شما چطور می توانید عکاسی اکشن خود را بهبود بخشید؟ همه چیز آنقدر سریع حرکت می کند که گرفتن عکس های اکشن رضایت بخش یک چالش واقعی است. در این مقاله سه گام اصلی برای بهبود عکس های اکشن و به طور کلی عکاسی بارداری در آتلیه بارداری شما آموزش داده شده است، بنابراین مطالعه آن را به همه توصیه می کنیم.

بهترین راه برای بهبود عکاسی اکشن با سرعت بالا این است که از سرعت عمل خود بکاهید و عجله نکنید. نباید به اشتباه فکر کنید که چون سوژه به سرعت در حال حرکت است، شما نیز باید همین کار را انجام دهید.

عکاسان اکشن حرفه ای نتایج برجسته خود را با پیش بینی و برنامه ریزی دقیق به دست می آورند. سپس دوربین خود را برمی دارند تا شروع به عکس گرفتن کنند.
[عکاسی اکشن]

بهترین عکس اکشن من. گاهی اوقات چیزی فراتر از برنامه ریزی خوب باعث موفقیت یک عکس می شود. من در زمانبندی این عکس شانس آوردم!

در اینجا سه گام اصلی برای بهبود عکس های اکشن و به طور کلی عکاسی شما ارائه شده است. مهم نیست سوژه شما چیست، می توانید هر بار که عکس می گیرید از این اصول استفاده کنید.
اول نگاه کنید

قبل از این که دوربین را جلوی چشم خود قرار دهید، حتی قبل از این که آن را روشن کنید، به دقت به چیزی که برای عکس گرفتن انتخاب کرده اید، نگاه کنید. به این موارد نگاه کنید:

    سوژه خود
    پس زمینه پشت سوژه
    پیش زمینه در جلوی سوژه
    روشنایی (نورپردازی)
    آب و هوا
    موانع – افراد، ترافیک، گاوها، و غیره (هر چیزی که ممکن است مانع از عکس گرفتن شما شود).

هوشیار و مراقب بودن یکی از مهم ترین چیزهایی است که عکاسان باید در آن تخصص داشته باشند. شما باید بدانید چه چیزی در اطراف شماست و چگونه به روند عکاسی شما کمک می کند یا مانع از آن می شود.
[عکاسی اکشن]
سپس فکر کنید

هنگامی که سوژه خود را انتخاب کردید و به اندازه کافی به محیط اطراف خود نگاه کردید، وقت آن است که تکه های تصویری که می خواهید ایجاد کنید را کنار هم قرار دهید.
به محل عکاسی خود فکر کنید

یکی از مهم ترین چیزهایی که باید در نظر بگیرید، جایی است که عکس هایتان را در آن می گیرید. شما باید در مورد این که سوژه شما از زوایای مختلف چطور به نظر می رسد و این که کدام یک را انتخاب خواهید کرد، فکر کنید. ممکن است لازم باشد در چند محل مختلف عکس بگیرید تا محل مورد نظر خود را پیدا کنید.

برای هر نوع عکاسی اکشن سوژه شما در حال حرکت خواهد بود، بنابراین پس زمینه ممکن است یکسان باقی نماند. از خودتان بپرسید اگر با سوژه خود حرکت کنید عکس های بهتری خواهید گرفت یا اگر ثابت بمانید.

حرکت کردن با سوژه سخت تر است. در این صورت این ریسک وجود دارد که هیچ عکس قابل استفاده ای نگیرید. ممکن است بهتر باشد که در یک نقطه بمانید تا وقتی که مطمئن شوید چند عکس خوب گرفته اید و پس از آن با سوژه خود حرکت کنید.
[عکاسی اکشن]
حواستان به دیگران باشد

اگر در یک رویداد ورزشی هستید، باید حواستان به افراد دیگر باشد. اگر در حال عکاسی از بازی فوتبال کودک خود هستید، والدین دیگری نیز در جایگاه تماشاچیان هستند که باید آنها را در نظر بگیرید. آنها ممکن است حواسشان به شما نباشد و درست هنگام گل زدن فرزندتان جلوی دوربین بیایند و عکس را خراب کنند.

بنابراین مکانی را پیدا کنید که در آن کسی مانع کارتان نشود. گاهی اوقات این به این معنی است که جلوی دیگران قرار بگیرید یا عقب تر بروید.
در مورد نور فکر کنید

آیا هوا آنقدر روشن هست که بتوانید از یک سرعت شاتر به اندازه کافی سریع استفاده کنید؟ اگر نیست، باید ایزو را به یک تنظیمات بالاتر افزایش دهید.

نور از کجا می آید؟ سوژه شما از جلو روشن (نورپردازی) می شود یا از پشت؟ شاید از کنار؟ یا شاید از زوایای مختلف، چون آنها حرکت می کنند و جابجا می شوند.

توجه به این که نور چگونه به سوژه می تابد به شما کمک خواهد کرد تا مکان مناسبی برای قرار گرفتن در آن پیدا کنید. نگاه کنید و ببینید که در کدام زاویه، نور برای عکسی که شما می خواهید بهتر است.
[عکاسی اکشن]
در مورد آب و هوا فکر کنید

هنگام عکاسی در فضای باز ممکن است لازم باشد به آب و هوا نیز فکر کنید. در روزهای آفتابی روشن یا روزهای ابری کسل کننده، زمانی که بعید است شرایط آب و هوا تغییر کند، چیز زیادی برای فکر کردن وجود ندارد. هنگامی که باد می وزد و ممکن است باعث شود که گرد و خاک یا شن مانع از کار عکاسی شما شود، باید مراقب باشید.

ابرها چیزی هستند که باید بیشتر از همه در مورد آن فکر کنید. در یک روز که ابرها در میان آسمان حرکت می کنند و خورشید گاهی پشت ابرها می رود، باید حواستان را جمع کنید. همانطور که نور تغییر می کند، نوردهی شما نیز باید تغییر کند و این ممکن است بسته به تنظیماتی که استفاده می کنید، بر سرعت شاتر شما تاثیر بگذارد.
در مورد ترکیب بندی خود فکر کنید

ترکیب بندی به تفکر دقیق نیاز دارد. اغلب اوقات افراد سعی می کنند یک عکس فوری از اکشن (حرکت) بگیرند. آنها ممکن است در ثبت قطعی آن لحظه موفق باشند، اما ترکیب بندی اغلب وحشتناک است.

علت آن این است که برای این عکس برنامه ریزی نشده بود. انتخاب یک محل مناسب و پیش بینی حرکت به شما کمک خواهد کرد تا برای ترکیب بندی خود نیز برنامه ریزی کنید.

بیشتر بخوانید: ۱۰ مقاله برتر آموزش ترکیب بندی عکاسی
[عکاسی اکشن]
در آخر، کلیک کنید

حالا که به همه چیز فکر کردید، می توانید شروع به عکس گرفتن کنید. مرحله فکر کردن لازم نیست همیشه طولانی باشد. گاهی اوقات می تواند خیلی سریع اتفاق بیفتد. بستگی به این دارد که شما چقدر با سوژه خود و محلی که می خواهید در آن عکس بگیرید، آشنا هستید.

هرچه با هر دوی اینها بیشتر آشنا باشید، این مرحله برای شما آسان تر و سریع تر خواهد بود.
تنظیمات دوربین

تنظیم درست دوربین برای گرفتن عکس های اکشن مهم است. به خصوص سرعت شاتر و مُد فوکوس بسیار مهم هستند.

برای متوقف کردن حرکت باید یک سرعت شاتر به اندازه کافی سریع انتخاب کنید. هرچه حرکت سریع تر باشد، به سرعت شاتر سریع تری برای متوقف کردن حرکت نیاز خواهید داشت.
[عکاسی اکشن]

برای تار کردن سوژه، عکس این تنظیمات را باید اعمال کنید. یک سرعت شاتر به اندازه کافی آهسته انتخاب کنید تا اجازه دهد سوژه شما به واسطه حرکت تار به نظر برسد، اما نه آنقدر آهسته که دیگر نتوانید آن حرکت را تشخیص دهید.

برای حرکت های واقعا سریع من معمولا دوربین و لنزم را بر روی فوکوس دستی تنظیم می کنم. یک نقطه برای فوکوس کردن بر روی آن انتخاب می کنم و فقط زمانی عکس می گیرم که سوژه در داخل منطقه فوکوس من باشد.

مهم ترین نکته در مورد عکاسی اکشن این است که مطمئن شوید دکمه شاتر را در لحظه تعیین کننده ای که اکشن در اوج خود قرار دارد، فشار داده و عکس بگیرید.

لنزک: برای کسب آموزش بیشتر، دو مطلب «نکات آموزشی مقدماتی عکاسی از ورزش های موتوری» و «نکات آموزشی مقدماتی عکاسی از ورزش های موتوری – قسمت دوم» را مطالعه نمایید.
[عکاسی اکشن]
نتیجه گیری

اگر شما تنها چند عکس بگیرید، بدون این که اول نگاه کنید و سپس برای عکاسی برنامه ریزی کنید، نتایج شما اغلب خوب نخواهند بود. آماده بودن برای زمانی که اکشن اتفاق می افتد، اغلب به عکس های اکشن بهتری منجر خواهد شد.

هرچه با سوژه خود و محیط اطراف بیشتر آشنا باشید، کار آسان تر خواهد بود. بنابراین، اگر تازه کار عکاسی اکشن را شروع کرده اید، انتخاب سوژه ای که آن را خوب می شناسید به این معنی است که شانس موفقیت شما بیشتر خواهید بود.

تمام عکس هایی که من در این مقاله استفاده کرده ام، مربوط به جشن سال نوی چینی (Hmong) هستند که چند سال پیش گرفتم. در این روز فعالیت های ورزشی مختلفی وجود دارد که افراد و تیم های روستایی در آن به رقابت می پردازند. همیشه فعالیت ها و سرگرمی های زیادی در این جشن وجود دارد.

نویسنده کوین لندور یوهان (Kevin Landwer-Johan)
منبع:

لنزک

علی تقوایی هستم، فارغ التحصیل کارشناسی عکاسی تبلیغات. ۴ سال است که در زمینه تکنیک عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد نقاشی با نور فعالیت دارم. نقاشی با نور یک تحول جدید در زمینه عکاسی ایران هست و هنوز به صورت کامل شناخته نشده و عکاسان اطلاعات محدودی در مورد این نوع عکاسی دارند.
اکثر عکاسان فکر میکنند با یک بار تمرین و انجام نقاشی و بازی با نور، عکس دلخواه در می آید ولی به این صورت نیست.

تا جایی که من اطلاع دارم و تحقیق کرده ام تکنیک عکاسی نقاشی با نور در ایران به تازگی وارد شده، ولی اکثر کشورهای جهان با این تکنیک آشناییت کامل دارند. به همین دلیل در کشورهای دیگر خلاقیت و تنوع در این کار بسیار زیاد است درحالیکه این تکنیک در ایران تقریبا بصورت نوپا و جدید انجام می شود.

نکته بسیار مهم در این تکنیک از عکاسی که عکاسان می توانند استفاده کنند اینست که خلاقیت به خرج دهند و موضوع عکس را عوض کنند که باعث قوی تر شدن کار بشود.


تکنیک نقاشی بانور یک کار گروهی (Team work) است. یعنی مجموعه ای از عوامل عکاس، مدل یا شئ، چرخاننده نور و عوامل کمک کننده دیگر با هم همکاری می کنند. با این حال می توان به صورت انفرادی نیز این تکنیک را اجرا کرد، ولی در کار گروهی وسعت و کیفیت کار خیلی مطلوب تر است.
عوامل موثر در این تکنیک عکاسی

۱- یکی از مهم ترین و اصلی ترین راه ها در موفقیت این تکنیک، خوب اجرا شدن آن می باشد

۲- پشتکار: ممکن است بارها کار به مشکل بخورد و خراب شود ولی نباید ناامید شد

۳- وجود یک گروه قوی برای انجام کار

۴- ساخت ابزارهای جدید

۵- خلاقیت و ایده پردازی
[عکاسی نقاشی با نور]
لوازم مورد نیاز برای عکاسی نقاشی با نور

۱- ریموت کنترل شاتر برای حذف لرزش دست

۲- دوربین DSLR

3- سه پایه خوب

۴- چراغ قوه
هدف من از انتخاب این تکنیک در عکاسی

اولین بار که نقاشی با نور انجام دادم هم برای تخلیه انرژی بود هم شور و شعف خاصی در برداشت و چون بین تکنیک ها و سبک های عکاسی کار و ایده نویی بود و افراد زیادی در این زمینه در ایران فعالیت نداشتند برای من جذابیت زیادی داشت.

یکی از اهداف من این است که همراه با گروهم به جایگاه مطرحی در عکاسی با نور در ایران برسیم.
منبع:

لنزک

 با دوربین فوجی اینستکس (Fuji Instax) یا پولاروید (Polaroid) خود، و با کمک این ده نکته آموزشی برای بهبود عکاسی کودک در آتلیه کودک چاپ فوری، تصاویر بهتری بگیرید. اگر دوربین چاپ سریع ندارید، شاید مطالعه این مطلب شما را به خریدن یکی از آن ها ترغیب کند!

محبوبیت دوربین های چاپ سریع یا فوری روز به روز در حال افزایش است. اما با وجود قیمت فیلم فوری که حدود ۱ یورو (۱ دلار) برای هر تصویر می باشد، مهم است که هنگام استفاده از یک دوربین instax یا Polaroid (یا دوربین های فوری Leica، Lomography یا Kodak)، عکس های خود را درست بگیرید.

اینها ده نکته هستند که به شما کمک می کنند تا دفعه اول – یا حداقل در چند تلاش اول – این کار را به درستی انجام دهید.
1
برای جلوگیری از خراب شدن سلفی فاصله خود را حفظ کنید

اکثر دوربین های فوری یک حداقل فاصله فوکوس ۳۰ یا ۶۰ سانتیمتری دارند، که تقریبا معادل نگه داشتن دوربین در فاصله طول بازو در هنگام گرفتن سلفی می باشد.

اگر عکس های شما تار می شوند، علت آن لرزش دوربین یا کمبود نور نیست، بلکه به این دلیل است که لنز بیش از حد به سوژه نزدیک است. بنابراین، مانند وقتی که از هر دوربین دیگری استفاده می کنید، رعایت فاصله مناسب را مد نظر داشته باشید.
۲
از قرار دادن سوژه های بسیار کوچک در کادر اجتناب کنید

نقطه مقابل توصیه قبلی، ایستادن در فاصله خیلی دور از سوژه است. اکثر عکس های چاپ سریع به اندازه کارت اعتباری هستند، یا قطعا بزرگتر از یک زیر لیوانی نیستند، بنابراین اگر سوژه شما در کادر خیلی کوچک باشد، به سختی دیده خواهد شد.

به طور کلی، شما نباید بیش از حدود ۱٫۵ متر از سوژه خود فاصله داشته باشید – مگر این که سعی داشته باشید یک منظره یا یک اثر معماری را در کادر جای دهید. با این حال اگر بخواهید تاثیر را به حداکثر برسانید، باید نزدیک تر شوید.
۳
حواستان باشد که انگشتانتان در عکس نیفتد یا جلوی فلاش را نگیرد
[عکاسی چاپ سریع]

در دوربین های فوری کوچک تر، دیدن انتهای انگشتان مزاحم در کادر – به این دلیل که دوربین فاقد دستگیره مناسب است و جایی برای قرار دادن دست ها ندارد – مشکل رایجی است که به راحتی با کسب تجربه می توان از آن اجتناب کرد.

نکته دیگر اجتناب از تاریک کردن فلاش توکار است – باز هم، به این دلیل که شما دوربین را به طرز خاصی نگه می دارید و دستتان آن را مسدود می کند.

بدون صفحه نمایش LCD که قبل از گرفتن عکس به شما هشدار دهد، خوب است که از قبل بررسی کنید که هیچ مشکلی وجود نداشته باشد.
۴
در صورت امکان از نور طبیعی استفاده کنید

این نکته برای هر نوع عکاسی صدق می کند، اما به خصوص برای عکاسی فوری که در آن معمولا ترکیبی از فیلم با ایزوی بالا و دوربینی که هر بار می خواهد به طور خودکار فلاش را فایر کند، می تواند به طرز ناامید کننده ای به تصاویر محو و بی روح منجر شود.

باز هم، تجربه و آزمایش کلید کار است، اما ممکن است متوجه شوید که غیر فعال کردن فلاش و تنها استفاده از نور طبیعی – حتی در فضای داخلی – نتایجی با کنتراست بهتر و سوژه مشخص تر به همراه خواهد داشت.
۵
عکاسی از یک سوژه را از زوایای مختلف امتحان کنید

اگرچه بدیهی است که شما نمی خواهید تعداد زیادی فیلم فوری گران قیمت را هدر دهید، اما در نظر بگیرید که سوژه از یک زاویه متفاوت با آنچه که اولین بار به ذهنتان خطور کرد، چطور ممکن است به نظر برسد.

باز هم، اصول استاندارد عکاسی و توصیه ها به کار می آید. سعی کنید روی زمین دولا شوید یا بر روی دیوار یا یک صندلی بایستید. تنها ایستادن در مقابل سوژه و فشار دادن دکمه شاتر همیشه موثرترین نتایج را به شما نمی دهد – مگر این که عمدا خواهان نتایج ایستا یا کادربندی متقارن باشید.

لنزک: اکثر نکات ترکیب بندی برای عکاسی با دوربین های چاپ سریع نیز کاربرد دارند، بنابراین برای کسب آموزش بیشتر، اینجا کلیک نمایید.
۶
سوژه های خوب برای عکاسی فوری
[عکاسی چاپ سریع]

همانطور که در نکات فوق نشان داده شده است، پرتره کلوزآپ معمولا موضوع مورد علاقه برای عکاسی چاپ سریع است – چون سوژه به ابعاد کوچکتر چاپ فیلم فوری که گاهی تقریبا به اندازه یک پاسپورت است، در می آید. بله، شما می توانید عکس های منظره هم بگیرید – به خصوص فیلم های اینستکس با فرمت واید (عریض) برای این امکان مناسب هستند – اما هنوز هم ممکن است یک گزینه چاپ با فرمت بزرگتر بخواهید، اگر جزئیات چیزی است که به دنبالش هستید.
۷
بین سوژه و پس زمینه کنتراست ایجاد کنید

به عنوان مثال، شخصی با لباس تیره یا دارای جزئیات زیاد در مقابل یک پس زمینه روشن یا ساده و یکنواخت، یا برعکس سوژه ای با لباس رنگ روشن در مقابل یک پس زمینه شلوغ – مثلا یک دیوار آجری یا یک صحنه پر از جمعیت.

در هر صورت سوژه شما باید در مقابل پس زمینه برجسته باشد، که به همین دلیل است که استفاده از فلاش در صورتی که سوژه ها در فضای باز باشند، ایده خوبی است. در غیر این صورت، آنها ممکن است به صورت سیلوئت درآیند.
۸
نوردهی دوگانه را امتحان کنید
[عکاسی چاپ سریع]

بعضی از دوربین های فوری، اما نه همه آنها، امکان نوردهی دوگانه (double exposure) را ارائه می دهند. اینجاست که شما می توانید یک عکس بگیرید و قبل از گرفتن عکس دوم دوربین را حرکت دهید، که پس از آن دستگاه چاپی را بیرون می دهد که ترکیبی از این دو عکس است. این می تواند باعث ایجاد چیزهای رضایت بخش یا کمی شلوغی و آشفتگی شود، اما با آزمایش می توانید خلاقیت زیادی به دست آورید.

۹
سعی کنید به طور بی هوا (کاندید) عکس بگیرید

تنها قرار دادن سوژه در جلوی دوربین و هشدار دادن این واقعیت که عکس آنها دارد گرفته می شود، همیشه به بهترین نتایج منجر نمی شود. اکثر افراد عادت دارند هنگامی که دوربین روبروی آنها روشن است، به امید این که به بهترین شکل به نظر برسند، ژست های خشک و غیر طبیعی بگیرند.

همانند انواع دیگر عکاسی، در برخی موقعیت ها عکس های کاندید (بدون ژست – بدون اطلاع سوژه و بی هوا) می توانند بهتر از کار درآیند، و بهتر از عکاسی رسمی تر با ژست های محکم تر به گفتن داستان یک رویداد یا یک روز کمک می کنند.
۱۰
از عکاسی فوری برای شکستن یخ استفاده کنید

عکاسی که قادر است به سوژه خود یک عکس چاپی فوری بدهد تا نتیجه حاصل را به او نشان دهد، برای مدت طولانی هنگام عکاسی پرتره، یک دستگاه خلاق بوده است.

از دوربین چاپ سریع خود به این شیوه استفاده کنید. دادن یک عکس چاپی به کسی در یک مهمانی کمک می کند تا یخ آنها بشکند، و بسته به ظاهر خاصی که شما به دنبال آن هستید، می تواند به نتایج آرام و راحت تر یا نتایج بهتری برای عکس های بعدی منجر شود.

نویسنده: گوین استوکر (Gavin Stoker)

منبع:

لنزک

 احتمالا شنیده اید که بهترین زمان ممکن برای گرفتن پرتره های زیبا قبل از غروب آفتاب یا بعد از طلوع آفتاب در ساعت طلایی است. من هم مانند هر عکاس دیگری عاشق ساعت طلایی هستم. اما من یک مادر نیز هستم، و اهمیت عکس گرفتن از بچه هایم در طول زندگی روزمره، و نه فقط زمانی که شرایط نور ایده آل است را می دانم.

مهمانی های تولد، رژه های نمایشی، جشن ها، و سفرهای علمی اغلب در وسط روز برگزار می شوند، زمانی که نور شدید و کار با آن سخت تر است. شما چطور آن لحظات خاص را در میان روز ثبت می کنید؟!
[عکاسی از کودکان در نور شدید]
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
مهم نیست چه زمانی از روز باشد، شما قطعا می توانید عکس های شگفت انگیزی از بچه های خود بگیرید! در این مقاله آموزشی، من سه نکته سریع و آسان برای مواقعی که می خواهید خاطرات را ثبت کنید و بچه ها در شرایط نور شدید هستند، با شما به اشتراک می گذارم.
۱
کمی سایه پیدا یا ایجاد کنید

یکی از ساده ترین راه ها برای عکاسی از کودکان در شرایط نور شدید این است که کمی سایه باز پیدا یا ایجاد کنید.

اگر در فضای باز هستید، به دنبال چند درخت، یک تپه کوچک، یک ساختمان بلند، یا حتی قسمتی از یک وسیله بازی بگردید که می تواند کمی سایه برای عکس شما فراهم کند. هنگامی که به سایه های روی زمین نگاه می کنید، سعی کنید سایه ای پیدا کنید که «نقاط روشن» نور خورشید در میان سایه وجود نداشته باشد (سایه یکدست باشد). نور لکه لکه به طور کلی نور جذابی برای عکس نیست.

اگر نتوانستید سایه باز پیدا کنید، می توانید آن را ایجاد کنید. من از هر چیزی، از یک کلاه آفتابی گرفته تا چند دوست که یک حوله شنا را در هوا نگه می دارند، برای ایجاد یک تکه سایه کوچک برای عکاسی از بچه هایم استفاده می کنم. خلاق باشید!
[عکاسی از کودکان در نور شدید]
۲
نور خود را پیدا کنید

نور خورشید همیشه کمی جهت دار است، مگر این که درست در وسط ظهر عکس بگیرید. اگر با ترفند عکاسی دایره آشنا باشید، اکنون زمان خوبی برای استفاده از آن است، برای این که به راحتی بتوانید جهت نور را مجسم کنید.

عکس گرفتن بدون توجه به جهت نور اغلب به تصاویر تاریک با چشمان نیمه باز سوژه ها و نور غیر یکنواخت و غیر جذاب منجر می شود.
[عکاسی از کودکان در نور شدید]

این نمونه ای از عکس هایی است که نباید در شرایط نور شدید بگیرید. می بینید چطور دخترها چشم هایشان را نیمه باز کرده اند و نور در میان صورت آنها غیر یکنواخت است؟

با این حال، چند ثانیه فکر کردن در مورد جهت منبع نور، به تصویر بسیار بهتری در یک مکان یکسان منجر می شود. یک راه ساده که من اغلب از آن استفاده می کنم این است که از بچه ها می خواهم پاهای خود را رو به سمت بالای سایه خود قرار دهند.
[عکاسی از کودکان در نور شدید]

این دستورالعمل ساده در نود درصد مواقع می تواند بچه ها را به سرعت راهنمایی کند، به طوری که جهت نور (نور پس زمینه) در جذاب ترین حالت باشد. هنوز هم ممکن است در نهایت چند نقطه روشن بر روی شانه ها و بالای سرشان وجود داشته باشد، اما به طور معمول نور در این حالت خوب و در میان صورت آنها یکنواخت خواهد بود، که واقعا هدف من هنگام عکاسی در نور شدید یا خورشید کامل همین است.
۳
فلاش پر کننده را امتحان کنید
[عکاسی از کودکان در نور شدید]

شما چه در حال عکاسی از یک واقعه تاریخی باشید و چه یک نمایش رژه در شهر خود، یک ترفند دیگر وجود دارد که می توانید در شرایط نور شدید از آن استفاده کنید. این ترفند، استفاده از فلاش روی دوربین به عنوان نور پر کننده برای کمک به پخش سایه های شدید و روشن کردن صورت سوژه شماست.

به عنوان مثال، تصویر بالا در کنار یک دریاچه محلی گرفته شده است. به دلیل مکان دریاچه و زمان روز، من توانستم خورشید را به طور کامل در پشت سر دخترم قرار دهم، که به نقاط روشنی در لبه سمت راست صورت او منجر شد، در حالی که بقیه صورتش تنها کمی تاریک است.

اگر این افکت را دوست ندارید، فلاش پر کننده را امتحان کنید!
[عکاسی از کودکان در نور شدید]

این تصویر دوم (در بالا) در همان زمان، و همان مکان گرفته شده است. اما این بار من از فلاش دوربینم برای نرم کردن برخی از هایلایت های نزدیک صورت او استفاده کردم. مشاهده می کنید که رنگ آب هنگام استفاده از یک فلاش پر کننده (Fill flash) کاملا متفاوت است. به علاوه، به نظر می رسد که چشم های او با فلاش برجسته تر می شوند.

استفاده کردن یا نکردن از فلاش پر کننده در شرایط نور شدید واقعا به اولویت های زیبایی شناسی شما بستگی دارد. اما اگر هنگام عکاسی در نور شدید احساس کردید که چیزی درست نیست، قطعا ارزشش را دارد که آن را امتحان کنید.

به طور خلاصه، از عکاسی از کودکان در نور خورشید کامل نترسید – این کار آسان تر از چیزی است که فکر می کنید. آن را امتحان کنید، و بهترین تصاویر خود را با ما به اشتراک بگذارید (Lenzak#).

نویسنده: مردیث کلارک (Meredith Clark)

منبع:

لنزک

 به عنوان یک عکاسی مبتدی، یکی از ساده ترین راه ها برای ارتقاء از گرفتن عکس های متوسط به پرتره های حرفه ای تر، این است که درک درستی از نور پیدا کنید. نورپردازی سخت و غیر یکنواخت اغلب می تواند حواس پرت کننده باشد و باعث شود که عکس ناشیانه به نظر برسد، در حالیکه نورپردازی یکنواخت به بیننده اجازه می دهد تا تنها بر روی سوژه تمرکز کند و از لحاظ بصری جذاب تر است. عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد

صرف کمی وقت برای یادگیری مثلث نوردهی، کیفیت و جهت نور اولین گام بزرگ است، چیزی که من به شدت به همه توصیه می کنم. به عبارت دیگر، حتی اگر جنبه های نظری نور را بدانید، هنوز هم ممکن است سخت باشد که با بچه ها یا مشتریانتان در یک پارک قدم بزنید و به طور شهودی بفهمید که برای به دست آوردن بهترین نورپردازی پرتره ممکن، سوژه خود را در کجا باید قرار دهید. بنابراین، من می خواهم یک ترفند سریع و آسان را به شما آموزش بدهم که می توانید از آن استفاده کنید تا به شما کمک کند بهترین نور را «ببینید»، اگر مطمئن نیستید که باید از کجا شروع کنید:

ترفند عکاسی دایره
۱
گام ۱:

سوژه را روبروی خود، در فاصله مناسب برای هر فاصله کانونی که استفاده می کنید، قرار دهید. فکر کنید که شما دو نفر مثل یک ساعت هستید، که شما در مرکز آن و سوژه به عنوان عقربه ساعت شمار در موقعیت ساعت ۱۲ قرار دارد. یک عکس بگیرید.
[عکاسی پرتره]

در این مثال، من حدود ساعت ۶:۳۰ بعد از ظهر داشتم در حیاط پشتی خانه از دخترم عکس می گرفتم. در موقعیت شروع من (ساعت ۱۲) خورشید در پشت او قرار داشت.
۲
گام دو:

سوژه خود را در موقعیت ساعت سه قرار دهید. با او بچرخید به طوری که همچنان روبروی یکدیگر باشید. یک عکس دیگر بگیرید.
[عکاسی پرتره]

اکنون من او را در موقعیت ساعت ۳ قرار داده ام. می توانید ببینید که اگر به او نگاه کنید، خورشید به طور عمده در سمت چپ تصویر است.
۳
گام سه:

سوژه خود را به موقعیت ساعت ۶ جابجا کنید. دوباره با او بچرخید. عکس دیگری بگیرید.
[عکاسی پرتره]

اکنون، او به موقعیت ساعت شش جابجا شده، و دارد به خورشید نگاه می کند. به خوبی می توانید آن را ببینید.
۴
گام چهار:

سوژه خود را به موقعیت ساعت ۹ منتقل کنید. همچنان با او بچرخید، و عکس دیگری بگیرید.
[عکاسی پرتره]

در نهایت ما در موقعیت ساعت نُه قرار گرفتیم. اگر به او نگاه کنید، نور به طور عمده در سمت راست صورت او قرار دارد.
۵
گام پنج:

چهار عکسی که گرفتید را بررسی کنید، و ببینید کدام یک از آنها مناسب ترین نورپردازی را برای ظاهری که سعی دارید به دست آورید، ارائه می دهند.

شما احتمالا متوجه می شوید که نورپردازی بین این چهار عکس به طور چشمگیری متفاوت خواهد بود، و برخی از آنها از لحاظ بصری بسیار جذاب تر از بقیه هستند. این یک نقطه شروع عالی به شما می دهد تا بتوانید نور را از لحاظ بصری «ببینید» و به سرعت تعیین کنید که می خواهید سوژه در پرتره های شما رو به کدام جهت قرار داشته باشد (یا در یک پارک بزرگ، برای برگزاری جلسه عکاسی خود به طور کلی باید رو به کدام جهت قرار گیرید).
ن
نکته اضافی:

اگر متوجه نور پس زمینه نسبتا شدید مانند عکس موقعیت ساعت ۱۲ بالا شدید، و این ظاهری نیست که شما به دنبالش هستید، سعی کنید سوژه خود را بنشانید!
[عکاسی پرتره]

این تصویر دقیقا در همان محل تصویر «ساعت ۱۲» بالا گرفته شده است، فقط دختر من به جای ایستادن، بر روی زمین نشسته است.

به خاطر داشته باشید که ترفند دایره به صورت معکوس نیز جواب می دهد، یعنی سوژه شما در یک مکان بایستد و شما در موقعیت های ساعت در اطراف او حرکت کنید. گاهی اوقات برای عکاس آسان تر است که به جای سوژه کار جابجا شدن را خودش انجام دهد. از طرف دیگر، من زمان زیادی را صرف عکاسی از بچه های ابتدایی می کنم، و متوجه شده ام که آنها واقعا از این که در ابتدای یک جلسه عکاسی به طور خاص کمک کنند، لذت می برند. درگیر کردن آنها در روند کار از همان ابتدا راه خوبی است برای این که به آنها کمک کنید با شما احساس راحتی کنند. در واقع، با وجود این که من واقعا دیگر نیازی به استفاده از ترفند دایره ندارم تا بتوانم نور را ببینم، اما هنوز هم گاهی اوقات از آن به عنوان یک یخ شکن سریع در ابتدای جلسات عکاسی از بچه های کوچکتر استفاده می کنم، و در پایان جلسه چهار عکس مختلف را به آنها نشان می دهم.

برای بسیاری از افراد، درک کیفیت و جهت نور چیزی است که در عمل آموخته می شود – هرچه بیشتر تمرین کنید، در نهایت بیشتر قادر به «دیدن» شهودی نور خواهید بود. این یک راه بسیار ساده (و سریع!) برای یاد دادن نحوه دیدن نور به چشمانتان است – بنابراین اگر نورپردازی برای پرتره ها چیزی است که می خواهید یاد بگیرید، از یکی از دوستان خود کمک بگیرید و آن را امتحان کنید!

نویسنده: مردیث کلارک (Meredith Clark)

منبع:

لنزک

 شما احتمالا عکس های بوکه خارج از فوکوس از مناظر شهری با نورهای دوست داشتنی، مانند عکس فوق را دیده اید، در این مقاله این عکاسی را به شما آموزش خواهیم داد و می توانید آن را حتی با لنز کیت خود انجام دهید.

واژه «بوکه» از کلمه ژاپنی «بوکه» گرفته شده است، که می توان آن را به «تار» معنی کرد. شما باید با اثر بوکه که معمولا در عکاسی پرتره دیده می شود آشنا باشید، که در آن به طور عمد از عمق میدان کم برای خارج از فوکوس کردن پس زمینه (یعنی بوکه) و جلب توجه بیننده صرفا به سمت سوژه استفاده می شود.

برخلاف عکاسی پرتره، برای عکس های بوکه شهری همه چیز خارج از فوکوس قرار می گیرد. این امر باعث می شود تا دایره های نورانی رنگارنگ در تصویر برجسته به نظر برسند و یک سبک هنری منحصر به فرد ایجاد می کند. اگر شما قبلا عکاسی از مناظر شهری با نورهای بوکه را امتحان نکرده اید، چها گام ساده آموزش زیر را دنبال کنید. فوق العاده آسان است!
[مناظر شهری با نور های بوکه]

نمای شهری سنگاپور با نورهای بوکه در ساعت آبی (۲۶mm، دیافراگم f/4.2، سرعت شاتر ۱۵ ثانیه، ایزو ۱۰۰).
۱
مکانی با چراغ های کافی پیدا کنید

عکس گرفتن در نقاط شهری معروف برای عکاسی خوب است، اما هر مکانی (مانند یک جاده در جلوی خانه شما) ممکن است مناسب باشد، اگر چراغ های کافی در آنجا وجود داشته باشد. انتخاب مکان زیاد مهم نیست، چون به هر حال همه چیز مات یا تار می شود.

مکان مورد علاقه من برای عکاسی یک پل هوایی است. آنجا همیشه نتایج دلخواه با رنگ های مختلف منابع نور موجود (ساختمان ها، چراغ اتومبیل ها و رده های نور، چراغ های خیابانی، چراغ های راهنمایی، و غیره) را به من می دهد.
[مناظر شهری با نور های بوکه]

عکس گرفته شده از یک پل هوایی در حومه شهر. لزوما نیازی نیست به مرکز شهر بروید تا عکس هایی با نور بوکه بگیرید (۳۴mm، دیافراگم f/2.5، سرعت شاتر ۱/۲٫۵ ثانیه، ایزو ۱۰۰).
۲
۲۰-۱۰ دقیقه قبل از پایان غروب آفتاب شروع به عکاسی کنید

اگر آسمان هنوز روشن باشد، تصاویر بوکه از مناظر شهری خوب از کار در نمی آیند. حول این زمان (۲۰-۱۰ دقیقه قبل از پایان غروب آفتاب – زمان دقیق غروب آفتاب محلی خود را در سایت gaisma.com چک کنید) چراغ های شهر روشن می شوند، و رنگ آبی سیر آسمان در هنگام غروب آفتاب یک پس زمینه زیبا برای نورهای بوکه پر زرق و برق ایجاد می کند.
[مناظر شهری با نور های بوکه]

نمای شهری سنگاپور با نورهای بوکه، که دقیقا در پایان غروب آفتاب گرفته شد (۲۸mm، دیافراگم f/4.5، سرعت شاتر ۶ ثانیه، ایزو ۱۰۰).

عکاسی بعد از غروب آفتاب با آسمان سیاه قیر مانند به عنوان پس زمینه نیز خوب است، اما من شخصا عکاسی در طول ساعت آبی را ترجیح می دهم.
[مناظر شهری با نور های بوکه]

همان نما که ۲۰ دقیقه بعد از پایان غروب آفتاب گرفته شده است (۲۸mm، دیافراگم f/4.5، سرعت شاتر ۱۳ ثانیه، ایزو ۱۰۰).
۳
از مُد نوردهی اولویت دیافراگم و یک دیافراگم باز استفاده کنید

شما می توانید با کوچکترین ضریب اف f-stop)) شروع کرده و به دلخواه خود آن را تنظیم کنید. یک دیافراگم بازتر (عدد f-stop کوچکتر) به دایره های بوکه بزرگتر منجر می شود، همانطور که در عکس های زیر دیده می شود که دقیقا در یک مکان یکسان و با تنظیمات متفاوت گرفته شده اند (عکس بالایی: f/1.8، عکس پایینی: f/4).
[مناظر شهری با نور های بوکه]

گرفته شده در f/1.8
[مناظر شهری با نور های بوکه]

گرفته شده در f/4
4
به فوکوس دستی تغییر حالت دهید

از فوکوس دستی (به جای فوکوس خودکار) استفاده کنید و حلقه فوکوس را بچرخانید تا وقتی که نورها کاملا خارج از فوکوس (مات) شوند. این کار به راحتی آب خوردن است، اما اگر کلمه «دستی» را دوست ندارید، می توانید در حالت فوکوس خودکار باقی بمانید و کارهای زیر را انجام دهید.

۱- دوربین را بر روی فوکوس خودکار تک نقطه ای (single-point AF) تنظیم کنید.

۲- یک سرپوش لنز (یا یک چیز کوچک) را به سمت آسمان در مقابل خود نگه دارید، همانطور که در عکس زیر دیده می شود.

۳- بر روی سرپوش لنز فوکوس کرده و دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید تا فوکوس قفل شود (که همه چیزهای دیگر را از فوکوس خارج می کند).

۴- دوربین را جابجا کرده و عکس خود را آنطور که می خواهید دوباره کادربندی کنید، سپس نیمه دیگر دکمه شاتر را تا ته فشار دهید.
[مناظر شهری با نور های بوکه]
به هیچ لنز سریع، و هیچ سه پایه ای نیاز نیست

برای ثبت این بوکه های شهری زیبا، ممکن است فکر کنید که به یک «لنز سریع» (به عنوان مثال، لنزی که قادر به باز شدن تا f/1.4 یا f/1.8 است) نیاز دارید، که عکاسان پرتره معمولا از آن استفاده می کنند.

اما نه، نیاز ندارید! در واقع، می توانید این عکس های بوکه را با استفاده از f/3.5 بر روی لنز کیت خود بگیرید. برخی از عکس های این مطلب در f/4.5 بر روی لنز قابل اطمینان نیکون ۱۸-۳۵mm f/3.5-4.5 من گرفته شده اند، که به سختی می توان آن را یک لنز سریع در نظر گرفت.

علاوه بر این، می توانید این عکس های بوکه را به صورت دستی بگیرید (یعنی بدون استفاده از سه پایه)، چون عکاسی با دیافراگم کاملا باز (یا نزدیک به آن) کمک می کند تا سرعت شاتر به اندازه کافی بالا بماند. به هر حال، ثبات و وضوح خیلی مهم نیستند، چون شما دارید عکس هایی می گیرید که کاملا خارج از فوکوس هستند!

تنها وقتی که من از سه پایه استفاده می کنم زمانی است که می خواهم با استفاده از یک فیلتر ND آب نرم و صاف ایجاد کنم. در این مواقع سه پایه ضروری است، چون نوردهی حداقل چند ثانیه طول می کشد، حتی اگر با دیافراگم کاملا باز عکس بگیرید.
[مناظر شهری با نور های بوکه]

CBD سنگاپور با نورهای بوکه در ساعت آبی، گرفته شده با یک فیلتر ND 3 استاپ (۲۰mm، دیافراگم f/3.5، سرعت شاتر ۱۳ ثانیه، ایزو ۱۰۰).
یک نما، دو تصویر

چیزی که من به طور خاص در مورد عکاسی از مناظر شهری با نورهای بوکه دوست دارم این است که یک نما می تواند دو تصویر کاملا متفاوت، یکی در فوکوس و یکی خارج از فوکوس ایجاد کند، مانند عکس های زیر که در یک مکان یکسان گرفته شده اند.

در ساعت آبی، من معمولا اول از یک منظره شهری در حالت فوکوس با چند دقیقه نوردهی عکس می گیرم. زمانی که این کار تمام شد، به فوکوس دستی تغییر حالت می دهم و عکس های خارج از فوکوس با نورهای بوکه از منظره شهری می گیرم تا زمانی که رنگ آبی سیر آسمان هنگام غروب محو شود.

لنزک: برای یادگیری عکاسی با نوردهی طولانی، کتاب «آهسته» را مطالعه نمایید.

به هر حال، من عکاسی با یک دیافراگم کمی کوچکتر مانند f/3.5 تا f/4.5 را دوست دارم، به طوری که شکل نمای شهر هنوز هم برای کسانی که با آن مکان آشنا هستند، قابل تشخیص است.
[مناظر شهری با نور های بوکه]

نمای شهری سنگاپور در فوکوس (۱۸mm، دیافراگم f/11، سرعت شاتر ۱۹۴ ثانیه، ایزو ۱۰۰).
[مناظر شهری با نور های بوکه]

نمای شهری سنگاپور با نورهای بوکه (۱۸mm، دیافراگم f/3.5، سرعت شاتر ۸ ثانیه، ایزو ۱۰۰).
ن
نتیجه گیری

امیدوارم این آموزش به شما کمک کند تا شروع به گرفتن عکس های شهری با نورهای بوکه دوست داشتنی کنید، اگر قبلا این کار را امتحان نکرده اید.

برای من به عنوان یک فرد علاقه مند به عکاسی کودک در آتلیه کودک از مناظر شهری، عکاسی از چیزی که با مناظر شهری معمولی کاملا متفاوت به نظر برسد، بسیار سرگرم کننده است.

نویسنده: جوئی جی (Joey J)

منبع:

لنزک

دوربین های حرفه ای DSLR یا برخی دیگر عملکرد آسانی نداشته و باید ابتدا تمرین هایی برای یادگیری کاربری آنها داشت. بخصوص آن که برای تصویربرداری بهتر و حرفه ای بایستی یادگیری کاملی داشت.

با خرید دوربین ، می‌توان خیلی راحت مموری کارت یا فیلم را و باتری درون دوربین قرار داد و شروع به عکاسی کرد؛ اما مواردی هستند که قبل از عکاسی با دوربین بهتر است آن‌ها را در نظر گرفت تا به صورت حرفه‌ای و ایمن‌تری دوربین را با خود به همراه داشت و با آن عکاسی بارداری در آتلیه بارداری کرد. در این مطلب سعی شده است به مواردی اشاره شود که بعد از خرید دوربین بهتر است به آن‌ها توجه شود. هر چند که بعضی از این موارد ممکن است بدیهی به نظر برسد ولی خیلی از اوقات ممکن است به آن‌ها توجه نشود و بعداً مشکل ساز شود.

۱. باتری خود را شارژ کنید:

معمولاً باطری‌های لیتیومی که به همراه دوربین‌ها عرضه می‌شوند به صورت کامل شارژ نشده‌اند؛ بنابراین باید باتری را درون شارژر قرار داد تا در عرض دو، سه ساعت شارژ شود.

۱-۱. استفاده از باتری گریپ:

بیشتر باتری گریپ‌ها دارای دو نوع خشاب برای باتری هستند. یکی برای باتری خود دوربین و دیگری برای استفاده از باتر‌ی‌های قلمی. به‌این‌ترتیب حتی درصورتی‌که باتری اصلی دوربین را همراهتان ندارید یا شارژش تمام شده است نیز می‌توانید به عکاسی ادامه دهید. البته توصیه نمی‌شود به‌صورت مداوم از باتری‌های قلمی استفاده کنید، ولی راهکار اضطراری کارآمدی هستند.

۲. یک کارت حافظه مناسب تهیه کنید:

دوربین‌های دیجیتال عکس‌ها را بر روی کارت‌های حافظه مختلف ذخیره می‌کنند و متأسفانه اغلب، این کارت‌ها در کنار دوربین در نظر گرفته نمی‌شوند و باید به صورت جداگانه تهیه شوند. کارت‌های حافظه برای دوربین‌های دیجیتال دو نوع رایج CF و SD در بازار با سرعت ذخیره‌سازی و خوانش اطلاعات و ظرفیت مختلف موجود است. زمانی وجود داشت که بیشتر دوربین‌های حرفه‌ای که نیاز به سرعت بالا در نوشتن و خواندن اطلاعات داشتند تنها از کارت‌های CF یاCompact Flash  استفاده می‌کردند، ولی این موضوع با ارائه‌ی کلاس UHS از کارت‌های حافظه‌ی SD تغییر کرد و این نوع کارت‌ها نیز قادر بودند به سرعت‌هایی مانند ۹۵ مگابایت بر ثانیه دست پیدا کنند.

حروف UHS مخفف Ultra High Speed هستند و در واقع تعیین‌کننده‌ی نوع استاندارد برای خواندن و نوشتن اطلاعات بر روی کارت‌های SD به شمار می‌رود. کارت‌هایی که از استاندارد UHS-I استفاده می‌کنند می‌توانند در تئوری به حداکثر سرعت ۱۰۴ مگابایت بر ثانیه دست پیدا کنند.

