترین چیزها اتفاق می افتند.

من شخصا ترجیح می دهم زمانی از ماه عکس بگیرم که موقعیت پایینی در آسمان دارد، چون به نظر من سایه ها در آن زمان جالب تر هستند. نکته: به همین دلیل است که طلوع و غروب خورشید برای عکاسی منظره در روز بهترین گزینه هستند.

بیشتر بخوانید: آموزش عکاسی از طلوع ماه در نقطه دقیق
نتیجه گیری

آیا قبلا عکاسی در شب را امتحان کرده بودید؟ اگر نه، دوربین و سه پایه خود (و شاید یک دوست برای همراهی) را برداشته و بیرون بروید و آن را امتحان کنید. هر نکته دیگری که در مورد عکاسی در شب مد نظر دارید را در قسمت نظرات به اشتراک بگذارید. ما دوست داریم از شما بشنویم.

نویسنده: کریستین هویبرگ (Christian Hoiberg)

منبع:

لنزک