با عرضه‌ی کارت حافظه‌ی UHS-II به کارت‌های SD یک ردیف اتصال دیگر نیز افزوده شد. به این ترتیب نه‌تنها خود کارت‌ها سریع‌تر شدند، بلکه تعداد دروازه‌های انتقال اطلاعات نیز افزایش یافت. به این ترتیب کارت‌هایی که از این استاندارد استفاده می‌کنند می‌توانند به سرعت‌های خواندن و نوشتنی خارق‌العاده دست پیدا کنند.

در تئوری این نوع از کارت‌های حافظه‌ی SD قادر هستند به سرعت ۳۱۲ مگابایت بر ثانیه نیز دست پیدا کنند. به طور مثال کارت‌ حافظه‌ی UHS-II از کمپانی Sandisk که ما تست کردیم سرعتی معادل ۲۸۰ مگابایت بر ثانیه دارد و به‌راحتی به طور متوسط با سرعت ۲۴۰ مگابایت بر ثانیه فایل‌ها را جابجا می‌کند. چنین سرعتی نه‌تنها انتقال فایل‌ها به کامپیوتر را سریع‌تر می‌کند بلکه به دلیل داشتن سرعت نوشتن بالاتر می‌تواند ویدیوهای ۴K را نیز با ثبات و اطمینان بیشتری ضبط نماید.

البته استاندارد UHS-III نیز به‌تازگی برای کارت‌های حافظه‌ی SD ارائه شده است که در تئوری قادر هستند به سرعت ۶۲۴ مگابایت بر ثانیه دست پیدا کنند، ولی هنوز زمان زیادی تا عرضه‌ی تجاری این‌گونه کارت‌ها باقی مانده است.

۳. دفترچه راهنمای دوربین را مطالعه کنید:

برای تسلط به کامل به دوربین نیازی نیست که به صورت کامل دفترچه راهنمای آن را مطالعه کرد و با تمرین و گذشت زمان می‌توان بر روی تنظیمات دوربین اشرافی کلی داشت. ولی برای تسلط دقیق‌تر و حرفه‌ای‌تر می‌توان از دفترچه راهنما استفاده کرد. دفترچه‌های راهنما درواقع کتاب‌های مرجعی هستند که ریزبه‌ریز تنظیمات و طریقه استفاده از حالت‌ها و دکمه‌های دوربین شما به همراه شکل در آن‌ها درج‌شده است و شما فقط در هنگامی‌که سؤالی در مورد یکی از بخش‌های دوربین داشته باشید (از طریقه روشن یا خاموش کردن دوربین گرفته تا استفاده از کم‌کاربردترین حالت‌های عکس‌برداری) به آن مراجعه خواهید کرد و در سریع‌ترین زمان به پاسخ سؤال خود خواهید رسید. ترجمه فارسی دفترچه راهنمای دوربین‌های مختلف را می‌توان از پیکسل تهیه کنید.

۴. کارت حافظه را فرمت کنید:

اگر از کارت حافظه استفاده می‌کنید که قبلاً با آن کار می‌کردید، بهتر است آن را در دوربین جدید خود قرار دهید و آن را فرمت کنید. این کار را باید به چند دلیل انجام کنید. اول اینکه خیلی از دوربین قادر نیستند تا کارت‌های حافظه‌ای را که با دوربین‌های دیگر فرمت شده‌اند بخوانند دوم اینکه با فرمت ساختار کارت توسط دوربین جد، از احتمال بروز خطا در ذخیره‌سازی عکس‌ها جلوگیری می‌شود. از طرفی نیز با فرمت کار به فضای بیشتری برای ذخیره‌سازی عکس‌ها دسترسی دارید.

 ۵. فرم‌ویر دوربین را آپدیت کنید:

احتمال این وجود دارد که وقتی دوربین خود را از جعبه بیرون می‌آورید، آخرین نرم‌افزار‌های سازنده بر روی آن به‌روزرسانی نشده باشد. با استفاده از دفترچه راهنما و اینترنت، می‌توان مطلع شد که دوربین آپدیت هست یا نه. اگر فریم ویر دوربین به‌روز نباشد می‌توان با پیروی از دستورالعمل‌ها آن را به‌روز کرد. معمولاً در نسخه‌های جدیدتر، سازنده با اصلاح و اضافه کردن چند خط کد، عملکرد دوربین را بهبود می‌بخشد و ویژگی‌های جدیدی را به آن اضافه می‌کند.

۶. ایمنی را رعایت کنید:

برخی از کاربران برای محافظت از دوربینشان فقط به استفاده بااحتیاط» بسنده می‌کنند؛ اما روش‌های ساده‌تر و مطمئن‌تری برای محافظت از دوربین‌ها وجود دارد. جدای از انواع بند‌های حرفه‌ای گردنی و شانه‌آویز که امکاناتی بیشتر از بند معمولی دوربین دارند، محافظ‌های صفحه‌نمایش و همچنین محافظ‌های سیلیکونی دوربین‌ها، می‌توانند به‌راحتی دوربین شما را در مقابل بسیاری آسیب‌های فیزیکی، قطرات باران، خط و خش و ساییدگی محافظت کنند. برخی از این محافظ‌ها نیز بسیار زیبا طراحی شده‌اند و علاوه بر محافظت، ظاهر دوربین جدیدتان را زیباتر هم می‌کنند.

۷. کیف مناسب تهیه کنید:

در صورتی که از قبل یک کیف مناسب برای دوربینتان تهیه نکرده‌اید، حتماً در کنار هزینه خرید دوربین، هزینه خرید یک کیف را نیز لحاظ کنید. اگرچه اغلب دوربین‌های دیجیتال امروزی بدنه‌ای قوی و مقاوم دارند، اما به‌هرحال باید به یاد داشته باشید که این تجهیزات، ترکیبی از ابزارهای الکترونیکی و شیشه هستند. البته داشتن یک کیف مخصوص و مناسب دوربینتان علاوه بر حفاظت از خود دوربین، امکان نگه‌داری و حفظ تجهیزات جانبی دیگر مانند لنز‌ها، باطری‌ها، شارژر، فلاش و کارت‌های حافظه را نیز فراهم می‌کند که دلیل دیگری برای خرید یک کیف مناسب است.

۸. دوربینتان را تمیز نگه دارید:

<پhttp://blog.pixel.ir/wp-content/uploads/2018/01/Lens-Cleaner.jpg 758w, http://blog.pixel.ir/wp-content/uploads/2018/01/Lens-Cleaner-300×273.jpg 300w” alt=”” width=”758″ height=”690″ data-src=”http://blog.pixel.ir/wp-content/uploads/2018/01/Lens-Cleaner.jpg” />
پ
احتمالاً تجهیزات شما به طور پیوسته نیاز به تمیز کردن دارند. حتی اگر روی لنز‌ دوربینتان فیلتر‌های UV نیز نصب کنید، احتمالاً خود این فیلتر‌ها به جای عدسی لنز کثیف می‌شوند و بلافاصله روی کیفیت عکس‌هایتان تأثیر می‌گذارند. خیلی از کاربران در چنین مواقعی، با ها کردن» روی بدنه دوربین و استفاده از آستین لباس اقدام به تمیز کردن تجهیزاتشان می‌کنند! اما برای تجهیزات گران‌قیمت، فیلتر‌های حرفه‌ای، بخش‌های داخلی دوربین و حتی پاکیزگی چشمی دوربین‌ها هم ابزارهای پاکیزگی مخصوصی وجود دارد که نه تنها قدرت پاکیزگی آن‌ها بیشتر است، بلکه باعث آسیب دیدن یا سائیدگی تجهیزات نیز نمی‌شوند. بد نیست دست‌کم یک دستمال و محلول خوب برای این کار تهیه کنید تا از در آینده از هزینه‌های اضافی احتمالی در امان بمانید. تمیز نگاه داشتن لنز و فیلتر یکی از مهم‌ترین کار‌هایی است که جهت رسیدن به بهترین کیفیت ممکن در تصویر باید رعایت شود. شاید تمیز نگه داشتن لنز، امری بسیار ساده به نظر برسد ولی باید توجه داشت که اگر لنز را به صورت اصولی تمیز نکنیم، ممکن است که شاهد خسارت‌های جبران ناپذیری از جمله خراشیدگی و مات‌ شدن شیشه لنز در طولانی مدت باشیم.

۹. دوربین را با توجه به کاربرد و شرایط تنظیم کنید:

۹-۱. تنظیم دیوپتر

دیوپتر در واقع پارامتر (در این‌جا منظور پیچ دیوپتر است) مربوط به تنظیم ویزور، منظره یاب، یا چشمی دوربین DSLR است که از داخل آن می‌توانید تصویر روبرو را در آن مشاهده کنید. در دوربین‌های DSLR این بخش از دوربین، حتی زمانی که دوربین خاموش است نیز تصویر روبروی لنز را به شما نشان می‌دهد. اخیراً در بسیاری از دوربین‌های بدون آینه نیز چشمی الکترونیکی طراحی شده است که اگرچه با خاموش شدن دوربین، مانند نمایشگر دوربین غیرفعال می‌شود، اما در این دوربین‌ها نیز چشمی دوربین می‌بایست در همان ابتدا از لحاظ فوکوس دقیق بررسی و تنظیم شود.

تنظیم چشمی مستقیماً روی وضوح تصویری که از داخل آن می‌بینید تأثیر می‌گذارد. خصوصاً اگر معمولاً عینک به چشم می‌زنید یا اجزای تصویر را به‌وضوح نمی‌بینید، تنظیم چشمی دوربین بسیار ضروری است. یک روش ساده برای اینکه بفهمید چشمی دوربین دقیقه فوکوس شده است یا خیر، این است که اعداد و نقاط فوکوس داخل چشمی را با دقت نگاه کنید. نوشته‌ها و نقاط فوکوس داخل چشمی باید در شارپ‌ترین حالت ممکن باشند. برای اطمینان از فوکوس دقیق این اعداد، پیچ کوچک کنار چشمی را به آرامی بچرخانید و وضوح نوشته‌ها را بررسی کنید.

۹-۲. تنظیم کیفیت عکس

به دلایلی که همچنان بر خود من هم سؤال است، برخی از دوربین‌ها به‌صورت پیش‌فرض روی تنظیمات کیفیت عکس متوسط یا حتی کیفیت مخصوص وب تنظیم شده‌اند. ضمن اینکه بسیاری از دوربین‌ها به دلیل جلوگیری از افزایش حجم تصاویر، تنظیمات کیفیت عکس‌ها را روی حالت فایل خام یا RAW قرار نمی‌دهند. هیچ‌کس دوست ندارید با دوربین گران‌قیمتی که به‌تازگی خریده‌ است شروع به عکاسی کند و بعد عکس‌ها را روی کیفیت‌های کوچک و فشرده ببیند؛ بنابراین بهتر است بلافاصله پس از خرید یک دوربین، برای بررسی کیفیت واقعی دوربینتان آن را روی حالت RAW یا RAW+JPEG قرار دهید. نکته مهم اینکه در اغلب موارد، فایل خام دوربین‌های جدید ممکن است توسط نرم‌افزار فتوشاپ قدیمی نصب‌شده روی کامپیوترتان باز نشود؛ بنابراین اگر از پشتیبانی فایل‌های خام دوربینتان در این برنامه اطمینان ندارید، بهتر است گزینه RAW+JPEG را انتخاب کنید تا دست‌کم در ابتدای کار بتوانید فایل‌های عکس‌برداری شده را مشاهده کنید. در غیر این صورت احتمالاً مجبور به نصب و استفاده از نرم‌افزار اختصاصی‌ هستید که همراه دوربینتان ارائه‌شده است. فرمت RAW یکی از حالت‌های ذخیره‌سازی تصویر است که تمام اطلاعات ثبت‌شده توسط پیکسل‌های حسگر بدون هیچ تغییر و اصلاحی در کارت حافظه ذخیره می‌شوند. در واقع عمده تفاوت این فرمت با فرمت‌های دیگری مانند JPEG و TIFF در همین مورد است. هنگامی که یک عکس را با فرمت JPEG ذخیره می‌کنید بسیاری از اطلاعات برای رسیدن به فایلی کم‌حجم و فشرده از بین می‌روند؛ بنابراین به این علت که تصویر ثبت شده در فرمت RAW فشرده نمی‌شود، فایل ذخیره شده از کیفیت بالاتری برخوردار است. به‌علاوه به واسطه فرمت RAW بسیاری از اشتباهات هنگام عکس‌برداری مانند خطا در نوردهی و یا تنظیم نادرست سرعت شاتر و دیافراگم در مرحله ادیت قابل جبران است و اطلاعات از دست رفته را می‌توان بازیابی کرد.

۹-۳. تنظیم حالت نورسنجی:

حالت‌های مختلف نورسنجی نحوه محاسبه روشنایی را مشخص می‌کند. هر دوربین در تنظیمات خود گزینه‌های برای مشخص نمودن متد نورسنجی (Metering mode) دارد که به سنجش نوردهی نیز معروف است. یاد گرفتن کار کرد این بخش دوربین به شما کمک می کند تا حتی در شرایط نوری غیر عادی، عکس‌های بهتری بگیرید چراکه با کمک آن به آسانی نوردهی (Exposure) را کنترل می‌کنید.

۱۰. گارانتی و بیمه دوربین

اگرچه این مورد یک کار خسته‌کننده است، اما بهتر است در هنگام خرید چند دقیقه‌ای شوق استفاده از دوربین جدیدتان را کنار بگذارید و کارت گارانتی یا بیمه همراه آن را با دقت بررسی کنید. البته پیشنهاد می‌کنیم که سعی کنید از یک فروشگاه مطمئن و باسابقه خرید کنید، اما اگر به هر دلیلی از جایی نامطمئن خرید کرده‌اید، سعی کنید تک‌تک جملات، شماره سریال‌های وارد شده، زمان و شرایط گارانتی و مهر و امضای فروشگاه را بررسی کنید. ممکن است این کار برای شما یا فروشنده کمی وقت‌گیر باشد، اما از پیش آمدن اتفاقات ناخوشایند بعدی جلوگیری می‌کند.

۱۱. جعبه‌ها را نگه دارید

احتمالاً بعد از چند سال به این فکر خواهید افتاد که دوربینتان را بفروشید و تجهیزات خود را ارتقا دهید. با این تفاسیر بهتر است که جعبه دوربین را به همراه داشته باشید و دوربین خود را تمیز نگه‌دارید تا بتوان با قیمت بالاتری آن را بفروشید.

قطعا با موارد فوق می توانید از دوربینی برخوردار باشید که نه تنها کاربری آسانی داشته بلکه تجربه خوبی رقم می زند.


منبع:

عکاسی

دوربین های حرفه ای امروزی در دو مدل دیجیتال و آنالوگ به فروش می رسند. محصولاتی که ابزار کاملی برای عکاسان حرفه ای بوده و بدون چنین دوربین هایی نمی توانند هنر خود را به نمایش بگذارند.

مقایسه‌ی عکاسی دیجیتال و فیلم در قرن ۲۱ پس از ظهور گسترده‌ی دوربین‌های دیجیتال، توسط عکاسان و فیلم­سازان مورد توجه قرار گرفت. به‌تازگی آنیتا سدوفسکا و الکس هاچینسون به مقایسه‌ی فناوری آنالوگ و دیجیتال در ژانر عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد مد، با یک سوژه‌ی یکسان پرداخته‌اند؛ آنیتا با دوربین دیجیتال کانن ۵D Mark IV و الکس با دوربین آنالوگ پنتاکس ۶۷ و نیکون N80 این کار را انجام داده است.

الکس کار خود را با فیلم مونوکروم یا سیاه و سفید شروع می‌کند و لباس‌هایی با الگوهای خط‌دار برای تمیز دادن ظاهر تک رنگ برمی‌گزیند. او به دلیل هزینه‌ی بالای هر رول فیلم (حدود ۸ یورو)، چندین بار نور را با نورسنج و همچنین دوربین دیجیتال اندازه‌­گیری می­‌کند، تمام استایل‌­های لحظه­‌ای را که می‌­تواند ببیند، تنظیم می­‌کند و در هر حالت یک زوج از عکس­‌ها را می‌­چسباند. وی می‌­گوید: «اگر در حال و هوای  عکاسی باشم، فقط ۴ یا ۵ عکس می‌گیرم.»

آنالوگ

در عین حال، آنیتا فریم ­های زیادی دارد، او همچنین پس ­پردازش‌‌هایی برای موهای پراکنده و سایر تغییرات جزئی که ممکن است نیاز باشد، انجام می‌دهد. آنیتا در این باره می­‌گوید تفاوت اصلی عکاسی دیجیتال و آنالوگ این است که آزادی عمل زیادی در ثبت تصاویر متعدد دارد. همچنین امکان مرور تصاویر ثبت‌شده در دوربین، کمک زیادی به بهبود نتایج نهایی می‌کند. آنیتا می­‌گوید: «من احساس می‌کنم که فیلم سرعت کار را کاهش می‌دهد؛ البته مرور هزاران عکس ثبت‌شده در خانه بسیار آزاردهنده است.»

دیجیتال

در ادامه، الکس هاچینسون به عکس‌برداری رنگی با فیلم پورتره ۴۰۰ ­می‌پردازد؛ وی در عکاسی از کاهش نوردهی استفاده می‌کند تا از عدم روشنایی زیاد هایلایت‌های اطمینان داشته باشد.

آنالوگ

در مرحله‌ی بعدی برای رقابتی نزدیک‌تر آنیتا سدوفسکا روی صفحه‌نمایش دوربین خود را می‌­پوشاند تا قادر به بررسی آنی نتایج ثبت‌شده نباشد. او تنها با استفاده از فوکوس دستی، حداکثر ۱۰ عکس از هر سوژه ثبت می‌کند.

دیجیتال

اما هاچینسون در این مرحله و با توجه به پس‌زمینه‌ی مشکی، استفاده از فیلم‌ مونوکروم را ترجیح می‌دهد. وی هم‌چنین تنظیمات نوردهی خود را از میزان اعلامی نورسنج، در سطح پایین‌تری تنظیم می‌کند.

آنالوگ

آنیتا سدوفسکا در مرحله‌ی بعدی و برای پنج عکس نهایی، پس‌زمینه‌ی روشن را بر‌می‌گزیند.

دیجیتال

در نهایت، الکس هاچینسون با پس­‌زمینه روشن و مقابل پنجره، این آزمایش را تکرار می‌کند.

آنالوگ

هاچینسون پس از اتمام پروژه گفت: «عاشق عکس­‌برداری روی فیلم (آنالوگ) هستم. البته عدم امکان مشاهده‌ی نتیجه پس از ثبت عکس، شما را مضطرب می‌کند.»

سدوفسکا نیز در پایان گفت: «من احساس می‌کنم امروزه بسیاری از مشتریان می‌خواهند بلافاصله تصاویر را در پشت دوربین ببینند. اما در مراحل پایانی و پس از پوشش نمایشگر، من نمی‌دانم نتیجه‌ی کار چیست. این چالشی فوق‌العاده است و باعث می­‌شود در مورد عکسی که می‌گیرید، خیلی بیشتر فکر کنید.»

تماشا تصاویر فوق اثبات می کند که کدامیک از دوربین ها می توانند پرتره بهتری به ثبت برسانند.

منبع:

عکاسی

عکاسی هنری بوده که بدون دخالت افراد و ایجاد افکت هایی در آن معنا پیدا نمی کند. عکس های دیجیتالی از جمله این هنر محسوب شده و می توان آن را یکی از روش های بهبود تصاویر دانست.

زمانی نه چندان دور، شاید پانزده سال پیش عکاسی هنر ـ فن گران‌قیمتی به‌حساب می‌آمد. تصویربرداری که البته بسیار گران قیمت‌تر بود. برای داشتن دوازده، بیست و چهار و یا سی و شش عکس یادگاری و یا حرفه‌ای شما بایستی یک دوربین عکاسی که اغلب هم سنگین بودند و مشکلات خاص حمل‌ونقل خودشان را داشتند، تهیه می‌کردید.

سپس یک کاست (و به قول عوام یک حلقه) فیلم عکاسی کودک در آتلیه کودک خریداری می‌نمودید. پس از عکاسی بایستی کاست فیلم را به یک عکاسی تحویل می‌دادید تا در لابراتوار عکاسی و طی فرایندهای شیمیایی ابتدا عکس‌های شما ظاهر (Develop) شوند و سپس بر روی کاغذ عکاسی چاپ شوند (print).

عکاسی به این شیوه علاوه بر هزینه بربودن سختی‌ها و مشکلات دیگری هم داشت. از جمله اینکه عکاس تا پیش از ظهور و چاپ عکس نمی‌دانست چه تصاویری بر روی فیلم عکاسی ثبت شده است (Exposition). بنابراین بسیار محتمل بود که پس از چاپ عکس‌ها دریابید که نور، رنگ و یا کادربندی عکس شما مناسب نیست.

این اتفاق ناگوار علاوه بر  بر باد دادن هزینه‌هایی که برای خرید فیلم عکاسی و ظهور و چاپ عکس انجام داده بودید، حسرت دیگری هم برایتان به ارمغان می‌آورد: ازمراسم یا اتفاق خاطره‌انگیزی که تکرار آن ممکن نبود عکس مناسبی در اختیار نداشتید.

ابن روزها البته ماجرا کاملاً به شکل دیگری است. به لطف فناوری دیجیتال، همه ما در گوشی‌های موبایل خود یک دوربین عکاسی همراه داریم. دیگر لازم نیست دوربین‌های سنگین و جاگیر قدیمی را همراه خود جابجا کنیم. نیاز به خریدن فیلم عکاسی نداریم و هر بار بعد از گرفتن یک عکس می‌توانیم رنگ، نور و کادربندی (Composition) یا کمپوزیسیون عکس خود را مشاهده نماییم.

حتی اگر عکس نامناسبی از لحظه‌ای خاص و تکرار نشدنی ثبت نموده‌ایم، نرم افزارهای ویرایش عکس برای خدمت‌رسانی آماده‌اند. می‌توانیم نور (Luminance)، رنگ (Chrominance) و کادربندی عکس خود را اصلاح نماییم و این موضوع البته ربطی به علاقه‌مندان جدی هنر ـ فن عکاسی ندارد. آنها هنوز هم مایل هستند تا با تهیه دوربین‌های نیمه‌حرفه‌ای و یا حرفه‌ای، زحمت جابجایی این دوربین‌ها را برخود هموار کرده و لذت عکاسی واقعی با امکانات واقعی را از خود دریغ نکنند.

البته برای این دسته از کاربران نیز، حذف مرحله دست و پا گیر و هزینه افزای ظهور و چاپ همانند موهبتی آسمانی است که البته بسیاری از آنها که خاطره‌ای از دوران عکاسی آنالوگ ندارند قدر این موقعیت پیش‌آمده را نمی‌دانند.

عکاسی دیجیتال کار را برای عکاسان تازه‌وارد ساده‌تر کرده است

داستان تصویربرداری که مفصل‌تر و پیچیده‌تر است. کوچک‌ترین، سبک‌ترین و ارزان‌ترین دوربین‌های تصویربرداری حدود بیست سال پیش به بازار آمدند. نام دقیق این دوربین‌ها Handy Camcorder بود اما کمپانی سونی در راه عرضه این دوربین‌ها به بازار پیشگام بود و اولین مدل خود را Handy Cam نام نهاد. از آن تاریخ به بعد مردم عادی به همه دوربین‌های ساخت کمپانی‌های پاناسونیک، سامسونگ و… هندی‌کم می‌گفتند! والبته قسمت اعظم مشکلات عکاسی آنالوگ در تصویربرداری آنالوگ هم گریبان گیر استفاده‌کنندگان بود.

اما با ورود تکنولوژی‌های نو به عرصه عکاسی و تصویربرداری و تلاش و رقابت کمپانی‌های فعال در این عرصه که باعث گردیده هرساله با محصولاتی جدید تر مواجه باشیم، اصول کلی عکاسی و تصویربرداری همان است که از قبل بوده است. این اصول البته متعلق به بیست سال و سی سال قبل نیستند. این اصول از تاریخ ۱۸۲۷ که ژوزف نیسپور نیپس (Niepce)، چاپخانه دار فرانسوی اولین عکس دنیا را از پنجره زیرشیروانی اتاقش و پس از هشت ساعت صبر ثبت نمود تغییری نکرده است.

البته اقدام آقای نیپس به لحاظ فنی در ثبت عکس بر روی صفحه قیراندود به‌جای فیلم عکاسی (که هنوز اختراع نشده بود) ما را به تاریخ ۱۸۲۷ می‌برد، چرا که پس از رواج و همه گیر شدن عکاسی، آرام آرام اصول تثبیت شده کادربندی نقاشی به عکاسی راه یافت. اصولی که ریشه در تجربیات قرون متمادی بشر برای تصویرسازی و نقاشی داشت. بدین ترتیب قصد دارم بگویم که با به‌روزرسانی هرروزه تکنولوژی دیجیتال توسط کمپانی‌های بزرگ و نیز ورود کمپانی‌های جدید به این عرصه، اصول عکاسی، ترکیب بندی و نورسنجی سال‌هاست که تغییر چندانی نکرده است.

شبیه همه پدیده‌های زندگی و طبیعت این تکنولوژی‌های جدید هم محاسن و معایب خود را به‌صورت همزمان دارند. از سویی همان‌گونه که ذکرش رفت کمک به تسهیل عکاسی نموده‌اند اما از سوی دیگر این شائبه را در عموم مردم ایجاد نموده‌اند که عکاسی فنی سهل و آسان است و هرکس با در اختیار داشتن یک موبایل یا دوربین عکاسی دیجیتال قادر به گرفتن عکسی خوب و استاندارد خواهد بود. نتیجه این خطای فاحش انبوه عکس‌های نه چندان جالب و غلط به لحاظ اصول هنری است که هرروزه در شبکه‌های اجتماعی و اطراف خود مشاهده می‌کنیم.
منبع:

عکاسی

عکاسی را می توان با برنامه ها و ابزارهای متناسب با آن بهبود بخشید و موجب شد تا نتایج کار بزرگی را شاهد باشیم. عکاسی صرفا یک امر معمولی نیست و باید براساس آموزشی انجام گیرد.

فیلتر پولاریزه به چه کار می‌آید؟ اساساً چرا باید از این گونه فیلتر‌ها در عکاسی و فیلم‌برداری بهره برد؟ چه چیزی باعث شده است که این فیلتر‌ها به یکی از ضروری‌ترین لوازم عکاسی تبدیل شود؟ در ادامه سعی شده است تا با بررسی لنز‌های پولاریزه و کارکرد‌ آن‌ها تا حدی به سؤالات فوق پاسخ داده شود؛ بنابراین در ادامه مطلب همراه ما باشید.<> عکاسی بارداری در آتلیه بارداری

فیلتر‌های پولاریزه، شیشه‌های مخصوص پردازش‌شده‌ای هستند که با تغییر زاویه خود نسبت به منبع نور، درخشش و بازتاب ناخواسته سطوح را کاهش می‌دهند. معروف‌ترین نوع این فیلتر‌ها، فیلتر‌های پولاریزه دایره‌ای‌ هستند که به دهانه لنز متصل می‌شوند و از قابلیت چرخش برخوردار هستند تا در کوتاه‌ترین زمان ممکن بتوان به نتیجه مطلوب رسید. در این مطلب نگاه‌ اجمالی به کاربرد این فیلترها خواهیم انداخت و توضیح می‌دهیم که چطور یک فیلتر پولاریزه می‌تواند نقشی کلیدی در بهبود کیفیت عکس‌های گرفته شده در شرایط مختلف را ایفا کند.

<markbs-highlight-red”>اگر‌چه این فیلترها یک استاپ نوردهی را کاهش می‌دهند ولی به گونه‌ای دراماتیک می‌توانند نتیجه نهایی را در عکس گرفته شده با تغییر همراه کنند.

فیلترهای پولاریزه چگونه کار می‌کنند؟

کار با فیلتر‌های پولاریزه پیچیدگی زیادی ندارد. این فیلتر‌ها در ابعاد و انواع مختلف موجود هستند. درواقع این گونه فیلتر‌ها تنها زاویه مشخصی از پرتوهای نور را از خود عبور می‌دهند و از عبور پرتو‌های نور با زاویه‌های دیگر جلوگیری می‌کنند. با چرخش و تغییر زاویه فیلتر، ورود‌ و یا حذف پر‌توهای نور با زاویه‌ و طول موج مشخص نیز تغییر خواهد کرد و عملکرد آن نیز کاملاً تابع زاویه بین منبع نور و سوژه‌‌ای می‌باشدکه قرار است از آن عکاسی شود.

حذف بازتاب‌های مزاحم از سطوح شیشه‌ای و براق

در عکاسی از سوژه‌های براق مختلف ممکن است که نور به گونه‌ای تابیده شود که جزییات زیادی در اثر بازتاب یا به اصطلاح رفله، به ثبت نرسد. به عنوانِ مثال فرض کنید که می‌خواهید از بیرون ویترین یک مغازه درون مغازه را عکاسی کنید، ولی نور خورشید طوری به شیشه می‌تابد که عملاً شیشه مانند یک آینه در عکس به ثبت می‌رسد. در این مواقع استفاده از فیلتر‌های پولاریزه می‌تواند به کلی ورق را برگرداند و شما را در رسیدن به نتیجه دلخواهتان یاری کند. در واقع فیلتر پولاریزه با جلو‌گیری از ورود نور‌های بازتابی به داخل لنز باعث می‌شود که تصویری نسبتاً شارپ و واضح از درون ویترین به ثبت برسد.

افزایش کنتراست و وضوح تصویر در مناظر مه‌گرفته

هنگام عکاسی زیر آسمان‌های خاکستری و مه‌گرفته که عمق دید بسیار محدود است، استفاده از فیلترهای پولاریزه می‌تواند تأثیر بسیار مطلوبی بر نتیجه کار بگذارد و تصاویر کم‌رنگ و محو را به میزان قابل‌توجهی بهبود ببخشد.

استفاده از فیلتر پولاریزه در عکاسی از آب

شاید بعضی از مواقع نیاز به این باشد که رودخانه یا آب دریا در تصویر خیلی شفاف به نظر برسد. برای این کار نیاز است تا بازتاب‌های سطحی آب حذف شود و به گونه‌ای متفاوت در تصویر به ثبت برسد. جهت رسیدن به این نتیجه استفاده از فیلتر‌های پولاریزه الزامی است. البته باید توجه داشت که رنگ دریا نیز ممکن است کمی ‌تغییر کند و به رنگ فیروزه‌ای نزدیک‌تر شود.

افزایش غلظت رنگ تصویر

فیلتر‌های پولاریزه نورهای بازتابی از تمام سطوح، حتی سطوحی که اساساً انتظار بازتاب از آن‌ها را نداریم کاهش می‌دهد. به این ترتیب استفاده از این فیلتر‌ها باعث می‌شود که رنگ بعضی از اشیا با غلظت بیشتری به ثبت برسند. (البته این نکته وابستگی زیادی به موقعیت منبع نور نسبت به سوژه نیز دارد.) به عنوان مثال در عکاسی از یک باغ، هنگام روز برگ درخت‌ها در صورت استفاده از لنز پولاریزه بسیار سبزتر به ثبت خواهند رسید.

محافظت از لنز

یکی دیگر از مزیت‌های به‌کار‌گیری این فیلتر‌های و بستن آن‌ها بر دهانه لنز، محافظت از شیشه لنز در برابر خراشیدگی و ضربه است. اگرچه که گزینه بهتر برای محافظ از شیشه لنز استفاده از فیلتر‌های UV می‌باشد چرا که قیمت کمتری دارند و اقتصادی‌تر هستند. ولی مهم این است که آسیب دیدن فیلتر پولاریزه نسبت به شیشه دهانه لنز، خسارت بسیار کمتری را از لحاظ مالی بر ما متحمل خواهد کرد.

استفاده از فیلتر پولاریزه میزان نوردهی را تغیر می‌دهد.

یکی از فاکتورهایی که هنگام عکاسی با فیلتر‌های پولاریزه باید به آن توجه داشت این است که این گونه فیلتر‌ها در نوردهی و اکسپوژر تغییر ایجاد می‌کنند. اگر از درون فیلتر‌های پولاریزه به محیط اطراف نگاه کنید، کاملاً متوجه شباهت آن با لنز عینک‌های آفتابی خواهید شد؛ بنابراین هنگام استفاده از این فیلتر‌ها میزان نوری که از لنز عبور کرده و به سنسور برخورد می‌کند کاهش می‌یابد. برای جبران کاهش روشنایی تصویر مجبور به بازتر کردن دریچه دیافراگم و یا کاهش سرعت شاتر دوربین هستیم و یا اینکه حساسیت ایزو را افزایش بدهیم. در واقع فیلتر‌های پولاریزه چیزی بین ۱ تا ۲ استاپ میزان نوردهی را کاهش می‌دهند و به همین دلیل است که ابزاری مناسب برای عکاسی در شب به حساب نمی‌آید.

انتخاب فیلتر پولاریزه مناسب

اغلب لنز‌های دوربین‌های DSLR امروزی قابلیت اتصال فیلتر‌های پولاریزه دایره‌ای را دارا هستند. فقط باید هنگام خرید فیلتر باید به قطر دهانه لنز توجه داشت و فیلتری با همان ابعاد را برای لنز تهیه نمود. دهانه‌های رایج و موسوم در بازار ۴۹، ۵۲ ، ۵۵، ۵۸، ۶۲، ۶۷، ۷۲، ۷۷ و ۸۲ میلی‌متر است. فیلتر‌های پولاریزه در انواع برند‌ها و کیفیت‌های مختلف در بازار موجود هستند و نسبت به فیلتر‌های دیگر نسبتاً گران‌تر هستند و هرچه ابعاد آن‌ها بزرگ‌تر شود قیمت آن نیز به نسبت افزایش می‌یابد. به عنوان مثال فیلتر‌های Hoya مصالحه‌ی خوبی را بین قیمت و کیفیت برقرار کرده است. برند‌های معتبر دیگری مثل Phottix و Hama نیز فیلتر‌های با کیفیتی را تا به حال روانه بازار کرده‌اند.

با این مطلب قطعا می دانید زمان پولاریزه کردن چه وقتی است.

با تشکر از “پیکسل”
منبع:

عکاسی

شرکت های مختلفی در زمینه تولید دوربین عکاسی و لنز دوربین فعالیت دارند که از جمله آنها باید به دو شرکت ژاپنی کانن یا نیکون پرداخت که توانستند به موفقیت بسیاری برسند.

کانن یا نیکون ؟ سؤالی که تمام مبتدیان و کسانی که می‌خواهند یک دوربین DSLR برای پیگیری جدی عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد خریداری کنند خواهند پرسید. سؤالی که تجربه حضور در فروشگاه پیکسل بیش‌ازپیش من را با آن مواجه کرده است. معتقدم بدون در نظر گرفتن دو مدل هم‌رده از این دو برند، نمی‌توان به جوابی قطعی و مطلق برای آن رسید.

در ادامه با در نظر گرفتن معیارهای “کیفیت عکس” ، “کیفیت فیلم‌برداری” و “لوازم جانبی” سعی کردیم به جوابی قانع‌کننده برای این سؤال برسیم:

کیفیت عکس کانن بهتر است یا نیکون ؟

آنچه که تا حد زیادی کیفیت عکس را تعیین می‌کند ابعاد سنسور دوربین و کیفیت لنز مورد استفاده برای آن است!

در مورد اندازه سنسور با دو اندازه سنسور APS-C و فول فریم برای دوربین‌های DSLR های رایج سروکار داریم. که معمولاً برای شروع دوربین‌های فول‌فریم توصیه نمی‌شود.

به‌طورکلی اندازه سنسور ارزان‌ترین DSLR ها هم از اندازه سنسور گرانترین دوربین‌های بدون قابلیت تعویض لنز بزرگ‌تر است. این عاملی مهم در تعیین کیفیت عکس و داشتن جلوه‌ای حرفه‌ای است. اما وقتی در مورد مقایسه DSLR ها با یکدیگر صحبت می‌کنیم، ابعاد سنسور ازرانترین غیر فول فریم، تقریباً هیچ تفاوتی با ابعاد سنسور یک دوربین غیرفول فریم گران‌قیمت ندارد.

این به این معناست که گرچه با قطعیت می‌توان گفت یک DSLR عکس واضح‌تر و باکیفیت‌تری نسبت به یک دوربین خانگی کامپکت ثبت خواهد کرد، اما در شرایط عادی و نور مناسب و استفاده از یک لنز مشابه، تفاوت چشم‌گیری بین عکس یک دوربین  غیرفول‌فریم کانن یا نیکون با یک دوربین غیرفول‌فریم کمی گران‌تر از همان برند نخواهید دید!

ضمن اینکه در هر دو برند کانن و نیکون وقتی ارزان‌ترین DSLRها را فقط با DSLR هایی از یک رده‌بالاتر که قیمت چندان بالاتری از ارزان‌ترین‌ها ندارند مقایسه می‌کنیم ، بیشتر از این‌که به تفاوت در کیفیت عکس برسیم، شاهد تفاوت در راحتی کار با دوربین و تنظیمات دقیق‌تر خواهیم بود.

مگر اینکه بازهم یک رده‌بالاتر برویم که در این صورت به گران‌ترین غیرفول‌فریم‌ها می‌رسیم که دارای سنسوری با همان ابعاد هستند، اما در شرایط نوری نامساعد عملکردی بهتر دارند و امکان ویرایش عکس‌های ثبت‌شده‌ی آن‌ها در هر شرایط نوری، بیشتر از دوربین‌های ارزان‌تر خواهد بود. این مورد برای هردو برند کانن و نیکون صدق می‌کند.

هرچند که همچنان عکسی که در نور مساعد یکسان (مثل نور روز) ثبت می‌شود، تفاوت چندانی نمونه عکس‌های یک دوربین ارزان‌تر از همان برند و همان شرایط مساعد نوری ندارد. چه رسد به تفاوت فاحش با عکس ثبت شده از دوربینی هم‌رده از برند رقیب!

پس وقتی تفاوت قیمت دو دوربین از دو برند، آن‌چنان زیاد نیست، به دنبال کیفیت عکسی بهتر نباشید، بلکه دقت خود را صرف بررسی تنظیمات و امکانات جانبی کنید. چون عملاً به کیفیت عکسی بالاتر در شرایط مساعد نخواهید رسید و آنچه که کمی تفاوت قیمت ایجاد می‌کند تنظیمات گسترده‌تر و موارد جانبی مثل صفحه لمسی چرخنده است.

کیفیت فیلم‌برداری کانن بهتر است یا نیکون؟

این جایی ست که کانن درمجموع برنده رقابت است. گرچه هرچه مدل‌های بالاتر از سری‌های گران‌تر را باهم مقایسه می‌کنیم به تشابه بیشتری در کیفیت و تنظیمات فیلم‌برداری کانن و نیکون می‌رسیم، اما درهرحال تنظیمات مربوط به تصویربرداری در دوربین‌های ارزان‌قیمت کانن هم نسبت به دوربین‌های نیکون بیشتر است.

اما این تنظیمات چیزهایی نیستند که برای استفاده روزمره و خانگی مورداستفاده قرار گیرند. برای مثال بسیاری از مدل‌های ارزان‌قیمت‌تر کانن هم دارای امکان تنظیم دستی صدا هستند که این مورد فقط در هنگام نصب میکروفن خارجی برای ضبط صدا کاربرد دارد!

یا اکثر دوربین‌های کانن دارای امکان تنظیم دستی میزان بازشدگی دیافراگم لنز در حین فیلم‌برداری هستند که این مورد نیز در اکثر دوربین‌های نیکون خودکار است. وجود این امکان فقط در زمان تصویربرداری برای ساخت فیلم کاربرد دارد و در غیر این صورت معمولاً در زمان استفاده از دوربین‌های کانن نیز این موارد روی حالت خودکار قرار می‌گیرند!

لوازم جانبی کانن بهتر است یا نیکون؟

برخی از مشتریان پس از خرید دوربین موردنظر خود، به دنبال فیلتر یا حتی کیف ساخته‌شده توسط سازنده دوربین خود هستند!

این در حالی است که تمامی لوازم جانبی دوربین‌های حرفه‌ای یا به‌طور موازی توسط برندهای دیگر ساخته می‌شوند، یا به‌طور کامل برندهایی غیر از برندهای سازنده دوربین دست به تولید آن‌ها می‌زنند. برای مثال لنزهای عکاسی مناسب دوربین‌های ساخته‌شده توسط برندهای نیکون و کانن نیز هم‌زمان توسط بسیاری از برندهای صاحب‌نام مثل تامرون و سیگما تولید می‌شوند و در برخی از موارد لنزهای ساخته‌شده توسط برندهای سازنده لنز غیر از کانن و نیکون انتخاب بسیار منطقی‌تر نسبت به یک لنز ساخته‌شده توسط کانن و نیکون است.

نکته مهم در مورد استفاده از لنز یا فلاش ساخته‌شده توسط برندهای غیر از نیکون یا کانن این است که معمولاً تمامی محصولات دیگر برندها در دو سری مناسب برای استفاده توسط دوربین‌های هردوی این برندها ساخته می‌شود و اگر شما تجربه خوبی با یک لنز یا فلاش خاص داشته باشید، پس‌از تعویض دوربین‌تان با دوربینی از برند رقیب، می‌توانید دقیقاً همان لنز یا فلاش را برای دوربین جدید هم تهیه کنید!

اما فلاشی که توسط نیکون ساخته می‌شود فقط مناسب برای دوربین‌های نیکون ساخته می‌شود، یا یک لنز ساخته شده توسط کانن فقط برای دوربین‌های کانن تولید می‌شود و مدل دقیقاً مشابهی که توسط کانن یا نیکون ساخته شده باشد و قابل‌نصب روی دوربین رقیب باشد وجود ندارد!

پس با  توجه به اینکه بخش عمده‌ی لوازم جانبی عکاسی حرفه‌ای توسط برندهایی غیر از کانن و نیکون تولید می‌شود، در این زمینه هیچ یک از این دو بر دیگری برتری ندارد!

نتیجه‌گیری:

وقتی اقدام به خرید دوربین از یک فروشگاه غیرتخصصی و یا یک فروشگاه دوربین کوچک با تعداد مدل‌های محدود از برندهای کانن و نیکون می‌کنید، شنیدن یک جواب قطعی و مطلق در مورد سؤال ” کانن یا نیکون؟ ” دور از انتظار نیست.

درواقع اگر فروشنده‌ای که به شما به‌طور مطلق و بدون در نظر گرفتن یک مدل خاص از هر برند، یکی از دو برند کانن یا نیکون را پیشنهاد داد و بر برتری مطلق آن پافشاری کرد، مطمئن باشید که یا هیچ اطلاعی از عکاسی ندارد و یا انبار فروشگاه خود را از محصولات همان برند پرکرده است!

حتی دو دوربین هم‌رده از یک برند خاص کانن یا نیکون نسبت یکدیگر برتری مطلق ندارد! بلکه برتری هریک نسبت به دیگری در مواردی است که شاید مورداستفاده شما قرار نگیرد. توصیه ما به شما خرید دوربین از فروشگاه‌های تخصصی دوربین و خواستن راهنمایی از کارشناسان و فروشندگانی‌ست که بدون تعصب دوربین مناسب شما را به شما پیشنهاد می‌دهند.

پاسخ به این پرسش امری دشوار است زیرا هر دو برند توانستند نظر مخاطب خود را جلب کنند.

با تشکر از “پیکسل”
منبع:

عکاسی

در عکاسی باید نکات مختلفی توجه داشت و نمی توان ساده از کنار موضوعات گذشت و باید برای ایجاد اثری چشمگیر و قابل توجه آموزش های لازم را دید.

ارزش نوری یا Exposure Value  ( EV ) چیست؟ دوربین‌های دیجیتال بر چه اساسی E.V را محاسبه می‌کنند؟ چرا این پارامتر عکاسی کودک در آتلیه کودک تا این حد پیچیده به نظر می‌رسد و در کمتر جایی با زبان ساده به تفسیر آن پرداخته شده است؟ در ادامه سعی شده تا با دوری از بررسی فنی این پارامتر و با گویشی ساده به سؤالاتی از این قبیل پاسخ دهیم و در آخر به درک درستی از E.V یا همان ارزش نوری برسیم.<>

Exposure Value که آن را به فارسی ارزش نوری ترجمه کرده‌اند برای اولین بار در سال ۱۹۵۰ و توسط یک آلمانی به نام فردریش دِکِل محاسبه و معرفی گردید. این پارامتر یک معیار یا واحد برای اندازه‌گیری و نوردهی مناسب تصویر است. در تاریخ عکاسی همیشه محاسبه نوردهی یک مشکل بزرگ بوده و بسیاری از عکس‌ها ممکن بوده است که به دلیل نوردهی بیش از حد بسیار سفید شوند و یا با نوردهی کم بسیار تیره به نظر برسند. به همین دلیل روش‌ها و معیار‌های مختلفی برای نوردهی متعادل عکس تا به حال ابداع شده است که یکی از رایج‌ترین آن‌ها محاسبه E.V یا ارزش نوری به شمار می‌رود.

E.V یک پارامتر لگاریتمی است که به روشنایی، کنتراست و حساسیت ایزو بستگی دارد و معمولاً بین منفی ۹ تا عددی حدود ۲۰ متغیر است. تاریک‌ترین صحنه‌ها مثل مرکز کهکشان راه شیری در حساسیت ایزوی ۱۰۰ ارزش نوری‌ برابر با -۹ دارند و صحنه‌های روشن مثل یک منظره برفی در روز آفتابی از E.V معادل ۱۶ برخوردار هستند. به علاوه سرعت شاتر و بازشدگی دهانه دیافراگم هم در نورسنجی خودکار دوربین‌ها بر اساس EV تعیین می‌شود. در واقع این مقدار ارزش نوری است که رابطه سرعت شاتر و عدد دیافراگم دوربین را مشخص می‌کند تا تصویر با روشنایی متعادلی به ثبت برسد. به عنوان مثال در تصویری اگر مقدار نوردهی برای رسیدن به یک تصویر با روشنایی مناسب و متعادل، برابر با E.V 7 باشد، در عدد دیافراگم ۱.۴ سرعت شاتر باید چیزی در حدود ۱/۶۰ ثانیه باشد و یا اگر دیافراگم را یک استاپ ببندیم  (عدد دیافراگم برابر با F2 شود) سرعت شاتر را باید نصف کنیم (۱/۳۰) تا در طی زمانی طولانی‌تر کمبود نور ورودی جبران شود. امروزه اکثر نورسنج‌‌‌ها از این متود استفاده می‌کنند و عدد دیافراگم و سرعت شاتر مناسب را پیشنهاد می‌دهند.

از دیگر کاربرد‌های E.V، استفاده از آن به عنوان واحد نوردهی می‌باشد. امروزه خیلی از فلاش‌های استودیویی، قدرت خروجی فلاش را با EV مشخص می‌کنند. به عنوان مثال فلاش‌های Broncolor بر اساس EV تنظیم می‌شوند و با دقت ۱/۱۰ ارزش نوری قابل تنظیم هستند. افزایش هر واحد EV به معنای افزایش دو برابری میزان نوردهی است؛ یعنی اگر قدرت فلاشی را از ۱۴ به ۱۵ تغییر دهیم، میزان نوردهی دو برابر شده و باید دریچه دیافراگم را یک استاپ ببندیم.

اگر به مشخصات فنی دوربین‌های DSLR سری بزنیم معمولاً محدوده‌ای که دوربین در آن قادر به نورسنجی‌ است را خواهیم دید. به عنوان مثال Canon 5D Mark IV در محدوده‌ای بین ۰ تا ۲۰ EV قادر به نورسنجی می‌باشد. حتی جبران نوردهی دوربین‌ها نیز با این واحد بیان می‌شود. اغلب دوربین‌های فول‌فریم DSLR قادرند تا در محدوده بین -۵ تا +۵ EV، نوردهی نامناسب را تا حدی جبران کنند.

با تمام این تفاسیر نکته مهم در مورد ارزش نوری درک درست مفهوم آن است و نه پی بردن به محاسبات و فرمول‌های پیچیده مربوط به آن. با درک درست از این پارامتر، می‌توان با تسلطی بیشتر به نوردهی تصاویر پرداخت و عکس‌هایی خارق‌العاده، با کنتراست و روشنایی دقیق‌تر خلق نمود.

با کمک این قابلیت می توان به عکاسی بهتری پرداخت.

با تشکر از “پیکسل”
منبع:

عکاسی

عکاسی مدل های مختلفی داشته که از جمله باید به عکاسی هنری، خیابانی و چندی دیگر اشاره کرد. هر یک از مدل ها روش تصویربرداری خاص خود را دارد.
در عکاسی خیابانی و اساساً هر زمینه‌ای از عکاسی، انتخاب ابزار مناسب یکی از مهم‌ترین فاکتور‌ها در رسیدن به یک نتیجه مطلوب به حساب می‌آید. در همین رابطه قصد داریم در ادامه بهترین لنزهای عکاسی خیابانی را برشمریم. هر چند خیلی از عکاسان خیابانی موبایل یا دوربین‌های کامپکت برای عکاسان خیابانی را به کار می‌گیرند، ولی در این مطلب دوربین‌‌های با قابلیت تعویض لنز و لنز‌های پرایم مناسب برای آن‌‌ها مورد توجه قرار گرفته است. پیش از این در مورد بهترین دوربین‌های کامپکت یا بدون آینه برای عکاسی بارداری در آتلیه بارداری خیابانی مطلب زیر را مطالعه کنید

چرا یک لنز پرایم یا فاصله کانونی ثابت؟

اکثر عکاسان خیابانی از لنز‌های پرایم در عکاسی خیابانی استفاده می‌کنند. لنز‌های پرایم فاصله قانونی ثابتی دارند و از قابلیت زوم برخوردار نیستند. در عوض برای ترکیب‌بندی و انتخاب کادر باید موقعیت خود را نسبت به سوژه عقب یا جلو ببریم. هر چند این وضعیت در لنز‌های پرایم محدودیت‌هایی را برای عکاس به همراه می‌آورد ولی مزایای زیادی نیز دارد.

لنز‌های پرایم معمولاً از ابعاد جمع‌وجور و وزن کمی برخوردار هستند. سبک و کوچک بودن دوربین در عکاسی خیابانی یک ویژگی بسیار مهم به حساب می‌آید. به علاوه لنز‌های پرایم عموماً با توجه به کار رفتن المان‌های کمتر، نور بیشتری را از خود عبور داده و تصویر واضح‌تری را ارائه می‌دهند. این نوع لنزها در مقایسه با لنز‌های زوم از سرعت بیشتر و حداکثر بازشدگی دهانه دیافراگم بیشتری برخوردار هستند. به لطف این ویژگی می‌توان به عمق میدان‌های کمتری در تصویر داست یافت که در عکاسی خیابانی امری ایده‌ال است و می‌توان سوژه را از بک‌گراند شلوغ خود کاملاً جدا کرد.

در دیگر از برتری‌های لنز‌های پرایم، امکان عکاسی روی دست و بدون نیاز به افزایش زیاد ایزو اشاره کرد. با توجه به حداکثر بازشدگی کمتر از F2 در لنز‌های پرایم، می‌توان در شرایط کم‌نور هم عکس‌هایی با روشنایی و وضوح مطلوبی را به ثبت رساند.

بهترین فاصله کانونی برای عکاسی خیابانی چیست؟

در عکاسی خیابانی کدام لنز بهتر است؟ آیا باید از لنز ۵۰ میلی‌متر استفاده کرد یا ۳۵ میلی‌متر؟ نظر‌ها در این رابطه متفاوت است. ولی در واقع عکاسی خیابانی به لنز‌هایی با این فاصله کانونی محدود نمی‌شود و خیلی از عکاسان خیابانی حرفه‌ای از لنز‌هایی با فواصل کانونی دیگر استفاده می‌کنند.

لنز‌های واید با فاصله کانونی کمتر از ۳۵ میلی‌متر

استفاده لنز‌های واید با فاصله کانونی کمتر از ۳۵ میلی‌متر در عکاسی خیابانی کمی مشکل به نظر می‌رسد. هر چند برای گرفت پرتره‌های محیطی می‌توان از این لنز‌ها استفاده کرد و برای عکاسی متداول خیابانی بیش از حد باید به سوژه نزدیک شد و همین در روند کار تأثیر می‌گذارد. با این وجود خیلی‌ها لنز ۲۴ میلی‌متری را برای عکاسی خیابانی مناسب می‌دانند. ولی بهتر است که یک فاصله منطقی با سوژه حفظ شود تا هم خود عکاس و هم فردی که دارد عکاسی می‌شود احساس راحت‌تری داشته باشند.

لنز‌های ۳۵ میلی‌متری

لنز‌هایی با این فاصله کانونی بیشترین استفاده را در بین عکاسان خیابانی دارد. لنز‌های ۳۵ میلی‌متری زاویه دیدی مناسب را برای ثبت مناظر شهری و اماکن عمومی پوشش می‌دهد. این لنز‌ها نه آن‌قدر واید هستند که با اعوجاج‌ و دیستورشن پرسپکتیو فضا را به هم بریزند و نه آن‌قدر واید هستند که نتوان المان‌های مختلف شهری را در کادر جای داد. به علاوه لنز‌هایی با فاصله کانونی بین ۳۵ تا ۵۰ میلی‌متر نزدیک‌ترین تصویر را به چشم انسان ارائه می‌دهد. هر چند اگر بخواهید با این لنز‌ها پرتره‌های خیابانی بگیرید، باید کمی جسارت داشت و بیش از حد به شخص نزدیک شد. لنز‌های زیر می‌توانند جزو بهترین گزینه‌ها برای عکاسی خیابانی باشند:

Zeiss Milvus 35mm f/2 ZE – Canon Mount

Sigma 35mm f/1.4 DG HSM Art – Nikon Mount

Tamron SP 35mm f/1.8 Di VC USD – Canon Mount

Nikon AF NIKKOR 35mm f2D

Nikon AF-S DX NIKKOR 35mm f/1.8G

Canon EF 35mm f/1.4L USM

هم‌چنین لنز‌های کلاسیک Voigtlander نیز از وضوح بالایی برخوردار هستند و شارپنس فوق‌العاده بالایی را ارائه می‌دهند. این لنز‌ها اغلب با مانت M لایکا ساخته می‌شوند و برای اتصال آن به دوربین‌های کانن و نیکون باید از مبدل استفاده کرد. به علاوه لنز‌های Voigtlander مجهز به فوکوس خودکار نیستند همین امر ممکن است از سرعت عمل عکاس بکاهد. با این وجود با توجه به رزولوشن برتری که این لنز‌ها ارائه می‌دهند، می‌توانیم آن‌ها را نیز در لیست بهترین لنزهای ۳۵ میلی‌متری برای عکاسی خیابانی بگنجانیم:

Voigtlander Nokton Classic 35mm f1.4 Manual Focus M Mount

Voigtlander Nokton Aspherical 35mm f1.2 Lens II M-Mount

دو عکس زیر با لنز ۳۵ میلی‌متری Tamron SP 35mm f/1.8 Di VC USD – Canon Mount گرفته شده‌اند.

لنز‌های ۵۰ میلی‌متری

اگر قصد دارید با لنزی که تهیه می‌کنید غیر از عکاسی خیابانی، زمینه‌های دیگری از عکاسی را تجربه کنید، لنز‌های پرایم ۵۰ میلی‌متری می‌تواند بهترین گزینه باشد. این لنز برای عکاسی در خیلی از ژانر‌های عکاسی مناسب است و پرکاربرد‌ترین لنز پرایم بین عکاسان به حساب می‌آید.

از طرفی اگر در عکاسی خیابانی ثبت پرتره اشخاص از اولویت بیشتری برخوردار باشد، به کاربران لنز‌های ۵۰ میلی‌متری می‌تواند کار عکاس را راحت‌تر کند، چرا که نیازی نیست بیش از حد به سوژه نزدیک شد.

لنز‌های ۵۰ میلی‌متری زیر به ترتیب بهترین گزینه‌ها برای عکاسی خیابانی به حساب می‌آیند:

Sigma 50mm f/1.4 DG HSM Art Canon Mount

Sigma 50mm f/1.4 DG HSM Art Nikon Mount

Zeiss Milvus 50mm f/1.4 ZE – Canon Mount

Zeiss Milvus 50mm f/1.4 ZF.2 – Nikon Mount

Canon EF 50mm f/1.2L USM

Nikon AF NIKKOR 50mm f/1.4D

Canon EF 50mm f/1.4 USM

Canon EF 50mm f/1.8 STM

Nikon AF NIKKOR 50mm f/1.8D

سه عکس زیر با لنز‌های ۵۰ میلی‌متری گرفته شده‌اند:

نتیجه‌گیری:

با توجه به مواردی که در بالا به آن اشاره شد، لنز‌های پرایم ۳۵ و ۵۰ میلی‌متری بهترین گزینه برای عکاسی خیابانی هستند و اگر می‌خواهید به صورت حرفه‌ای عکاسی خیابانی را دنبال کنید، بهتر است که دو لنز با این فواصل کانونی را با خود به همراه داشته باشد. هم‌چنین در انتخاب و خرید لنز باید دقت زیادی کرد و بهترین انتخاب را داشت چرا که یک لنز با کیفیت و خوب همیشه یک لنز خوب باقی می‌ماند ولی یک دوربین خوب بعد از چند سال توان رقابت با دوربین‌های جدیدتر را نخواهد داشت.

با لنزهای فوق می توانید عکاسی خیابانی خوبی داشته باشید.

با تشکر از “پیکسل”
منبع:

عکاسی

دوربین های مختلفی ار می توان در بازار یافت که هر یک با ویژگی ها و طراحی خاص خود همراه هستند. اما کمتر پیش می آید تا افرادی شما را برای دوربین مناسب در شرایط نوری کم کمک کند.

در حالی که اکثر دوربین‌های مدرن عکس‌های با کیفیت بالایی را می‌توانند بگیرند، ولی همه آن‌ها در شرایط سخت از عملکرد بالایی برخوردار نیستند. هر چه شرایط محیط برای عکاسی در نور کم چالش‌برانگیزتر شود به دوربین بهتری برای عکاسی نیاز خواهید داشت. عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد تماماً در رابطه با ثبت نور است و هر چه شرایط نوری ضعیف‌تر شود عملکرد و قابلیت دوربین بیشتر محک می‌خورد. در ادامه سعی شده تا دوربین‌های عکاسی‌ای که بهترین عملکرد و کمترین نویز را دارند معرفی شوند و مشخصات آن‌ها موردبررسی قرار گیرد.

<>

عملکرد خوب دوربین در شرایط نوری تاریک برای آن دسته از عکاسانی مهم است که عکاسی نجومی می‌کنند، از کنسرت‌ها و تئاتر‌ها عکس می‌گیرند یا مناظر طبیعی و شهری را در شب عکاسی می‌کنند. البته برای هرکدام از این زمینه‌های عکاسی ابزارها و راه‌حل‌هایی وجود دارد. عکاسان ورزشی معمولاً حساسیت ایزوی دوربین را افزایش می‌دهند، عکاسان عروسی از نور‌های پیوسته و رو دوربینی استفاده می‌کنند و یا مثلاً عکاسان خیابانی از لنز‌های سریع و نور‌های مصنوعی خود شهر بهره می‌گیرند و در همه این موارد برای رسیدن به بهترین نتیجه باید از یک دوربین مناسب نیز برخوردار بود و با بالا رفتن ایزو یا کم شدن نور محیط نویز بالایی نداشته باشد و دقت رنگی مطلوبی داشته باشد. به علاوه بر خلاف تصور بالا رفتن رزولوشن سنسور نه تنها رابطه‌ای با عملکرد بهتر دوربین در شرایط کم‌نور ندارد بلکه ممکن است نویز بیشتری را در تصویر ایجاد کند.

دوربین‌هایی که بهترین عملکرد را در شرایط نوری ضعیف دارند، طبق بررسی‌های انجام شده و بر اساس تست‌های سایت DxOmark بر اساس زیر می‌باشند.

دوربین‌های فول‌فریم:

Nikon D5

Sony a7S II

Canon 5D Mark IV

دوربین‌های APS-C

Nikon D7500

Sony a6300

Canon 7D Mark II

مواردی که باید در مورد عکاسی در نور کم در نظر بگیریم:

سایز سنسور: سایز حسگر دوربین تقریباً در همه زمینه‌های عکاسی مورد بحث قرار می‌گیرد ولی زمانی که از ثبت عکس در شرایط کم‌نور صحبت می‌شود از اهمیت بیشتر برخوردار می‌شود. هر چه ابعاد سنسور بزرگ‌تر باشد طبیعتاً سطح بیشتری برای جذب نور خواهد داشت عکس با روشنایی مطلوب‌تری ثبت می‌شود؛ بنابراین دوربین‌های مدیوم‌فرمت از این نظر بهترین عملکرد را دارند و بعد از آن دوربین‌های فول‌فریم قرار دارند. دوربین‌هایی یا سنسور APS-C و MFT را نیز می‌توان در رتبه‌های بعدی قرار داد.

البته دوربین‌های فول‌فریم نسبت معایبی نیز دارند. آن‌ها معمولاً قیمت بالایی دارند، وزن آن‌ها بالاست و از ابعاد کامپکتی نیز برخوردار نیستند؛ بنابراین برای عکاسانی که از نمی‌خواهند هزینه زیادی را برای دوربین صرف کنند یا به یک دوربین سبک و خوش‌دست برای عکاسی نیاز دارند، دوربین‌های APS-C گزینه‌های بهتری هستند.

ایزو: میزان حساسیت ایزو حساسیت سنسور را نسبت به نور را مشخص می‌کند. سنسور هر دوربینی یک ایزوی مشخص و طبیعی دارد که با تقویت یا تضعیف ولتاژ خروجی می‌توان میزان آن را تغییر داد. هر چه ایزو بالاتر رود تقویت الکترونیکی سیگنال‌ها بیشتر می‌شود و به طبع آن نویز‌ها نیز تقویت شده و نمود بیشتر در تصویر خواهند داشت. ولی دوربین‌هایی هستند که در ایزو‌های بالا عملکرد بهتری نسبت به دیگر دوربین‌ها دارند و نویز را بهتر کنترل می‌کنند؛ به عبارت دیگر این که دوربین‌ها قادرند تا چه قدر افزایش ایزو داشته باشند مهم نیست. مهم اینجاست که عملکرد دوربین و نویز تصویر در ایزو‌های بالا به چه صورت است.

بهترین دوربین‌های فول‌فریم برای عکاسی در نور کم :

دوربین‌های فول‌فریم بهترین گزینه در بین دوربین‌های متداول برای عکاسی در نور کم هستند. هر چند سه دوربین که به آن‌ها اشاره می‌شود، قیمت بالایی دارند ولی تصویری که در محیط‌های تاریک ارائه می‌دهند نسبت به دوربین‌هایی که سنسور کوچک‌تری دارند، جزئیات و کیفیت بسیار بالاتری دارد.

Nikon D5:

<imgalignright” src=”https://akasee.ir/wp-content/uploads/2018/03/nikon-d5.jpg” >

هر چند که این دوربین قیمت بسیار بالایی دارد ولی در کنار Nikon D850 بهترین عملکرد را در شرایط نوری ضعیف دارد. این دوربین قادر است تصویری با نویز پایین و وضوحی بالا را در محیط‌های کم‌نور ثبت کند. البته لنزی که با آن عکاسی می‌شود نیز باید مینیمم دیافراگم مناسبی مثل F1.4 یا F1.2 داشته باشد تا بتوان نتیجه بهتری گرفت. D5 سنسوری ۲۰ مگاپیکسلی دارد و می‌توان حساسیت ایزوی آن را تا ۳،۲۸۰،۰۰۰ افزایش داد و با سرعت ۱۴ فریم بر ثانیه عکاسی کرد.

Sony a7S II:

سونی این دوربین را بر اساس عملکرد بالا در محیط‌های کم‌نور طراحی کرده است. این دوربین در بین دوربین‌های فول‌فریم از بزرگ‌ترین اندازه پیکسل برخوردار است و به لطف همین ویژگی در شرایط نوری ضعیف نویز تصویر بسیار پایین خواهد بود و عکس با وضوحی بالا به ثبت می‌رسد. A7S II همچنان از یک سنسور ۱۲ مگاپیکسل فول‌فریم Exmor CMOS در کنار پردازشگر تصویر BIONZ X جهت ارائه‌ی محدوده‌ی ایزوی استاندارد ۱۰۰ تا ۱۰۲۴۰۰، بهره می‌برد. این حساسیت قابل‌گسترش به ISO 50-409600 است. از دیگر ویژگی‌های‌ که این دوربین را نسب به رقبای خود متمایز می‌کند سرعت و عملکرد بسیار بالای فوکوس خودکار حتی در محیط‌های نزدیک به تاریکی است.

Canon 5D Mark IV

این دوربین در حال حاضر پرچم‌دار محصولات کانن به حساب می‌آید. هر چند که این دوربین در مقایسه با بعضی دوربین‌های هم‌رده از حساسیت ایزو‌های بالاتری برخوردار نیست ولی در این است ما قرار گرفته چون تقریباً در هر شرایطی از عملکرد فوق‌العاده‌ای برخوردار است حتی دز شرایطی که نور محیط بسیار کم باشد. ۵D Mark IV به یک حسگر فول‌فریم از نوع CMOS مجهز شده است که تفکیک‌پذیری ۳۰.۴ مگاپیکسل را ارائه می‌دهد. علاوه بر این٬ پردازشگر تصویری DIGIC 6+ در قلب این دوربین جای گرفته تا تمام پردازش‌های مورد نیاز در دوربین با سرعت و دقت بالایی صورت پذیرد. Canon 5D Mark IV از دامنه حساسیت ایزوی ۱۰۰-۳۲۰۰۰ بهره می‌برد که البته امکان افزایش آن تا ۵۰-۱۰۲۴۰۰ نیز فراهم است. به این ترتیب توسط این دوربین می‌توان در محیط‌های کم‌نور٬ عکس‌هایی با روشنایی و شارپنس بالا و حداقل نویز را به ثبت رساند.

بهترین دوربین‌های با سنسور APS-C برای عکاسی در نور کم :

 

Nikon D7500:

این دوربین با سنسور ۲۰.۹ مگاپیکسلی و قابلیت افزایش ایزو تا ۱۶۴۰۰۰۰ یکی از بهترین دوربین‌ها برای عکاسی در نور‌ کم به حساب می‌آید. D7500 از ۵۱ نقطه فوکوس برخوردار است و در دقت بالایی در فوکوس خودکار حتی در شرایط کم‌نور دارد. این دوربین نسبت به دوربین‌های فول‌فریم از ابعاد و وزن کم‌تری برخوردار است.

Sony a6300

این دوربین کراپ سنسور بدون‌آینه مقایسه دوربین‌هایی در بازه قسمتی یکسان، کیفیت بالایی را در محیط‌های کم‌نور ارائه می‌دهد. Sony a6300 از سنسوری با رزولوشن ۲۴.۳ مگاپیکسل برخوردار است و ایزوی آن را می‌توان تا ۵۱،۲۰۰ افزایش داد. تا ایزو ۲۵،۶۰۰ این دوربین نسبت سیگنال به نویز بسیار بالایی دارد و تصاویر با وضوح و جزئیات بالای ثبت می‌شوند. به علاوه که این دوربین به ۴۲۵ نقطه فوکوس مجهز است و حتی در محیط‌های نسبتاً تاریک نیز با سرعت بالایی بر روی سوژه فوکوس می‌کند.

Canon 7D Mark II

۷D Mark II یکی از بهترین دوربین‌های کراپ‌سنسور برای عکاسی در نور کم به حساب می‌آید. این دوربین برای عکاسی ورزشی و عکاسی طبیعت به انتخاب عالی به حساب می‌آید و یکی از قوی‌ترین دوربین‌ها در فوکوس خودکار به حساب می‌آید. سنسور این دوربین رزولوشنی معادل ۲۰.۹ مگاپیکسل دارد و حساسیت ایزوی آن را می‌توان تا ۱۶۰۰۰ افزایش داد.

متغیر‌های زیادی هستند که رسیدن به یک نتیجه خوب در عکاسی از محیط‌ها و صحنه‌های کم‌نور ممکن می‌کنند. علاوه بر داشتن یک دوربین مناسب باید از لنز‌های سریع، سه‌پایه و شاید فلاش نیز استفاده کرد تا بتوان عکسی واضح و شارپ خلق کرد.

اگر به لیست فوق توجه کنید گزینه مناسب را پیدا خواهید کرد.
با تشکر از “پیکسل”
منبع:

عکاسی

عکسبرداری بدون انجام قواعد و آموزش نمی تواند ثمره قابل توجهی داشته باشد و به نوعی افراد نیاز دارند تا از این قواعد و  آموزش ها بهره گیرند و آن به کار گیرند.
تمام هنر یک عکاس چهره حرفه‌ای، مهارت در بازی با نور است. با تجربه و دانش کافی از آناتومی صورت و شناخت نور، هر کسی می‌تواند بهترین پرتره‌ها را خلق کند. در عکاسی پرتره کلاسیک معمولاً چند روش مختلف مطرح می‌شود که با رعایت این قواعد می‌توان پرتره‌های استودیویی جذاب و خیره‌کننده‌ای را خلق کرد. در این تکنیک‌های کلاسیک معمولاً نسبت‌های نور‌های مختلف، محل قرارگیری نورها یا همان دیاگرام نوری، زاویه قرارگیری صورت در برابر دوربین و زاویه دید، طبق اصولی ثابت و قراردادی تعریف می‌شود. قبل از این در پیکسل در مورد نورپردازی پرتره به طور کلی صحبت به میان آمده بود. در ادامه سعی شده است تا بررسی برخی از تکنیک‌های نورپردازی پرتره با نورهای استودیویی و بررسی تفاوت آن‌ها، بتوان تا حدودی بر عکاسی کودک در آتلیه کودک استودیویی چهره مسلط شد. <>

از زمان اختراع دوربین عکاسی تا به امروز، ثبت چهره انسان یکی از مهم‌ترین وظایف رسانه عکاسی است. انسان همیشه دوست دارد تا به نوعی خود را جاودانه کند و عکس هرچند به صورت مجازی ولی وسیله‌ای کاملاً مناسب برای رسیدن به این نیاز بود؛ بنابراین انسان‌ها همیشه سعی دارند تا در زیباترین فرم ممکن چهره خود را در تصویر جاودانه کنند. قواعد و روش‌های بسیاری در عکاسی چهره تاکنون مطرح شده ولی هیچ‌کدام قانون‌های ثابتی نیستند و باید با کسب تجربه و مهارت به سبک شخصی خود در نورپردازی پرتره رسید. با این حال تکنینک‌های مرسوم و متداولی در نورپردازی این ژانر عکاسی وجود دارد که جواب خود را پس داده‌اند و با رعایت آن‌ها می‌توان پرتره‌های اصولی و خارق‌العاده‌ای را خلق کرد.

نورپردازی Split:

در این روش همان‌گونه که از نامش پیداست، صورت به دو قسمت مساوی سایه و روشن تقسیم می‌شود. در پرکنتراست ترین حالت یک سمت چهره کاملاً تاریک و نیمه دیگر روشن است. این نورپردازی معمولاً برای ثبت پرتره‌های دراماتیک به کار می‌رود و بر روی صورت آقایان نتیجه بهتری می‌دهد. منبع نور یا فلاش در نورپردازی Split هم‌سطح صورت و در زاویه ۹۰ درجه در کنار او قرار می‌گیرد. برای روشن‌تر کردن قسمت سایه صورت می‌توان در طرف دیگر سوژه یک رفلکتور قرار داد. به این دلیل که تنها از یک منبع نور در این تکنیک استفاده می‌شود، نورسنجی بسیار ساده است و برای این کار تنها کافی‌ست نورسنج را از صورت سوژه، به سمت فلاش گرفته و فلاش را تخلیه می‌کنیم تا نور فلاش خوانده شود. بهترین عدد دیافراگم در عکاسی کلاسیک پرتره بین ۵.۶ تا ۸ است، بنابراین قدرت فلاش بهتر است که بر روی این اعداد تنظیم شود. برای رسیدن به نتیجه بهتر، نورپردازی پرتره به گونه‌ای باید انجام شود تا چشمی که در سایه قرار گرفته است، کمی روشن شود و بازتاب فلاش، یا همان کچ‌لایت در آن دیده شود. برای رسیدن به این وضعیت باید کمی صورت را به سمت نور چرخاند.

نورپردازی Loop

در این روش از نورپردازی، سایه بینی، بر روی گونه می‌افتد. برای رسیدن به چنین تصویری، منبع نور کمی بالاتر از سطح سر مدل و بسته به چهره فرد، در زاویه بین ۳۰ تا ۴۵ درجه قرار می‌گیرد. اگر به عکس‌‌هایی که با این روش نورپردازی شده‌اند نگاه کنید، سایه‌ای کوچک از بینی که در سمت مخالف نور قرار گرفته، کاملاً مشهود است. ولی باید توجه داشت که سایه بینی با سایه گونه، تداخل نداشته باشد. در ضمن ارتفاع نور را نباید خیلی بالا برد، چرا که کچ‌لایت چشم‌ها از دست می‌رود و سایه بینی ممکن است عجیب به نظر برسد. برای پر کردن سایه‌ها نیز می‌توان یک فلاش دیگر به همراه سافت باکس را با یک استاپ روشنایی کمتر دقیقاً در مقابل صورت مدل قرار داد یا در طرف مقابل فلاش از یک رفلکتور استفاده کرد.

<imgsrc=”https://akasee.ir/wp-content/uploads/2018/03/stock-photo-91292535-1-1024×683.jpg”>

نورپردازی رامبرانتی:

این شیوه نورپردازی، برگرفته از روشی بود که رامبرانت، نقاش هلندی قرن شانزدهم در نقاشی‌هایش به کار می‌گرفت. نورپردازی رامبرنتی با مثلثی که بر روی گونه مدل شکل می‌گیرد، شناخته می‌شود. برخلاف نورپردازی در روش loop سایه بینی و گونه‌‌ با یک دیگر تداخل دارند و در زیر چشم یک مثلث روشن شکل می‌گیرد. در نورپردازی رامبرانتی باید توجه داشت که نور به چشمی که در سایه قرار گرفته است نیز بتابد. جهت رسیدن به نور رامبرانتی، سوژه نسبت به منبع نور باید در جهت مخالف کمی بچرخد و نور در سطح بالا‌تری نسبت به سر مدل قرار گیرد تا سایه بینی بزرگ‌تر شده و در سایه گونه محو شود. صورت هر فردی مناسب برای نورپردازی رمبرانتی مناسب نیست. برای چهره کسانی که گونه‌های برجسته‌ای دارند، راحت‌تر می‌توان به این نورپردازی رسید. حالت چهره و تناسب اعضای صورت نقش بسیار مهمی در انتخاب شیوه نورپردازی ایفا می‌کند. اگر فردی پیشانی بلندی دارد، توصیه نمی‌شود که نور در ارتفاع بالایی نسبت به سر قرار گیرد و یا اگر بینی مدلی بزرگ است خیلی نباید نور را به کناره‌ها برد تا سایه بینی بزرگ نشود و یک نور نرم و بخش بر روی صورت تاباند.

نورپردازی پروانه‌ای:

نور‌پردازی پروانه‌ای، به علت اینکه یک سایه کوچک و پروانه‌های شکل، در زیر بینی شکل می‌گیرد به این اسم نام‌گذاری شده است. در این شیوه نور روبه‌روی چهره و در ارتفاعی نسبتاً بالا نسبت به سوژه قرار می‌گیرد. باید توجه داست که فلاش یا منبع نور خیلی نباید بالا باشد چرا که سایه بینی، لب را قطع می‌کند و تصویر جذابی از مدل به ثبت نمی‌رسد. دوربین در این روش روبه‌روی چهره و زیر منبع نور قرار می‌گیرد و برای پر کردن سایه‌ها می‌توان یک رفلکتور را به دست مدل داد و از او خواست که آن را به گونه‌ای که در کادر قرار نگیرد و در زاویه مناسب ثابت نگاه دارد. در صورت‌های استخوانی و کشیده نورپردازی پروانه می‌تواند فوق‌العاده باشد ولی صورت‌های گرد در نورپردازی loop بسیار جذاب‌تر به نظر می‌رسند. به علاوه از این شیوه نور‌پردازی معمولاً در عکاسی مد و فشن نیز استفاده می‌شود.

<imgsrc=”https://akasee.ir/wp-content/uploads/2018/03/stock-photo-165563473-1024×707.jpg”>

نورپردازی متقارن:

در نورپردازی پرتره متقارن با Clamshell معمولاً دو منبع نور به کار گرفته می‌شود. نور‌ها با زاویه مساوی و فاصله یکسان در دو طرف سوژه قرار می‌گیرند تا دو طرف چهره به گونه‌ای یکنواخت روشن شود. باید توجه داشت که نور تابیده شده بر روی صورت باید خیلی نرم و پخش باشد تا سایه‌ها بسیار محو باشند. چرا که در این روش دو منبع نور مورد استفاده قرار گرفته‌اند، دو سایه تشکیل خواهد شد و نورپردازی پرتره را بسیار مشکل می‌کند، بنابراین بهتر است تا در حد امکان نور را پخش و یکنواخت بر روی چهره تاباند تا سایه‌ای بر روی گونه‌ها تشکیل نشود.

<imgsrc=”https://akasee.ir/wp-content/uploads/2018/03/stock-photo-92905937-1-1024×768.jpg”>

بک‌لایت و هدلایت:

در تمامی روش‌های فوق می‌توان بک لایت و هد لایت را نیز در نورپردازی پرتره به کار برد. نور هدلایت توسط یک شاخه نور که بالا سر سوژه و کمی پشت سر آن قرار می‌گیرد، تشکیل می‌شود تا مو‌ها و شانه‌های مدل روشن شود. شدت نور هدلایت با توجه به اینکه رنگ موی مدل چیست، بهتر است بین ۱.۵ تا ۲ برابر نور اصلی باشد. بک لایت نیز باید همین شدت نور را داشته باشد با این تفاوت که در پشت سوژه قرار می‌گیرد و لبه‌های صورت و بدن مدل درخشان‌تر به نظر می‌رسد و از پس زمینه جدا می‌شود.

Broad light و Short light

در نورپردازی پرتره، موقعیت و زاویه ‌قرارگیری سر نسبت به دوربین و منبع نور بسیار مهم است. برای گرفتن پرتره‌های های‌کی که نواحی روشن بسیار بیشتر از سایه‌ها است می‌توان نیمه‌ای از صورت را که نور اصلی به آن تابیده را کمی به سمت دوربین چرخاند. این وضعیت را Broad light یا نورِ پهن نام‌گذاری کرده‌اند. نور‌پردازی Broad باعث می‌شود که صورت پهن‌تر از آنچه که هست به نظر برسد، بنابراین برای صورت‌های لاغر و کشیده می‌تواند بسیار مؤثر و کار آمد باشد.

در مقابل Broad light، نور‌پردازی Short light قرار دارد که نیمه تاریک‌تر صورت به سمت کمی دوربین می‌چرخد تا صورت کمی باریک‌تر از به نظر برسد. برای نور‌پردازی صورت‌های گرد می‌توان از این روش استفاده کرد. لازم به ذکر است که این دو تکنیک را می‌توان در تمام شیوه‌های نورپردازی به کار برد به شرطی که منبع نور از اصلی از کناره‌ها به مدل تابیده شود.


برای مسلط شدن به نور‌پردازی پرتره مهم‌ترین فاکتور تمرین هر‌چه بیشتر و کسب تجربه است. هر کسی می‌تواند با ترکیب تکنیک‌های فوق و کمی خلاقیت و تمرین به یک استاد نورپردازی پرتره تبدیل شود. اگر فلاش‌های استودیویی در اختیار ندارید، می‌توانید با یک یا دو فلاش‌ رو دوربینی و رفلکتور شروع کنید یا حتی اگر قصد ندارید با اسپیت‌لایت نورپردازی کنید، می‌توانید از نور روز که بهترین کیفیت‌ را دارد شروع کنید.

اگر از روش های فوق بهره گیرید بسیار کارساز است.

با تشکر از “پیکسل”
منبع:

عکاسی

آسمان شب سوژه جذابی برای عکسبرداری بوده و می توان آن را گزینه مناسبی دانست که بسیاری سعی می کنند به بهره گیری این آسمان زیبا تاریک و پر ستاره بپردازند و آن را ثبت کنند.

در طول سال گذشته، من طرفدار پر و پا قرص عکاسی شبانه و آسمان شب شده ام. من همیشه از آن لذت می بردم، اما زادگاه من در نروژ مناظر چندان جالبی ندارد. بنابراین من به ندرت برای بیرون رفتن در طول شب به خودم زحمت می دادم – مگر این که نمایش نادری از نورهای شمالی (شفق قطبی) یا بارش شهابی اتفاق می افتاد. با این حال، بعد از نقل مکان به شمال اسپانیا، بیشتر و بیشتر وقتم را صرف عکاسی از ستارگان کردم. چیزی که برای چشم غیر مسلح کاملا سیاه و تاریک به نظر می رسد، می تواند در پشت دوربین یک منظره زیبا باشد. در این مقاله، من نکات و ترفندهایی در مورد نحوه عکاسی بارداری در آتلیه بارداری از حالت های مختلف آسمان شب، از جمله کهکشان راه شیری، ماه نو، یا بارش شهابی به اشتراک خواهم گذاشت.
تنظیمات دوربین برای عکاسی در شب

نور مهم ترین بخش عکاسی است؛ بدون نور، هیچ عکسی نمی توان گرفت. در طول شب هوا تاریک و نور کم است، که عکاسی را چالش برانگیز می کند. در حقیقت، برای ثبت یک تصویر در طول شب، شما به احتمال زیاد مجبورید کمی از کیفیت تصویر را فدا کنید – استفاده از یک دیافراگم باریک و ایزوی کم را فراموش کنید.

برخلاف عکاسی منظره معمولی، عکاسی در شب برای ثبت نور کافی جهت نوردهی درست صحنه، به تنظیمات کمتری نسبت به حالت ایده آل نیاز دارد. از آنجا که نور زیادی وجود ندارد، این به معنی باز کردن دیافراگم، افزایش ایزو و طولانی کردن زمان نوردهی (سرعت شاتر) است.

برای هر سناریو یک تنظیمات درست منحصر به فرد وجود ندارد، زیرا این امر به عوامل بسیاری (مانند روشنایی ماه) بستگی دارد. اما به عنوان یک قاعده کلی، شما باید از بازترین دیافراگمی که لنزتان اجازه می دهد برای ثبت جزئیات آسمان به دقیق ترین شکل ممکن استفاده کنید. لنزهایی که دیافراگم f/2.8 دارند، در میان عکاسان شب و ستارگان بسیار محبوب هستند و اگر لنز شما اجازه چنین دیافراگم بازی را می دهد، این جایی است که باید از آن شروع کنید.
ایزو و سرعت شاتر

ایزو نیز باید برای عکاسی در شب مقدار زیادی افزایش داده شود. برای عکاسی منظره معمولی، من همیشه بر اهمیت عکاسی با کمترین ایزوی ممکن تاکید می کنم. با وجود این که ما هنوز هم می خواهیم با کمترین تنظیمات ممکن عکس بگیریم، اما اکنون باید حداقل ایزوی ۱۶۰۰ را در شب در نظر بگیریم. استفاده از ایزوی ۳۲۰۰ یا ۶۴۰۰ در طول شب غیر معمول نیست. با این حال، برای حفظ بیشترین کیفیت ممکن، سعی کنید از پایین ترین گزینه ممکن استفاده کنید.

انتخاب سرعت شاتر کمی مشکل تر است، زیرا به فاصله کانونی لنز شما بستگی دارد، اما من توصیه می کنم که طولانی تر از ۳۰ ثانیه نباشد، مگر این که بخواهید از رد ستارگان عکس بگیرید (بعدا در همین مقاله دوباره به این موضوع خواهم پرداخت). هنگام انتخاب سرعت شاتر، قانون ۵۰۰ دستورالعمل خوبی است. در واقع، ۵۰۰ را تقسیم بر فاصله کانونی لنزی که در حال استفاده از آن هستید بکنید، تا حداکثر سرعت شاتری که می توانید استفاده کنید (برای اجتناب از ایجاد رد ستارگان)، به دست آورید. اگر از یک دوربین کراپ سنسور استفاده می کنید، باید فاصله کانونی معادل یک لنز فول فریم را محاسبه کنید (به عنوان مثال، ۲۰mm در کراپ سنسور = ۳۰mm. ثانیه ۵۰۰/۳۰ = ۱۶٫۶).

به خاطر داشته باشید که سه پایه برای عکاسی در شب برای به دست آوردن یک تصویر واضح و شارپ ضروری است. ثابت نگه داشتن دوربینتان در دست برای چند ثانیه امکان پذیر نیست!
برنامه ریزی برای عکاسی از آسمان شب

جستجو در طول شب می تواند دشوار باشد، بنابراین اغلب خوب است که قبل از رفتن به محل عکاسی در تاریکی، خودتان را با آن منطقه آشنا کنید. می دانم که این کار همیشه امکان پذیر نیست، اما حداقل از یک اپلیکیشن مانند PhotoPills برای یادگیری فاز (وضعیت) ماه، موقعیت آن، و همچنین زمان طلوع و غروب خورشید و ماه و هر چیزی دیگری که مربوط به عکاسی شما باشد، استفاده کنید. هرچه بیشتر آماده باشید، شانس بیشتری برای گرفتن یک عکس عالی خواهید داشت.

عکاسی: برای محاسبه طلوع و غروب خورشید (اینجا کلیک نمایید) و برای فاز و زمان طلوع و غروب ماه از این ابزار استفاده نمایید. کافیست شهر خود را در کادر مربوطه وارد نمایید.

بیایید آنچه را که باید قبل از بیرون رفتن برای عکاسی بدانید، خلاصه کنیم:

زمان گرگ و میش
زمان تاریکی دریایی و نجومی
فاز ماه
موقعیت ماه در آسمان
زمان طلوع و غروب ماه
زمانی که کهکشان راه شیری قابل مشاهده است (در صورت امکان)
موقعیت کهکشان راه شیری (در صورت امکان)

تمام این اطلاعات را می توانید به سادگی در اپلیکیشنی مانند PhotoPills یا با یک جستجوی آنلاین سریع پیدا کنید.
ایده های کلی برای عکاسی در شب

اگر هدف شما عکاسی از ستاره ها و آسمان طبیعی شب باشد، گمان می کنم که می خواهید بیشترین تعداد ستاره ممکن را ببینید. برای به دست آوردن بهترین نمای ممکن از ستاره ها، شما باید خودتان را در مکانی قرار دهید که از شهرهای بزرگ و آلودگی نوری دور باشد.

نمایش ظریف نورهای شمالی در لوفوتن

وب سایت ها و نقشه هایی مانند DarkSiteFinder برای جستجوی مناطق دارای آلودگی نوری کمتر منابعی عالی هستند. اگر شما نزدیک یک شهر بزرگ زندگی می کنید، احتمالا باید کمی بیشتر از کسی که نزدیک یک شهر کوچک زندگی می کند، سفر کنید (از شهر دور شوید). فیلترهایی مانند NiSi’s Natural Night Filter وجود دارند که به کاهش آلودگی نوری کمک می کنند، اما به طرز جادویی همه آنها را از بین نخواهند برد و یک آسمان پر ستاره به شما نخواهند داد – تنها رنگ آلودگی نوری را خنثی می کنند.

برای به دست آوردن بیشترین جزئیات در آسمان شب، اجتناب از هفته هایی که به ماه کامل نزدیک تر هستند نیز ایده آل است. در طول این دوره، آسمان روشن تر است و ستاره های کمتری هم برای دوربین و هم چشم غیر مسلح قابل مشاهده هستند. با این حال، این بدان معنی نیست که شما باید در خانه بمانید؛ در طول ماه کامل نیز سوژه های بسیار جالبی وجود دارند.
کهکشان راه شیری

نروژ برای نورهای شمالی، شب های تاریک و پر ستاره، و در کل مناظر زیبا شناخته شده است، اما چیزی که ما نداریم، کهکشان راه شیری است. اجازه دهید کمی دقیق تر بگویم؛ مرکز کهکشانی (روشن ترین قسمت قابل مشاهده کهکشان راه شیری که در اکثر تصاویر می بینید) هیچ وقت در نروژ قابل مشاهده نیست – ما تنها لبه های آن را می بینیم. بنابراین، شما می توانید هیجان مرا هر بار که شانس عکاسی از مرکز کهکشانی و کهکشان راه شیری به زیباترین شکل پیدا می کنم، تصور کنید.

تکنیک های عکاسی برای عکاسی از کهکشان راه شیری بیشتر شبیه به انواع دیگر عکاسی در شب می باشند. شما باید از یک دیافراگم باز، ایزوی بالا و یک سرعت شاتر حداکثر ۳۰ ثانیه استفاده کنید. من متوجه شده ام که یک ایزوی کمی بالاتر و یک سرعت شاتر حدود ۲۵ ثانیه (در هنگام عکاسی در ۱۴mm @f/2.8) بیشترین میزان جزئیات را در هنگام عکاسی از کهکشان راه شیری به شما می دهد. با استفاده از یک سرعت شاتر کُندتر، دوربین شروع به ثبت حرکت های جزئی در ستارگان (به دلیل چرخش زمین) کرده و کم کم تار می شود.

همچنین بهتر است که از کهکشان راه شیری در طول ماه نو یا قبل از این که ماه بالا بیاید، عکس بگیرید. هرچه آسمان تاریک تر باشد، شما ستاره های بیشتری را می بینید و کهکشان راه شیری جزئیات بیشتری خواهد داشت.
عکاسی از بارش شهابی

هر بار که یک بارش شهابی اتفاق می افتد، مانند بارش شهابی برساوشی (پرسیدز) اخیر، من آرزو می کنم که آسمان صاف باشد. هیچ چیزی جادویی تر از بیرون بودن در تاریکی، و نگاه کردن به ده ها یا حتی صدها ستاره دنباله دار در عرض چند ساعت نیست.

از آنجا که اکثر ستاره های دنباله دار تنها یک یا دو ثانیه دوام دارند، ثبت آنها در یک تصویر می تواند سخت باشد. به منظور ثبت بیشترین تعداد ممکن از آنها، من دوربینم را بر روی عکاسی با وقفه زمانی (interval shooting) تنظیم کرده و اجازه می دهم به طور پیوسته عکس بگیرد. برای ثبت ستاره های دنباله دار حتی کوچکتر، من سرعت شاتر را تا حدود ۱۵ ثانیه افزایش می دهم (بسته به روشنایی شب).
عکاسی از رد ستارگان

با توجه به چرخش زمین، زمانی که سرعت شاتر خیلی طولانی می شود، دوربین شما حرکت را در ستاره ها ثبت می کند. این یک آسمان تار و نرم ایجاد می کند و دیدن آن می تواند کاملا ناخوشایند باشد.

با این حال، این چیزی است که شما باید به عنوان یک مزیت از آن استفاده کنید، به جای این که آن را به عنوان یک مشکل ببینید. با طولانی کردن سرعت شاتر به چند دقیقه یا حتی یک ساعت (این به شما اجازه می دهد تا از یک ایزوی پایین و دیافراگم کوچک استفاده کنید اما ممکن است به پیکسل های سوخته منجر شود) قادر به ثبت آنچه که تحت عنوان رد ستارگان شناخته شده است، می باشید. این افکت می تواند واقعا جالب باشد اما مطمئن شوید که سرعت شاتر به اندازه کافی طولانی باشد تا ستاره ها تار به نظر نرسند.

ستارگان بر فراز صحرای بزرگ آفریقا – عکس از ویراستار dPS، دارلین هیلدبرنت (Darlene Hildebrandt). مجموعه نوردهی های ۳۰ ثانیه ای در ۴۵ دقیقه، انباشته شده با استفاده از StarStax، ترکیب شده با چند تصویر نقاشی شده با نور از چادر.

همچنین می توانید یک مجموعه تصویر را با استفاده از یک سرعت شاتر کوتاه تر ثبت کرده و آنها را در فتوشاپ یا نرم افزاری مانند StarStax با هم ترکیب کنید.
فاز ماه کامل و ماه روشن

همانطور که قبلا اشاره کردم، شب هایی که ماه کوچک است، بهترین زمان برای عکاسی در شب می باشد، چون در این زمان شما بیشترین تعداد ستاره را خواهید دید. با این حال، وقتی ماه بالاست، هنوز هم تصاویر جالب زیادی برای گرفتن وجود دارد.

اول از همه، از آنجا که ماه یک منبع روشن نور است، می توانید با استفاده از یک ایزوی کمی پایین تر یا دیافراگم بسته تر کار را انجام دهید. همچنین پیدا کردن یک ترکیب بندی مناسب می تواند آسان تر باشد، چون منظره روشن تر است. از این نور به نفع خود استفاده کرده و به سایه ها در منظره توجه کنید. شاید ماه یک کوه را روشن می کند؟ شاید یک بازتاب خوب در یک دریاچه ایجاد می کند؟ در طول این مدت، ترکیب بندی تصویرتان به گونه ای که منظره بیشتری نسبت به آسمان در آن گنجانده شده باشد می تواند عاقلانه باشد، چون اینجاست که جالب ترین چیزها اتفاق می افتند.

من شخصا ترجیح می دهم زمانی از ماه عکس بگیرم که موقعیت پایینی در آسمان دارد، چون به نظر من سایه ها در آن زمان جالب تر هستند. نکته: به همین دلیل است که طلوع و غروب خورشید برای عکاسی منظره در روز بهترین گزینه هستند.
نتیجه گیری

آیا قبلا عکاسی در شب را امتحان کرده بودید؟ اگر نه، دوربین و سه پایه خود (و شاید یک دوست برای همراهی) را برداشته و بیرون بروید و آن را امتحان کنید. هر نکته دیگری که در مورد عکاسی در شب مد نظر دارید را در قسمت نظرات به اشتراک بگذارید. ما دوست داریم از شما بشنویم.

قطعا تماشا تصاویر می تواند جالب توجه باشد و لذت آفرین.

نویسنده: کریستین هویبرگ (Christian Hoiberg)

منبع:

عکاسی

پرتره یکی از نحوه های عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد بوده که در آن افراد با رخی جالب توجه به ثبت تصویری از خود می پردازند و عکس هایی را به جای می گذارند تا همگان با مشاهده آن لذت کافی کسب کنند.

آیا می خواهید از یک زوج پرتره ای زیبا در فضای داخلی بگیرید؟ این آموزش عکاسی به شما کمک خواهد کرد. کافیست صحنه را تجسم کنید، دوربین را روی سه پایه قرار دهد و عکس بگیرید و در نهایت عکس ها را در فتوشاپ ترکیب نمایید. در ادامه نگاهی کلی بر مراحل کار خواهیم داشت.

چه کسی ایده کشف گنج پنهان را دوست ندارد؟ هنگام عکاسی در محل مورد نظر، ما به دنبال صحنه هایی می گردیم که به ما این امکان را می دهند تا تصاویر منحصر به فرد و تاثیرگذار، مانند عکس های برنده جایزه ای که در اینجا در سایت خود ما به اشتراک گذاشته شده است، ایجاد کنیم. این تصاویر تمایل ما را برای کنار زدن محدودیت های فعلی و ثبت لحظاتی که مشتریان ما آنها را برای نسل های آینده ارزشمند می دانند، تقویت می کنند.
مشکل: وقوع اتفاقات ناخوشایند و غیرمنتظره

علیرغم هدف خوب ما برای ایجاد تصاویر شگفت انگیز، گاهی اوقات شرایطی فراتر از کنترل ما سر راه قرار می گیرد. مثلا ممکن است هوا بارانی باشد یا زمانبندیمان درست پیش نرود، عوامل زیادی می توانند ما را از مسیرمان منحرف کرده و سد راه خلاقیت ما شوند. واقعیت این است که اتفاقات ناخوشایند پیش می آیند، اما ما می توانیم بر آنها غلبه کنیم.
راه حل: آمادگی برای کنار زدن مشکلات

اگر ما واقعا آماده باشیم، که شامل بررسی آثار دیگران، تمرین کردن تکنیکمان، برقراری ارتباط با مشتری هایمان برای فهمیدن نیازهای آنها، و وقت گذاشتن برای پیدا کردن مکان هایی که در آن عکاسی می کنیم می باشد، آن وقت می توانیم صرف نظر از شرایط تصاویر شگفت انگیری ایجاد کنیم. به یاد داشته باشید، صحنه های خیره کننده ممکن است درست جلوی چشم ما پنهان شده باشد؛ ما فقط باید آنها را شناسایی کرده و سپس پتانسیل آنها را آشکار کنیم. برای روشن شدن این نکته، ما قصد داریم نحوه استفاده از نورپردازی جدا از دوربین و فتوشاپ برای ایجاد یک پرتره ترکیبی شگفت انگیز را در ۷ مرحله ساده به شما آموزش دهیم.

برای دیدن ویدیو پشت صحنه، روی جهتنمای راست در کادر زیر کلیک کنید:

    Swipe through to see how we created this three photo composite using the @profotousa b2 as a backlight. @canonusa 5D Mark 4 with Canon 35mm f/1.4 ISO 100, 1/200th, f/5.6

    A post shared by SLR Lounge (@slrlounge) on Jul 31, 2017 at 3:57pm PDT

۱
به دنبال مکان هایی در داخل و بیرون باشید

ما توصیه می کنیم که قبل از شروع عکاسی، با محل مورد نظر خود آشنا شوید. در اینترنت به دنبال آن مکان عکاسی بگردید تا ببینید دیگران قبل از شما چطور آن را ثبت کرده اند، و سپس در روز عکاسی صبح زود در آنجا حاضر شوید تا به دنبال صحنه های خوب، هم در فضای داخلی و هم فضای بیرون بگردید. حتی اگر قبلا در آن محل عکاسی کرده اید، ارزشش را دارد که آن فضا را دوباره بررسی کنید تا زوایایی که ممکن است قبلا ندیده باشید را پیدا کنید.

۲
تصویر نهایی را تجسم کنید

Canon 5D Mark IV لنز Canon 35mm f/1.4 با دیافراگم f/5.6، سرعت شاتر ۱/۲۰۰، ایزو ۱۰۰

میکل آنژ گفته است، «هر بلوک سنگی مجسمه ای در درون خود دارد، و این وظیفه مجسمه ساز است که آن را کشف کند.» این مفهوم فراتر از مجسمه سازی است، و برای اَشکال دیگر هنر، از جمله عکاسی نیز قابل استفاده است. تصویری که ما در ذهن خود می بینیم، قبل از ما وجود داشته است. ما فقط باید از ابزارهای موجود برای جان بخشیدن به آن استفاده کنیم.

۳
تنظیم زاویه دوربین بر روی سه پایه

بعد از این که مکان مورد نظر خود را انتخاب کردید، دوربین خود را بر روی یک سه پایه نصب کرده، و از لنز مناسب برای به دست آوردن فاصله کانونی مورد نظر خود استفاده کنید. سه پایه، ثبات و استحکام مورد نیاز شما برای ثبت چندین عکس برای ترکیب نهایی، که در پس پردازش ایجاد خواهید کرد را فراهم می کند.

۴
نوردهی محیط را تنظیم کنید

دوربین Canon 5D Mark IV، لنز Canon 35mm f/1.4 با دیافراگم f/5.6، سرعت شاتر ۱/۲۰۰، ایزو ۱۰۰

قبل از اضافه کردن نور، نوردهی محیط را بر روی دوربین خود تنظیم کنید. نوردهی کلی برای پرتره های سیلوئت معمولا تاریک تر است، بنابراین دیافراگم را تنظیم کرده، ایزو را کم کنید، و سرعت شاتر را طبق سلیقه خود تنظیم کنید.

نکته: ما تصمیم گرفتیم نور محیط را کم کنیم تا جزئیات محل عکاسی را به حداقل رسانده و توجه بیننده را به سمت سوژه ها به عنوان سیلوئت (سایه نما) و تابلوی هنری روی دیوار که آنها را کادربندی می کند، جلب کنیم.

۵
چیدمان نورپردازی

این لیستی از لوازم و تجهیزاتی است که شما می توانید برای ایجاد پرتره های ترکیبی شگفت انگیز از آنها استفاده کنید:

گزینه های تجهیزات نورپردازی:

    کیت Prfoto B2 250 Air TTL To-Go
    فلاش روی دوربین با فوکوس کمکی یا فرستنده اسپیدلایت
    فلاش خارج از دوربین با رادیوی توکار
    گرید/ اسنوت فلاش
    ژل/CTO/CTB فلاش
    پایه فلاش

فلاش را طوری قرار دهید که پشت سوژه(های) شما پنهان شود. باید تا حدودی پایین باشد، و جهت قرار دادن فلاش بسته به پس زمینه و ظاهری که به دنبالش هستید، متفاوت خواهد بود. برای این تصویر، سوژه ها نسبتا نزدیک به یک تابلوی هنری دیواری که می خواستیم آن را برجسته کنیم ایستادند، بنابراین ما نور را از سوژه ها دور کردیم. پخش شدن نور بر روی دیوار همچنین به نشان دادن سوژه ها به صورت سیلوئت کمک کرد.

۶
زوج را به صورت تک به تک و با هم ژست دهی کنید

دایره ها جدایی واضح را نشان می دهند

با ژست دهی هر یک از سوژه ها در سمت مربوط به خود شروع کنید. از آنجا که شما هر بار از یک سوژه عکس می گیرید، مطمئن شوید که آنها رو به سمت جهت درست قرار داشته باشند، که باید به سمت مرکز تصویر باشد. همچنین، از آنجا که این تصویر خاص شامل سیلوئت است، سوژه ها را طوری قرار دهید که با جدایی بین بازو و کمر برای سوژه خانم، و فاصله بین پاها به اندازه عرض شانه برای اضافه کردن عمق به ژست ظاهر سوژه آقا، مشخصات و ویژگی های آنها به وضوح مشخص باشد (تصویر بالا را ببینید). بدون ایجاد فاصله واضح، سوژه ها عریض تر و نا مشخص تر ظاهر می شوند.

عکاسی حرفه جذابی بوده و تلفیقی از هنر مدرن است.

۷
ترکیب عکس ها در فتوشاپ

در نهایت عکس ها را به یک عکس در فتوشاپ ترکیب کنید.

نویسنده: پای جیرسا (Pye Jirsa)

منبع:

عکاسی

برای عکاسی عمدتا بهتر است سوژه های خلوتی انتخاب کرد تا امری آسان تر باشد اما گاهی اوقات با سوژه های شلوغی رو به رو هستیم که کمی تصویربرداری را مشکل ساز می کند.

تصور کنید که در صبح روز عروسی یک نفر وارد اتاق عروس در هتل می شوید تا بتوانید همانطور که برای آن روز بزرگ آماده می شود، از او عکس بگیرید. شما احتمالا با دو آرایشگر مو و صورت مواجه می شوید، که هر یک از آنها در کنار انبوهی از لوازم روی هم انباشته شده، و همچنین کیف ها، چمدان ها، و اشیاء دیگری که روی زمین و مبلمان قرار دارند، ایستاده اند. و اعضای خانواده عروس هم آنجا حضور دارند، و همه چیز کاملا شلوغ و درهم و برهم است. یا یک سناریو مشابه و عکاسی از سوژه ای در اتاق شلوغ. در این مقاله شما را برای عکاسی کودک در در چنین شرایطی آماده می کنیم.

قبل از گرفتن هر عکسی، مهم است که صحنه خود را ارزیابی کنیم تا بتوانیم تنظیمات لازم را ایجاد کنیم؛ در غیر این صورت، ارزش کلی تصاویر ما پایین می آید. از آنجا که اینگونه جلسات عکاسی از عروس اغلب در فضاهای کم و شلوغ مانند اتاق شرح داده شده در بالا اتفاق می افتند، نمونه خوبی برای نشان دادن این نکته هستند.
مشکل: اتاق های شلوغ حواس را از سوژه پرت می کنند

اگرچه عده ای ممکن است استدلال کنند که بهتر است از آماده شدن عروس و لحظات مشابه به سبک عکاسی خبری بدون مداخله عکس بگیریم، اما مهم است که ارزش تولید تصاویری که می خواهید ثبت کنید را در نظر بگیرید. اتاق های شلوغ هتل پر از المان های حواس پرت کننده هستند، و آن جزئیات اگر نادیده گرفته شوند، می توانند تمرکز را از سوژه مورد نظر شما دور کنند. عکس گرفتن به سبک عکاسی خبری به این معنی نیست که شما نمی توانید هیچ یک از المان ها را در عکس هدایت یا کنترل کنید.
راه حل: نوردهی محدود

گذشته از مرتب کردن اتاق تا حد ممکن یا درخواست از هتل برای بازگردان اتاق به حالت اول (در صورتی که چنین گزینه ای داشته باشند)، راه هایی برای پنهان کردن خلاقانه صحنه های شلوغ با استفاده از پیش زمینه و نورپردازی وجود دارد. با ایجاد تنظیمات کوچک، ما می توانیم درام ایجاد کرده و ارزش تولید تصاویر خود را افزایش دهیم.

این لیستی از لوازمی است که ممکن است برای پنهان کردن شلوغی به آنها نیاز داشته باشید:
لوازم نورپردازی:

    فلاش روی دوربین با فرستنده اسپیدلایت
    فلاش اکسترنال با رادیوی توکار (داخلی)
    گرید/اسنوت فلاش
    ژل/CTO/CTB فلاش (اختیاری)
    پایه فلاش

لوازم جانبی افکت های ویژه

    رشته چراغ LED
    منشور
    آینه

در اینجا چگونگی بهره بردن از یک مکان شلوغ به بهترین نحو ممکن در ۴ مرحله ساده ارائه خواهد شد:

۱
تعیین موقعیت سوژه

Canon 5D Mark IV, Canon 100MM Macro, f/2.8, 1/100, ISO 800

همیشه هنگام تعیین موقعیت عروس برای عکس های آماده شدن قبل از مراسم عروسی، به آرایشگر احترام بگذارید؛ آنها هم باید کار خود را انجام دهند تا مطمئن شوند که عروس به بهترین شکل در مراسم ظاهر می شود.

با این حال، شما باید بدانید که آیا عروس یک سمت بهتر (ارجح) دارد یا نه؛ اگر داشت، او را طوری قرار دهید که بتوانید از آن سمت عکس بگیرید. برای گفتن یک داستان کامل تر، آرایشگر را هم در عکس جای دهید.

۲
تنظیم نوردهی محیط

برای به دست آوردن نوردهی محیط مورد نظر خود، ایزو، سرعت شاتر، و دیافراگم را تنظیم کنید. بسته به شرایط و سبک اتاق، ممکن است بخواهید جزئیات بیشتر یا کمتری را نشان دهید. هرچه محیط نسبت به روشنایی سوژه شما تاریک تر باشد، حالت تصویر دراماتیک تر می شود.

۳
فلاش را همراه با گرید در یک زاویه مطلوب قرار دهید

یک گرید بر روی فلاش خود بگذارید تا کنترل نور را به حداکثر برسانید، و فلاش را طوری قرار دهید که جهت و زاویه نور برای سوژه شما مطلوب باشد. برای جلوگیری از نورپردازی ترکیبی، چراغ های دیگر را در اتاق خاموش کنید یا سوژه را طوری قرار دهید که نور چراغ ها بر روی او نتابد.

۴
از پیش زمینه یا افکت ها برای پنهان کردن استفاده کنید

Canon 5D Mark III, Canon 50MM, f/1.4, 1/200, ISO 100

از اشیاء پیش زمینه، مانند کیف ها، بطری ها، و گیاهانی که ممکن است روی یک میز قرار داشته باشند، می توان برای پوشاندن المان های حواس پرتکن در اتاق استفاده کرد. چه چیزی بهتر از استفاده از اشیاء شلوغ برای پنهان کردن دیگر اشیاء شلوغ و درهم و برهم است؟ زمانی که اشیاء پیش زمینه محدود هستند، می توانید از افکت های خاص مانند چراغ های رشته ای LED، منشور، و آینه برای اضافه کردن جذابیت به تصویر و در عین حال پنهان کردن المان های ناخواسته استفاده کنید.
نتیجه گیری

دانشمند روانشناس، دکتر کتلین ووس، در یک مطالعه اخیر دریافت، «به نظر می رسد که محیط های بی نظم و شلوغ الهام بخش شکستن سنت ها هستند، که می تواند بینش های تازه ای ایجاد کند.» از این رو، می توان نتیجه گرفت که چالش های خاص – مانند عکاسی از سوژه ها در اتاق های شلوغ – معمولا الهام بخش افراد برای خلاقانه تر فکر کردن هستند. بیایید مطمئن شویم که ما نیز خودمان را به چالش می کشیم و تصاویر باورنکردنی و خلاقانه ای می گیریم!

این موارد کمک شایانی به شما در تصویربرداری خواهد کرد.

نویسنده: پای جیرسا (Pye Jirsa)

منبع:

عکاسی

یکی از مهمترین سوژه های عکاسی پرتره است. آیا می خواهید بدانید چگونه از قوانین ترکیب بندی کادر برای سوژه های زنده استفاده کنید؟ برای بعضی افراد بهتر می توان از این قوانین استفاده کرد، که بستگی به شخصی دارد که از او عکاسی می کنیم. همچنین میدانیم که در پرتره مهمترین عنصر نگاه سوژه میباشد. کادربندی این نگاه بنحوی که ایجاد فضا و احساس مناسب کند یکی از تکنیک های جالب عکاسی است که میتواند پیشرفت شما در این هنر را بخوبی حاصل کند. در مقاله پیش رو بیشتر دراینباره صحبت خواهیم کرد.

احتمالا با قانون یک سوم آشنایی دارید. قبل از هر چیز باید بگوییم که یکی از نخستین و اصولیترین تکنیک هایی که به عنوان یک عکاس می آموزید، قانون یک سوم می باشد و اینکه چگونه سوژه را در یک سمت تصویر قرار دهید در واقع به جای اینکه صاف آن را در وسط قرار دهید   که معمولا سبب ایجاد ترکیب بندی خوش آیند تری می شود. موضوع این مقاله نیز ایده ای مرتبط می باشد، اینکه چگونه به سوژه ای که در موقعیت درست قرار گرفته «فضایی برای نگاه کردن» بدهیم.
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
۱-نگاه کردن به چپ یا راست

شاید دوست داشته باشید بدانید که هر زمان که سوژه ای داشتید که به چپ یا راست می نگریست، بهترین مکان برای قرار دادن او دور از سمتی از تصویر است که به طرف آن نگاه می کند. به این معنی که اگر سوژه به چپ نگاه می کند، او را در سمت راست تصویر قرار دهید  و برعکس . اینکار باعث میشود که فضای منفی یا خالی کادر وزن بیشتری به سوژه بدهد.

نکته : بد نیست بدانید که به این تکنیک، زیر شاخه ترکیب بندی، فضای نگاه (looking room) گفته می شود. همیشه توصیه میشود که به سوژه خود فضای نگاه بدهید. همچنین در قانون فضای نگاه می گوید که همیشه باید فضای بیشتری در سمتی که سوژه به آن طرف نگاه می کند وجود داشته باشد. همانطور که از نام آن پیدا است، شما دارید فضایی برای نگاه کردن سوژه ایجاد می کنید.

در تصاویر زیر نمونه هایی را مشاهده می کنید که این تکنیک در آن ها به خوبی اجرا شده است:

عکس از Olena Zaskochenko

عکس از Evgeniy Savukov

عکس از Laurens Kaldeway

عکس از Alexey Kachan
۲- هدایت کردن سوژه

عکس از Hero Images

جالب است بدانید که این ایده  برای مواردی که سوژه در حال قدم زدن، دویدن و یا شیرجه زدن به سمت ناحیه مشخصی از تصویر است نیز صدق می کند. به آن ها فضایی برای حرکت کردن به سمتش بدهید، و در این صورت مطمئن خواهید بود اکشن ها (حرکات) در عکس شما واقعی به نظر می رسند. بیننده ی تصویر می تواند سیر تکامل حرکت را تجسم کرده و در ذهنش تصویری بسازد که بعد از این چه اتفاقی خواهد افتاد.

همچنین گفتنیست که در ویدیو و فیلم، این تکنیک به «هدایت کردن سوژه» معروف است. این شامل خالی گذاشتن تقریبا دو سوم فضای صفحه مقابل سوژه می شود، برای ایجاد حسی که سوژه فضایی برای ادامه حرکت در ترکیب بندی دارد.
۳- قالب شکنی

توجه داشته باشید که همانطور یکه رعایت و اجرای قانون یک سوم همیشه بهترین گزینه نیست، در مورد فضای نگاه هم می توان قالب شکنی کرد. اگر شانسش را داشتید، چند عکس با فضا های مختلف بگیرید تا بتوانید بعدا گزینه مورد علاقه خود را انتخاب کنید. برای نمونه شاید بخواهید به جای مقابل سوژه، فضای بیشتری را در پشت او رها کنید.
منبع:

عکاسی

احتمالا با تکنیک داج اند برن یا روشن کردن و تاریک کردن تصاویر در فتوشاپ اشنایی دارید. این تگنیک در بسیاری از مواقع میتواند ظعف داینامیک رنج دوربین  دیجیتال را بپوشاند. ما قصد داریم در این مقاله طیف کاملی از تکنیک های روشن و تیره کردن یا داج و برن (dodging و burning) را بررسی نماییم. شما می توانید با استفاده از انواع تکنیک های پیشرفته dodge و burn فتوشاپ، برای روشن و تاریک کردن انتخابی برخی قسمت ها، عکاسی منظره خود را بهبود بخشید. برای این کار ما مطالعه این مقاله را به شما عزیزان توصیه می نماییم. عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد

برای شروع باید بگوییم زمانیکه بحث کامل کردن عکس های منظره شما مطرح باشد، روشن و تیره کردن (dodging و burning) در نوع خود یک هنر است. این روند به مدت طولانی بخش جدایی ناپذیری از عکاسی بوده است، اما این روزها روشن یا تاریک کردن قسمت های تصویر با دقت، آسان تر از انجام این کار در تاریک خانه های قدیم می باشد.

باید بدانید که مسئله فقط دانستن این که چطور باید روشنایی را به طور انتخابی تنظیم کنیم نیست: تصمیم گیری در مورد این که کدام قسمت های یک تصویر به توجه نیاز دارند، بسیار مهم تر است.

هنگامیکه شخصی یک عکس را می بیند، نگاهش به طور طبیعی اول به سمت قسمت های روشن تر کشیده می شود پس در نتیجه هنگام روشن تر کردن (dodging) و تیره تر کردن (burning) این مسئله را در نظر داشته باشید. تصور کنید که دارید چشم ها را به سفری در اطراف کادر می برید: بر خطوط برجسته تاکید کنید و چشم را به سمت سوژه بکشید.
مرحله ی نخست :زمین و آسمان را جدا کنید

 

برای شروع شما می بایست با ابزار Quick Selection در نرم افزار فتوشاپ بر روی آسمان نقاشی کنید تا آن را انتخاب کنید، سپس کلیدهای Cmd/Ctrl+J (در ویندوز بجای دکمه Cmd دکمه Ctrl وجود دارد) را فشار دهید تا این قسمت را در یک لایه جدید کپی کنید. یک لایه تنظیماتی Levels اضافه کنید. برای تاریک کردن تصویر Blend Mode را بر روی Multiply تنظیم کنید. کلیدهای Cmd/Ctrl+I را فشار دهید تا ماسک لایه به سیاه معکوس شده و افکت آن پنهان شود.
مرحله ی دوم : آسمان را تیره کنید

 

شما می باید دکمه Cmd/Ctrl (در ویندوز بجای دکمه Cmd دکمه Ctrl وجود دارد) را نگه داشته و بر روی تصویر کوچک (thumbnail) کنار لایه آسمان بریده و کپی شده در مرحله قبل کلیک کنید تا به صورت یک ناحیه انتخابی (selection) در آید، لایه وسط در تصویر فوق. سپس بر روی ماسک لایه Levels کلیک کنید. ابزار قلم مو را انتخاب کنید. رنگ پس زمینه را بر روی سفید و opacity قلم را بر روی ۲۰% تنظیم نمایید، و بعد از آن برای تیره کردن ناحیه هایی که می خواهید روی آسمان بکشید. هنگامی که کارتان تمام شد، دکمه های Cmd/Ctrl+D (در ویندوز بجای دکمه Cmd دکمه Ctrl وجود دارد)را برای خارج شدن از حالت انتخاب (deselect) فشار دهید.
مرحله ی سوم : پیش زمینه را روشن کنید

 

در این مرحله لایه تنظیماتی Levels دیگری اضافه کنید. Blend Mode آن را بر روی Screen تنظیم کنید تا تصویر روشن شود. کلید Cmd/Ctrl را نگه دارید و بر روی لایه آسمان کلیک کنید تا انتخاب (select) شود و سپس با Select>Inverse ناحیه انتخابی را معکوس کنید تا پیش زمینه انتخاب گردد. برای سیاه کردن ماسک لایه Levels جدید، کلیدهای Cmd/Ctrl+I را فشار دهید، سپس روی آن با رنگ سفید نقاشی کنید تا قسمت هایی از پیش زمینه را روشن تر نمایید.
مرحله ی چهارم : سنگ ها را شارپ کنید

 

در اینجا کلیدهای Cmd/Ctrl+Shift+Alt+E را فشار دهید تا یک لایه ادغام شده ایجاد کنید. بر روی آن راست کلیک کرده و ‘Convert to Smart Object’ را انتخاب کنید.سپس به مسیر Filter>Sharpen>Unsharp Mask بروید و Amount (مقدار) را بر روی ۱۲۰، سپس Radius (شعاع) را بر روی ۴۵ و Threshold (آستانه) را بر روی ۴ تنظیم کنید تا به سنگ ها وضوح و شارپنس بیافزایید. ماسک لایه ای که ظاهر می شود را معکوس کنید (Cmd/Ctrl+I)، و روی سنگ ها با قلم موی رنگ سفید نقاشی کنید.
مرحله ی پنجم : چشم ها را به سمت سوژه هدایت کنید

 

شما می بایست در ااینجا کلید Alt را نگه داشته و بر روی آیکون New Layer در پنل لایه ها کلیک کنید. در گزینه های پنجره باز شده Mode را روی Overlay تنظیم کنید، مربع “…Fill with” را تیک بزنید و Ok کنید. Opacity ابزار قلم مو را بر روی ۱۰% تنظیم کنید، سپس برای روشن کردن با رنگ سفید و برای تیره کردن با رنگ سیاه نقاشی کنید؛همچنین از این لایه برای هدایت ماهرانه چشم بیننده به سمت سوژه استفاده نمایید.
مرحله ی ششم : هایلایت ها و سایه ها

 

میخواهیم این آموزش را به پایان برسانیم. در پایان کلیدهای Cmd/Ctrl+Shift+Alt+E (در ویندوز بجای دکمه Cmd دکمه Ctrl وجود دارد) را فشار دهید تا یک لایه ادغام شده جدید ایجاد کنید. ابزار Dodge را انتخاب کنید و Exposure را بر روی ۱۰% و Range را بر روی Highlights تنظیم کنید. از این ابزار با تنظیمات ذکر شده برای تقویت هایلایت ها (قسمت های روشن) و تاکید روی آن ها استفاده کنید. از ابزار Burn، با تنظیمات Exposure بر روی ۱۰% و Range بر روی Shadows، برای اضافه کردن عمق به سایه ها استفاده نمایید.
منبع:

عکاسی

شاید با مفهوم اعوجاج در لنز شنایی نداشته باشید. این مقاله میتواند به آشنایی و رفع این مشکل شما کمک شایانی بکند. در آغار این مقاله باید بگویم هر چند لنز دوربین شما ممکن است خوب باشد، اما شما باید این نکته را بدانید که چگونه اعوجاج لنز را کشف (و اصلاح) کنید. در این مقاله ما هر چیزی را که عکاسان باید در عکاسی کودک در آتلیه کودک بدانند تا بهترین نتایج را از لنزهای خود بگیرند برای شما عزیزان توضیح خواهیم داد. ما با پاسخ دادن به برخی از رایج ترین سوالات در مورد اعوجاج لنز آغاز خواهیم کرد، سپس به چند نمونه اعوجاج لنز نگاهی می اندازیم و در پایان، سعی می کنیم چند اصطلاح فنی را توضیح دهیم و برخی از این مفاهیم را به زبان ساده بیان کنیم.


ممکن است شما بگویید که لنز گران قیمت من بی نقص نیست؟

ما به شما می گوییم تمام لنزها نقص نوری دارند، و تصاویری ایجاد می کنند که نسخه های کامل و بی عیبی از سوژه هایی که به سمتشان نشانه رفته بودند نیستند. اگرچه تولید کنندگان سخت گیر سعی می کنند لنز های بی عیب و نقص ایجاد کنند، در واقع هیچ راهی برای تولید لنزی که تا حدودی مشکل اعوجاج و ابیراهی نداشته باشد، وجود ندارد.
نتیجه اینکه : اگر من پول بیشتری برای لنزم بپردازم، تصاویری با اعوجاج کمتر از آن به دست خواهم آورد؟

باید پاسخ دهیم که قطعا قیمت لزوما شاخص کیفیت نیست. میزان اعوجاج لنز شما تا حد زیادی وابسته به نوع لنز و ساخت آن است. قیمت نقش دارد، اما عواملی مانند فاصله کانونی نیز به همان اندازه مهم می باشند.

به عنوان نمونه باید بگوییم ، هرچه لنز واید تر (عریض تر) باشد، بیشتر ممکن است خطوط صاف خمیده به نظر برسند. لنزهای زوم بیشتر از لنزهای پرایم مستعد اعوجاج هستند – تنها به این دلیل که اصلاح ابیراهی ها در هر فاصله کانونی امکان پذیر نیست.

در ضمن هیچ گونه تضمینی وجود ندارد که یک لنز پرایم کامل و بی عیب باشد – اما این درست است که هرچه محدوده زوم بزرگتر باشد (مانند لنزهای سوپر زوم)، این اعوجاج ها قابل توجه تر می شوند.
پرسش: این نکته که من هیچ وقت متوجه هیچ مشکلی در مورد لنزم نشده ام…

پاسخ: باید بگوییم این ممکن است برای بسیاری از ما صدق کند. مسئله ی اصلی این است که طراحی لنز در سال های اخیر فوق العاده بهبود یافته است، و دقت وحشتناک آخرین سنسورهای دیجیتال به پیشرفت طراحی لنز سرعت بخشیده است. با داشتن یک SLR دیجیتال خوب و یک لنز معتبر این اعوجاج ها خیلی جزئی هستند – اما وجود دارند.
پرسش :بنابراین ما هیچ وقت آن را به طور بی نقص نداشته ایم؟

قطعا در ست است ! اما یک چیز ابتدایی مانند تیرگی در گوشه های تصویر هنوز هم یکی از مشکلات تصاویر مدرن است، همانطور که برای پیشگامان عکاسی بوده است. فقط مسئله اینجاست که این افکت وینیتینگ (vignetting – تیره شدن گوشه های تصویر) این روزها خیلی قابل توجه نیست. در واقع، ما تمایل داریم قبول کنیم که لبه های تصاویر کمی تیره تر خواهد بود – بنابراین حتی به آن توجه نمی کنیم  و بعضی برای اغراق آمیز کردن این افکت، گوشه های تصاویر خود را در فتوشاپ تیره تر می کنند . از یک سطح سفید به طور یکنواخت نورپردازی شده یک عکس بگیرید، بر روی کامپیوتر خود با دقت به آن نگاه کنید، وشما  خیلی زود متوجه خواهید شد که مرکز آن روشن تر است. این اثر تیرگی را می توان با استفاده از تنظیمات سفارشی بر روی دوربین های خاص، یا با استفاده از نرم افزار ویرایش تصویر استاندارد از بین برد.
پرسش : بطور کلی چند نوع مختلف اعوجاج نوری وجود دارد؟

در جواب باید بگوییم ده ها نوع از این نقص ها وجود دارند، از آستیگماتیسم گرفته تا کما، اما دو یا سه نوع وجود دارند که به طور ویژه ارزش توجه دارند.
ابتدا با ساده ترین نمونه قابل درک شروع می کنیم

در اینجا ما با اعوجاج خطوط منحنی (curvilinear distortion) شروع خواهیم کرد. این اعوجاج چندین نوع مختلف دارد، اما نوعی که شما بیشتر از همه خواهید دید، اعوجاج خمره ای (barrel distortion) است. وقتی شما از یک لنز اولترا واید استفاده می کنید، تشخیص آن واقعا آسان است، و باعث می شود که خطوط صاف در لبه کادر به سمت بیرون خم شوند. این اثر بر روی یک لنز چشم ماهی (fisheye) از این هم مشهودتر است، که در آن برای به دست آوردن عریض ترین نمای دید ممکن، این اعوجاج ها توسط طراحان لنز اصلاح نشده رها می شوند.
پرسش چه نوع اعوجاج های خطی دیگری وجود دارند؟

پاسخ : در واقع اعوجاج جاسوزنی (Pincushion distortion) اغلب در لنزهای تله فوتوی بلند دیده می شود – و باعث می شود که خطوط به سمت داخل خم شوند. این اثر معمولا خیلی ظریف است، و به طور معمول مشخص و بارز نیست مگر این که از سوژه های مستطیل شکل به طور مستقیم عکس بگیرید. برخی از لنزهای زوم می توانند علائم اعوجاج سبیلی (moustache distortion) را نشان دهند – که در آن یک تصویر می تواند هر دو اعوجاج جاسوزنی و خمره ای را نشان دهد. این نوع اعوجاج معمولا در لنزهای زوم واید دیده می شود، و سبب می شود خطوط مستقیم موج دار به نظر برسند.
پرسش: به نظر شما در حقیقت من باید مراقب چه چیز دیگری باشم؟

توجه داشته باشید که کج‌نمایی یا ابیراهی رنگی (Chromatic aberration) احتمالا بزرگترین ترس و نگرانی یک عکاس SLR مدرن است. همانطور که ما بر روی تصاویر خود زوم می کنیم، حاشیه رنگی ای که به وجود می آورد، به مراتب قابل توجه تر از روزهای عکاسی با فیلم است (زمانی که این مشکل تنها در عکس های خیلی بزرگ شده دیده می شد).
 پرسش: در کجا احتمال بیشتری برای دیدن ابیراهی رنگی وجود دارد؟

برای توضیح این مطلب باید بگوییم این مشکل تمام لنزها را با هر فاصله کانونی تحت تاثیر قرار می دهد، اما در فواصل کانونی خیلی طولانی تر و در لنزهای ارزان قیمت تر، برجسته تر خواهد بود. همچنین ارزشش را دارد که نگاهی به تست های لنز بیاندازید، چون این پدیده برخی از مدل ها را بیش از مدل های دیگر تحت تاثیر قرار می دهد. شما آن را در لبه های سوژه ها، و به سمت لبه های تصویر خواهید دید. جایی که یک خط سفید دارید که از یک ناحیه تیره تر عبور می کند دیدن آن ساده تر است در واقع قاب های پنجره در تصویر شما جای خوبی برای نگاه کردن می باشند.
پرسش : آیا من می توانم کاری برای آن انجام دهم؟

پاسخ : بله، با ویرایش می توان آن را اصلاح کرد. حتی ممکن است دوربین شما برنامه ای داشته باشد که به شما کمک کند این مشکل را برطرف کنید. فتوشاپ CS ابزارهای خوبی برای به حداقل رساندن اثر آن بر روی تصاویر شما دارد. نرم افزار PTLens نیز خوبی می باشد.
پرسش: بطور کلی انواع اعوجاج لنز چیست؟ :

در زیر سعی کرده ایم نمونه هایی از انواع معمول (متداول) اعوجاج لنز وجود دارد که نشان می دهد چگونه آنها بر ترکیب بندی شما تاثیر می گذارند.
۱- اعوجاج خمره ای یا Barrel Distortion

 

 

توجه کنید که اعوجاج خمره ای تصویری ایجاد می کند که در آن خطوط به بیرون به سمت لبه ها خمیده می شوند – که باعث می شود مستطیل ها به شکل خمره به نظر برسند.
۲- اعوجاج جاسوزنی یا Pincushion Distortion

مد نظر داشته باشید که اعوجاج جاسوزنی باعث می شود به نظر برسد که خطوط به داخل به سمت مرکز خم شده اند  که باعث می شود مستطیل ها مانند خطوط یک جاسوزنی به نظر برسند.

 

در تصویر بالا  تفاوت اعوجاج خمره ای و جاسوزنی را مشاهده می نمایید.
۳- ابیراهی رنگی یا  Chromatic Aberration

 

در حقیقت ابیراهی رنگی (یا achromatism) معمولا از طریق حاشیه رنگی ای که بر روی خطوط و لبه ها در تصویر ایجاد می کند، دیده می شود.
۴- وینیتینگ یا Vignetting

 

بادی بگوییم تمامی لنزها تصویری ایجاد می کنند که لبه های آن تاریک تر از مرکز آن است – این حالت تحت عنوان وینیتینگ شناخته شده است، و می تواند به عنوان ابزار سبک شناسی مورد استفاده قرار گیرد. این افکت گاهی به عمد و در نرم افزار هایی چون فتوشاپ اعمال می شود که لبه های عکس را تیره تر می نمایند.
۵- بدون اعوجاج

ودر اخر اینکه بدون اعوجاج لنز، که در آن خطوط مانند واقعیت مستقیم هستند. هیچ تیرگی در لبه ها وجود ندارد، و همه رنگ ها سر جای خود هستند.
پرسش : چرا ابیراهی رنگی اتفاق می افتد؟

 

پاسخ : همانطور که می دانید هدف یک لنز شکست نور است  یعنی برگرداندن مسیر مستقیم اشعه ها با یک زاویه و به سمت سنسور.

متاسفانه، طول موج های مختلف نور با مقادیر کمی متفاوت برگردانده می شوند (شکست پیدا می کنند)، به این معنی که مسیر نور قرمز با زاویه متفاوتی نسبت به نور آبی برگردانده می شود، که باز هم مقدار آن با نور سبز متفاوت است.

سپس رنگ های متفاوت در نقاط مختلف متمرکز می شوند، در نتیجه حاشیه های رنگی (colour fringing) به وجود می آید.

 
انواع مختلف ابیراهی

۱- ابیراهی رنگی عرضی (lateral chromatic aberration) که حاشیه های رنگی ایجاد می کند، و با این واقعیت ایجاد می شود که بزرگنمایی تصویر با طول موج تغییر می کند.

۲- ابیراهی رنگی طولی یا محوری (Longitudinal chromatic aberration) با طول موج های مختلف متمرکز شده در فواصل مختلف ایجاد می شود. هر دو این کج‌نمایی هایی رنگی در تصویر فوق نشان داده شده است.

این سبب ایجاد نرمی در کل تصویر می شود، و با اجتناب از عریض ترین دیافراگم برای به حداکثر رساندن عمق فوکوس می توان آن را کاهش داد.
تعاریف تخصصی درباره اعوجاج:
۱- اعوجاج خمره ای

نقص لنز، متداول در لنزهای اولترا واید که خطوط صاف را در لبه ها به سمت بیرون خم می کند.
۲- ابیراهی رنگی

نقص لنزی که در آن طول موج های نور با مقادیر (زوایای) مختلف شکسته می شوند، یا در فواصل مختلف متمرکز می شوند.
۳- اعوجاج جاسوزنی

نقص لنز معمول در لنزهای تله فوتوی بلند که باعث می شود به نظر برسد که تصویر در لبه ها به سمت داخل خم شده است.
APO-4

آپوکرومات (Apochromat). نوعی لنز، ساخت شرکت سیگما و شرکت های دیگر، که برای تصحیح ابیراهی رنگی طراحی شده است.
 ۵-ED

پراکندگی بسیار کم (Extra-low dispersion). برخی از لنزهای نیکون طراحی شده برای تصحیح ابیراهی رنگی.
UD6

پراکندگی بسیار کم (Ultra-low Dispersion). المان موجود در برخی از لنزهای سری L کانن که برای تصحیح ابیراهی رنگی طراحی شده است.
منبع:

عکاسی

عکاسی با تلفن همراه امروزه شاخه مهمی از عکاسی به شمار میرود. وجود شبکه های اجتماعی و سهولت اشتراک تصاویر باعث شده بسیاری از عکاسان به این سمت سوق پیدا کنند. در مقاله پچیش رو پنج نکته عکاسی که برای افزایش کیفیت موثر است را با شما به اشتراک میگذاریم.

در ابتدا باید بگوییم برای گرفتن عکس‌هایی فوق‌العاده با استفاده از دوربین گوشی موبایل چه چیزی نیاز داریم؟ شاید اپلیکیشن‌های عکاسی متنوع برای ویرایش عکس و افزودن جلوه‌هایی ویژه مفید باشند ولی  تنها با استفاده از اپلیکیشن پیش‌فرض دوربین گوشی خود و رعایت چند نکته‌ی ساده در زمینه‌ی ترکیب‌بندی هم تصاویر بسیار زیبایی خلق نمایید. در این آموزش با ۵ نکته آشنا خواهید شد که کمک می‌کند با دوربین گوشی موبایل چنان عکس‌های جذابی خلق کنید که انتشار آن‌ ها روی اینستاگرام یا نمایش دادنشان به دوستان باعث افتخارتان گردد.ما را تا انتهای این مقاله همراهی کنید تا با هم مشاهده کنیم چگونه با ایجاد برخی تغییرات کوچک در تکنیک‌های عکاسی می‌توان ابزار لازم برای تبدیل شدن به یک عکاس موبایل فوق‌العاده را در اختیار داشت. عکاسی بارداری در آتلیه بارداری

‌
۱. تمرکز تصویر را از مرکز کادر دور نمایید

گفتنیست ما بیشتر اوقات به صورت غریزی تمایل داریم زمان گرفتن عکس با دوربین گوشی موبایل سوژه را در مرکز کادر قرار دهیم. شاید دلیل این موضوع این فرض اشتباه باشد که دوربین هم باید به همان شکل که ما از چشمانمان استفاده می‌کنیم روی سوژه تمرکز کند. عکسی که به این شیوه گرفته شود ممکن است خوب به نظر برسد ولی کاملا معمولی خواهد بود. با جابجا کردن نقطه‌ی تمرکز عکس از مرکز کادر قادر هستید به‌راحتی سوژه‌های جالب را در محلی غیرمنتظره قرار داده و عکس جذاب‌تری تولید نمایید.

در جواب اینکه چرا در عکس بالا آسیاب بادی را در مرکز عکس قرار ندهیم؟ باید بگوییم به این سبب که با قرار دادن سوژه در محلی متمایل به لبه‌ی سمت چپ کادر می‌توانید تصویر غنی‌تری بسازید که چشم بیننده را به سمت انعکاس‌های جذاب درون آب و منظره‌ی زیبای شهر بندری در پس‌زمینه می‌کشد.

قابل ذکر است که تنها با منتقل کردن نقطه‌ی تمرکز به سمت یکی از دو لبه‌ی کادر، شما به‌ صورت خودکار ابعاد جدیدی را از محیط طبیعی سوژه آشکار خواهید نمود. این روش، روشی مؤثر است که اجازه می‌دهد بیننده دید وسیع‌تری نسبت به زیبایی منبع الهامی داشته باشد که سبب شده شما دکمه‌ی شاتر دوربین گوشی موبایل را بزنید. نقطه‌ی تمرکز در عکس پایین یک مجسمه‌ی گیراست که بر فراز شهر بوداپست قرار دارد. اگر مجسمه را در مرکز تصویر قرار داده بودیم به یک سیلوئت زیبا از آن می‌رسیدیم، ولی تمام عکس در همین خلاصه می‌گردد.

شایان ذکر است ما با منتقل کردن مجسمه به سمت راست کادر، موفق شدیم شکوه سوژه را به‌طور کامل حفظ نماییم و علاوه بر آن نمایی مسحورکننده از غروب خورشید بر فراز شهر را هم در عکس بگنجانیم. تغییری به همین کوچکی اجازه می‌دهد با آشکار کردن بخش‌های بیشتری از محیط اطراف سوژه، تجربه‌ی کامل‌تری را از چنین لحظه‌های جادویی با بینندگان خود به اشتراک بگذارید.

توجه داشته باشید که کادربندی مرکزگریز تقریبا در هر شرایطی برای ایجاد یک زاویه دید نو خوب عمل می‌نماید. دفعه‌ی بعدی که قصد عکاسی با موبایل را داشتید از مرکز کادر دوری نمایید تا مشاهده کنید چه اتفاقات غافلگیرکننده‌ای در عکس‌هایتان رخ می‌دهد.

‌
۲. از کادرهای طبیعی خاص استفاده نمایید

باید ذکر کنیم که کادربندی اطراف تصویر سما قادر هستید به یک عکس زیبا جذابیت بصری بیشتری ببخشد. اپلیکیشن‌های متعددی وجود دارند که از آن‌ها می‌توانید برای افزودن فریم به عکس‌های موبایلی استفاده کنید، اما بسیار جالب‌تر خواهد بود که از عناصر طبیعی یا دست‌ساز بشر در عکس به‌عنوان کادرهایی منحصربه‌فرد بهره بگیرید. کادر یا فریم ساختاری می باشد که نقطه‌ی تمرکز عکس را احاطه می‌کند. کادر می‌تواند از هر چیز طبیعی یا مصنوعی که متناسب با هدف بصری شما است ساخته شده باشد. با ساختن یک مرز کامل یا جزئی در اطراف سوژه قادر می باشید توجه بیننده را به تصویر داخل آن کادر جلب نمایید.

در عکس بالا عکاس با قرار دادن بخشی از حاشیه‌ی رودخانه در داخل یک کادر طبیعی به ما می‌گوید که این بخش از اهمیت خاصی برخوردار است.

بنابراین چگونه می‌توانیم برای عکاسی با دوربین گوشی موبایل، یک فریم مناسب پیدا کنیم؟ ابتدا دوربین گوشی را مستقیما به‌سوی مرکز تمرکز تصویری بگیرید که قصد ثبت کردن آن را دارید. بعد از ان چند قدم عقب‌تر بروید و در لبه‌های کادر به دنبال هرگونه خط یا بافتی بگردید که می‌تواند نقش حاشیه را برای شما بازی کند. پنجره‌ها، درها و حصارها برخی از آشناترین کادرهایی می باشند که در زندگی روزمره به آن‌ها برخورد می‌کنیم. ولی در طبیعت به کادرهای انتزاعی‌تری نظیر درختان، سایه‌ها، رودها و حتی ابرهای آسمان برخورد خواهیم کرد. این کادرهای انتزاعی می‌توانند چاشنی خلاقیت را به عکس‌های شما بیفزایند و آن‌ ها را خارق‌ العاده نمایند.

توجه داشته باشید در عکس بالا کوه و منظره‌ی سرسبز اطراف آن توسط ابرهای آسمان و سایه‌های روی زمین کادربندی شده است. در عکس زیر این تنه‌ی درخت و ساقه‌های آن می باشند که سوژه‌ی اصلی که فردی است که روی چمن‌ها در حال مطالعه می باشد را در کادری طبیعی قرار داده‌اند.

فراموش نکنید که هیچ قانون سفت‌وسختی در مورد ظاهر کادرها وجود ندارد. هر چیزی که مرکز تمرکز عکس شما را تقویت نماید می‌تواند به‌عنوان یک کادر در نظر گرفته شود.

‌
۳. کادر عکس را تا لبه پر نمایید

جالب است بدانید کادرها یا حاشیه‌های بصری تنها یک روش برای متمرکز کردن نگاه بیننده می باشند. گزینه‌ی دیگر این می باشد که به‌ کلی از حضور کادر در عکس صرف‌نظر کنید. به‌جای استفاده از حاشیه‌ها می‌توانید کادر تصویر را به طور کامل  با سوژه‌ی اصلی پر کنید تا تمرکز بیشتری روی آن ایجاد شود. با این روش چشم بیننده دیگر هیچ تردیدی در مورد سوژه‌ی اصلی عکس نخواهد داشت.

 

این روش به‌ویژه برای نمایش دادن مجموعه‌ای از اشیاء مشابه مناسب می باشد. زمانی که اجازه دهید سوژه از لبه‌های کادر بیرون برود در واقع به ذهن بیننده این فرصت را داده‌اید تا بخش‌هایی را که نمی‌بیند تصور کند. این موضوع می‌تواند سبب پیدایش نوعی حس کثرت، نامتناهی بودن و مرموز بودن گردد.

در ادامه باید بگوییم  برای استفاده از این تکنیک بسیار مهم می باشد که از ایجاد هرگونه فضای خالی در لبه‌های کادر خودداری کنید تا سوژه کل عکس را به‌طور کامل بپوشاند. بدین ترتیب تاثیر تصویر به بیشترین حالت خواهد رسید. تفاوت نمی‌کند یک سوژه چقدر بزرگ یا کوچک باشد، در تعداد زیاد هر سوژه‌ای می‌تواند نتایجی شگفت‌آور تولید نماید و عکس‌های موبایلی جذابی را خلق نمایید.

‌
۴. به دنبال الگوهای تکرارشونده بگردید

در جواب اینکه حلقه‌های تنه‌ی یک درخت، امواج اقیانوس و کلیدهای پیانو در چه چیزی با هم اشتراک دارند؟ باید بگوییم همه‌ی آن‌ها از الگویی تکرارشونده پیروی می‌کنند. جهان ما سرشار از الگو و تکرار است، ولی ازآنجاییکه چشم ما به این الگوها عادت کرده ممکن می باشد به‌سادگی از زیبایی آن‌ها عبور نماییم.

هرزمان که متوجه حضور این فرم‌ها و حرکات تکرارشونده در جهان شوید در واقع روشی کاملا جدید برای گرفتن عکس‌های جذاب با دوربین گوشی موبایل کشف کرده‌اید. خطوط ریل راه‌آهن، تیرهای چراغ‌برق، صندلی‌ها و سایه‌بان‌ها… شاخه‌های درختان، گلبرگ‌های گل و امواج ساقه‌های گندم… همه‌ی این‌ها قادر هستند سوژه‌هایی بالقوه برای دوربین گوشی شما باشند.

بهتر است کمی درنگ نمایید و به اطراف خود بنگرید. سعی کنید الگوهایی را بیابید که به‌طور مرتب با آن‌ها برخورد دارید ولی هیچ‌گاه در موردشان به‌خوبی فکر نکرده‌اید. این الگوها قارد می باشند همان عناصر بصری قدرتمندی باشند که همیشه برای گرفتن عکس‌هایی جذاب با دوربین گوشی موبایل به دنبالش می‌گشتید.

باید بگوییم هرچقدر که بیشتر به دنیای اطراف خود دقت نمایید، بیشتر الگوهای جذاب و شگفت‌انگیز برای عکاسی موبایل خواهید یافت. در عکس بالا استفاده از یک مجموعه‌ی عادی از مدادرنگی‌ها موجب ایجاد عکسی بسیار جذاب شده می باشد.

‌
۵. از خطوط راهنما برای روایت یک ماجرا استفاده نمایید

باید بوییم هر عکاس باتجربه‌ای تایید خواهد نمود که خطوط راهنما یکی از قوی‌ترین ابزارها در عکاسی می باشند. خطوط راهنما چشم بیننده را تشویق می‌کند که در طول تصویر برای رسیدن به یک نقطه‌ی تمرکز حرکت کند. گاه ممکن می باشد این سفر بصری در تصویر با عبور از بافت‌ها و الگوهایی جذاب همراه باشد.

دقت کنید که شما می توانید خطوط راهنما را به‌عنوان مسیرهایی در نظر بگیرید که توجه بیننده را به مرکز تمرکز تصویر متصل می‌کنند. برخی از خطوط راهنما شبیه بزرگراه‌هایی عریض هستند که چشم را بدون هیچ وقفه‌ای به‌سرعت به مقصد نهایی می‌رسانند. اما در موارد دیگر ممکن است این خطوط چشم را از میان پیچ‌وخم‌هایی حرکت دهند که بیننده را دعوت می‌کنند اندکی درنگ کرده و از منظره لذت ببرد. تصویر زیر نمونه‌ ای است که از یک خط راهنمای کاملا آشکار یعنی پلکان بهره می‌برد. پلکان چشم را دعوت می‌کند تا برای رسیدن به بالای عکس مسیر آن را دنبال نماید.

عکس زیر در ابتدا تمرکز بیننده را به سمت مه صبحگاهی جنگل هدایت می‌نماید. بعد از آن نگاه به پایین حرکت می‌کند تا متوجه شیب تند پله‌ها، نرده‌های لغزنده‌ی ساخته‌شده از بامبو شود و در نهایت به جلوی تصویر برسد.

می توانیم هر چیزی را که کمک نماید چشم بیننده به‌سوی سوژه‌ی اصلی هدایت شود را جزو خطوط راهنما محسوب کنیم. خطوط راهنمای ساده‌ای نظیر ریل راه‌آهن، جاده‌ای در میان جنگل یا مسیر پله‌ها، همگی قادر هستند در خدمت این هدف قرار بگیرند. ولی اشاره‌ی یک انگشت یا حتی نگاه یک فرد هم می‌تواند همین کار را انجام دهد. نکته‌ی مهم این است که خطوط راهنما روایتی را طرح می‌کنند و نگاه بیننده را به جایی جذاب فرا می‌خوانند.

ممکن است پیدا کردن خطوط راهنما می‌تواند کار دشواری باشد،در نتیجه استفاده از این تمرین چندمرحله‌ای شاید به شما کمک نماید. ابتدا از سوژه‌ی اصلی خود عکسی بگیرید و آن را بررسی کنید. سعی کنید به این سؤال پاسخ دهید: آیا خط یا الگویی وجود دارد که به نقطه‌ی تمرکز مورد نظر اشاره کند؟ هرگاه یک خط راهنمای بالقوه یافتید آن را در یک ترکیب‌بندی جدید به کار ببرید و عکس دیگری را ثبت کنید. این پروسه را آن‌ قدر تکرار نمایید تا به تصویری راضی‌کننده دست پیدا کنید.

منبع:

عکاسی

عکاسی از انعکاس دنیای خود را دارد. علاقه مندان زیادی در پیرامون خود بدنبال سوژه های مناسب در این زمینه میگردند. مقاله زیر از دیجیکالا نکات خوبی در این زمینه دارد که میتواند مورد استفاده شما قرار گیرد.

در ابتدا باید بگوییم استفاده از انعکاس در عکاسی موبایل یکی از تکنیک‌هایی می باشد که می‌تواند جذابیت زیادی در عکس ایجاد نماید. در نتیجه شما قادر هستید به‌جای گرفتن عکس‌هایی بی‌هدف چشمان خود را برای کشف انعکاس‌ها تیز کنید. اگر چشمان خود را برای یافتن انعکاس‌ها ورزیده کنید متوجه خواهید شد که انعکاس‌ها تقریبا همه‌جا پیدا می‌شوند. پنجره‌ها، آیینه‌ها، چاله‌ های آب و دریاچه‌ها همگی سطوحی عالی برای انعکاس می‌سازند. حتی سطوح براقی نظیر شیشه‌ی عینک آفتابی یا یک کتری فلزی هم می‌توانند به‌ خوبی برای ثبت انعکاس مورد استفاده قرار  گیرند.

عکس بالا از روزبه روزبهانی می باشد.

در ادامه به ۱۰ نکته توجه فرمایید که می‌تواند هنگام عکاسی موبایل به شما برای گرفتن عکس‌هایی زیباتر با استفاده از انعکاس کمک نماید.

‌
۱. به ترکیب‌بندی توجه نمایید

گفتنیست تمامی عکس‌ها باید ترکیب‌بندی خوبی داشته باشند. این موضوع در مورد عکاسی موبایل از انعکاس هم صدق می‌کند. ترکیب‌بندی خوب شما را قادر خواهد کرد انعکاس‌هایی را که با حضور خود ابعاد جدیدی به عکس می‌بخشند به‌ خوبی کادربندی و تقویت نمایید.

قابل ذکر است که در زمان تصمیم‌گیری در مورد ترکیب‌بندی می‌توانید از قانون یک‌سوم بهره بگیرید. برای مثال سعی کنید خط افق را به اندازه‌ی یک‌سوم از بالا یا پایین کادر فاصله بدهید.به علاوه هنگام بستن ترکیب‌بندی باید تصمیم بگیرید که کدام بخش انعکاس قرار است تأثیرگذارترین بخش باشد و نقطه‌ی تمرکز اصلی عکس را تشکیل دهد.

شایان ذکر است که در بسیاری از موارد ممکن است انعکاس سوژه‌ی اصلی شما نباشد. سوژه‌ی اصلی می‌تواند یک فرد، یک درخت یا هر شیء دیگری باشد که در صحنه قرار گرفته است. درهر صورت نزدیک کردن سوژه به لبه‌های کادر با فاصله‌ی ایده‌آل یک‌سوم می‌تواند به ساختن عکسی با ترکیب‌بندی خوب کمک نماید.

عکس بالا از آرپیاست.

‌
۲. از تقارن استفاده نمایید

توجه داشته باشید که تکنیک دیگری که در زمان عکاسی از انعکاس استفاده می‌شود بهره گرفتن از آن برای ایجاد تقارن در عکس است. این شیوه تعادلی کامل در عکس ایجاد خواهد کرد. برای نمونه اگر شیئی در بخش بالایی تصویر داشته باشید انعکاس آن در پایین تصویر قرار خواهد گرفت. به همین ترتیب می‌توانید از سطوح انعکاسی برای تقسیم تصویر و ایجاد تاثیرات غیرمعمول استفاده کنید. برای مثال تغییر دادن نحوه‌ی نزدیک شدن خطوط به هم با استفاده از انعکاس می‌تواند درک روزمره از پرسپکتیو را به هم ریخته و بیننده را تحت تاثیر قرار بدهد.

عکس بالا از مارکو لامبرتو می باشد.

‌
۳. کادر را ساده نگه دارید

باید بگوییم  برای تاثیرگذار بودن یک عکس لزوما نباید پیچیده باشد. در بیشتر موارد ایده‌ی «هرچه کمتر بهتر» (Less is more) در مورد عکاسی موبایل کارایی بیشتری دارد. این موضوع می‌تواند به‌خصوص در مورد استفاده از انعکاس در عکس صادق باشد. یک سوژه و انعکاس گیرا می‌تواند بر عکس مسلط شده و تمام جذابیتی را که نیاز دارید مهیا کند. قرار دادن عناصر دیگر در عکس با ایجاد نقاط تمرکز غیرضروری تنها سبب حواس‌ پرتی خواهد گردید.

عکس فوق  از اندی باتلر است.

‌
۴. به سطح انعکاس‌دهنده نزدیک گردید

باید ذکر کنیم که اگر با استفاده از آب عکاسی می‌کنید تلاش نمایید به سطح آن نزدیک شوید. با این کار پیش‌زمینه‌ی تصویر با انعکاس آسمان و سوژه‌ی عکاسی پر خواهد شد. بعلاوه این کار به بهبود ترکیب‌بندی و جذابیت عکس و حذف کردن نقاط تمرکز غیرضروری کمک خواهد نمود. نزدیک شدن به آب همچنین سبب تقویت جنبه‌های خاصی نظیر امواج و درخشش نور خورشید روی سطح آن می‌گردد.

عکس بالا از مارزیا بلینی می باشد.

‌
۵. در ساعت‌های طلایی  به عکاسی بپردازید

جالب است بدانید ساعت طلایی به زمان کوتاه قرار گرفتن خورشید در نزدیکی خط افق پس از طلوع و پیش از غروب آفتاب گفته می‌شود. در نتیجه منظور از ساعت طلایی دقیقا مدتی برابر با یک ساعت نمی باشد. دلایل زیادی برای علاقه‌ی عکاسان به این زمان از روز وجود دارد. یک دلیل این است که آسمان در ساعت طلایی می‌تواند با رنگ‌های درخشان قرمز، نارنجی و زرد خود پس‌زمینه‌ای دراماتیک برای ثبت صحنه‌ای که در برابر شماست فراهم نماید. در عکاسی موبایل از انعکاس استفاده از بازتاب خورشید هنگام طلوع یا غروب از روی سطح دریا یا دریاچه می‌تواند به خلق عکسی فوق‌العاده زیبا و سرشار از جذابیت منجر گردد.

علاوه بر این ها نور در ساعت طلایی بسیار نرم‌تر است و عکاسی کردن به سمت آفتاب را آسان‌تر می‌ نماید. هنگام عکاسی به سمت نور سوژه‌ی شما به شکل سیلوئت در برابر آسمان ظاهر خواهد شد و بازتاب آن بر سطح نازک آب قرارگرفته روی شن‌های ساحل یا در یک گودال آب نیز همین وضعیت را خواهد داشت.

عکس  بالا از جسیکا اندروز است.

‌
۶. از آیینه‌ها برای کادربندی سوژه استفاده نمایید

در ادامه باید بگوییم استفاده از آیینه‌ها تکنیکی هوشمندانه در عکاسی موبایل می باشد که اجازه می‌دهد سوژه را به شکلی متفاوت کادربندی نمایید. این تکنیک نمونه‌ای عالی است که نشان می‌دهد انعکاس چگونه می‌تواند توازن نیروهای یک تصویر را تغییر دهد. می‌توانید از تصویر منعکس‌شده در یک آیینه برای ساختن کادری طبیعی در اطراف سوژه استفاده نمایید. پس‌زمینه همچنان سر جای خود قرار دارد ولی تصویر قرارگرفته در آیینه کاملا برجسته شده و نوعی ترکیب‌بندی «تصویر در تصویر» خواهد ساخت.

در زمان استفاده از این تکنیک شما باید مطمئن شوید که فوکوس دوربین به‌جای محیطی که آیینه را احاطه می‌کند روی سوژه‌ای که در درون آیینه قرار دارد تنظیم شده باشد. با استفاده‌ی خلاقانه از افکت‌های محوشدگی (Blur) یا کاهش عمق میدان می‌تواند پس‌زمینه را محوتر کرده و تمرکز را بازهم بیشتر متوجه انعکاس سوژه در آیینه نمایید.

۷. دنیایی وارونه خلق کنید

شما قادر می باشید با برش دادن تصویر و نزدیک‌تر کردن انعکاس‌ها و توجه به نحوه‌ی برش دادن و کادربندی سوژه و سپس چرخاندن تصویر به اندازه‌ی ۱۸۰ درجه عکس‌هایی جالب بسازید. این عمل سبب خواهد شد انعکاس‌ها شبیه پنجره‌ای به‌سوی واقعیتی دیگر به نظر برسند. عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد

عکس بالا از تیری هادسین است.

‌
۸. از شرایط آب‌ و هوایی استفاده نمایید

باید بدانید در زمان عکاسی از انعکاس‌ها شرایط آب‌وهوا می‌تواند کمک ارزشمندی به شما بکند؛ چرا که شرایط آب‌وهوایی مناسب به بالا رفتن بار عاطفی صحنه و احساس در عکس کمک خواهد نمود.

همچنین در روزهایی که نور خورشید کنتراستی سایه‌دار روی ابرهای آسمان ایجاد کرده است به نحوه‌ی بازتاب آن‌ها بر سطح یک دریاچه دقت نمایید. شرایط آب‌وهوایی دیگر مانند مه صبحگاهی هم می‌تواند جوی مرموز و اسرارآمیز در عکس ایجاد نماید. در سوی دیگر توفانی که در حال نزدیک شدن باشد با انعکاس یافتن در آب یا هر سطح دیگری شدت بیشتری پیدا خواهد کرد. ابرها با وارونه شدن در یک انعکاس می‌توانند اشکال و فرم‌های جدیدی به خود بگیرند.

عکس فوق  از اندی باتلر می باشد.
۹. از پنجره‌ها عکاسی نمایید

باید بگوییم یک تکنیک رایج دیگر برای عکاسی از انعکاس قرار دادن اشیا و انعکاس‌ها روی یکدیگر می باشد. این تاثیر را می‌توانید با عکاسی کردن از سطوحی نظیر شیشه‌ی پنجره یا ویترین که نیمه‌ آیینه‌ای می باشند به‌سادگی ایجاد نمایید. ترکیبی از اشیای پشت شیشه و اشیایی که در پنجره منعکس شده‌اند می‌تواند جلوه‌هایی غیرمعمول و انتزاعی ایجاد کند. اندکی شبیه ترکیب کردن دو عکس در یک قاب است.

شما اگر در زمان عکاسی موبایل به این شیوه قصد دارید انعکاس نقطه‌ی تمرکز اصلی عکس را تشکیل دهید توجه به تنظیم صحیح فوکوس روی انعکاس شیشه به جای اشیای پشت آن اهمیت زیادی خواهد داشت.

عکس بالا از برندان اوسه است.

‌
۱۰. از اپلیکیشن‌ها برای ایجاد انعکاس استفاده نمایید

علاوه بر اینها شما قادر هستید  از اپلیکیشن‌های خاصی نظیر Reflect Mirror Camera برای افزودن انعکاس به عکس خود استفاده نمایید. برای افزودن انعکاس به عکس‌هایی که قبلا گرفته بوده‌اید کافی است آن را در اپلیکیشن باز کرده، روی ناحیه‌ای از عکس که انعکاس باید از آنجا شروع شود ضربه بزنید و محل دقیق قرارگیری انعکاس را با بالا و پایین کشیدن انگشت تعیین نمایید. این اپلیکیشن حتی اجازه می‌دهد انعکاس مورد نظر خود را از میان انواع گوناگون مختلف و سطوح متفاوت انتخاب نمایید.

همچنین یک راه دیگر هم استفاده کردن از اپلیکیشنی نظیر Superimpose است که اجازه می‌دهد با قرار دادن یک عکس روی عکسی دیگر تاثیری شبیه انعکاس حاصل از شیشه‌ی پنجره را بازسازی نمایید.

منبع:

عکاسی

آیا با عکاسی ضد نور آشنایی دارید؟ عکاسی ضد نور یا همان سایه نما یا سیلوئت (ترجمه به فرانسوی: Silhouette) ترفندی در در عکاسی است که در آن، منبع نور برخلاف همیشه در پشت سوژه قرار دارد و در قوی‌ترین حالت به دلیل تندی نور، سایه‌ای از سوژه بر روی عکس ایجاد می‌شود و جزئیات در سوژه دیده نمیشود. این سبک علاقه مندان زیادی دارد و در مقاله پیش رو به آموزش ترفندهایی در استفاده از موبایل در عکاسی سیلوئت  پرداخته ایم.

در ابتدا باید بگوییم شما اگر در جستجوی راهی ساده برای افزودن بعدی جدید به عکس‌های موبایلی خود می باشید ما اساسا پیشنهاد می‌کنیم عکاسی «سیلوئت» (Silhouette) را حتی المقدور امتحان نمایید. در فارسی از تکنیک سیلوئت با نام عکاسی ضد نور هم یاد می‌گردد. عکاسی سیلوئت فرصت‌هایی فراتر از آنچه تصورش را می‌کنید در اختیارتان قرار خواهد داد. سیلوئت تکنیکی می باشد که اجازه می‌دهد اشکالی جذاب، حسی ویژه و حال‌وهوایی رمزآلود و مرموز در عکس ایجاد کنید. از این تکنیک می‌توانید هم در فضاهای خارجی و هم در فضاهای داخلی به‌شکلی موثر استفاده کنید. عکس‌های سیلوئت تخیل بیننده را تحریک کرده و تمایل او را برای جستجو کردن در تصویری که که تمام رمز و رازهایش را در نگاه اول فاش نمی‌کند افزایش می‌دهند. در این مقاله به معرفی ۱۰ نکته در مورد عکاسی سیلوئت خواهیم پرداخت که کمک می‌کنند با گوشی موبایل خود عکس‌های بهتری را ثبت نمایید. لطفا با ما همراه باشید.

عکس بالا از نسام کشاورز می باشد.

۱.ترفند اول سوژه‌ای قدرتمند انتخاب کنید

گفتنیست در هنگام عکاسی با تکنیک سیلوئت انتخاب سوژه‌ای با شکل قدرتمند و قابل تشخیص از اهمیت بالایی برخوردار خواهد بود. در یک عکس سیلوئت معمولا جزییات بسیار کمی از سوژه مشاهده می‌گردد و بنابراین این شکل کلی سوژه است که موفقیت یا شکست عکس را رقم خواهد زد. انسان‌ها، درختان، ساختمان‌های جالب یا حتی پرندگان در حال پرواز می‌توانند سوژه‌های خوبی برای عکاسی سیلوئت باشند. به احتمال زیاد سوژه‌های انسانی جذابیت بیشتری را به عکس خواهند بخشید زیرا که با تحریک ذهن مخاطب نسبت به تصور این که سوژه کیست یا چه قیافه‌ای دارد حس رمزآلود بیشتری را در عکس ایجاد خواهند نمود.

عکس بالا از اندی باتلر است.

۲. ترفند دوم: به‌جای پس‌زمینه روی سوژه فوکوس کنید

قابل ذکر است که مطمئن گردید که زمان گرفتن عکس فوکوس دوربین روی سوژه باشد و نه روی پس‌زمینه. بخش قابل‌توجهی از جذابیت عکس‌های سیلوئت به تباین میان سوژه‌ی تیره و پس‌زمینه‌ای برمی‌گردد که ممکن می باشد بسیار جذاب و سرشار از جزییات هم باشد. برای ایجاد این تاثیر سوژه باید در فوکوس کامل قرار بگیرد تا لبه‌هایی شفاف و تیز بسازد. بنابراین هر چه قدر هم که از فضای پس‌زمینه خوشتان آمده فراموش نکنید باید فوکوس دوربین گوشی را به‌شکلی فریب دهید که فکر کند شما سوژه را مدنظر دارید. اگر گوشی شما امکان قفل کردن فوکوس را دارد بهتر می باشد قبل از گرفتن عکس فوکوس را روی سوژه قفل نمایید. عکاسی کودک در آتلیه کودک

عکس بالا از کانجورر می باشد.

۳. ترفند سوم :رو به منبع نور عکس بگیرید

شایان ذکر است این واقعیت که سنسور دوربین‌های دیجیتال نمی‌تواند همانند چشم انسان جزییات موجود در سایه‌ها را کشف نماید سبب می‌گردد بتوانید با عکاسی کردن به سمت نور تاثیر سیلوئت را تقویت کنید. برای گرفتن سیلوئت‌های عالی لازم است نوردهی دوربین گوشی را برای بخش‌های پرنور صحنه تنظیم کنید؛ به‌گونه‌ای که جزییات این بخش‌ها حفظ شود. با این کار سوژه در بخش سایه‌های بسیار تاریک قرار خواهد گرفت و این همان تاثیری می باشد که ما خواهان آن هستیم.

توجه داشته باشید که شما  اگر در فضای خارجی عکاسی می‌کنید بهتر است خورشید در ارتفاع پایینی قرار داشته باشد. به زبان دیگر در حوالی طلوع یا غروب خورشید یا در روزهای زمستانی که خورشید در ارتفاع پایین‌تری قرار دارد شرایط برای عکاسی سیلوئت با استفاده از نور مستقیم خورشید بهتر می باشد. گاهی ممکن می باشد ایجاد تاثیر لنز فلیر هنگام عکاسی به سمت خورشید مشکل‌ساز گردد ولی می‌توانید این مشکل را با قرار دادن سوژه درست در برابر خورشید حل نمایید. فراموش نکنید فوکوس را روی سوژه قرار دهید ولی نوردهی را برای بخش‌های پرنور پس‌زمینه تنظیم نمایید.

عکس بالا از اندی باتلر است.

۴. ترفند چهارم : در فضاهای داخلی از نور درها و پنجره‌ها استفاده کنید

باید بگوییم برای ثبت کردن عکس‌های سیلوئت حتما لازم نمی باشد در فضای باز قرار داشته باشید. در واقع عکاسی در فضاهای داخلی هم می‌تواند راهی عالی برای ساختن حس رمزآلود باشد. اگر قصد دارید عکاسی سیلوئت در فضای داخلی را امتحان کنید به‌ یاد داشته باشید که معمولا در این حالت فضای اطراف سوژه هم در سایه قرار خواهد گرفت و تنها بخش کوچکی از تصویر از طریق منبع نور خارجی روشن خواهد شد. فراموش نکنید در این وضعیت با توجه به کم بودن نور کلی صحنه باید برای جلوگیری از تار شدن تصویر دوربین را محکم و ثابت نگه‌دارید یا از یک سه‌پایه استفاده نمایید.

عکس زیر از سدریک بلانچان می باشد.

۵. سوژه را کادربندی کنید

فراموش نکنید که قرار دادن سوژه در کادری از اشیای اطراف آن مانند درختان، ساختمان‌ها یا پنجره همیشه یک تکنیک ترکیب‌بندی خوب می باشد. در عکاسی سیلوئت این اشیای احاطه‌کننده هم بسیار تیره می‌گردند و می‌توانند اشکالی جالب را در تصویر ایجاد کنند. از این رو می‌توانید با قرار دادن سوژه در میان این اشیا توجه بیشتری را به سوی آن متمرکز نمایید.

عکس بالا از اندی باتلر است.

۶. تصویر را ساده نگه‌دارید

باید ذکر کنیم که  برای دست یافتن به بهترین نتیجه از سوژه‌هایی عکاسی کنید که اشکال و خطوط متمایز و قابل‌تشخیص دارند. برای مثال یک پیکره‌ی انسانی منفرد بسیار بهتر از چند پیکره است که بخش‌هایی از آن‌ها در تصویر روی هم قرار گرفته و شکلی ناواضح و گیج‌کننده پدید آورده می باشد. توجه خود را بیش از هرچیز روی خطوط کلی دور سوژه متمرکز نمایید چراکه در تصاویر سیلوئت حالت چهره و جزییاتی از این دست قابل تشخیص نخواهند بود. علاوه بر اینها بهتر است فضای اطراف سوژه را هم تا جای ممکن ساده و منظم نگه‌دارید تا سوژه بیش از پیش در عکس برجسته گردد.

عکس فوق از پتیر کمپوس می باشد.

۷. از زاویه دید پایین عکاسی کنید.

جالب است بدانید کم کردن ارتفاع و عکاسی از زاویه دید پایین سبب می‌گردد پس‌زمینه مزاحمت کمتری در عکس شما ایجاد نماید. زاویه دید پایین بر جذابیت عکس می‌افزاید و استفاده از آن هنگام عکاسی با موبایل راحت‌تر است. پس از این‌که برای عکاسی زانو بزنید یا حتی از آن بهتر روی زمین دراز بکشید هراسی نداشته باشید.

عکس فوق از آرپی می باشد.

۸. از حالت‌های دراماتیک آسمان بهره بگیرید

در ادامه باید بگوییم آسمان می‌تواند با افزودن الگوهایی جالب به عکس جذابیت آن را بالا ببرند؛بنابراین همیشه توجه ویژه‌ای نسبت به آسمان داشته باشید. برای نمونه اگر هنگام طلوع یا غروب خورشید از آسمان عکاسی نمایید عکس شما مملو از رنگ‌های نارنجی و قرمز درخشان خواهد بود. البته اگر از آسمانی آبی با ابر عکاسی کنید ممکن می باشد ترجیح دهید برای رسیدن به یک آسمان دراماتیک تیره با لکه‌های ابر روشن تصویر خود را به سیاه‌ و سفید برگردانید.

عکس بالا از اندی باتلر است.

۹. به ثبت حرکت بپردازید

باید بگوییم ثبت حرکت روش خوب دیگری می باشد برای افزایش جذابیت عکس. البته برای ثبت کردن موثر حرکت باید از سرعت شاتر بالاتری استفاده کنید و برای این کار به نور مناسب نیاز خواهید داشت. اگر گوشی شما از توانایی عکاسی پی‌درپی سریع (Burst) پشتیبانی می‌نماید از آن برای ثبت یک توالی از عکس‌ها استفاده نمایید. سپس قادر خواهید بود از میان آن‌ها عکسی را که در آن سوژه بهترین حالت را دارد انتخاب نمایید.

غکس بالا از آرپی می باشد.

۱۰. کنتراست عکس را هنگام ویرایش افزایش دهید

در پایان باید بگوییم  گاهی اوقات عکس‌ها برای متعادل شدن نور و برش نیاز به اندکی ویرایش خواهند داشت. برای قدرتمندتر شدن تصاویر سیلوئت قادر هستید هنگام ویرایش آن‌ها اندکی کنتراست عکس را بالا ببرید. ممکن می باشد افزودن تیرگی حاشیه (Vignette) به لبه‌های عکس هم با بالا بردن تمرکز روی مرکز تصویر به بهتر شدن آن کمک کند. برای این کار می‌توانید از اپلیکیشن Snapseed استفاده نمایید که یکی از بهترین اپلیکیشن‌های ویرایش عکس موجود می باشد.

منبع:

عکاسی

 عکس خلاقه و عکس تجربی, مجاز کردن آگاهانه و هدفمند غیرمجازهای کهنه عکاسی است تغییر و تطوری که در نهایت موجب توسعه بیان عکاسی بارداری در آتلیه بارداری و ارتقاء کیفیات و تنوع بصری عکس می شود

عکاسی خلاقه چیست؟

"هنر عکاسی" مثل هر هنر دیگری، نمی تواند فارغ از کیفیات خلاقه باشد. بنابراین آنچه به سهو و یا به پیروی برخی جشنواره های خارجی و از طریق ترجمه با عنوان "عکس و عکاسی خلاقه" وارد دسته بندی ها و ژانرهای عکاسی مسابقات و جشنواره ها و نمایشگاه ها شده، خالی از اشکال نیست. اما به هر حال با رواج و تثبیت این اصطلاح، به منظور ایجاد زبان مشترک و قابل فهم اهالی این حوزه و جلوگیری از سردرگمی عکاسان جوان و برگزارکنندگان، چاره ای غیر از اهتمام بر تعریف جامع و معرفی آن باقی نمی ماند. به طور مثال در تعریف انجمن عکاسی آمریکا (PSA) از "عکس خلاقه" به تغییر واقعیت و تغییر مشهود در فرم، شکل، رنگ طبیعی و یا ترکیبی از این سه عامل اشاره شده است. اما به نظر نمی رسد این نوع تعریف از جامعیت و فراگیری کافی برخوردار بوده و برای مدت ماندگاری قابل رجوع باشد.

آنچه از ترکیب "عکاسی خلاقه" (Creative Photography) اراده می شود (یا شاید بهتر باشد که اراده و پیشنهاد شود) در اولین مواجهه؛ معمولاً مربوط به عکس هایی است که در آن ذهنیت بر عینیت غلبه دارد. بنابراین وجه استنادی عکس، تا جایی که متهم به جعل نباشد، برخلاف ژانرهایی مثل عکس های طبیعت، ورزشی، خبری، اجتماعی، پرتره، معماری و...، شرط لازم و واجب محسوب نمی شود. اگر چه می تواند در همه این فضاهای مرسوم عکاسی واقع شود. اگر به طور معمول "عکاسی" تلاشی است برای نمایش حقیقتی واقعی و یا یافتن و پرداختن نمونه های عینی و بیرونی از دریافت اندیشه و ذهنیت عکاسی، "عکاسی خلاقه" نوعی القای فضای ذهنی است با ساخت تصاویری که مبتنی بر عکس و عکاسی، اما با استفاده نامحدود و تازه از هر ابزار و ترفند و شیوه تکمیلی است.

همچنین از منظری دیگر؛ "عکس خلاقه" تجربه و تلاشی است که دایره تعریف عکس و عکاسی را نسبت به دوره پیش از خود، توسعه می دهد و نگاه تازه ای از هنر عکاسی را برای مخاطب قابل باور می کند. به عبارت دیگر "عکس خلاقه" عکسی است که پیشتر و به طور معمول از طرف اکثریت مخاطب و جامعه تئورسین عکاسی، قاطعانه جزء هنر عکاسی محسوب و مقبول نشده بود. به عنوان مثال در دوره ای که عکاسی تنها به عکس از طبیعت و یا پرتره های خشک اشراف و دربار و... محدود می شد، عکاسی کردن از مردم عادی کوچه و بازار و مشاغل و... که نگاه متفاوت و تازه ای به گستره مشغولیات و تعهدات هنر عکاسی و شکلی از خرق عادت بود، در قیاس با تعریف مرسوم عکاسی زمانه خود، عکاسی خلاقه شمرده می شد. یا اولین نمونه های فتومونتاژ را (چه در آتلیه های دستی و سخت افزاری ساخته می شد و چه با استفاده از پردازش در انواع نرم افزارهای رایانه ای) در دوره خود باید در گروه عکس های خلاقه جای داد. اولین عکس های رنگی را ـ در حالی که اغلب عکاسان متعصب، رنگ را عامل زائدی در عکس می دانستند ـ باید عکس های خلاقه آن دوره محسوب کرد. حتی زمان، مکان و نحوه ارائه و نمایش عکس هم می تواند از این دست عوامل باشد. ورود به موضوعات و فرض وظائف جدیدی که پیشتر مربوط به حوزه عکاسی هنری نبوده، زوایای دید بدیع، شگردهای نوآورانه چاپ، استفاده از تکنیک های جدید یا متفاوت عکاسی که قبل از آن موجب تردید در اصالت عکس یا ناآشنا قلمداد می شده؛ مثل اولین عکس های هنری که با عکاسی IR (مادن قرمز) و Xray انجام شد، شکستن توجیه پذیر قواعد فنی و زیبائی شناختی عکاسی که پیشتر، قطعی و بدون استثناء لازم الاجرا بوده؛ مثل عدول از سنت ها و استانداردهای نورسنجی و سرعت شاتر و فوکوس و هندسه و ترکیب بندی های کلاسیک و استفاده ابداعی از فیلتر و... که در خدمت بیانی تازه و تعمیق مفهوم عکاسی انجام می شود، شاید از بدیهی ترین مصادیق "عکس خلاقه" باشد. این رویکرد شاید زیر عنوان عکاسی تجربی (Experimental Photography) به معنی عکاسی مبتنی بر تجربه های جسورانه، سنت گریز و ساختارشکن، برای دستیابی به راه های تازه عکاسی، مناسب تر باشد.

به طور خلاصه؛ "عکس خلاقه" و "عکس تجربی"، مجاز کردن آگاهانه و هدفمند غیرمجازهای کهنه عکاسی است. تغییر و تطوری که در نهایت موجب توسعه بیان عکاسی و ارتقاء کیفیات و تنوع بصری عکس می شود.

منبع:

aftabir

 ما در این مطلب به راهکارهایی اشاره خواهیم کرد که می تواند شما را در عکس زیباتر, جذاب تر و با اندامی متناسب تر نشان دهد

تب داغ عکس گرفتن و سلفی، باعث شده که امروزه بسیاری از افراد برای نشان دادن بهترین حالت های خود در عکس هایی که می گیرند، تلاش زیادی کنند. اگرچه همگی ما با عبارت فتوژنیک بودن یا همان استعداد ذاتی خوب ظاهر شدن در عکس آشنا هستیم با این حال بر این باور نیز هستیم که می توان با به کارگیری روش های هوشمندانه و گاهی علمی، تصویری بهتر از خود را ارائه داد

به موهایتان حالت دهید

برای آنکه حجم و شکل مناسبی به موهایتان در عکس بدهید، کمی از قسمت فرق سر، آن را با انگشتان تان حرکت دهید. زمانی که موها کاملا به سمت عقب بروند، چهره شما جذاب به نظر نمی رسد چرا که هیچ زاویه ای توسط موهایتان در عکس به وجود نیامده. حتی اگر می خواهید زوایای بیشتری در عکس به وجود آورید، در زمان گرفتن عکس قسمتی از موهایتان را ببافید.

از نقوش طرح دار و چهارخانه در زمان گرفتن عکس پرهیز کنید

برای آنکه بهترین تصویر از خودشان را در عکس نشان دهید،. تلاش کنید که با یک کمربند باریک یا لباس هایی با راه راه های عمودی و یا دامن هایی به شکل A انگلیسی که از بالا به سمت پایین حجیم می شوند استفاده کنید.

اگر می خواهید در عکس کیفی به دست بگیرید، سعی کنید که آنرا در اندازه واقعی آن و نه بزرگتر جلوه دهید. در غیر این صورت در لحظه گرفتن عکس، آن را به بیرون از کادر منتقل کنید. در صورتی که می خواهید در عکس کفش پاشنه بلند بپوشید هر اندازه پاشنه نازک تر باشد، قد شما را در عکس بلندتر نشان می دهد و هرچه پهن تر باشد، می تواند باعث بیشتر به نظر رسیدن وزن تان در عکس شود.

البته در مورد پوشیدن کفش های پاشنه بلند در عکس بی نهایت ایده وجود دارد که مثلا با کفش هایی با پاشنه نازک هرچقدر کت های چسبان تر پوشیده شود، کشیدگی بدن بیشتر می شود.

در کنار هم و در یک ردیف قرار بگیرید

بهترین عکس هایی گروهی آنهایی هستند که افرادی در سایزها و قدهای مختلف در کنار هم و در یک ردیف قرار بگیرند. سعی کنید در عکس های گروهی نزدیک ترین فرد به دوربین نباشید. در این حالت بسیار جذاب تر به نظر می رسید. عکاسی کودک در آتلیه کودک

در زاویه درست قرار بگیرید

اگر در حالت نشسته قرار است که عکس بگیرید از عکاس بخواهید که دوربین را بالا نگه دارد. در این زاویه وقتی صورت تان را برای قرار گرفتن مقابل دوربین تنظیم می کنید، تعریف بهتری از چانه تان به دوربین دارید. زمانی هم که می خواهید در حالت ایستاده عکس بگیرید از عکاس خود بخواهید که از زاویه پایین تری از شما عکس بگیرد. این زوایا باعث می شوند که شما خوش چهره تر و لاغرتر به نظر برسید و با مد هم همراه شده باشید.

از ژست های سلبریتی ها استفاده کنید

برای اینکه یک ژست کلاسیک را برای عکس گرفتن انتخاب کرده باشید، سه چهارم بدن تان را در معرض دوربین قرار دهید، یعنی یکی از پاها را جلوتر قرار داده و یکی از شانه هایتان را به عکاس نزدیک تر کنید.

با این ژست، زمانی که به دوربین نگاه می کنید، بدن تان کشیده و شکیل تر دیده می شود و سبب می شود، دوربین تصویر شما را در بهترین زاویه شکار کند. سعی کنید در زمانی که عکس گرفته می شود، شکم را به سمت داخل فرو برده، شانه ها را عقب نگه داشته و ستون فقرات را صاف و بدون خمیدگی حفظ کنید.

سمت چپ صورتان را به سمت دوربین بگیرید

در یک پژوهش علمی به عمل آمده در دانشگاه ویک فارست، نشان داده شده که سمت چپ صورت انسان بهتر خود را نمایان می سازد. از شرکت کنندگان این مطالعه خواسته شد که نمراتی به عکس های، ده مرد و ده زن، بدهند. عکس هایی که هم طبیعی و هم داخل آینه از افراد گرفته شده بود.

گزارش این پژوهش در هافینگتُن پست منتشر شد. در میان تمام عکس ها، آنهایی که سمت چپ صورت را به نمایش گذاشته بودند، مورد اقبال بیشتری قرار گرفتند. پژوهشگران این مطالعه به این نتیجه دست یافتند که سمت چپ صورت می تواند انتقال بهتری از احساسات افراد داشته باشد

منبع:

aftabir

 عکاسی در سفر همیشه برای عکاس های حرفه ای و آماتور جذاب است طبیعت یکی از مهمترین سوژه های عکاسی در سفر است نکات این یادداشت به علاقه مندان عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد برای ثبت عکس های بهتر کمک می کند

عکاسی در سفر همیشه برای عکاس های حرفه ای و آماتور جذاب است. طبیعت یکی از مهمترین سوژه های عکاسی در سفر است. نکات زیر به علاقه مندان عکاسی برای ثبت عکس های بهتر کمک می کند.



ـ قبل از سفر گزارشات هواشناسی را مطالعه کنید.

ـ نقشه راه های محلی را تهیه کنید. (همراه داشتن GPS و یا نرم افزارهای رهیابی روی گوشی های موبایل حتماً مفید خواهد بود.)

ـ تنها به مناطق ناشناس و خطرناک نروید.

ـ از سلامت لوازم سفر، اتومبیل و تجهیزات آن مطمئن شوید.

ـ در گرمترین فصول سال هم از همراه داشتن کیسه خواب، مایحتاج اولیه و مقداری آذوقه ضرر نمی کنید.

ـ عجله نکنید.

ـ اگر در فصل بارندگی اقدام به عکاسی می کنید، پوشش بارانی دوربین و چتر را فراموش نکنید.

ـ لنزهای واید برای صحنه های وسیع طبیعت انتخاب مناسبی است.

ـ نصب آفتاب گیر لنز از تابش مستقیم اشعه ی آفتاب به داخل لنز و خرابی عکس جلوگیری می کند. اگر آفتاب گیر در دسترس نبود؛ نسبت به آفتاب زاویه بگیرید، در سایه بایستید و یا از سایه دست بر روی لنز استفاده کنید و مراقب باشید تصویر دستتان داخل کادر نباشد.

ـ کمی در اطراف موضوع قدم بزنید و از زوایای مختلف به منظره نگاه کنید. مخصوصاً بلندی تخته سنگ ها و تپه های کوچک را برای پیدا کردن بهترین زاویه دید امتحان کنید.

ـ همیشه بهترین تصویرها در مقابل شما نیستند. گاهی به پشت سر خود هم نگاه کنید.

ـ به یاد داشته باشید هیچ کدام از عوامل جذابیت یک صحنه طبیعی مثل؛ نسیم، عطر گل ها، صدای پرندگان و شر شر آب و... و یا وقایع دیداری حاصل از حرکت و تغییر نقاط دید شما (مثل آنچه در هنگام فیلمبرداری وجود دارد) قابل انتقال مستقیم به عکس نیستند. قبل از عکاسی زیبائی های بصری منظره را جدای از این عوامل و در حد قابلیت های عکس ارزیابی کنید.

ـ بر خلاف چشم که تصویری سه بعدی تولید می کند، عکس های معمولی دو بعدی هستند. پس گاهی با بستن یک چشم، تصویر دو بعدی نهایی را تجسم کنید.

ـ معمولاً حذف زباله هایی مثل یک قوطی کنسرو و... از گوشه تصویر به مراتب ساده تر از ویرایش های دشوار و موجب نجات یک عکس خواهد بود.

ـ مناظر را در شرایط نوری مختلف و در طول شبانه روز بررسی کنید تا به لحاظ نور، رنگ، شکل سایه ها و... به بهترین موقعیت دست پیدا کنید.

ـ نورهای جانبی، کلیات و بافت تصویر را بیشتر نشان می دهند. نورهای روبرو به نمایان شدن جزئیات کمک می کنند و نورهای پشت منظره باعث تاکید بر عمق تصویر خواهند شد.

ـ هوای ابری شرایط نوری یکنواخت، بدون سایه های تند و مناسبی را برای نمایش تنوع رنگ در مناظر طبیعی مهیا می کند.

ـ معمولاً بهترین جای قرارگیری خط افق در یک سوم پائینی و یا یک سوم بالائی عکس است.

ـ در شرایط معمولی کادرهای افقی آرامش و تناسب بیشتری با مناظر طبیعی دارند.

ـ از امکان تهیه عکس های پاناروما (عکس هایی که نسبت طول به عرض آن¬ها بیشتر از عکس های معمولی است و از کنار هم چیدن چند عکس به دست می آید) با دوربین عکاسی و نرم افزارهای رایانه ای استفاده کنید.

ـ حتی المقدور از سه پایه استفاده کنید. درخت ها، تخته سنگ ها و... هم گاهی تکیه گاه خوبی برای دوربین عکاسی هستند. (اگر دوربین عکاسی سبکی داشته باشید، سه پایه های کوچک جیبی هم مفید خواهند بود.)

ـ انتظار برای عبور حیوانات وحشی و پرندگان از داخل قاب عکس، معمولاً نتایج مطلوبی در عکاسی دارد. دقت کنید صدای شاتر و یا حرکات ناگهانی شما باعث رمیدن وحوش نشود.

ـ برای وضوح تمام عناصر در فواصل مختلف تصویر، می توان از دیافراگم های بسته تر، متناسب با شرایط نوری موجود و درنتیجه افزایش عمق میدان استفاده کرد.

ـ عکاسی بر روی سه پایه و با سرعت پائین شاتر، از اشیاء ثابت تصاویری واضح و از اجسام متحرک تصویری محو ایجاد می کند که تضاد حاصل در اغلب اوقات جلوه ای مطلوب دارد. مثلاً آدم هایی که از جلوی یک بنا عبور می کنند و یا حیواناتی که در حاشیه یک منظره مشغول چرا هستند و...

ـ سرعت های خیلی بالای شاتر در عکسبرداری از رودخانه های خروشان، آب های جاری، فواره ها، آب فشان ها، آبشارها و... باعث ایجاد حالت انجماد آب می شود. بهتر است برای نمایش حرکت و لطافت حجم آب از سرعت های پائین تر (حدود 15/1 ـ 30/1 ثانیه) استفاده شود. با استفاده از فیلترهای ND می توان حتی این اندازه سرعت را هم کمتر کرد.

ـ در عکاسی از آبشارها، کمی از آسمان و حوضچه زیر آبشار را هم در تصویر جای دهید.

ـ به انعکاس تصاویر در سطح آب دریاچه ها، حوض ها و... توجه کنید. در صورت لزوم منتظر سکون آب شوید و یا آن را با ضربه دست و پا مواج کنید.

ـ انعکاس نور از روی سطوح برفی و یخی معمولاً بیش از انتظار است و چه بسا که موجب خطای سیستم نورسنجی دوربین می شود. در این شرایط به نورسنجی توجه بیشتری داشته باشید.

ـ در نماهای بسته¬تر، انعکاس آفتاب بر روی شاخص ترین قسمت عکس را به کمک رفلکتور و یا یک قطعه آینه آزمایش کنید. مثلاً در مورد لانه پرندگان یا دسته های گل و... که در سایه قرار گرفته اند و با این نور ممکن است بهتر و درخشان تر دیده شوند. البته مراقب باشید شدت نور باعث حذف جزئیات و سفیدی بیش از حد موضوع نشود. قطرات آب را هم فراموش نکنید.

ـ برای داشتن رنگ های پخته تر، خیس کردن تنه ی درختان و آب پاشی خاک های خشک، سنگ ها و... را امتحان کنید. این کار میزان انعکاس نور آفتاب را تغییر می دهد و ممکن است رنگ های مطلوب تری در عناصر عکس ایجاد کند.

ـ بعد از بارندگی، به خاطر طراوت هوا، تمیزی شاخ و برگ ها، انعکاس نور در سطح زمین و... جلوه های مناسبی برای عکس ایجاد می شود.

ـ اشعه ماوراءبنفش اگرچه به چشم دیده نمی شود، اما بر روی عکس¬ ها تأثیر منفی می گذارد. برای عکاسی از مناظر طبیعی، آسمان، دریا، برف و... از فیلتر UV استفاده کنید. این فیلترها علاوه بر محافظت از لنز، اثرات مضر ماوراءبنفش را تا حد قابل قبولی خنثی می کنند.

ـ موقعیت های خاص جوی مثل مه، تندباد، نزدیک شدن طوفان، بارندگی و... را از دست ندهید.

ـ وقایع زودگذر را با تغییر مکان¬ ای مکرر از دست ندهید.

ـ عکاسی از طلوع و غروب در مناظر مختلف همیشه وسوسه انگیز است. کمی تیرگی و رنگ های گرم به جلوه بیشتر این عکس ها کمک می کند. شکار لحظات کوتاه طلوع و غروب احتیاج به کمی سرعت عمل دارد.

ـ عکاسی در شب های مهتابی و در نور مهتاب را تجربه کنید و منتظر باشید تا قرص کامل ماه در بهترین موقعیت قرار بگیرد.

ـ عکاسی از جانوران و حیات وحش یکی از جذاب ترین و پرطرفدارترین ژانرهای عکاسی حرفه ای است.

ـ قبل از عکاسی از حیوانات لازم است کمی در مورد عادات و خصوصیات رفتاری آن ها مطالعه کنید.

ـ حیوانات اهلی و وحشی در حال فعالیت هایی مثل غذا خوردن، شکار، لیسیدن پنجه ها و... دیدنی تر هستند.

ـ بعضی از حیوانات آنقدر رموک و حساس هسند که بدون کمین و استتار کامل و بدون مهارت و تجربه کافی نمی توان به آن ها نزدیک شد. انتظار، استتار کافی، حفظ فاصله، آرامش و استفاده از لنزهای تله بهترین ترفند برای عکاسی از حیوانات وحشی است. (به توصیه های محیط بانان توجه کنید.)

ـ پشت به باد عکاسی کنید. وزش باد حیوانات رموک را زودتر متوجه حضور شما می کند.

ـ قبل از نزدیک شدن به حیوانات، آن ها را در نماهای بازتر و همراه با محیط اطرافشان عکاسی کنید. بهتر است در حال نزدیک شدن به حیوانات، عکاسی را شروع کنید تا در صورت فرار موضوع، فرصت ها را کاملاً از دست نداده باشید.

ـ اگر از حیوانات درنده و حشرات خطرناک عکس می گیرید، نترسید اما سعی کنید زنده بمانید.

ـ همزمان با عکاسی و یا پیش از آن، غذا دادن به حیوانات را امتحان کنید. در مورد حیوانات اهلی از آشنایی صاحب حیوان کمک بگیرید.

ـ برای عکاسی از حیوانات، فلاش دوربین را غیرفعال کنید.

ـ کمتر عکاسی می تواند در مقابل وسوسه عکاسی از گل ها مقاومت کند.

ـ برای عکاسی از گل ها، علاوه بر زوایای بالا، نقطه دید پائین را هم امتحان کنید.

ـ وزش باد موجب لرزش گلبرگ ها و محوی عکس ها می شود. تا توقف باد و لرزش شاخه ها تأمل کنید و یا به وسیله ای مانع وزش باد شوید.

ـ درصورت لزوم شاخه ی گل ها را با قطعه ای چوب و یا مفتول فلزی نگهدارید و یا به حالت دلخواه درآورید.

ـ شاداب ترین و سالم ترین گل را انتخاب کنید.

ـ تاریک و روشنی حاصل از نور مستقیم آفتاب جزئیات بین گلبرگ ها را محو می کند. بنابراین نور یکنواخت سایه و یا هوای ابری معمولاً وضعیت مطلوب تری است. (یا از رفلکتور و انعکاس نور از روی سطح صاف و روشن استفاده کنید.)

ـ اگر پس زمینه گل موردنظر مناسب نیست، آن¬را با محو کردن و یا با استفاده از یک سطح ساده مثل برگ کاغذ، تکه ای پارچه ساده و یا لباس یکی از همراهان پنهان کنید.

ـ برای به دست آوردن رنگ های شاداب تر و درخشان تر؛ درصورت نیاز گرد و غبار روی گلبرگ ها را برطرف کنید.

ـ چند قطره آب می تواند شبنم صبحگاهی را بر روی برگ ها و گلبرگ ها بازسازی کند.

ـ از همزیستی گل ها و حشرات عکس بگیرید.

ـ اگر ظرفیت کارت حافظه دوربین در حین عکاسی پر شد و به یک کارت حافظه جدید دسترسی نداشتید، به ترتیب؛ عکس هایی که اشکالات بارز فنی مثلاً در میزان نوردهی، فوکوس، لرزش و... داشتند را حذف کنید. عکس های تکراری و یا بی اهمیت را پاک کنید. عکس هایی که از اهمیت کمتری برخوردارند و یا قابل تکرار می باشند را از طریق گزینه Resize کوچکتر کرده و اصل عکس را حذف کنید. از فرمت هایی مثل JPEG که حجم کمتری اشغال می کنند، استفاده کنید.

ـ در صورت نگرانی برای صرفه جویی در باقی مانده شارژ باطری دوربین؛ قابلیت نمایش عکس های ثبت شده را غیرفعال کنید. به جای صفحه نمایشگر، از ویزور (چشمی) استفاده کنید. از امکاناتی مثل فوکوس خودکار، لرزش¬گیر و فلاش استفاده نکنید. دوربین تان را به طور مکرر خاموش و روشن نکنید و مهمتر اینکه ضمن پرهیز از گرفتن عکس های زائد و اضافی، لذت عکاسی و لذت سفر خود را ضایع نکنید و خونسرد باشید.

منبع:

aftabir

بیشتر دوستان تصور میکنند که برای گرفتن بهترین عکس شما باید بهترین دوربین را داشته باشید. بارها ممکن است این جمله به گوش شما خورده باشد،‌ شیاد این جمله به گوش افرادی که بتازگی قصد ورود به هنر عکاسی را دارند بیشتر شنیده میشود. . این‌یک باور عمومی است که تصویر عالی با بهترین دوربین گرفته می‌شود. این باوری است که کام عکاسان را تلخ کرده، چراکه مهارت‌های آنان را درگرفتن عکس‌های خوب نادیده می‌گیرد. نکته جالب این است که باوجود فرمول رایج «بهترین دوربین برابر است با بهترین عکس» شاهد نسل جدید از دوربین‌های جدید هستیم که در جیب شما جا می‌شوند. در اینجا زومیت تجربیات یک عکاس برزیلی به نام تیتو فرنادز (Tito Ferradans) که فیلم بردار و متخصص تکنیک های جلوه های بصری و از علاقمندان هنر آنامورفیک است را برای شما بازگو می کند. اگرچه این مطالب بخشی از نظرات شخصی عکاس است؛ ولی به عنوان یک هنرمند با تجربه که اکنون در کشور کانادا زندگی می کند، می‌تواند راهنمای برای شما در آغاز کار عکاسی باشد.
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
تجربیات تیتو فرنادز در جستجوی بهترین عکس ها

قبل از اینکه من (تیتو فرنادز) وارد دنیای عکاسی و فیلم‌برداری شوم (بیش از ده سال پیش) کارم را با یک دوربین کامپکت سونی شروع کردم. با دوربین ساده و اتوماتیک کوچکی که فقط به من اجازه می‌داد دکمه شاتر را فشار بدهم. آن زمان من نیز اعتقاد داشتم بهترین عکس‌ها با بهترین دوربین های عکاسی گرفته می‌شود. مطالب زیادی بود که باید یاد می‌گرفتم و هیچ آشنایی با عمق میدان و کم کردن عمق میدان و دنیای گسترده رنگ‌ها و راز و رمزهای آن‌ها نداشتم. وقتی اولین دوربین DSLR خودم را در سال ۲۰۰۸ خریدم، فصل جدیدی در دنیای عکاسی برای من آغاز شد. سفر از دنیای عکاسی آنالوگ به دنیای عکاسی دیجیتال برای من با دوربین کانن Rebel XTi بود. هنوز خاطره گرفتن اولین عکس‌ها دیجیتالی جز خاطرات زیبای من است. همین خاطرات به من درس‌های بزرگی را یاد داد. یکی از این درس‌ها درک این مطلب بود که یک دوربین عکاسی خوب در حقیقت شرایط را بهتر می‌کند؛ اما آمار عکس‌های خنده‌دار را کمتر نمی‌کند.

امروز من از هر سه عکس گرفته‌شده یک عکس غیرقابل‌دفاع دارم. آن زمان از هر ۲۵ عکس گرفته‌شده یک عکس قابل دفاع داشتم. جالب است که اگر در هر عکسی که می‌گیرد یک یا دو تکنیک عکاسی را پیاده کنید، به‌مرور سرعت شکار عکاسهای عالی برای شما بیشتر می‌شود و یک گنجینه ارزشمند در لایت روم خواهید داشت.

در طول یک دهه کار و تلاش که مهارت عکاسی من بهبود پیدا کرد، تجربه کار با دوربین‌های خوبی از شرکت کانن را داشتم. ابتدا با دوربین XTi I بعد با دوربین ۷D و بعدازآن نیز دورانی با ۵D MkIII گذراندم. در این اواخر نیز با یک دوربین سونی به نام A7s II عکاسی می‌کردم. باتجربه هر دوربین جدید من به چشم می‌دیدم که قابلیت‌های جدید آن‌ها باعث تغییر رویه در شیوه عکاسی من می‌شود. امکاناتی مانند بازتولید رنگ (color reproduction) که اغلب آماتورها در عکاسی از نتایج تأثیرات آن شگفت‌زده می‎شوند، سنسور فول فریم (full frame sensor) که زاویه‌های بازتری را برای دوربین‌ها به ارمغان آورد، حساسیت به نورپایین (low light sensitivity) که مرزهای عکاسی در محیط‌های کم‌نور را به عقب راند و… از مواردی بود که تأثیر مهم و شگفتی بردنیای عکاسی گذاشت.

در طی همین مسیردر تحول در دنیای عکاسی بیش از چند عکس بود که به گرفتن آن‌ها افتخار می‌کردم و بیش از چندین بار با دیدن عکس‌های خوب غافلگیر شدم و صداهای تحسین برانگیزی شنیدم که می‌گفت:

    معرکه است! این عکس عالی است! دوربین بسیار خوبی دارید!

اکنون متوجه می‌شدم چرا کام بعضی از عکاسان با شنیدن این تعریف‌ها و تمجیدها تلخ می‌شود. این بحث تعریف از بهترین دوربین‌ها حتی به قبل از گرفتن عکس‌های جدید نیز کشیده شده بود. صاحب‌نظران تنها با دیدن دوربین عکاسی جملاتی نظیر، با دوربینی مانند این هیچ جای شکی نیست که عکس‌های عالی خواهید گرفت را زیاد تکرار می‌کردند. از این میان تنها با دوستانی که صمیمیت بیشتری داشتیم، فرصتی هم برای گفتن این توضیح پیش می‌آمد که دوربین یک ابزار است و نباید انتظار داشت عکس باکیفیت خوب به‌وسیله آن گرفته شود، مگر اینکه کسی که دکمه شاتر را فشار می‌دهد، به عکاسی آشنا باشد.

در طی دورانی که من با عکاسی زندگی می‌کردم،‌ استفاده از گوشی هوشمند نیز به‌طور گسترده‌ای رواج پیدا کرد. در طی سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۳ که من نویسنده یک مجله عکاسی در برزیل بودم، دیدم چند عکاس حرفه‌ای در مورد اعتبار هنری یک عکس از عکاسان حرفه‌ای که با گوشی هوشمند گرفته‌شده بود چه بحث آتشینی را تجربه می‌کردند. آن زمان این مکالمات یک بحث داغ و رایج در میان جماعت روزنامه‌نگار بود.

مردم نیز خواه‌ناخواه تحت تأثیر حضور تکنولوژی عکاسی گوشی همراه در زندگی خود هستند. آن‌ها نیز با گوشی‌های همراه خود هنگام وقوع حوادث درصحنه حاضر هستند و عمق صحنه را نشانه‌گیری و دکمه شاتر را فشار می‌دهند. تصاویر و صحنه‌ای باارزشی را در لحظه‌های مهم ضبط و ثبت می‌کنند، این در حالی است که هنوز عکاسان به صحنه نرسیده‌اند؛ اما کیفیت تصاویر توسط مردم عادی خوب نبودند و این فراتر از قابلیت‌های دوربین گوشی همراه بود، مهم‌تر از کیفیت و رزولوشن و قدرت نمایش رنگ‌ها، ظرافت و زاویه دید عکاسان حرفه‌ای بود که بازهم مرزبندی‌ها را حفظ می‌کرد.

همانطور که تیتو فرنادز بیان کرد این تفاوت‌ها حتی هم‌اکنون هم مابین عکاسان آماتور و حرفه‌ای به‌راحتی دیده می‌شود در ادامه به چند نمونه از عکاسی سوژه‌ها در یک مکان توسط عکاس آماتور و حرفه‌ای نگاه کنید و خودتان قضاوت کنید. اینکه چگونه به چنین نگاهی نزدیک شوید منوط به تمرین تکنیک‌های عکاسی است.

تجربیات تیتو فرنادز و دوربین‌های گوشی همراه

تیتو فرنادز درادامه تجربیات خودش به حضور و ظهور دوربین ها در گوشی هوشمند نیز اشاره می‌کند. اعتقاد فرنادز چنین است که گوشی‌های هوشمند باقابلیت دوربین عکاسی و قیمت نزولی دوربین‌های دیجیتال دو عامل مهم در شکستن سد انحصار در عکاسی بود و سیل عکاسان نوظهور وارد دنیای عکاسی شد. حالا هر شخصی خواه یا نا خواه یک دوربین عکاس در قالب یک گوشی هوشمند به همراه خود داشت و نمی‌توانست آن را از زندگی خودش بیرون کند. حتی عکاسی‌هایی افتتاح شدند که عکاسان آن هنوز عکاسی را به‌طور حرفه‌ای شروع نکرده بودند. نقش اصلی این تغییرات را باید بر عهده دوربین‌های گوشی هوشمند گذاشت. تا این اواخر تشخیص اینکه عکس گرفته‌شده با گوشی هوشمند است یا دوربین واقعی چندان سخت نبود.

با حضور گوشی‌های دو لنزی (dual lenses) یا همان دوگانه، یادگیری ماشین (machine learning) و فرایندهای خودکار، گوشی‌های هوشمند تصاویری را ثبت و ضبط می‌کنند که نگاه هر عکاس صاحب‌نظری را به خود جلب می‌کند. امروز عکاسان می‌دانند که حفظ ارزش‌های عکاسی اپتیکال (optical photography) در سایه و جایگاه قدرتمند عکاسی محاسباتی (computational photography) کاری آسانی نیست. اکنون عکاسی محاسباتی تعریف و جایگاه مشخصی برای خود دست‌وپا کرده است. عکاسی محاسباتی، اشاره به ضبط تصاویر دیجیتال و متدهای پردازشی حاصل از محاسبات دیجیتال به‌جای فرایندهای نوری دارد. عکاسی محاسباتی به بهبود قابلیت‌های دوربین کمک شایانی می‌کند، ویژگی‌های در اختیار عکاس قرار می‌دهد که با عکاسی مبتنی بر فیلم و نور به‌راحتی ممکن نیست. همچنین عکاسی محاسباتی هزینه‌ها را کاهش می‌دهد و اجزای دوربین‌ها را کوچک‌تر می‌کند که به‌طور فزاینده‌ای باعث رشد محبوبیت آن می‌شود.

پشت پرده این قابلیت‌های فوق‌العاده در گوشی‌های هوشمند در وجود پردازنده‌های قوی و الگوریتم‌های قدرتمندی است که هرروز در حال ارتقا هستند و البته دوربین‌های اپتیکی از این مزیت ویژه بی‌بهره هستند. در آخرین‌مدل‌های گوشی همراه آیفون  ۷Plus 8Plus ،X،   از دو لنز استفاده شد. یک لنز تله فوتو (telephoto) و یک لنز واید (wide angle) که باعث می‌شود عمق میدان درصحنه بازسازی شود. این شبیه‌سازی، قابلیت عمق میدان را، همانند دوربین‌های حرفه‌ای بدون افزایش وزن قابل‌توجه به‌واسطه عکاسی محاسباتی وارد گوشی هوشمند کرد. هرچند مدیریت این عمق میدان، هنوز در اختیار گوشی است؛ بااین‌حال شما تا حدی این امکان را دارید که نورپردازی صحنه را تغییر دهید و عمق میدانی مناسب و تا جای ممکن، دقیقی ایجاد کنید. حتی می‌توانید نقطه فوکوس خود را بعد از فشار دادن دکمه شاتر تغییر دهید.

البته با توجه به اینکه این ویژگی‌ها در دوربین‌های لایترو Lytro وجود دارد، نمی‌توان آن را چندان جدید و نو خواند؛ ولی امروزه قدرت تکنولوژی عکاسی محاسباتی در دسترس همه قرارگرفته و تا حدی وسیله آزمون و بازی تبدیل‌ شده است. اکنون برنامه‌ها و نرم‌افزارهای گوشی‌های هوشمند با هزینه‌ای اندک یا حتی رایگان همچون Focos و Anamorphic امکاناتی به شما می‌دهند تا تصاویر شما با دوربین‌های دو گانه تفاوتی نداشته باشد. رویکرد اپل در مقایسه با گوگل در عکاسی محاسباتی محافظه‌کارانه به نظر می‌رسد. گوگل با برنامه‌ریزی و پیاده‌سازی یک لنز و پشتیبانی قدرتمند هوش مصنوعی از آن در گوشی هوشمند Pixel 2 گام بلندتری را در دنیای دوربین عکاسی محاسباتی برداشته است. پیکسل ۲ با گرفتن ۹ عکس پشت سرهم این امکان را به وجود می‌آورد که تا حد بالاتری از دامنه پویایی و تجزیه‌وتحلیل عکس فراهم شود، همچنین پیاده‌سازی عمق میدان درحرکت دوربین و اختلاف‌منظر صحنه به نحو کامل‌تری ایجاد شود.

به عقیده تیتو بعلاوه اینکه AI در عکاسی محاسباتی با هوشمندی به دنبال ارزیابی حضور عناصر خاص درصحنه و تنظیم فوکوس روی آن‌ها در زاویه دید لنز گوشی هوشمند است. نتیجه این فعالیت‌ها عکس‌های شگفت‌انگیز از یک دستگاه نسبتاً ارزان و سبک در مقایسه با دوربین‌های حرفه‌ای است که البته در کارهایی همچون ارتباطات و مخابرات نیز به‌طور قدرتمند عمل می‌کند. با این فناوری‌ها در گوشی هوشمند عکس گرفته‌شده توسط خواهر ۷ ساله تیتو با عکس‌های گرفته‌شده توسط تیتو رقابت می‌کند؛ عکس‌هایی که تنها با فشردن یک دکمه شاتر گرفته‌شده است.

تیتو معتقداست درعین‌حال که عکاسی محاسباتی روزبه‌روز باعث گسترش عکاسی با گوشی هوشمند می‌شود، اهمیت مهارت در عکاسی نیز برجسته‌تر می‌شود. به‌عنوان‌مثال،‌ قاب‌بندی و روشنایی هنوز  در عکاسی محاسباتی ماشینی هستند و البته کیفیت چندانی نیز ندارند. اهمیت این ظرافت‌ها در هنر عکاسی است که باعث می‌شود عکس‌های عکاسان حرفه‌ای با همین ابزار بسیار غنی‌تر و درخشنده جلوه کند.

ماحصل تجربیات تیتو به ما می‌گوید این همان عاملی است که عکاسان بزرگ را از عکاسان آماتور جدا می‌کنند. آن‌ها ابزار عکاسی را از جایگاه خود بالاتر نمی‌برند بلکه با تسلط بر تکنیک‌های عکاسی تصاویری ماندگار و اثرگذار خلق می‌کنند که سال‌ها در ذهن و خاطره به یادگار می‌ماند. شما نیز با دیدن عکس‌های بیشتر از هنرمندان عکاس متوجه منظور من خواهید شد. در بخش شاتر تجربه‌ای خلاقانه و شگفت‌انگیز عکاسان بزرگ شما را هم به وجد می‌آورد و ایده‌ای جدیدی برای عکاسی، به شما می‌دهد. اگر هنوز فکر می‌کنید که یک عکس خوب تنها با یک دوربین خوب گرفته می‎شود بهتر است دراین‌باره تجدیدنظر کنید، عکس عالی با عکاس عالی میسر است.

 

منبع: سایت زومیت

نور محیط یکی از بهترین و ارزان ترین ابزارهای عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد به شمار میرود. اگر بتوانید تکنیک های استفاده از آن را بیاموزید هیچ وقت از گرفتن تصاویر پرتره خوب باز نمیمانید. برای اکثر عکاسان جهان، ساعت طلایی عکاسی، غروب آفتاب است؛ اما جردن متر (Jordan Matter) عکاس معروف ژاپنی اعتقاد دارد که شب، بهترین زمان برای عکاسی است. او معتقد است که با در نظر گرفتن ۵ نکته در مورد استفاده از نور محیط و خیابان، می‌توان عکس‌های پرتره‌ی بسیار زیبایی ثبت کرد.

۱. به چراغ‌های خیابان نگاه کنید

چراغ‌های خیابان یکی از بهترین منابع نور برای عکاسی در شب است. در نظر داشته باشید که نور چراغ‌های خیابان سایه‌ی بدی روی صورت سوژه ایجاد می‌کند؛ بنابراین، بهتر است که سوژه کمی به سمت بالا و به نورهای موجود نگاه کند؛ تنها در حدی که سایه‌ی ایجادشده از بین برود و نیازی نیست که سوژه، سر خود را خیلی بالا بگیرد.

۲. از ویترین مغازه‌ها به‌عنوان سافت‌باکس استفاده کنید

اگر می‌خواهید که سوژه به سمت دوربین نگاه کند، نمی‌توانید از چراغ‌های خیابان استفاده کنید. برای این مورد بهتر است که از چراغ‌های یک ویترین بزرگ به‌عنوان سافت‌باکس استفاده کنید. کافی است که پشت به ویترین ایستاده و سوژه به سمت دوربین نگاه کند.

۳. از لنزهایی با دیافراگم باز استفاده کنید

استفاده از ابزار مناسب، مهم‌ترین مورد برای ثبت عکس‌های باکیفیت است. برای اینکه بتوانید عکس‌های پرتره‌ی خوبی در شب بگیرید، بهتر است از لنز‌هایی با نسبت کانونی f/1.8 ،f/2 یا حتی f/1.4 استفاده کنید؛ این لنزها، نور بیشتری را ثبت می‌کند.

۴. از لباس‌هایی با رنگ روشن استفاده کنید

اگر می‌خواهید عکس‌های پرتره‌ی خوبی در شب بگیرید، از سوژه‌ی خود درخواست کنید که لباس‌هایی با رنگ روشن بپوشد.

۵. برای عکاسی با حالت رامبرانت، نور را از یک سمت بتابانید

هنگام استفاده از ویترین مغازه‌ها، می‌توانید کنار ویترین ایستاده تا نور تنها به یک سمت از صورت سوژه، تابیده شود. این مورد کمک می‌کند تا بتوانید عکس‌های زیبایی با حالت رامبرانت ثبت کنید.

منبع: سایت زومیت

اگر میخواهید همیشه لنز دوربینتان پاک بماند اول به اراده خود شما بستگی دارد و  بعد راه کار هایی که ما برای شما دوستان و کاربران عزیز  اماده کرده ایم تا بتوانید با استفاده از آن به طور اصولی لنز دوربین خود را پاک کنید.

عکاسی کودک در آتلیه کودک نیز به لنز تمیز احتیاج دارد.

نگهداری از لنز: هر آنچه که باید درباره نحوه ی نگهداری و تمیز کردن لنزهای گرانبهای خود بدانید

آخرین بار کی لنزهایتان راتمیز کردید؟ اگر زمان روشنی به ذهنتان خطور نمی کند پس احتمالا مدت زمان مدیدی است که تمیزشان نکرده اید. باید به خاطر داشته باشید که نگهداری مناسب از لنزهایتان مهم ترین کاری است که می تواند به حفظ کیفیت، وضوح و شارپنس عکس هایتان کمک کند .

گرد و خاکهای داخلی و دیگر مصنوعاتی که ندرتا می توانند درون لنز وارد شوند تاثیرات گسترده ای روی لنزها می گذارند. البته با فرآیند بسیار دقیق و پیچیده ای که هنگام ساخت لنزهای نوری وجود دارد احتمال ورود گرد و خاک یا هر نوع مصنوع دیگری به ساختار درونی لنز بسیار نادر است و هر جز از ساختار کلی یک لنز پیش از آنکه در ساختمان لنز مورد استفاده قرار گیرد چندین و چند بار مورد بررسی دقیق قرار می گیرد .

اما بازرسی های منظم و تمیز کردن دقیق لنزها در حفظ شارپنس عکس های شما تاثیر بسیار شگرفی دارد. در این مقاله به چگونگی بررسی دقیق لنزها و تمیز کردن انها می پردازیم.

تمیز کردن یک لنز غالبا توسط چهار وسیله ی اصلی انجام می شود. پارچه ی تمیز کننده ی مخصوص لنز، راکت دمنده ، دستمال مرطوب و برس / خودکار مخصوص لنز. این وسایل در حفظ و نگهداری دوربین و دیگر لوازم جانبی کار عکاسی نیز می توانند مورد استفاده برار گیرند و باعث شوند دوربینتان همواره نو و تمیز به نظر برسد. قیمت این وسایل نیز بسیار اندک در حدود چند دلار است و در هر فروشگاه دوربین عکاسی فروشی قابل خریداری هستند.

تمیز کردن لنزها

    شیشه های جلو و عقب

بهترین راه برای پراکندن ذرات بزرگ از روی لنزها استفاده از راکت های دمنده است. مزیت استفاده از این راکت ها این است که تماسی با لنز برای زدودن ذرات بزرگ ایجاد نمی شود . که این تماس خود ممکن است روی المنتهای جلو عقب لنز ایجاد خراش نماید. پس از آنکه ذران درشت از روی قسمت های شیشه ای جلو و عقب لنز زدوده شدند، وقت ان است که از یک وسیله مرطوب استفاده شود و دستمال میکروفایبر مرطوب بهترین گزینه است. باید این دستمال را تنها به صورت چرخشی در جهت حرکت عقربه های ساعت روی شیشه ی لنز به ارامی بکشید. و سپس از یک دستمال خشک میکروفایبر با همان طریق حرکت برای خشک کردن شیشه های لنز استفاده کنید. در برخی موارد ممکن است دستمال مرطوب رد خیسی از خود به جای بگذارد . در این صورت استفاده از خودکار لنز توصیه می شود.

اما اگر شیشه ی لنزتان آنقدر کثیف نیست که بخواهید از دستمال مرطوب استفاده کنید، آنگاه است که سیستم “هاه” را توصیه می کنیم. بدین ترتیب که با نفس گرم خود بخاری روی شیشه ی لنز بیاندازید و با دستمال میکروفایبر به همان صورت چرخشی در جهت حرکت عقربه های ساعت پاک کنید. این شیوه همچنین می تواند برای پاک کردن فیلترهای لنز نیز مورد استفاده قرار گیرد . چرا که این فیلتر ها غالبا با پوشش های به خصوصی پوشانده شده اند و استفاده از دستمال مرطوب روی آنها دشوار است.

برای تمیزکردن بدنه ی لنز می توان از یک مسواک استفاده کرد. بدین ترتیب می توان قسمت های زوم لنز و رینگ های فوکوس را به خوبی تمیز کرد. توصیه می شود برای تمیز کردن بدنه ی لنز اصلا از مسواک مرطوب استفاده نکنید. چرا که رطوبت و آب می تواند به راحتی وارد لنز شود. دقت داشته باشید که هرگز چیزی مطلق به نام لنز ضد آب وجود ندارد. درست بر عکس آنچه که شرکت های سازنده می توانند ادعا کنند .

    قسمت های تماسی لنز

توصیه می شود هیچ وقت قسمت های تماسی لنز را تمیز نکنید مگر آنکه پیغام خطا در نصب لنز روی دوربین ظاهر شود. یا آنکه مجبور به شناسایی یا تشخیص مشکلی شوید. قسمت های تماسی لنزها از جنس فلزی بسیار نرم و حساس هستند و تمیز کردن بی دقت انها ممکن است به ایجاد مشکل و خراب شدن لنز منجر شود. اگر با نصب لنز پیغام خطا روی دوربین ظاهر شد انگاه مجبورید قسمت اتصال لنز به دوربین را تمیز کنید. برای این کار از یک مداد پاک کن استفاده کنید و به نرمی آن را روی سطوح تماسی لنز بکشید و اطمینان حاصل کنید که هیچ تراشه ای از پاک کن وارد لنز نشود. گزینه ی دیگر استفاده از الکل به خصوص گرد و خاک گیری است و تما لازم است با نهایت دقت و آرامی این کار را انجام دهید آنهم تنها در صورتیکه پیغام خطا دریافت کرده باشید.

گرد و خاک بخش جدایی ناپذیر کار عکاسی است و ممکن نیست بتوان از آن خلاصی یافت. یک ذره ی بسیار کوچک گرد و خاک می تواند تاثیر بسیار مخربی بر کیفیت و شارپنس عکستان داشته باشد. دور نگاه داشتن دوربین و لنز از گرد و خاک می تواند شمار را از هزینه های بالای تمیزکردن لنز توسط یک کارشناس و به شکل کاملا حرفه ای رهایی بخشد. اما در ادامه چند راه کاربردی و عمده برای دور نگاه داشتن لنز از گرد و خاک را خدمتتان ارائه می کنیم.

     وقتی از دوربین و لنزش استفاده نمی کنید آنها را در کیس های به خصوصشان نگاهداری کنید.
     کیس دوربین و لنز را مرتبا تمیز کنید و آنها را پاکیزه نگاه دارید.
     همیشه کپ لنز(درپوش) را هنگام استفاده نکردن از آن بسته نگاه دارید.

 

تست تجهیزات

    تست کردن مرتب تجهیزات کاری بسیارمهم است که هر از گاهی باید انجام شود تا عکاس دریابد عملکرد لنزش دقیق و درست است یه خیر.

    شناخت دقیق لنز و مشکلات معمول آن

مانند هر چیز دیگری لنز نیز می تواند به مرور زمان دچار آسیب و استهلاک گردد. مهم است که بتوان این مشکلات را شناسایی کرد و از وقوع انها در آینده پیشگیری کرد. درست مانند ماشین. سرویس کردن منظم ماشین می تواند از بروز مشکلات جدی جلوگیری و عمر مفید ماشین را افزایش دهد. این مسئله در مورد لنز و دوربین نیز وجود دارد. هر از گاهی تمام بخش های لنز را چک کنید و مطمئن شوید که همه چیز به درستی کار می کند. در ذیل برخی از مشکلاتی که ممکن است با آن مواجه شوید آمده است.

       تکان خوردن

با استفاده ی دائم از لنز ، ماونت لنز ممکن است به مرور زمان دچار آسیب شود. این امر ممکن است وقتی لنز به دوربین متصل می شود ، تکان های کوچکی را ایجاد کند. اگرچه تکان های خیلی ریز و کوچک چندان مشکل آفرین نیستند ولی استمرار این امر می تواند در آینده دردسر ساز و مشکل آفرین باشد.

       کش آمدن

گاهی ممکن است لنز در حالت زوم حالتی از کش امدگی را نشان دهد. این امر می تواند به دلیل ایجاد مشکل برای بخش های درونی لنز باشد. توصیه ما این است که در این شرایط به سرعت لنز را به تعمیرگاههای مجهز و مطمئن دوربین بسپارید.

      شل شدگی پیچ ها

اگر احساس کردید پیچ های لنز تان شل شده اند ، توصیه می شود لنز را به تعمیرگاه بفرستید. در این حالت ممکن است پیچ های داخلی لنز نیز شل شده باشند. این مشکل امری عادی است و ممکن است به دفعات اتفاق بیفتد. در این حالت لازم است حتما لنز را به تعمیرگاههای مجاز بسپارید. این مشکل می تواند گاه منجر به کش آمدگی لنز نیز شود.

      شل شدگی شیشه ی جلوی لنز

این مشکل می تواند به دلیل ایجاد فشار بر شیشه ی جلوی لنز به دلیل تمیز کردن غیر استاندارد آن با ایجاد فشار زیاد یا حرکت بر خلاف جهت عقربه های ساعت روی شیشه ایجاد شود. شیشه ی لنز یکی از پر اهمیت ترین و کلیدی ترین بخش های لنز است که به نوعی محافظ بخش های درونی لنز نیز هست. بنابراین اگر مشکلی برای این بخش ایجاد شود لازم است لنز حتما به نمایندگی شرکت سازنده ی آن برای تعمیر سپرده شود.

      بخش لرزشگیر تصویر

برخی از انواع لرزشگیرهای تصویر لنز بلند تر از دیگر انواع آن هستند و این می تواند در استفاده ی مداوم و طولانی مدت ایجاد مشکل کند . مراقب هر مشکلی که ممکن است برای IS (Image Stabilizer) لنز ایجاد می شود باشید. مانند حرکات غیر طبیعی متشنجانه هنگام فوکوس یا عمل کرد نادرست هنگام حرکت دوربین بر محور افقی و مشکلاتی از این دست. اگر بخش لرزشگیر تصویر لنز خرب شود هزینه ی زیادی برای تعمیر آن روی دستتان می گذارد. بنابراین همیشه حواستان باشد پیش از خاموش کردن دوربین ، لرزشگیر تصویر را خاموش کنید چر که این کار باعث قفل شدن سیستم لرزشگیر تصویر می شود و در حین جابه جایی دوربین یا لنز امنیت آن را بالا می برد.

دیگر مشکلاتی که ممکن است با آن مواجه شوید :

    شن

 لنزها از مجموعه ای از بخش های متحرک تشکیل شده اند و اگر شن یا خاک وارد بخش های درونی لنز شود موجب ایجاد اختلال یال متوقف شدن حرکت بخش های درونی لنز می شود. اگر در ساحل ، یا کویر یا محیط هایی اینچنین عکاسی می کنید، همیشه مراقب باشید و دوربینتان از شن دور نگاه دارید. چرا که شن آسیبی جدی به لنز وارد می کند.

    آب

همچنانکه در بالا اشاره کردیم ، هرگز چیزی به نام لنز ضد آب وجود ندارد. حتی اگر شرکت های بزرگی چون کانن ، نیکون و سونی ادعا کنند که لنزهایشان ضد آب است اما به یاد داشته باشید که اگر لنزتان با آسیب ببیند هیچ یک از این شرکت ها ان را رایگان تعمیر نمی کنند. آب می تواند به راحتی تمام بخش های درونی لنز یا دوربین را خراب کند. بنابراین اگر در محیط های خیس و مرطوب عکاسی می کنید حتما از یک کاور ضد آب استفاده کنید.

    گردوخاک

در ۹۵ درصد از موارد گرد و خاک موجود در لنز نمی تواند اثر چندان مخربی بر آن داشته باشد. اگر تاثیر منفی از وجود گرد و خاک در عکس خود دیدید احتمال دارد گرد و خاک روی حسگر دوربین نشسته باشد. اگر می خواهید از وجود گرد و خاک روی حسگر دوربین مطمئن شوید به راحتی می توانید به یک محیط روشن بروید و با دیافراگم f/12-22 عکسی بگیرید . در این صئورت در عکس خود گرد و خاک های موجود در حسگر را می توانید به مثابه نقاطی تیره روی عکستان ببینید. در این صورت اگر خواستید حسگر را تمیز کنید حتما دوربین را نمایندگی مجاز بسپارید.

    خطاهای اتصال

یکی از مشکلات رایج ، ارسال خطای ناشی از اتصال دوربین به لنز است . در این صورت لنز را بازکنید و دوباره ببندید. اگر خطا همچنان وجود داشت به طریقی که در بالا ذکر شد عمل کنید. خطاهای دیگر می تواند خطای کارت حافظه (مطمئن باشید کارت حافظه ی مناسب با سرعت استاندارد استفاده می کنید) یا خطای باتری (که غالبا ممکن است به دلیل استفاده از باتری های غیر مجاز) باشد.

امیدوارم این مقاله خیلی شما را نترسانده باشد. اما نگهداری دقیق از تجهیزات می تواند عمر مفید آنها را افزایش داده و مانع از افت کیفی عکس ها و ویدیوهای شما گردد . بنابراین همواره به چک آپ منظم دوربین و لنز و دیگر تجهیزات خود پایبند باشید و توجه داشته باشید که پیشگیری همیشه بهتر از درمان است.

منبع:

عکاسی

 عبارت «هر چه ساده تر، قابل فهم تر» به یک دلیل مشهور شده است: چون واقعاً جواب می دهد. بله، گاهی اوقات پیچیدگی در ترکیب بندی اشیاء در یک عکس خوب است اما با ایجاد یک فضای تقریباً خالی، شما می توانید یک عکس قوی تر خلق کنید.
چرا سادگی جواب می دهد؟

با حذف بی نظمی های موجود در عکس، افراد غیر ضروری و دیگر عوامل بی نظم کننده تصویر، شما تمام عوامل بالقوه را از بین برده و باعث می شوید که درک عکس برای بیننده ساده تر شده و راحت تر بفهمد که تمرکز اصلی شما در عکس چه چیز یا چه کسی بوده و همچنین شما می خواهید چه هدفی را در عکس بیان کنید.
[نمونه عکس مینیمال برای مثال]

تا اینجای مقاله، فهمیدیم که ما می خواهیم با یک سری روش ها، «درک عکس را برای بیننده ساده تر کنیم». پس خیلی ساده بگوییم که ما دنبال مینیمالیسم یا ساده گرایی هستیم و می خواهیم از آن برای بهبود عکاسی خود استفاده کنیم. اصلا تفاوتی ندارد چه شاخه ای از عکاسی! می خواهد ماکرو باشد، پرتره باشد یا منظره… ماموریت ما بهره گیری از سبک «مینیمالیسم» برای بهتر کردن عکس هایمان است. پس ابتدا بهتر است با تعریف مینیمالیسم شروع کنیم:
مینیمالیسم چیست؟

در هنر های تجسمی (مثل مجسمه سازی، نقاشی، عکاسی و…)، مینیمالیسم (minimalism) یک سبک یا رویکرد است که هنرمند سادگی را اساس خلق آثار خود قرار می دهد. یعنی از روش های ساده و خالی از پیچیدگی استفاده می کند – که یکی از مهم ترین آن ها، کاهش المان های بصری می باشد. مینیمالیسم در زبان فارسی، «ساده گرایی»، «هنر کمینه» یا «کمینه گرایی» نیز نامیده می شود. حال که با تعریف «مینیمالیسم» و اساس آن در هنر های تجسمی آشنا شدید، بیایید نگاهی به مینیمالیسم در عکاسی داشته باشیم:
مینیمالیسم یا ساده گرایی در عکاسی چیست؟

در عکاسی، مینیمالیسم یک بیان یا شرح بصری واضح است – همان ساده تر کردن درک عکس که در بالا اشاره کردیم. داستان عکس ساده می شود، المان ها کاهش می یابند، و فضای تمیز اضافه می شود. عکاسی مینیمالیستی (که عکاسی مینیمال نیز نامیده می شود) نه تنها خود به یکی از ژانر ها یا شاخه های عکاسی تبدیل شده، بلکه عکاسان متخصص در رشته خود، یک فضای زنده و جذاب از هنر برای همه ما ایجاد می کنند تا از آن لذت ببریم.

اما آیا شما باید به طور کامل به عنوان یک عکاس مینیمالیستی تخصص داشته باشید یا تا بتوانید از مزایای این سبک بهره مند شوید؟ قطعا نه! هر یک از نکات زیر تقریبا برای هر نوع عکاسی عملی هستند. بیایید برخی از دستورالعمل ها را بررسی کرده و ببینیم چطور می توانید صرف نظر از ژانر (شاخه عکاسی) یا سبک از آنها در کار خود استفاده کنید:
الف
انتخاب سوژه
[نمونه عکس مینیمال برای مثال]

این که شما می خواهید مسائل را ساده و قابل درک نگه دارید، دلیل بر کسل کنندگی عکس نیست. در واقع، با این تکنیک شما باید به سختی تلاش کنید تا خلاف آن را ثابت کرده و یک موضوع قوی پیدا کنید تا به تنهایی بتواند حرفی برای گفتن داشته باشد. این مسئله زمانی بیشتر آشکار می گردد که شما می خواهید از یک فضای بزرگ عکاسی کنید و موضوع اصلی (سوژه اصلی عکس) در قسمت کوچکی از این کادر قرار دارد. همچنین به جای فکر کردن به این که چه چیزهایی را می توانید در کادر خود قرار دهید، به این مسئله فکر کنید که چه چیز هایی را می توانید از عکس حذف کنید. سوژه یا داستان عکس خود را به طور شفاف مشخص کنید، سپس به کمک نکته ها و روش های زیر، آن را به ساده ترین شکل ممکن روایت کنید.
[عکاسی مینیمالیستی]

سوژه اصلی عکس در قسمت کوچکی از این کادر قرار دارد.
ب
انتخاب پس زمینه

پس زمینه نقش مهمی را در ساده یا پیچیده کردن عکس ها ایفا می کند. این ها چند راه برای انتخاب یک پس زمینه مناسب عکاسی مینیمالیستی هستند:
۱
پس زمینه های تار


یک راه آشکار برای جلب توجه چشم بیننده به سوژه اصلی این است که دیافراگم دوربین را به شکلی تنظیم کنید که هر چیزی در پس زمینه از فوکوس خارج شود.
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
داشتن یک پس زمینه یکدست یا مات و نرم مانع از چرخیدن بیش از حد چشم بیننده در تصویر شده و به شما کمک می کند آنچه را که می خواهید در عکس برجسته کنید (چشم بیننده را به آن هدایت کنید).

چطور پس زمینه عکس را تار یا مات کنیم؟

    با دوربین DSLR
    با دوربین کامپکت
    با فتوشاپ

۲
پس زمینه های ساده
[ترفند عکاسی از اجسام بی جان]

زمانی که در محیط داخلی (فضای بسته مثل خانه، آتلیه و…) عکاسی می کنید از پرده های پس زمینه یا فون استفاده کنید که بی نظمی های عکس را از بین ببرند. همچنین برای عکاسی در محیط بیرون نیز از حصار ها و دیوار های یکدست استفاده کرده و بالاخره هنگام گرفتن عکس از اشیاء کوچک مانند گل ها، سعی کنید پس زمینه خود را به همراه داشته باشید. زمانی که سوژه عکس، گل باشد می توانید زاویه عکس را طوری پایین بیاورید که آسمان به عنوان پس زمینه بوده و به عکس شما فضای مینیمال بدهد

چطور به یک پس زمینه ساده زیبا دست یابیم؟

    با ساخت پس زمینه بوکه خلاقانه برای عکاسی پرتره
    با سینی فر برای سوژه های کوچک
    با کاغذ برای سوژه هایی مثل گل ها
    با تعویض پس زمینه در فتوشاپ

ج
ایجاد فضای تنفس
[عکاسی مینیمالیستی]

شما می توانید با قرار دادن فضای خالی بیشتر در اطراف سوژه اصلی تان، که تحت عنوان فضای منفی شناخته می شود، برای چشم بیننده یک فضای تنفس ایجاد کرده و تمرکز بیشتری را متوجه سوژه کنید. مقاله «درک و استفاده از فضای منفی در عکاسی» در این زمینه به شما کمک خواهد کرد.
د
با رنگ ها بازی کنید
[نمونه عکس مینیمال برای مثال]

اگر بین پس زمینه و سوژه یک کنتراست (تضاد) وجود داشته باشد، در این صورت سوژه کاملاً برجسته به نظر خواهد رسید. به عنوان مثال از رنگ های روشن و قوی در پس زمینه تاریک و یا بر عکس استفاده کنید. مطمئن شوید که هیچ نقطه شاخصی که توجه بیننده را از سوژه اصلی منحرف کند، در عکس وجود نداشته باشد. رنگ تنها یکی از ابزار های شما برای تبدیل کردن سوژه به نقطه کانونی عکس است. می خواهید بدانید نقطه کانونی چیست؟ و چه عوامل دیگری غیر از رنگ به شما کمک می کنند توجه بیننده را به سوژه اصلی تان جلب کنید؟ با مطالعه مقاله «تعریف ساده نقطه کانونی در عکاسی» شروع نمایید.
ه
المان ها یا اشیاء اضافی را حذف کنید
[عکاسی مینیمالیستی]

هر آنچه که در تصویر اضافی است را حذف کنید! تا می شود در مرحله عکاسی و اگر هم نشد با جادوی فتوشاپ. مواردی که از نظر جلب توجه با سوژه اصلی عکس رقابت می کنند. المان هایی که هیچ چیز به داستان عکس شما اضافه نمی کنند. زوم کنید و آن سطل زباله را از پشت سوژه تان حذف کنید. زاویه عکاسی را تغییر دهید تا چند شیء یا اشیاء بی ربط را حذف نمایید. اگر شیء ناخواسته دیگری ماند که نمی شد در مرحله عکاسی آن را حذف کرد، در نهایت آن را در مرحله ویرایش و فتوشاپ حذف کنید.

فرمانده روتوش: نباید همه چیز را برای مرحله ویرایش بگذارید

حال که با حذف المان های ناخواسته و حواس پرتکن، رقبای سوژه اصلی مان را کنار زدیم، از خطوط هدایتگر برای هدایت چشم بیننده به سمت سوژه کمک می گیریم:
و
از خطوط هدایتگر استفاده کنید
[نمونه عکس مینیمال برای مثال]

از آنجا که عکاسی مینیمالیستی معمولا ترکیب بندی های بسیار ساده ای دارد، اغلب از خطوط و بافت ها برای بهبود داستان سرایی و هدایت توجه بیننده در جهت مناسب استفاده می شود. پیدا کردن خطوط هدایتگر طبیعی در ترکیب بندی هایتان می تواند به هدایت چشم بیننده به جایی که شما می خواهید کمک کند، که به شما اجازه می دهد تا تعداد المان های مورد نیاز برای گفتن داستان در عکستان را به حداقل برسانید.

این خطوط را می توانید در همه جا پیدا کنید؛ ریل های قطار، جاده ها، پیاده روها، و ساختمان ها تنها چند نمونه از آنها هستند. اگرچه پیدا کردن آنها آسان است، به راحتی می توان از آنها استفاده اشتباه کرده و بیننده را گیج کرد. اگر انتخاب یک خط آسان است، باید چشم ها را به جایی مرتبط هدایت کند. خطوط نباید نگاه بیننده را به صورت تصادفی از سوژه دور کنند، یا بدون هیچ مقصد واقعی به جایی بیرون از کادر هدایت کنند.

منبع:

لنزک

 آیا تا به حال پیش آمده که به یک مکان جالب بروید تا از مناظر عکس بگیرید، اما نتوانید آن را به بهترین شکل به تصویر بکشید؟ شما تنها نیستید – اکثر عکاسان تلاش می کنند تا جادویی که با چشمان خود می بینند را در یک عکس ثبت کنند.

زمانی که این اتفاق می افتد ایده خوبی است که به اصول اولیه برگردید. شما حتی می توانید یک چک لیست تهیه کنید – نور زیبا، سوژه عالی، جذابیت پیش زمینه، تنوع ترکیب بندی، و غیره. بیایید با جزئیات بیشتری به این ایده ها بپردازیم.
۱
خوانش نور را یاد بگیرید
[عکاسی منظره]

اولین نکته از همه ساده تر است. مطمئن شوید که وقتی نور در زیباترین حالت است، در محل عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد باشید. این خیلی مهم است، و ممکن است به تلاش نیاز داشته باشد تا صبح زود یا هنگام غروب برای ثبت نور ملایم ساعت طلایی در محل حاضر باشید، اما نتایج همیشه ارزش تلاش را دارند. من عکس بالا را کمی بعد از غروب آفتاب گرفتم، درخشش نور در حال محو شدن بر روی سنگ ها دیده می شود. تنها در صورتی که در زمان مناسب در محل حاضر باشید، می توانید عکس هایی مانند این بگیرید.

گاهی اوقات آب و هوا غیر قابل پیش بینی است و کیفیت نوری که انتظارش را داشتید، وجود ندارد. در این صورت، تنها گزینه این است که وقتی نور بهتر است دوباره برگردید.

چیز دیگری که باید مراقب آن باشید نور دراماتیک ناشی از هوای بد است. این نور به طور طبیعی زودگذر و ثبت آن دشوار است، اما اگر بتوانید در این نور عکس بگیرید، پاداش شما یک نور زیبا و دراماتیک خواهد بود. من عکس زیر را از یک نقطه دورنما در شهر توپیزا در بولیوی گرفتم. من مجبور شدم بدوم تا از طوفانی که چند ثانیه بعد شروع شد در امان بمانم، اما بالاخره عکس را گرفتم.
[عکاسی منظره]

یک مهارت ضروری برای عکاسی منظره، تطبیق نور با سوژه و تکنیک است. اگر می خواهید عکس رنگی بگیرید، کیفیت نور بسیار مهم است، و در اکثر صحنه ها لازم است که شما در ابتدا یا انتهای روز آنجا باشید تا بتوانید زیباترین نور را ثبت کنید.

اما عکاسی از برخی مناظر زمانی که هوا ابری یا حتی بارانی باشد، بهتر است. چند نمونه خوب جنگل ها و آبشارها هستند. نورپردازی یکنواخت نرم برای آشکارسازی بافت ها و جزئیات پنهان عالی است.
[عکاسی منظره]

نوع دیگری از عکاسی منظره که اغلب در نور ابری انجام می شود، مناظر دریایی سیاه و سفید با نوردهی طولانی است. در این نوع عکاسی، دریا نرم و مه آلود می شود، و ابرها نیز رگه دار یا تار می شوند، و یک تصویر سورئال به شما می دهد که بسیار متفاوت از یک تصویر گرفته شده در نور مستقیم خورشید است.

لنزک: کتاب «آهسته» شما را برای عکاسی با نوردهی طولانی آماده می سازد.
[عکاسی منظره]
۲
یک شیء جالب به عنوان نقطه کانونی انتخاب کنید

این تنها یک توصیه کلی است، چون راه های زیادی برای ترکیب بندی یک عکس منظره وجود دارد، اما اگر تصمیم بگیرید که می خواهید نقطه کانونی اصلی چه باشد و سپس ترکیب بندی را در اطراف آن ترتیب دهید، به شما کمک می کند.

به عنوان مثال، نقطه کانونی اصلی عکس زیر یک تور است (تور یک پشته سنگی گرانیتی است که در دارتمور در جنوب غربی انگلستان یافت می شود).
[عکاسی منظره]

من با نزدیکتر شدن و با ساده سازی ترکیب بندی، آن را در مرکز ترکیب بندی قرار دادم.

همیشه به یاد داشته باشید که شما اغلب می توانید ترکیب بندی عکس های منظره خود را با نزدیکتر شدن به سوژه اصلی و ساده سازی ترکیب بندی، بهبود بخشید. این روش به حذف المان های حواس پرت کننده کمک کرده و عکس های شما را روشن تر و قوی تر می کند.
۳
به دنبال جذابیت پیش زمینه بگردید

شما زمانی که نور زیباست به محل عکاسی رسیده اید و سوژه اصلی را شناسایی کرده اید. سوال بعدی که باید به آن پاسخ دهید این است که چطور می خواهید نگاه بیننده را در میان عکس به مهم ترین قسمت ها هدایت کنید؟

یک تکنیک این است که چیز جالبی را در پیش زمینه بگنجانید تا چشم بیننده به آن بیفتد، که نگاه را به حرکت در میان عکس به سمت سوژه اصلی ترغیب کند. این کار حتی بهتر جواب می دهد اگر بتوانید نوعی خط پیدا کنید که نگاه را به میان کادر بکشاند.

هدف پیدا کردن یک ترکیب بندی هماهنگ است که در آن تمام قسمت های تصویر با هم عمل می کنند. در حالت ایده آل، پیش زمینه شما به اندازه کافی جذاب هست که بیننده به آن نگاه کند، اما نه آنقدر جذاب یا قابل توجه که نگاه را از سوژه اصلی دور کند. به سوژه اصلی به عنوان بازیگر ستاره صحنه، و به جذابیت پیش زمینه به عنوان بازیگر پشتیبان فکر کنید.

این عکس یک نمونه خوب است، چون سنگ ها در پیش زمینه، صخره های دوردست را کادربندی می کنند. آنها چیز جالبی برای نگاه کردن در یک سوم پایینی عکس به شما می دهند، اما توجه شما را از صخره ها که نقطه کانونی اصلی هستند، دور نمی کنند.
[عکاسی منظره]
۴
به ترکیب بندی تنوع دهید

هنگامی که با استفاده از بدیهی ترین ترکیب بندی عکس گرفتید، وقت آن است که بر روی سوژه کار کنید و به سراغ ترکیب بندی های مختلف بروید. شما می توانید با تغییر فاصله کانونی لنز و نقطه دید خود (ارتفاع سه پایه و زاویه ای که از آن عکس می گیرید)، در رویکرد خود تنوع ایجاد کنید.

به عنوان مثال، اینها دو عکس دیگری هستند که من از تور عکس قبلی گرفتم. در یکی از آنها یک شخص (و ماه) را گنجاندم، دیگری در جهت عمودی گرفته شده است.
[عکاسی منظره] [عکاسی منظره]
۵
بلندمدت فکر کنید

هنگامی که یک محل مناسب با پتانسیل عکاسی پیدا کردید، باید هر موقع که می توانید، در زمان های مختلف سال و در شرایط نوری مختلف از آنجا بازدید کنید. اگر آن محل واقعا خاص باشد، هر بار که به آنجا برمی گردید، ترکیب بندی های مختلف و روش های مختلفی برای عکاسی از آن پیدا خواهید کرد.

شگفت آور است که نور و آب و هوا در طول فصول چقدر تغییر می کنند. همانطور که محل انتخابی خود را بهتر می شناسید، ظرافت های تغییر نور را تحسین خواهید کرد.

این سه عکس از یک مکان در روزهای مختلف گرفته شده اند. هر بار که من به آنجا می رفتم، نور و آب و هوا متفاوت بود. این امر به من کمک کرد تا یک مجموعه عکس متنوع و عمیق تر از آنچه که می توان تنها در یک بازدید ثبت کرد، ایجاد کنم.
[عکاسی منظره] [عکاسی منظره] [عکاسی منظره]
ن
نتیجه گیری

عکاسی منظره اصول سختی دارد، چون وابسته به نور و آب و هواست. اما با دنبال کردن این پنج نکته می توانید عکس های بهتری بگیرید و جادوی منظره را ثبت کنید.

نویسنده: اندرو گیبسون (Andrew S. Gibson)

منبع:

لنزک

 من به شدت معتقدم که تعیین پروژه های عکاسی برای خودتان بهترین راه برای بهبود مهارت های عکاسی شما است. پروژه ها به شما تمرکز می دهند و کمک می کنند تا یک مجموعه کار منسجم ایجاد کنید. یک پروژه عکاسی کودک در آتلیه کودک می تواند چندین سال طول بکشد، و موضوعی داشته باشد که به شما کمک کند تا افراد و سوژه های جدیدی برای عکاسی پیدا کنید.

البته، ممکن است ندانید که چه نوع پروژه ای می توانید برای خودتان تعیین کنید که به این اهداف برسید. یک پروژه می تواند ساده باشد، مانند عکاسی از گل ها در حیاط پشتی خانه تان، یا می تواند پیچیده تر باشد، مانند سفر به یک کشور خارجی و عکاسی از افرادی که در آنجا پیدا می کنید.

ایده گرفتن برای یک پروژه عکاسی

شما می توانید از بخش «پروژه های عکاسی» لنزک برای الهام گرفتن استفاده نمایید.

من می خواهم با ارائه چند مثال از پروژه ای که برای عکاسی از هنرمندان و صنعتگران انجام دادم، چند توصیه در مورد انجام یک پروژه به شما بکنم. من چند نکته از این پروژه یاد گرفته ام.

اینها برخی از مهم ترین نکات هستند:

    ملاقات با افراد جدید و یادگیری در مورد صنایع دستی آنها جالب است. من دوست دارم با افراد جدید ملاقات کرده و با آنها صحبت کنم و در مورد زندگی آنها چیزهایی یاد بگیرم. زمان کوتاهی که من در طول عکاسی دارم، فرصتی برای برقراری ارتباط و صحبت در مورد هنر و خلاقیت، و همچنین کار هنرمند یا صنعتگر است. بعضی از آن افراد دوستان من شدند. این پروژه هم در سطح شخصی و هم در سطح عکاسی به من پاداش داده است.
    این کار به من کمک می کند تا چیزی جالب برای عکاسی پیدا کنم. به عنوان مثال، ۱۸ ماه پیش من سه روز در راگلان، شهر کوچکی در ساحل غربی جزیره شمالی نیوزیلند بودم. قبل از این که به آنجا بروم، با دو نفر از هنرمندان محلی تماس گرفتم و از آنها پرسیدم که آیا می توانم سری به آنجا بزنم و چند عکس بگیرم. هر دوی آنها جواب مثبت دادند – و من جالب ترین عکس های سفرم را در طول آن دو جلسه عکاسی گرفتم.
    پروژه خودش رشد می کند. من عکس ها را برای افرادی که از آنها عکس می گیرم می فرستم، سپس از آنها می پرسم آیا کس دیگری را می شناسند که ممکن است به این کار علاقه مند باشد. این معرفی ها و توصیه های شخصی به من کمک می کند تا هنرمندان و صنعتگران جدیدی برای عکاسی پیدا کنم.
    مهارت های عکاسی پرتره من بهبود یافته است. کار نیکو کردن از پر کردن است، و هر جلسه عکاسی به این معنی است که من در این سبک مستند عکاسی پرتره کمی بهتر می شوم.

    این پرتره ای است که من از هنرمند کریس میک گرفتم، یکی از هنرمندانی که در راگلان از آنها عکاسی کردم. ما صحبت بسیار خوبی در مورد هنر، خلاقیت، و زندگی داشتیم. اگر من این پروژه را شروع نکرده بودم، هرگز چنین تجربه ای به دست نمی آوردم.

[پروژه عکاسی]

خب، هنگامی که یک پروژه انتخاب کردید، چطور باید آن را موفقیت آمیز کنید؟ این ایده ها به شما کمک خواهند کرد.
۱
انواع تصاویر را ثبت کنید

این کار مهم است، چون به عکس هایی که شما از یک جلسه عکاسی می گیرید جذابیت و تنوع می بخشد. اما من می خواهم یک شرط اضافه کنم، چون فکر می کنم به طور کلی دو راه برای انجام یک پروژه عکاسی وجود دارد.

شرط اول این است که تمام منابع خود را بر روی به دست آوردن یک عکس عالی متمرکز کنید. شرط دوم این است که مجموعه ای از عکس های متنوع بگیرید که به طور کلی تفسیر بهتری ارائه داده و یک داستان بگویند.

پیشنهاد من ترکیب این دو رویکرد است. ایجاد انواع عکس ها را هدف قرار دهید، اما برای هر عکس بهترین تلاش خود را به کار گیرید. به عبارت دیگر، زمانی که امکان ایجاد یک تصویر را می بینید، توجه کامل خود را بر روی آن متمرکز کرده و قبل از این که به سراغ عکس بعدی بروید، تا می توانید آن را بهتر کنید.
[پروژه عکاسی]
شما چطور تنوع ایجاد می کنید؟ دو روش برای انجام این کار عبارتند از:

۱- نقطه دید خود را تغییر دهید. به سوژه خود نزدیکتر یا از آن دورتر شوید. از پایین، یا از بالا عکس بگیرید. البته، بهترین نقطه دید تا حد زیادی به سوژه پروژه شما، نور، و لنزهایی که استفاده می کنید بستگی دارد. اما مهم این است که همیشه به این فکر کنید که چطور می توانید با جابجا شدن در اطراف و عکس گرفتن از زوایای مختلف، تنوع ایجاد کنید.

۲- عکس های واید و کلوزآپ بگیرید. شما می توانید با یک عکس واید شروع کنید که همه چیز را ثبت می کند، سپس جلو بروید و انواع عکس ها را از نقطه دیدهای نزدیکتر بگیرید، و جزئیات را نشان دهید.

این کار برای پروژه هایی مانند پروژه من خوب است، که در آن می توانید یک عکس از هنرمند یا صنعتگر در هنگام کار در کارگاه خودش، همراه با مجموعه ای از تصاویر بسته تر و کلوزآپ هایی که آنها را در حین کار نشان می دهند، بگیرید. در این مثال، شما می توانید از محصولاتی که صنعتگر می سازد و همچنین از خود صنعتگر عکس بگیرید.

این دو عکس تاد، یک سازنده فلوت را نشان می دهند، که در گاراژ خود مشغول کار است. هر دو عکس با یک لنز گرفته شده اند، اما من برای گرفتن عکس دوم خیلی نزدیکتر شدم.
[پروژه عکاسی]

این مسئله در مورد موضوعات ایستاتر مانند مناظر نیز صدق می کند. اگر شما یک پروژه مرتبط با مناظر داشته باشید، می توانید با عکس هایی که کل صحنه را نشان می دهند، همراه با عکس هایی که جزئیات صحنه را از نزدیک نشان می دهند، تنوع ایجاد کنید.
۲
یک داستان بگویید

اغلب گفتن یک داستان تنها با یک تصویر سخت است، اما با دنباله ای از عکس ها آسان تر می شود، چون می توانید جنبه های مختلف یک داستان را در هر یک از آنها نشان دهید.

به عنوان مثال، من با عکس هایی که از صنعتگر گرفتم دوست دارم تصاویر گرفته شده در مراحل مختلف روند تولید را نشان دهم. این عکس ها در کنار هم نشان می دهند که چگونه یک آیتم خاص ساخته می شود. این یک داستان است. این سه عکس مراحل مختلف ایجاد یک اثر هنری توسط کریس میک را نشان می دهند.
[پروژه عکاسی] [پروژه عکاسی]

شما می توانید با توجه به جزئیات نیز یک داستان بگویید. من در حین عکس گرفتن از ایون، که یک شیشه‌گر است، متوجه شدم که دست هایش چیزهای زیادی درباره حرفه او می گویند. بنابراین مطمئن شدم که حتما عکس هایی مانند این بگیرم، که گرد و خاک روی دستانش و خال کوبی روی انگشت شستش را نشان دهد.
[پروژه عکاسی]
۳
نقاط اشتراکی پیدا کنید که عکس ها را به هم پیوند می دهند

اگرچه داستان عکس ها برای ایجاد علاقه در مخاطب به تنوع تصاویر نیاز دارد، اما خوب است که عکس ها به نوعی با هم مرتبط نیز باشند. به عنوان مثال، می توانید تمام عکس های یک جلسه عکاسی را به سیاه و سفید تبدیل کنید. یا شاید با استفاده از پیش تنظیمات Lightroom Develop Preset یکسان به عنوان مبنایی برای پردازش، آنها را به یک سبک مشابه پردازش کنید.

یا اگر پروژه ای دارید که شامل پرتره است، می توانید از نور برای مرتبط کردن عکس ها به یکدیگر استفاده کنید. استفاده از تنظیمات نورپردازی یکسان برای تمام پرتره ها راهی برای انجام این کار است.

این عکس ها از جاسمین، بافنده ای که کلاه می بافد، با نورپردازی و پردازش به هم مرتبط شده اند. همه آنها با نور طبیعی که از میان یک پنجره به خانه او می تابد نورپردازی شده اند، و پردازش رنگ یکسانی در لایت روم بر روی آنها اعمال شده است.
[پروژه عکاسی] [پروژه عکاسی]
۴
به افراد علاقه واقعی نشان دهید

اگر پروژه شما شامل عکاسی از اشخاص است، مهم است که واقعا به آنها و کاری که انجام می دهند علاقه داشته باشید. به عنوان مثال، فرض کنید شما می خواهید پروژه گرفتن پرتره از موج سواران را انجام دهید. اگر واقعا به موج سواری علاقه داشته باشید و از صحبت با موج سوارها لذت ببرید، بهترین نتایج را به دست خواهید آورد.

همه چیز باید واقعی باشد. اگر شما واقعا به افراد علاقه مند باشید، نقاط اشتراک زیادی با آنها پیدا خواهید کرد و صحبت کردن با آنها برایتان آسان می شود. اما اگر علاقه مند نباشید، نمی توانید آن ارتباطی که برای گرفتن پرتره های خوب لازم است را برقرار کنید.
۵
به پروژه زمان بدهید

به پروژه های خود زمان بدهید تا به تکامل برسند و رشد کنند. به عنوان مثال، اگر یک پروژه عکاسی از مناظر محلی خودتان را داشته باشید، زمان دادن به آن به شما اجازه می دهد تا مجموعه عکس هایی ایجاد کنید که تنوع ایجاد شده توسط آب و هوا و فصل ها را نشان دهند. نشان دادن تغییراتی که در طی یک دوره زمانی اتفاق می افتند نیز راه دیگری برای گفتن یک داستان است.

پروژه عکاسی جالب: ۱۲ سال عکاسی از یک پنجره
۶
مقایسه کنید و به تکامل برسید

دلیل این که چرا پروژه ها یک تجربه یادگیری خوب هستند این است که آنها فرصتی به شما می دهند تا کار فعلی خود را با عکس های قبلیتان مقایسه کنید. شما خواهید دید که چگونه ایده ها و تکنیک هایتان به مرور زمان تکامل می یابند. همچنین از ایجاد یک مجموعه کار و یادگیری ویرایش نمونه کارها با انتخاب تصاویر قوی نیز بهره مند خواهید شد.

نویسنده: اندرو گیبسون (Andrew S. Gibson)

منبع:

لنزک

 عکاسی مفهومی دقیقا چیست؟ عکاسی مفهومی را می توان به عنوان یک ژانر از عکاسی فاین آرت در نظر گرفت که یک ایده را نشان می دهد، و قبل از هر چیز دیگری بر روی مفهوم عکس تمرکز می کند. هر تصویری می خواهد پیامی را به بیننده منتقل کند، چه یک تفسیر اجتماعی باشد، چه یک اعتراض عاطفی، و چه یک بیانیه سیاسی، که این یا از طریق عکس های خوب گرفته شده در صحنه یا تکنیک های پس پردازش به دست می آید. عکاسی بارداری در آتلیه بارداری


«آزادی» EOS 5D Mark III, EF50mm f/1.4 USM lens, f/5, 50mm, 1/640sec, ISO250، اثر فلورنتینا امون (Florentina Amon)

یکی از اولین معرفی های جهان در زمینه عکاسی مفهومی، سلف پرتره ایپولیت بایارد (Hippolyte Bayard) به صورت عکسی با عنوان «مرد غرق شده» در سال ۱۸۴۰ بود. این عکس نمادین پاسخی به عدم به رسمیت شناختن او به عنوان یکی از مخترعان اصلی عکاسی بود، و داستان این که او چطور به دلیل بی عدالتی دولت فرانسه «خودش را غرق کرد» را بیان می کند. امروزه، عکاسی مفهومی دو استفاده اصلی دارد، به عنوان یک روش یا به عنوان یک شکل هنر. این نوع عکاسی بسیار خیال پردازانه است، بنابراین اغلب به ایجاد تصاویری می انجامد که واقعیت های تحریف شده را به تصویر می کشند.

مهم است توجه داشته باشید که هدف عکاسی مفهومی، مانند عکاسی منظره یا انتزاعی، ایجاد تصاویر عالی و بی نقص نیست. اگرچه مسلما اثر نهایی باید سطح مشخصی از زیبایی شناسی داشته باشد، اما هدف نهایی آن ترسیم یک تصویر در ذهن بیننده است، تا آنها را به تفکر وادارد و تفسیرهای شخصی آنها را پرورش دهد.
[عکاسی مفهومی]

«بازگشت» EOS 5D Mark III, EF50mm f/1.4 USM lens, f/1.4, 50mm, 1/200sec, ISO200، اثر فلورنتینا امون
عکاسی مفهومی به عنوان یک روش

به عنوان یک روش، عکاسی مفهومی در مورد ایجاد تصاویری است که متناسب با یک مفهوم هستند، مانند عکاسی تبلیغاتی یا آرشیوی، که در آن تصویر نهایی با یک مفهوم از پیش تصور شده ارتباط برقرار می کند و به عنوان یک «صحنه نمایش» برای ایده ها مورد استفاده قرار می گیرد. به عنوان مثال، یک تصویر از یک مرد در زیر یک کوه قند برای هشدار در مورد خطر مصرف قند، یا شخصی که زیر یک آبشار ایستاده تا آن حس تازگی را نشان دهد که با یک مارک خاص دستمال مرطوب می توان تجربه کرد.
[عکاسی مفهومی]

«ابرها در آسمان» EOS 5D Mark III, EF50mm f/1.4 USM lens, f/2.2, 50mm, 1/40sec, ISO400، اثر فلورنتینا امون
عکاسی مفهومی به عنوان یک شکل هنر

به عنوان یک شکل هنر، این ژانر عکاسی هیچ وقت به خوبی تعریف نشده است. این ژانر نخستین بار در دهه ۱۹۶۰ به عنوان راهی برای هنرمندان جهت ثبت روند سایر هنرهای غیر عکاسی مانند هنرهای نمایشی یا مجسمه سازی شروع به ظاهر شدن در هنر کرد، و آنها هنرمندان مفهومی در نظر گرفته می شدند. در آن زمان، عکاسی مفهومی به عنوان نمایش ضعیفی از استعدادهای هنری دیده می شد، چون تولید هنر عکاسی با کیفیت بر اساس توانایی های تکنیکی قضاوت میشد، و نه داستان پشت تصویر. با این حال زمانه تغییر کرده است، و عکاسی مفهومی به عنوان یک شکل هنر به شدت مورد تحسین واقع شده است.
[عکاسی مفهومی]

«پناهگاه» EOS 5D Mark III, EF50mm f/1.4 USM lens, f/1.4, 50mm, 1/250sec, ISO100 by، اثر فلورنتینا امون
نحوه کار

اکثر عکس های مفهومی از ترکیبی از تکنیک ها برای انتقال پیام خود استفاده می کنند، از استفاده از یک استعاره بصری گرفته تا حالت عکس. هنر و عکاسی مفهومی بر روی ناخودآگاه انسان تاثیر می گذارد، و هنرمندان از تصاویری استفاده می کنند که می دانند باعث ایجاد واکنش ها و ارتباطات احساسی از جانب بیننده می شوند. بعضی از عکاسان از نمادهای شناخته شده جهانی در کار خود استفاده می کنند، مانند استفاده از رنگ سفید برای نشان دادن پاکی و خلوص، یا تحت تاثیر قرار دادن عمدی ابهام و ذهنیت تفاسیر افراد برای پیشبرد گفتگو و بحث در مورد کار آنها. پس خوب است که عکاسانی که این ژانر را انتخاب می کنند، واقعا درک کنند که انسان ها چگونه اطلاعات و تصاویر را پردازش می کنند، چون تنها در این صورت است که می توانند اثری ایجاد کنند که آنها را به سطح عمیق تری می رساند.

اما این بدان معنا نیست که مهارت های تکنیکی مهم نیستند. اگرچه ماهیت عکاسی مفهومی در ایده نهفته است، اما درک عکاسی پایه در ارائه مهم است. استفاده ماهرانه از نور، سایه ها، و تکنیک های تصویربرداری و پس پردازش می تواند تا حد زیادی پیامی را که یک عکاس سعی دارد انتقال دهد تقویت کرده، و به ایجاد یک پاسخ مورد نظر از جانب مخاطب کمک خواهد کرد.

نویسنده: مونا تئو (Mona Teo)

منبع:

لنزک

 نظریه های گشتالت (Gestalt) توسط روانشناسان آلمانی در دهه ۱۹۲۰ به رهبری ماکس ورتایمر با این باور که ذهن از گرایش های خودسازماندهی برای شکل دادن به یک «دید کلی جهانی» استفاده می کند، ایجاد شدند. این نظریه ها تلاش می کنند توضیح دهند که ما هر چیزی را که می بینیم چطور درک می کنیم و برای ایجاد یک «درک تصویری» چگونه آنها را در ذهن خود سازماندهی می کنیم. ایده اصلی این است که وقتی ما با یک صحنه آشفته از لحاظ بصری مواجه می شویم، ذهن ما آن را به الگوها و اَشکال قابل تشخیص تر ساده می کند. این نظریه ها تحت عنوان اصول گشتالت شناخته شده اند. منشأ خود کلمه گشتالت به معنی شکل دادن/ به تصویر کشیدن/ سازماندهی کردن است که به عنوان یک کل یکپارچه شده است. بنابراین، این نظریه ها اغلب به صورت «کل بزرگتر از مجموع بخش هاست» بیان می شوند، چون ذهن ما یک تصویر را در شکل کلی آن، و نه تک تک بخش های آن درک می کند. این مکانیزمی برای ذهن است که وقتی یک تصویر را می بیند دیوانه نشود.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 1000D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 15mm; f/4; 1/180 sec; ISO 400

(هوا برای کار کردن سرد است)

از آنجا که عکاسی ارائه تصویر به بیننده است، ما می توانیم زمانی که عکس می گیریم از اصول گشتالت استفاده کنیم تا تاثیر درستی در ذهن بیننده ایجاد کنیم. به این ترتیب می توانیم ایده تصویر را به شیوه ای بهتر ارائه دهیم. اصول (قوانین) گشتالت می توانند برای فهمیدن این که ادراک بصری چگونه کار می کند و چرا برخی از تصاویر بهتر از بقیه از کار درمی آیند، مفید باشد. در زیر اصول گشتالت برای عکاسی خیابانی ارائه شده است: عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد
سادگی

ذهن ما یک تصویر را در ساده ترین شکل آن می بیند. قانون سادگی توضیح می دهد که ساده سازی یک تصویر برای کمک به چشم و ذهن مهم است، تا در تفسیر آنچه که ما سعی داریم نشان دهیم احساس راحتی کنند. بنابراین زمانی که ما از یک صحنه عکس می گیریم، سعی داریم ساده ترین شکل آن را پیدا کنیم تا آن را برای ذهن جالب و «هضم» آن را آسان کنیم. و بعد از مدتی، ذهن عمیق تر می شود و معنای واقعی تصویر را درک می کند.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 100D; EF-S55-250mm f/4-5.6 IS STM; 194mm; f/5.6; 1/2000 sec; ISO 400

(ربات بیگانه)
تقارن

المان های متقارن در یک تصویر به عنوان بخش هایی از یک گروه دیده می شوند. رابطه هر دو طرف به ما کمک می کند تا المان ها را به صورت یک شکل واحد درک کنیم. وقتی ما یک عکس می گیریم، می توانیم از این قانون برای ایجاد یک تصور کلی از یک تصویر کامل استفاده کنیم که در واقع شامل دو یا چند المان است. تقارن را می توان با برقراری تعادل در المان ها یا قرینه سازی آنها ایجاد کرد. با این حال، گاهی اوقات ترکیب بندی متقارن می تواند بسیار کسل کننده باشد، و این بستگی به خلاقیت ما در گرفتن تصاویر جالب و سرگرم کننده دارد.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 60D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 22mm; f/8; 1/100 sec; ISO 800

(بادکنک فروش)
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 60D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 10mm; f/8; 1/1000 sec; ISO 400

(مسیر یخ زده)
شکل روی زمین

در یک تصویر، گاهی اوقات ما باید یک شیء را نشان دهیم (نقطه توجه اصلی تصویر)، اما چشمان بیننده نمی توانند به وضوح آن را ببینند چون آن شیء با پس زمینه خود ادغام می شود. قانون شکل روی زمین (Figure to Ground) به ما کمک می کند تا توضیح دهیم کدام المان به عنوان شکل دیده شده و کدام المان زمین خواهد بود. شکل، شیء یا نقطه توجه اصلی و زمین، پس زمینه پشت یا اطراف شکل می باشد. گاهی اوقات شکل همیشه یک شیء نیست، می تواند یک ناحیه باشد. ذهن ما کوچکترین یا پرکنتراست ترین (تاریک ترین یا روشن ترین) ناحیه را به عنوان شکل و ناحیه بزرگتر را به عنوان زمین خواهد دید.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 60D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 22mm; f/4.5; 1/800 sec; ISO 400

(پس از باران)
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 1000D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 10mm; f/11; 1/500 sec; ISO 200

(کار صبح زود)
سرنوشت مشترک

قانون سرنوشت مشترک (Common Fate) توضیح می دهد که المان های بصری که با هم در یک جهت حرکت می کنند، به صورت بخشی از یک گروه واحد دیده می شوند. بنابراین، زمانی که ما یک صحنه را با گروهی از المان های در حال حرکت با یکدیگر می بینیم، ذهن ما آن را به صورت یک گروه خواهد دید، و المان های دیگری که ثابت می مانند یا در جهت دیگری حرکت می کنند، خارج از گروه در نظر گرفته خواهند شد. با درک این قانون، می توانیم تصویری از یک گروه ایجاد کنیم که در واقع شامل المان های مختلف است یا می توانیم المان هایی را از گروه حذف کنیم.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 60D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 10mm; f/11; 1/1600 sec; ISO 800

(عجله)
نزدیکی

گروهی از المان ها که به یکدیگر نزدیک هستند، احتمال بیشتری وجود دارد که متعلق به یکدیگر دیده شوند، نسبت به وقتی که از هم دور باشند. بنابراین، اگر ما بخواهیم ارتباطی بین المان ها در یک تصویر ایجاد کنیم، باید آنها را نزدیک یکدیگر قرار دهیم.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 1000D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 12mm; f/8; 1/60 sec; ISO 400

(دوستان)
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 1000D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 116mm; f/11; 1/60 sec; ISO 400

(او کیست)
شباهت

اگر المان ها شبیه یکدیگر باشند، ذهن ما آنها را متعلق به یک گروه می بیند. قانون شباهت را می توان با استفاده از رنگ، شکل، اندازه، بافت یا هر ویژگی دیگر ایجاد کرد. المان های غیر مرتبط که ویژگی های مشابهی دارند، به صورت یک گروه دیده خواهند شد. با درک قانون شباهت، می توانیم با استفاده از رنگ، شکل، اندازه یا بافت المان های غیر مرتبط، بین آنها ارتباط ایجاد کنیم. تکرار، زیر مجموعه این قانون است.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 100D; EF-S55-250mm f/4-5.6 IS STM; 65mm; f/4; 1/50 sec; ISO 100

(دوستان در سکوت)
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 60D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 22mm; f/11; 1/200 sec; ISO 100

(بدون عرق ریزی)
تداوم

قانون تداوم توضیح می دهد که ذهن ما تمایل دارد اَشکال یا خطوط را فراتر از نقطه پایانشان ادامه دهد. اشیاء به عنوان یک کل گروه بندی می شوند اگر هم خط باشند یا یک خط جهت را دنبال کنند. تا زمانی که اَشکال یا خطوط ادامه دار باشند، حتی اگر بخش بخش و مجزا باشند، به صورت یک المان واحد دیده می شوند. و هرچه بخش های آنها نرمتر باشد، بیشتر آنها را به صورت یک شکل یا خطوط یکپارچه می بینیم. از تداوم مانند خطوط هدایتگر نیز می توان برای هدایت نگاه بینندگان به سمت سوژه اصلی که می خواهیم آنها ببینند استفاده کرد.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 1000D; EF-S55-250mm f/4-5.6 IS STM; 250mm; f/5.6; 1/320 sec; ISO 400

(خارج از دسترس)
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

EOS 60D; EF-S10-22mm f/3.5-4.5 USM; 13mm; f/13; 1/8 sec; ISO 400

(سفر)
خاتمه

یکی از کارهای خوبی که ذهن ما می تواند انجام دهد، توانایی کامل کردن اَشکالی است که وجود ندارند. ذهن ما تمایل به تکمیل کردن اشیاء ناتمام دارد. این قانون خاتمه است که برای توضیح این که ذهن ما چگونه می تواند فاصله بین اشیاء یا خطوطی که کامل نیستند را پر کند، مورد استفاده قرار می گیرد. ذهن ما توانایی تشخیص المان های یک تصویر را دارد، حتی اگر آن المان تنها بخشی از شیء بزرگتر باشد. در یک تصویر، اَشکال کامل می توانند کسل کننده باشند. از این رو ما می توانیم اطلاعات کافی به ذهن بدهیم تا بتواند اَشکال را شکل دهد، اما هنوز هم کمی جا برای تخیل باقی بگذاریم. با درک نظریه های گشتالت در هنگام عکاسی خیابانی، ما می توانیم تصویری با قدرت هدایت ذهن بینندگان آنطور که می خواهیم آنها ببینند، با ترکیب بندی المان های آن به شیوه ای موثر ایجاد کنیم.
[نظریه گشتالت در عکاسی خیابانی]

یک بار دیگر تکرار می کنیم، نظریه های گشتالت در مورد ادراک و واقعیت هستند.

نویسنده: آگوس نونوت سوپریانتو (Agus Nonot Supriyanto)

منبع:

لنزک

 فرق بین یک عکس خوب و یک عکاس خوب چیست؟ تفاوت در ثبات و پایداری است. برای همه ما پیش آمده که به طور شانسی یک عکس خوب گرفته باشیم. شما کاملا مطمئن نیستید که چطور موفق به گرفتن آن شدید، اما همه چیز به طرز جادویی در جای خود قرار گرفت و شما تصویری را ثبت کردید که باعث می شود احساس کنید یک ستاره به تمام معنا هستید. اما مهم این است که بتوانید آن هیبت و شکوه را دوباره تکرار کنید… بارها و بارها. این کاری است که عکاسان عالی می توانند انجام دهند.

پس عامل موفقیت چیست؟ خوش شانسی؟ گرفتن یک تریلیون عکس به طوری که چند تا از آن عکس های خوب اتفاقی در بین آنها باشد؟

نه. همه چیز به لیست کوتاهی از اصول و قواعد برمی گردد. اینها چیزهایی هستند که عکاسان می دانند، به طوری که وقتی زمان آن فرا رسد، می توانند این اطلاعات را وارد عمل کنند تا به آنها کمک کند آن تصاویر برنده را بگیرند.

پس می خواهید عکس های عالی بگیرید؟ می خواهید به عنوان یک عکاسی کودک در آتلیه کودک پیشرفت کنید؟ این جایی است که باید از آن شروع کنید.
۱
دوربین خود را بشناسید


آیا فکر می کنید برخی عکاسان حرفه ای وجود دارند که به طور کامل نمی دانند چطور دوربین خود را کنترل کنند؟ درست است. من از کجا می دانم؟

قبلا خودم یکی از آنها بودم.

بله، این یک اعتراف زشت بزرگ است، اما حقیقت دارد. ما با عکاسی در مُد اولویت دیافراگم شروع کردیم، و اجازه دادیم دوربین به جای ما فکر کند.

ما فکر می کردیم این کار آسان تر و سریع تر از یادگیری تمام آن مسائل تکنیکی ترسناک است.

و شما می توانید برای مدتی به این شیوه ادامه دهید. دوربین ها از همیشه هوشمندتر شده اند، و می توانند برای شما خیلی دقیق عمل کنند. اما ندانستن این مسائل تکنیکی شما را عقب نگه می دارد، و در رده «عکاسی شانسی» قرار می دهد.

چیزی که من اینجا دارم در مورد آن صحبت می کنم، نیاز به درک ویژگی های ضروری دوربین و لنزتان است، و دانستن این که چطور این امر بر روی ظاهر تصاویر شما تاثیر می گذارد.

شما باید بدانید چطور تغییر دیافراگم بر ظاهر عکس شما تاثیر می گذارد.

شما باید بدانید چطور سرعت شاتر خود را تنظیم کنید تا نتایجی که می خواهید را به دست آورید.

شما باید بتوانید ایزویی را انتخاب کنید که مناسب شرایط شما باشد.

و آن وقت، بر اساس ویژگی های دوربین خود، باید در مورد مُدهای درایو، تراز سفیدی، فوکوس، مُدهای تثبیت کننده و غیره بدانید.

خوشبختانه این مسائل آنقدر که به نظر می رسد دشوار نیستند. در واقع شما می توانید تمام آنها را تنها در چند ساعت یاد بگیرید. وقتی این کار را انجام دادید، آماده اید تا به مرحله بعدی بروید.
۲
درک نوردهی
[نکات ضروری عکاسی]

زمانی که شما درک دقیقی در مورد دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو، و این که چطور بر ظاهر عکس های شما تاثیر می گذارند پیدا کردید، باید همه آنها را در کنار هم قرار دهید و یاد بگیرید که آنها چطور با هم تعادل پیدا می کنند تا بتوانید یک نوردهی خوب ایجاد کنید.

یکی از سخت ترین چیزها این است که بفهمید منظور افراد از یک «نوردهی خوب» چیست. برخی از افراد فکر می کنند که تنها یک نوردهی درست و یک نوردهی اشتباه وجود دارد و اگر آن را اشتباه به دست آورید یک احمق هستید.

این طرز فکر احمقانه است.

و اگر به اینترنت مراجعه کنید و سعی کنید تعریف روشنی به دست آورید؟ ها، موفق باشید! همه آن تعریف ها فوق العاده گیج کننده هستند، و واقعا به اصل نحوه ایجاد یک نوردهی خوب نمی پردازند.

(نوردهی مورد علاقه من «شدت نوری که بر روی یک فیلم عکاسی می افتد ضرب در زمانی که نوردهی می شود است»… اوه… پس من به یک ماشین حساب نیاز دارم؟)

بنابراین ما تعریف خودمان را از نوردهی ارائه دادیم:

یک نوردهی خوب، میزان روشنایی است که می خواهید تصویر داشته باشد.

اگر از چیزی که شما می خواهید روشن تر باشد، زیاد نوردهی شده است. اگر تاریک تر از چیزی که شما می خواهید باشد، ناکافی نوردهی شده است.

ساده است.

در نهایت، همه چیز به تصمیم خلاقانه شما بستگی دارد. شما عکاس هستید. اما باید بدانید چطور همه چیز را تنظیم کنید تا به نوردهی مورد نظر خود دست یابید، و چطور از دوربین خود برای کمک به فهمیدن آن استفاده کنید.
۳
تسلط بر نور
[نکات ضروری عکاسی]

اجازه دهید با گفتن این جمله شروع کنم که من فکر نمی کنم هیچ کس واقعا بتواند کاملا بر نور مسلط شود (شاید به استثنای خدای یونانی آپولو). ما عکاسان برده های خوشحال و مشتاق نور هستیم. بدون آن ما نمی توانیم کارمان را انجام دهیم. و نور می تواند یک ارباب بی ثبات و بی دوام باشد (به خصوص اگر از نور طبیعی استفاده کنید).

اما یادگیری در مورد نور، درک جنبه ها و ظرافت های مختلف آن، دانستن نحوه کار با آن در هر شرایطی، ایجاد آن، دنبال کردن آن… خب، اینها واقعا پیگیری های مادام العمر عکاس هستند. ما هیچ وقت واقعا تسلط کامل پیدا نمی کنیم، اما ممکن است با سالها تمرین، به آن نزدیک شویم.

از کجا شروع کنیم؟ ساده است. از بیرون. زمانی که قدم به بیرون می گذارید، فرصت های نورپردازی بی شماری در انتظار شما هستند. آیا می توانید در نور شدید هنگام ظهر عکس بگیرید؟ در نور ساعت طلایی؟ پس از غروب خورشید؟ زمانی که ستاره ها ظاهر می شوند؟

سپس به داخل خانه برگردید. از نور پنجره ها استفاده کنید. تنوع نامحدودی آنجا وجود دارد، و در چنین سناریوی ساده (اما پیچیده) ای شما کم کم می توانید نکات ظریف تری را یاد بگیرید.

برای ادامه یادگیری آماده اید؟ ایجاد نور مورد نظر خودتان را امتحان کنید (مثل یک جادوگر!) یاد بگیرید که چطور از یک فلاش اکسترنال استفاده کنید. چند لامپ استودیویی کرایه کنید، قرض بگیرید یا بخرید، و شروع به ایجاد تنظیمات نورپردازی خودتان بکنید.

به جستجوی نور ادامه دهید، به یادگیری در مورد آن ادامه دهید، و به قرار گرفتن در شرایط نوری جدید ادامه دهید. این کار یک عمر ماجراهای عکاسی، و بیش از چند تصویر عالی برای شما به ارمغان خواهد آورد.
۴
کاوش عمق میدان
[نکات ضروری عکاسی]

خیلی خب، خیال بافی در مورد نور کافی است. بیایید وارد عمل شویم.

عمق میدان بخش بزرگی از عکاسی شماست که احتمالا تا حد زیادی آن را دست کم می گیرید.

من می دانم، چون خودم آن را دست کم گرفته ام. و می دانم که هنوز هم این کار را می کنم. شما چطور؟

عمق میدان یکی از آن چیزهایی است که در ابتدا ساده به نظر می رسد، و هرچه بیشتر یاد می گیرید پیچیده تر می شود. اما یادگیری در مورد آن، حتی در سطح پایه، تغییر زیادی در کار شما ایجاد خواهد کرد.

به عنوان مثال، شما بدون این که اول در مورد عمق میدان یاد بگیرید، ممکن است فکر کنید که برای به دست آوردن کمی تاری در پس زمینه تصویرتان، فقط باید مقدار دیافراگم خود را کم کنید.

اما فاصله کانونی، فاصله سوژه تا پس زمینه، و فاصله دوربین تا سوژه را در نظر نگرفتید. و با ترکیب عوامل خاص، دیافراگم شما ممکن است در واقع تاثیر بسیار کمی بر عمق میدان داشته باشد یا اصلا تاثیری نداشته باشد. این کاملا درست است. گاهی اوقات هیچ تفاوت عمق میدان قابل توجهی بین f/1.4 و f/11 وجود ندارد.

هنگامی که شما کم کم می فهمید که همه اینها چطور با هم ارتباط دارند، می توانید تاری پس زمینه چشمگیری به دست آورید، حتی با یک دوربین کامپکت در یک دیافراگم زیاد، تنها با دانستن این که دقیقا چطور باید تمام متغیرها را کنترل کنید.

یک تصور غلط دیگر در مورد عمق میدان این ایده است که «عمق میدان کم همیشه بهتر است». هنگامی که تازه شروع به کار می کنید، عمق میدان کم یک تکنیک جدید و هیجان انگیز است. اما در استفاده از آن زیاده روی نکنید. تا به حال دیده اید که یک عکس سر و شانه (هدشات) گرفته شده در ۸۵mm و f/1.2 چطور به نظر می رسد؟ یک بوکه زیبا به راحتی می تواند حواسمان را پرت کند، و فراموش کنیم که حتی یکی از آن گردی های چشم هم در فوکوس نیست. امم، خب این کاملا درست نیست.

از دیافراگم های زیاد نترسید. یا دیافراگم های کم. در واقع، اصلا از دیافراگم نترسید. یاد بگیرید که عمق میدان چطور کار می کند، و سپس از آن به عنوان یک تصمیم خلاقانه برای درست از کار درآوردن تمام تصاویر استفاده کنید. این کاری است که یک عکاس عالی انجام می دهد. آنها گزینه های خود را می دانند، و از تمام آنها استفاده می کنند. مطلب پیشنهاد شده در پایین شما را با تمام عوامل تاثیرگذار بر عمق میدان آشنا می کند.

بیشتر بخوانید: عمق میدان را عمقی یاد بگیرید
۵
شناخت پرسپکتیو
[نکات ضروری عکاسی]

این شاید یکی از تحسین شده ترین موضوعات در عکاسی است. به بیان ساده، پرسکتیو مربوط به روابط فضایی بین اجسام در کادر شماست – اندازه های آنها، قرارگیری آنها، و فضای بین آنها. تمام این تعیین موقعیت ها شیوه ای که بیننده شما صحنه را تفسیر می کند را تغییر می دهند. این ممکن است باعث شود همه چیز سه بُعدی تر به نظر برسد، و یک حس عمق به عکس بدهد، یا ممکن است همه چیز را تخت و مسطح کند.

بنابراین چرا این موضوع به وضوح مهم به طور گسترده مورد بحث قرار نگرفته است؟ چون پیچیده است! یا حداقل در نگاه اول می تواند پیچیده باشد.

بیایید ساده شروع کنیم. زمانی که شما عکس می گیرید، جایی که در آن قرار می گیرید یک تصمیم بسیار مهم است. این چیزی است که پرسکتیو شما را تعیین می کند. و تغییر پرسپکتیو می تواند عکس شما را از یک تصویر معمولی به یک تصویر کاملا جذاب تبدیل کند.

شناخت پرسکتیو به تمرین و آزمایش زیادی نیاز دارد. و کمی تکان دادن پاهایتان، اینکه دولا شوید، دراز بکشید، روی یک نردبان بایستید، روی یک ساختمان بایستید، یک قدم به جلو بردارید، یک قدم به چپ بردارید. این چیزها پرسپکتیو شما را تغییر می دهند و تاثیرات عمده ای بر ظاهر و احساس عکس های شما ایجاد می کنند. آزمایش کنید. هر بار که پرسپکتیو خود را تغییر می دهید عکس بگیرید، و بعدا آنها را با هم مقایسه کنید. این کار چطور تصویر را تغییر می دهد؟

حالا فاصله کانونی چطور؟ آیا پرسپکتیو را تغییر می دهد؟ به لحاظ تکنیکی نه. این زاویه دید را تغییر می دهد (به عبارت دیگر، زاویه صحنه ای که دوربین شما ثبت می کند). لنزهای واید مقدار وسیع تری از یک صحنه را ثبت می کنند. تنها تغییر لنز پرسپکتیو را تغییر نمی دهد (هرچند ممکن است اینطور به نظر برسد). زمانی که شما تغییر لنز را با تغییر موقعیت ترکیب می کنید، پرسپکتیو تغییر می کند.
۶
غلبه بر ترکیب بندی
[نکات ضروری عکاسی]

اکنون کمی فراتر می رویم، و وارد بحث ترکیب بندی می شویم. این یک موضوع مهم است که مربوط به نحوه سازماندهی المان های بصری کوچک مختلف در صحنه می باشد. این بحث گسترده تر از پرسپکتیو است، و شامل چیزهایی مانند نور، خطوط، اَشکال، فرم ها، رنگ ها، کادرها، بافت ها، الگوها، حرکت، بازتاب ها و غیره می باشد.

شما ممکن است «قوانین» ترکیب بندی را شنیده باشید: قانون یک سوم، فضای منفی، تعادل بصری. قوانین ترسناک، و کسل کننده به نظر می رسند، و این ایده که شما قبل از این که مجاز به عکاس بودن باشید باید بنشینید و آنها را حفظ کنید، احتمالا بسیاری از عکاسان را از غوطه ور شدن در دنیای شگفت انگیز ترکیب بندی باز می دارد.

اما من اینجا هستم تا به شما بگویم که «قوانین» در واقع قانون نیستند. آنها بیشتر شبیه دستورالعمل هستند. اینها راه هایی برای سازماندهی المان ها در کادر شما هستند که به گفتن یک داستان، انتقال یک احساس، یا جلب توجه بینندگان کمک می کنند. همه آنها چیزهای جالب و سرگرم کننده ای هستند، و چیزهای بسیار ضروری اگر بخواهید یک عکاس عالی باشید.

به عنوان مثال، آن «قانون یک سوم» که همیشه در مورد آن می شنوید. خب، این نشان می دهد که با قرار دادن سوژه در امتداد یکی از این خطوط یک سوم جادویی، یا در تقاطع خطوط (چیزی که من دوست دارم آن را یک نقطه عالی بنامم)، ناخودآگاه اهمیت آن المان را در کادر خود افزایش می دهید. و دانستن این موضوع مهم است، چون می تواند به شما کمک کند تا نگاه بیننده خود را به جایی که می خواهید هدایت کنید!

اما اگر احساس می کنید این قانون را دوست ندارید، می توانید آن را عمدا بشکنید، و سوژه خود را کاملا در مرکز کادر قرار دهید. شاید بخواهید تقارن سوژه خود را برجسته کنید. شاید یک سوژه بسیار جدی است، و قرار دادن آن در مرکز آن احساس را تقویت می کند.

این به شما، استاد عکاسی بستگی دارد. زمانی که شما در مورد ترکیب بندی بدانید، برای هر عکسی که می گیرید، انواع گزینه های جالب و سرگرم کننده مانند این را در نظر می گیرید.

بیشتر بخوانید: کلیه مقالات ترکیب بندی لنزک
۷
پس پردازش خود را عالی و بی نقص کنید
[نکات ضروری عکاسی]

بیایید این مطلب را با موضوعی که کمی بحث برانگیز است به پایان برسانیم.

ببینید، در دنیای عکاسی دو دسته از افراد وجود دارند. کسانی که معتقدند پس پردازش (استفاده از نرم افزار برای ویرایش تصاویرتان پس از این که گرفته شدند) در بهترین حالت اتلاف وقت، و در بدترین حالت انحراف واقعیت است.

دسته دیگر معتقدند که پس پردازش ابزاری است که یک عکاس می تواند از آن استفاده کند تا با کمک آن تصاویرش بیشتر شبیه به آنچه که چشم آنها در هنگام گرفتن عکس شاهد آن بود شود، یا حالت عکس را بهبود بخشد یا یک داستان بگوید. این یک تکنیک خلاقانه است که قدمت آن به اندازه خود عکاسی است.

پس پردازش یک مهارت ضروری برای یک عکاس دیجیتال است. (حتی عکاسان فیلم هم پس پردازش انجام می دهند!)

این یک واقعیت ساده است که تصاویری که مستقیما از دوربین بیرون می آیند، چیزی جز صحنه اصلی که از آن عکس گرفته شده به نظر نمی رسند. آنها کسل کننده، تخت و بی روح هستند.

پس پردازش با تنظیم چیزهایی مانند کنتراست، روشنایی، وضوح، و اشباع، به بازگرداندن آن زیبایی کمک می کند.

سپس شما می توانید حتی از این هم فراتر بروید.

با برنامه هایی مانند لایت روم می توانید کارهایی مانند dodging و burning انجام دهید، که به معنی روشن یا تاریک کردن انتخابی بخش هایی از یک تصویر به منظور هدایت توجه بینندگان شما به جایی است که می خواهید.

اینها تکنیک های جدیدی نیستند. dodging و burning به آغاز عکاسی برمی گردند، اما در ابتدا به سختی با نوردهی بخش های مختلف چاپ برای مدت زمان های مختلف انجام می شدند.

خیلی دشوار بود، و اگر اشتباهی می کردید مجبور بودید دوباره از اول شروع کنید. dodge و burn این تصویر از اوگن اسمیت (W. Eugene Smith) ظاهرا ۵ روز طول کشیده است!

امروزه، با لایت روم، می توانید این کار را در عرض چند ثانیه انجام دهید، و هر چقدر می خواهید آن را تنظیم کنید تا وقتی که همه چیز عالی و بی نقص شود. احساس نمی کنید خوش شانس هستید؟ می دانم که چنین احساسی دارید!
ن
نتیجه گیری

پس اینها ۷ جنبه اصلی عکاسی هستند که هر عکاس باید آنها را مطالعه کند و انجام دهد. بعضی از آنها را می توان در یک دوره زمانی کوتاه فهمید، و برخی دیگر به یک عمر نیاز دارند تا بر آنها تسلط پیدا کنید. اما این خبر خوبی است. شما چیزهای هیجان انگیز زیادی برای یادگیری پیش رو دارید!

نویسنده: لورن لیم (LAUREN LIM)

منبع:

لنزک

در ویدیو امروز ، شاهد ۱۰ ترفند عکاسی بارداری در آتلیه بارداری ساده و در عین حال جالب و آموزنده از تیم COOPH خواهید بود که می توانید آن ها را در خانه انجام دهید. ترفند هایی چون ایجاد لنز فلیر با فندک، هک کردن لنز برای نورپردازی خلاقانه، بازی با پرسپکتیو و عکاسی از میان قطرات آب.

ویدیو: ۱۰ ترفند عکاسی که می توانید در خانه انجام دهید

 فرمت عکاسی RAW چیست و چه تفاوتی با JPEG دارد؟ چه موقع با فرمت RAW عکس بگیریم و چه موقع با JPEG؟ در این آموزش علاوه بر تعریف و توضیح هر یک از این فرمت ها به صورت ساده و فنی، با مقایسه انجام شده پی به تفاوت آن ها خواهید برد. من قصد نداشتم یک مقاله اختصاصی در مورد مقایسه RAW و JPEG بنویسم. چرا؟ فکر می کردم که این کشتی مدتها پیش غرق شده و دوره بحث های داغ در مورد این که کدام فرمت بهتر است، سر آمده. اما، چیزی که من در تدریس عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد متوجه شدم این بود که این موضوع هنوز هم برای هر نسل از تازه واردانی که تصمیم می گیرند به عرصه هیجان انگیز و فوق العاده عکاسی بپیوندند، گیج کننده و مبهم است. این حاصل تلاش من برای نوشتن تنها مقاله ایست که شما برای درک تفاوت بین RAW و JPEG نیاز خواهید داشت.
اولین برخورد با RAW

زمانی که برای اولین بار فرمت RAW در DSLR های مدرن در دسترس قرار گرفت، من دوربینی نداشتم که آن را پشتیبانی کند. من چند مقاله در مورد فرمت جدید خوانده بودم اما مزایای عکاسی در فرمت RAW کاملا مشخص نبودند. در عوض، من صرفا با تجربه آزمایشی به طرفدار RAW تبدیل شدم. من به نحوی به یک عکس RAW دسترسی پیدا کردم – دقیقا یادم نیست چطور یا از کجا – و آن را در فتوشاپ باز کردم. زمانی که من شروع به بازی کردن با تصویر کردم، تقریبا یک حمله قلبی از این هیجان خالص به من دست داده بود.

در فتوشاپ یا هر برنامه ویرایش دیگری، وقتی شما شروع به حرکت دادن اسلایدرهای ویرایش برای چیزهایی مانند کنتراست و اشباع می کنید، اسلایدر را بیشتر و بیشتر جلو می برید تا وقتی که تصویر از هم بپاشد. این زمانی است که می دانید به حد مجاز رسیده اید و دیگر نمی توانید جلوتر بروید، بلکه باید آن را کم کنید (به عقب برگردانید).

چیزی که من در اولین برخوردم با یک تصویر RAW تجربه کردم، وسعتی بود که می توانستم آن را بیشتر جلو ببرم، تقریبا دو برابر یا بیشتر.

من حتی بدون درک کامل این که فرمت جدید چطور کار می کرد، شیفته آن شده بودم. من هیچ وقت به عقب نگاه نکردم. این تجربه انگیزه اصلی من برای خرید اولین DSLR ام بود – یک Canon Digital Rebel – که فرمت RAW را پشتیبانی میکرد.
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

RAW پردازش نشده
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

JPEG پردازش شده در لایت روم
RAW در مقابل JPEG – توضیح غیر فنی

این بهترین و ساده ترین توضیح تفاوت بین فرمت عکاسی RAW و JPEG است که من تا کنون پیدا کرده ام.

تصور کنید که تصویر RAW در واقع خمیر است، و به جای عکاس، شما یک آشپز هستید. شما مواد مختلف را به خمیر اضافه کرده و سپس آن را در فر می گذارید تا بپزد. در پایان این روند، شما یک کیک زیبا دارید.

کیک ظاهر و طعم خوبی دارد، اما همیشه یک کیک خواهد بود – شما نمی توانید آن را به یک پای یا پیراشکی تبدیل کنید چون یک کیک است. اما، اگر دوباره با خمیر شروع کنید، می توانید هر چیزی را که می خواهید درست کرده یا بپزید. تنها محدودیت خلاقیت و استعداد شماست.

امیدوارم متوجه شده باشید که من با این مثال می خواهم به کجا برسم.

درک فرمت های RAW و JPEG

در عکاسی، فرمت RAW داده های خام پردازش نشده و پخته نشده جمع آوری شده از صحنه توسط سنسور دوربین است. جذاب به نظر نمی رسد اما پتانسیل زیادی برای آنچه که می توانید با آن به دست آورید، دارد.

از طرف دیگر، JPEG محصول نهایی است. وقتی شما یک سری ویرایش ها را به تصویر RAW خود اعمال می کنید و از نتیجه راضی هستید، آن را در نمونه کار خود با فرمت JPEG ذخیره می کنید. همین. زیبا به نظر می رسد اما هیچ راه بازگشتی وجود ندارد.
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

RAW پردازش نشده
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

JPEG پردازش شده در لایت روم

اگر از قیاس آشپزی راضی بودید، می توانید به بخش بعدی رفته و مستقیما به سراغ کاربردهای عملی فرمت های RAW و JPEG در عکاسی بروید.
RAW در مقابل JPEG – توضیح فنی

به طور خلاصه، پردازنده دوربین دیجیتال نور آنالوگ را به اطلاعات دیجیتال – صفر و یک – تبدیل کرده و آن را ثبت می کند.

سنسورهای دوربین از واحدهای کوچکی به نام پیکسل تشکیل شده اند. هنگامی که ما مشخصات یک دوربین را می خوانیم، ممکن است بگوید که یک سنسور ۲۰ مگاپیکسلی دارد، که به این معنی است که شامل ۲۰ میلیون واحد کوچک یا پیکسل است.

زمانی که ما دکمه شاتر را فشار می دهیم و نور به سنسور برخورد می کند، هر تک پیکسل شدت نور را با شمارش تعداد فوتون هایی که به آن پیکسل می رسند، اندازه گیری می کند. بارِ فوتون ها ولتاژ را در پیکسل تغییر می دهد؛ مقادیر ولتاژ توسط دوربین ثبت می شوند. همین. داده های RAW مجموعه ای از مقادیر ولتاژ ثبت شده از تمام ۲۰ میلیون پیکسل هستند.

اما، بزرگترین چالش در هنگام ثبت تصاویر رنگی به وجود می آید.

پیکسل های سنسور «کور رنگ» هستند. آنها تنها می توانند کل طیف نور را تشخیص دهند و نمی توانند شدت رنگ های جداگانه مانند قرمز، سبز و آبی را اندازه گیری کنند. اگر تمام پیکسل ها تنها شدت طیف کامل را اندازه گیری و ثبت می کردند، ما در نهایت به تصاویر خاکستری می رسیدیم.

برای غلبه بر این محدودیت، طراحان سنسور، فیلترهای رنگی را در مقابل هر پیکسل قرار می دهند. هر فیلتر دو تا از سه رنگ را مسدود می کند. در نتیجه، هر پیکسل شدت یک رنگ خاص – قرمز، سبز یا آبی – را اندازه گیری می کند.

این اطلاعات در یک فایل RAW ثبت می شوند. این فایل حاوی اطلاعات شدت نور ایجاد شده توسط یک رنگ از هر پیکسل سنسور است.
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

RAW پردازش نشده
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

JPEG پردازش شده در لایت روم
تبدیل به JPEG

هنگامی که ما در حالت JPEG عکس می گیریم، دوربین داده های RAW را می گیرد و آنها را از طریق پردازنده تصویر خود اجرا می کند. این یک فرآیند پیچیده و نیازمند منابع زیاد است. اول، تلاش می کند تا میزان شدت نور دو رنگ غایب (مسدود شده) را برای هر پیکسل برآورد کرده یا حدس بزند.

سپس، پردازنده تصویر کنتراست، اشباع و شارپ سازی اعمال می کند. فضای رنگ و تراز سفیدی را بر اساس تنظیمات دوربین انتخاب شده توسط کاربر قبل از گرفتن عکس تنظیم می کند.

در مرحله آخر، فشرده سازی JPEG اعمال می شود و تصویر بر روی کارت حافظه ذخیره می شود.
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

RAW پردازش نشده
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

JPEG پردازش شده در لایت روم
تصاویر JPEG متفاوت از RAW های یکسان

این بدین معناست که اگر دو مدل دوربین مختلف – مثلا، سونی و نیکون – از سنسور های یکسان استفاده کرده و داده های RAW یکسان را ثبت کنند، این دو شرکت از الگوریتم های متفاوتی برای تفسیر اطلاعات رنگ استفاده کرده، و در نتیجه نتایج متفاوتی ایجاد می کنند. شما احتمالا بررسی هایی را که در آن یک تولیدکننده عکس های JPEG را با رنگ های چشم نوازتر یا رنگ پوست واقعی تر از دیگران ایجاد می کند، خوانده اید. علت این مسئله این است که هر تولیدکننده از روش متفاوتی برای تفسیر داده های رنگ غایب استفاده می کند.

هنگامی که ما با فرمت RAW عکس می گیریم، اطلاعات ولتاژ هر پیکسل در یک فایل ثبت شده و در کارت حافظه دوربین ذخیره می شود. فقط همین.

فرآیند تفسیر اطلاعات رنگ، اعمال کنتراست، اشباع، تراز سفیدی و غیره به صورت دستی با استفاده از پردازنده های RAW مختلفی مانند لایت روم، Camera RAW، RAW Image، Capture One و غیره انجام می شود.
پردازش RAW غیر مخرب

حالا مفهوم «پردازش RAW غیر مخرب» باید معنی بیشتری برای شما داشته باشد. وقتی ما یک فایل RAW را در لایت روم بارگذاری کرده و به عنوان مثال شروع به حرکت دادن اسلایدر Color Balance می کنیم، فایل را تغییر نمی دهیم. در عوض، ما تنها تفسیرمان را از داده ها تغییر می دهیم. از آنجا که ما نمی توانیم پیش نمایش داده های RAW را به طور مستقیم ببینیم، لایت روم یک پیش نمایش برای ما ایجاد می کند – یک نسخه JPEG از تفسیر ما – و فایل RAW را دست نخورده باقی می گذارد.
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

RAW پردازش نشده
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

JPEG پردازش شده در لایت روم

به طور خلاصه: وقتی ما با فرمت JPEG عکس می گیریم، برای تفسیر داده های RAW و ایجاد تصویر نهایی بر پردازنده دوربین تکیه می کنیم. این فرآیند بر اساس برآوردها، میانگین ها و الگوریتم هاست.

هنگامی که ما با فرمت RAW عکس می گیریم، بر روند پردازش کنترل کامل داریم و می توانیم تغییرات متعددی از یک تصویر RAW ایجاد کنیم. اما این کار به مهارت و تجربه نیاز دارد، و یک فرآیند بسیار وقت گیرتر است.
R
چه موقع باید از فرمت RAW استفاده کنیم
عکاسی منظره
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

هنگامی که ما از مناظر عکس می گیریم، اغلب با محدوده دینامیکی یا دامنه دینامیک (dynamic range) گسترده نور سر و کار داریم – که به دلیل آسمان خیلی روشن و سایه های تاریک است. فرمت JPEG محدوده دینامیکی «بریده شده ای» دارد که در طول فشرده سازی اجتناب ناپذیر است. استفاده از فرمت RAW برای منظره بهترین کار است.
عکاسی HDR
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

هنگامی که محدوده دینامیکی صحنه بیش از محدوده دینامیکی سنسور دوربین باشد، استفاده از تکنیک HDR ضروری است. تکنیک HDR نیازمند گرفتن چند عکس با نوردهی های مختلف و ترکیب آنها به یک عکس است – تصویر HDR ساخته شده یک محدوده دینامیکی بسط (گسترش) یافته دارد. ادغام تصاویر JPEG که قبلا فشرده و پردازش شده اند، چندان ایده آل نیست.

لنزک: تکنیک عکاسی HDR یا High Dynamic Range (دامنه دینامیک بالا)، به معنی گرفتن عکس هایی با نوردهی های مختلف برای پوشش دادن دامنه دینامیک وسیع یک صحنه است. برای مثال یک منظره که آسمانی روشن و زمین تاریک دارد، یک عکس بر اساس نوردهی درست آسمان، و دیگری نوردهی درست زمین گرفته می شود و سپس در فتوشاپ ترکیب می گردند. توصیه می شود این عکس ها یا نوردهی های اولیه، با فرمت RAW ثبت شوند که در پس پردازش اطلاعات بیشتر یا دامنه دینامیک وسیع تری داشته باشیم.
چاپ در اندازه بزرگ
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

هنگامی که ما با هدف ایجاد تصاویر چاپی بزرگ عکس می گیریم، استفاده از فرمت RAW ضروری است. اگر من یک فایل دیجیتال ۲۴ مگاپیکسلی (۶۰۰۰x 4000x) داشته باشم، اجازه خروجی چاپی ۲۰ اینچی در رزولوشن ۳۰۰dpi را به من می دهد. اگر بخواهم عکس های حتی بزرگتری چاپ کنم، باید مقیاس فایل اصلی را با استفاده از نرم افزار خاصی بالا ببرم. تصاویر JPEG از پس افزایش مقیاس خیلی خوب بر نمی آیند و اغلب مصنوعات بر اساس فشرده سازی (compression artifacts) تولید می کنند.
شرایط نوری دشوار
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

همه دوربین ها برای تراز سفیدی (White balance) تنظیماتی دارند. بسته به شرایط نوری (نور خورشید، ابری، نور مصنوعی، ترکیبی از نور طبیعی و منابع مصنوعی)، برای ایجاد عکس های طبیعی شما باید تراز سفیدی (WB) دوربین را تنظیم کنید.

زیبایی RAW این است که شما می توانید تراز سفیدی را بعد از گرفتن عکس بدون فدا کردن کیفیت تنظیم کنید. اگر در مورد شرایط نوری مطمئن نیستید، اول عکس بگیرید و تراز سفیدی را بعدا تنظیم کنید.
به عنوان یک مبتدی – RAW اشتباهات شما را خواهد پوشاند
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

فایل های RAW نسبت به اشتباهات شما بخشنده تر هستند. اگر شما در طول عکاسی نوردهی صحیح را به دست نیاوردید، تصاویر RAW شانس خیلی بهتری برای بازیابی تصاویر در طول پس پردازش به شما می دهند.
به عنوان یک عکاس فاین آرت
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

عکاسان فاین آرت واقعیت را در حالت طبیعی خود ثبت نمی کنند. آنها سعی می کنند واقعیت را از طریق دید و استعداد هنری خود تفسیر کنند. تصاویر RAW به عکاسان اجازه آزادی عمل بیشتری داده و به عکاسان فاین آرت کنترل بیشتری برای رسیدن به آنچه در ذهن دارند می دهد.
J
چه موقع باید از JPEG استفاده کنیم
به عنوان یک مبتدی که عکس ها را ویرایش نمی کند

الگوریتم هایی که دوربین ها برای تبدیل تصاویر RAW به JPEG از آنها استفاده می کنند با هر نسل جدید پیچیده تر می شوند. در نتیجه، کیفیت عکس های JPEG مستقیما بیرون آمده از دوربین دارد بهتر و بهتر می شود. اگر شما با پس پردازش عکس ها در ویرایشگرهای RAW مانند لایت روم راحت نیستید، از فرمت JPEG استفاده کنید.
عکاسی اکشن
[مقایسه فرمت های عکاسی RAW و JPEG]

از آنجا که فایل های JPEG بسیار کوچکتر هستند، به عکاسان اجازه عکاسی در نرخ فریم (frame rate) بسیار سریعتر و ذخیره سریعتر تصاویر بر روی کارت حافظه را می دهند. به عنوان مثال، اگر با فرمت RAW عکس بگیرید، می توانید ۱۰ فریم در ثانیه عکاسی کنید و حداکثر ۱۰۰ عکس بگیرید قبل از این که بافر دوربین پر شود و باید منتظر بمانید تا تصاویر بر روی کارت حافظه ثبت شوند. هنگام عکاسی با فرمت JPEG، می توانید ۱۴ فریم در ثانیه عکس بگیرید و ۳۵۰ فریم بگیرید قبل از این که بافر پر شود. این یک مزیت بزرگ هنگام عکاسی از فعالیت های ورزشی است.
عکاسی از رویداد

گاهی اوقات در طول رویدادهای زنده، یک عکاس برای ویرایش عکس ها وقت ندارد. عکس به محض این که گرفته شد تحویل داده می شود. اگر عکس بعد از ثبت قرار نیست ویرایش شود، نیازی به فرمت RAW نیست.
عکاسی برای آژانس های خبری

این یک روند جدید در میان آژانس های خبری است که تنها به عکس های اصلی در فرمت JPEG نیاز دارند. منطق در اینجا به حداقل رساندن دستکاری عکس می باشد، که هیچ وقت مورد استقبال آژانس های خبری قرار نگرفته است.
زمانی که فضا بر روی کارت حافظه شما محدود است

اگر کارت حافظه شما به سرعت پر می شود، وقت آن است که به فرمت JPEG سوئیچ کنید. داشتن عکس JPEG با کیفیت پایین تر بهتر از هیچ است.

نویسنده: ویکتور الیزاروف (Viktor Elizarov)

منبع:

لنزک

 «من مناظر شهری را به عنوان یک ژانر فرعی از عکاسی کودک در آتلیه کودک خیابانی در نظر می گیرم. اما این کار به مهارت نیاز دارد – آنچه که یک منظره شهری عالی را از یک عکس فوری از یک ساختمان متمایز می کند چیست؟ در این راهنما، من سعی خواهم کرد تا نکاتی را ارائه دهم و در مورد نحوه عکاسی احساسی تر، به یاد ماندنی تر، و قدرتمندتر از مناظر شهری ساختارشکنی کنم». در ادامه این مطلب لنزک اریک کیم عکاس خیابانی نکات جالب و متفاوتی را برای عکاسی از مناظر شهری آموزش داده و برای هر نکته یک تمرین عکاسی مطرح کرده است. مطالعه این مطلب را به همه لنزکی های عزیز توصیه می کنیم.
منظره شهری چیست؟


برای شروع، یک «منظره شهری» در واقع ثبت یک منظره از یک چیز شهری است. ما به طور کلی به مناظر به عنوان غروب های زیبا، کوه ها، و مانند آن فکر می کنیم.

با این حال، به نظر من عکاسی از محیط شهری جذاب است. محیط های ساختگی که انسانها ایجاد کرده اند.

برای من، مناظر شهری جالب تر از مناظر طبیعی هستند – چون آنها بیشتر تفاسیر اجتماعی، انتقاد، یا بازتابی از جامعه ارائه می دهند. بسیاری از مناظر شهری بیگانه و غیر طبیعی هستند. آنها ما را به عنوان انسان به دام می اندازند، و باعث می شوند که ما این زندگی های غیر طبیعی را داشته باشیم (به زندگی در حومه شهر فکر کنید، که در آن ما حتی پیاده رو هم نداریم).
۱
ساختمان هایی را پیدا کنید که احساس دارند
[عکاسی منظره شهری]

من فکر می کنم برای شروع، یک منظره شهری عالی باید احساس داشته باشد. این تنها راهی است که می توانیم با یک ساختمان، یک محیط شهری، یا یک صحنه با نوعی همدلی یا احساس ارتباط برقرار کنیم.

به عنوان مثال، به دنبال ساختمان هایی بگردید که فرسایش یافته اند. که شخصیت دارند. که تاریخ دارند. که رنگ پوست، آجرهای در حال افتادن به یک طرف، یا جزئیات کوچک در جایی که احساسات را تداعی می کند، داشته باشند.

این کار هیچ قانونی ندارد. تنها مهم است که چه احساسی دارید.

تمرین: به ساختمان ها احساس بدهید

به عنوان یک تکلیف، در اطراف پیاده روی کنید و سعی کنید با این احساسات مختلف از ساختمان ها عکس بگیرید:

    غم
    شادی
    لذت
    هیجان
    یأس
    تنهایی
    انزوا

البته، ساختمان ها احساسی ندارند. اما با این حال ما به عنوان انسان می توانیم احساسات خود را به ساختمان ها افزوده یا نسبت بدهیم.

یک ساختمان «شاد» در مقابل یک ساختمان «غمگین» برای شما چطور به نظر می رسد؟

تنها از قضاوت خود استفاده کنید، و آن را امتحان کنید.

لنزک: تشخیص، صنعتی در ادبیات است که با استفاده از آن به اجسام بی جان حالات، صفات و یا احساس های انسانی نسبت داده و به آن جلوه ای انسانی می بخشند. به عنوان مثال این بیت شعر: طعنه بر طوفان مزن، ایراد بر دریا مگیر، بوسه بگرفتن ز ساحل، موج را دیوانه کرد. در این بیت عمل بوسیدن و صفت دیوانگی به موج نسبت داده شده است که مختص انسان می باشد. این صنعت را می توان به گونه ای در رشته عکاسی نیز وارد نمود. یعنی از طریق عکاسی از اشیا، صفات و احساس های انسانی را به مخاطب منتقل نمود. برای مطالعه بیشتر به مطلب «استفاده از صنعت تشخیص در عکاسی» مراجعه نمایید.
۲
تعداد زیادی عکس بگیرید
[عکاسی منظره شهری]

مزیت مناظر شهری این است که حرکت نمی کنند، بر سر شما فریاد نمی زنند، یا وقتی دوربینتان را روشن می کنید تغییر نمی کنند.

اشتباهی که بسیاری از عکاسان هنگام عکاسی از مناظر شهری مرتکب می شوند این است که تنها یک بار کلیک می کنند، و می روند.

تمرین: بر روی صحنه کار کنید

در عوض، سعی کنید تعداد زیادی عکس از منظره شهری ای که به نظر شما جالب است بگیرید. از زوایا و پرسپکتیوهای مختلف از آن عکس بگیرید. از فاصله خیلی نزدیک عکس بگیرید، سپس یک گام به عقب بردارید. از چپ، و از راست عکس بگیرید. دولا شوید. شاید بتوانید یک پرسپکتیو بالاتر به دست آورید و در سطح چشم یا پایین تر عکس بگیرید.

جبران نوردهی های مختلف را امتحان کنید. از آن در ۰، ۱-، ۲-، ۱+، ۲+ عکس بگیرید.

هرچه می توانید عکس بگیرید، و پس از آن متوجه می شوید که یک تفاوت ظریف از نظر کادربندی یا نوردهی، اثر تصویر را کاملا تغییر خواهد داد.
۳
به دنبال جزئیات کوچک و خاص بگردید
[عکاسی منظره شهری]

من فکر می کنم کلید یک منظره شهری عالی این است که «یک چیز کوچک و خاص» به آن اضافه کنید همچون گیلاسی که آخر کار روی کیک می گذارند – جزئیات کوچک و کمی که یک عکس فوری عادی را به چیزی عمدی تر یا جالب تر تبدیل می کند.

شاید «یک چیز کوچک و خاص» در عکس شما بتواند یک مخروط ایمنی تنها باشد. یا می تواند تنها یک ترک در یک پنجره باشد. یا می تواند شخصی باشد که در کنار منظره شهری در حال راه رفتن است. یا می تواند یک رنگ خاص در کادر باشد.

در واقع شما می خواهید کاری کنید که عکس های شما عمدی تر به نظر برسند – که نشان دهند شما تنها یک عکس فوری نگرفتید. می خواهید بیننده شما بداند که شما قصد داشتید یک عکس را به شیوه ای خاص بگیرید. که شما چیزی منحصر به فرد در مورد یک منظره شهری خاص یافته اید. و با تاکید بر «جزئیات کوچک و خاص»، سعی دارید این نکته را به بیننده اشاره کنید که «هی! این چیزی است که به نظر من جالب است، و به همین دلیل است که تو باید نگاه دقیق تری به این تصویر بیندازی».

تمرین: به دنبال «چیزی کوچک و خاص» بگردید

اگر در حال عکاسی از یک منظره شهری هستید، دست نگه دارید، و به اطراف خود نگاه کنید. چه چیزی می توانید به کادر اضافه کنید که «یک چیز کوچک و خاص» است؟

شاید یک دوچرخه رها شده در آن نزدیکی وجود داشته باشد. سپس سعی کنید یک گام به عقب برگردید، و بفهمید که چطور می توانید دوچرخه را در کادر خود بگنجانید.

این «چیز کوچک و خاص» هر چه که هست، ببینید چطور می توانید آن را در کادر خود جای دهید.

اما در مورد حرکت چیزهای اطراف در یک صحنه چطور؟ راستش، فقط باید کاری را انجام دهید که احساس می کنید درست است. من شخصا دوست ندارم چیزی در کادر حرکت کند، اما به حرکت چیزها در خارج از کادر اهمیتی نمی دهم. تنها ندای قلب و قانون اخلاقی خودتان را دنبال کنید.
۴
ترکیب بندی خود را کامل و بی نقص کنید
[عکاسی منظره شهری]

اگر در حال عکاسی از یک منظره شهری هستید که حرکت نمی کند، هیچ بهانه ای برای ایجاد یک ترکیب بندی بد ندارید. با بهترین توانایی خود، سعی کنید یک ترکیب بندی عالی و بی نقص ایجاد کنید.

من توصیه می کنم ترکیب بندی خود را با وقت گذاشتن، و با تمرکز بر روی لبه های کادر کامل کنید. فکر کنید که چطور می توانید از المان های حواس پرتکن، یا اَشکالی که در پس زمینه همپوشانی دارند اجتناب کنید.

تمرین: در هم ریختگی ها را حذف کنید

من احساس می کنم که بهترین راه برای داشتن یک ترکیب بندی بهتر، حذف یا کم کردن درهم و برهمی ها، عوامل حواس پرتکن، یا پیچیدگی از کادرتان است. ببینید چطور می توانید مناظر شهری خود را تا حد ممکن ساده کنید، اما هنوز هم آن تاثیر احساسی را داشته باشید.

همچنین سعی کنید با اجتناب از اَشکال روی هم افتاده (دارای همپوشانی)، المان های مختلف را در کادر خود از هم جدا کنید. کمی فضای منفی بین چیزها در پس زمینه اضافه کنید، که عمق بیشتری به کادر شما خواهد داد.

یا از جنبه دیگر، سعی کنید ببینید که چطور می توانید المان های مختلفی در پشته پس زمینه خود در بالای یکدیگر ایجاد کنید. سعی کنید پرسپکتیو را پهن (مسطح) کنید.

لنزک: مطالعه آموزش های ترکیب بندی زیر را به شما عزیزان توصیه می کنیم

    ۱۰ قانون ترکیب بندی عکس
    ۶ تکنیک ترکیب بندی که عکاسی شما را بهبود خواهد بخشید
    ۲۰ تکنیک ترکیب بندی در عکاسی که عکس های شما را بهتر می کنند

۵
در طول ساعت طلایی عکس بگیرید، یا از یک فلاش استفاده کنید
[عکاسی منظره شهری]

نور بر احساس یک صحنه تاثیر می گذارد. اگر از یک منظره شهری عکس می گیرید، سعی کنید عکاسی را در طول طلوع یا غروب خورشید انجام دهید. نور تخت معمولا به معنی احساسات تخت می باشد.

اگر نور خوب نیست – سعی کنید از یک منبع نور مصنوعی (مانند یک فلاش) استفاده کنید. گاهی اوقات نور شدید و زننده فلاش بر حالت منظره شهری تاثیر می گذارد (به آن احساس بیگانه تر، پر اضطراب تر، یا افسرده تر می دهد).

لنزک: نورپردازی تخت (Flat lighting)، زمانی است که صحنه، بدون در نظر گرفتن نوع آن، به طور وسیع و گسترده ای «پخش یا دیفیوز شده و به طور مستقیم» نورپردازی شود. نورپردازی تخت صحنه را روشن می کند، اما جزئیات و عمق را بیرون نمی کشد و به طور کلی باعث می شود عکس گرفته یا بی جان شود – اگرچه در موارد خاص عکاس ممکن است بنا بر هدف دقیقی به آن احتیاج پیدا کند. در عکاسی طبیعت، نورپردازی تخت اغلب توسط آسمان های ابری، یا نور خورشید مستقیم و… ایجاد می شود. از این رو عکاسان منظره اغلب زمانی را برای عکاسی انتخاب می کنند که خورشید در زاویه پایین یا غیر مستقیمی قرار دارد. مثل طلوع صبح زود یا غروب بعد از ظهر (ساعات طلایی)، که علاوه بر جزئیات و عمق، نور اغلب رنگارنگ تر از نور ظهر است.

تمرین: از یک محل چندین بار بازدید کنید

هنگامی که یک منظره شهری خوب می بینید، سعی کنید در شرایط نوری مختلف از آن عکس بگیرید. چندین بار به آن محل برگردید. در طول طلوع، غروب، یا در وسط روز از آن عکس بگیرید. با یک فلاش از آن عکس بگیرید.

سعی کنید عکاسی از منظره شهری خود را در حالت سیاه و سفید و رنگی نیز امتحان کنید. ببینید کدام زیبایی شناسی احساس و حالت یک صحنه را تغییر می دهد.
ن
نتیجه گیری
[عکاسی منظره شهری]

عکاسی از مناظر شهری سخت تر از عکاسی از افراد است – چون به طور کلی ساختمان ها خسته کننده هستند، و درست مانند عکس های فوری به نظر می رسند که هر گردشگری می تواند بگیرد.

ما به عنوان عکاسان خیابانی معمولا بر مستندسازی افراد تمرکز می کنیم. اما توجه کنید که محیط شهری به همان اندازه مهم است – چون عکس های شهری ما بازتابی است از این که ما به عنوان انسان، و یک جامعه چه کسی هستیم.

به علاوه، در مورد این که عکس های مناظر شهری شما ۲۰، ۵۰، ۲۰۰، و ۱۰۰۰ سال دیگر چطور به نظر خواهند رسید نیز فکر کنید. شما دارید تاریخ را مستندسازی می کنید.

نویسنده: اریک کیم (Eric Kim)

منبع:

لنزک

 با کمک این آموزش عکاسی گام به گام  می توانید مسیر یک سوژه در حال حرکت را با ترکیب چند فریم در داخل یک تصویر نشان دهید. این تکنیک شامل ثبت چند عکس به سرعت گرفته شده، و سپس چسباندن آنها به یکدیگر برای نشان دادن سوژه در چندین موقعیت در کل کادر است. در ادامه با ما همراه شوید.

اسکیت بردینگ به همان اندازه که به پشتکار و قدرت محض نیاز دارد، نیازمند خلاقیت نیز هست – که چیزی است که ما عکاسان می توانیم به آن مرتبط باشیم.
اسکیت بردینگ و عکاسی هر دو وابسته به ترکیب تخیل و تکنیک هستند – درست همانطور که یک اسکیت باز خط حرکت درست را انتخاب کرده و برای انجام این کار به نحو احسن تلاش می کند، یک عکاس نیز زاویه مناسب دوربین را انتخاب کرده و بهترین راه برای ثبت یک لحظه را در نظر می گیرد. شاید به همین دلیل است که عکاسی کودک در آتلیه کودک از اسکیت بازی یک حس شاعرانه بصری در خود دارد که اکثر ورزش های اکشن دیگر ندارند. یا شاید تنها به این دلیل است که حرکت روان یک اسکیت باز بااستعداد از لحاظ بصری بسیار جذاب است.

این امر به ویژه زمانی درست است که ما چند فریم را برای به دست آوردن یک عکس به هم پیوسته مانند این با هم ترکیب می کنیم. عکاسان همیشه با چالش انتقال یک حس حرکت در یک تصویر ثابت و بی حرکت روبرو بوده اند. ترفندهای زیادی برای این کار وجود دارد – تاری حرکتی (motion blur)، فلاش پرده عقب، تاری پنینگ، فلاش استروبوسکوپی. اما یک تکنیک به طور خاص برای عکاسی از اسکیت بازی ایده آل است.
ماموریت

ایجاد یک عکس به هم پیوسته برای ثیت یک لحظه اکشن

زمان مورد نیاز: یک ساعت

سطح مهارت: متوسط

تجهیزات مورد نیاز: سه پایه، ریموت کنترل شاتر (اختیاری)، رفلکتور (اختیاری)

با یک نگاه سریع به هر مجله اسکیت بردینگ احتمالا متوجه می شوید که عکاسی به هم پیوسته (sequence photography) یک راه عالی برای نشان دادن یک اسکیت باز در حال حرکت است.

این تکنیک شامل ثبت چند عکس به سرعت گرفته شده، و سپس چسباندن آنها به یکدیگر برای نشان دادن سوژه در چندین موقعیت در کل کادر است. طبیعی است که جادوی فتوشاپ در این امر دخیل است، اما همانند بهترین ترفندهای دیجیتال، مهارت واقعی در درجه اول در داخل دوربین صورت می گیرد.

در این پروژه، ابتدا با آماده شدن برای عکاسی با سرعت بالا، و سپس با وصل کردن عکس ها به یکدیگر برای به دست آوردن ترکیب اکشن نهایی، توضیح خواهیم داد که این کار چطور انجام می شود.
الف
در محل عکاسی: ثبت یک دنباله اکشن
دوربین را ثابت و محکم کنید

همه عکس های ما باید به طور کامل هم تراز باشند، چون این امر ترکیب فریم ها در فتوشاپ را آسان تر می کند. بنابراین به یک سه پایه نیاز داریم تا دوربین را ثابت نگه داریم. یک ریموت کنترل شاتر نیز مفید است، چون به این معنی است که لازم نیست در طول ثبت دنباله به دوربین دست بزنیم (جلوگیری از لرزش).
از یک رفلکتور استفاده کنید

در یک روز آفتابی روشن مانند این، رفلکتور به بازتاب کمی نور به سایه های روی سوژه کمک خواهد کرد. از قبل این مسئله را با آنها مطرح کنید تا مطمئن شوید که نور چشم های آنها را اذیت نمی کند – قطعا ما نمی خواهیم یک لحظه مهم را خراب کنیم!
بر روی نقطه مورد نظر پیش فوکوس کنید

فوکوس خودکار بر روی سوژه های به سرعت در حال حرکت می تواند چالش برانگیز باشد. اگر ما بدانیم که سوژه قرار است از کجا رد شود، می توانیم از قبل از او بخواهیم که در نقطه حیاتی بایستد تا بتوانیم بر روی او پیش فوکوس کنیم. سپس دوربین را بر روی فوکوس دستی قرار می دهیم تا آن را در جای خود قفل کنیم.
[عکاسی به هم پیوسته]
عکاسی از کنار

سعی کنید مجسم کنید که سوژه وقتی در موقعیت های مختلف در کل کادر قرار می گیرد، چه طور به نظر می رسد. یک دید جانبی نسبت به اکشن (حرکت) معمولا بهتر است، چون همپوشانی کمتری بین عکس ها وجود دارد. به طور باز ترکیب بندی کنید تا در صورت نیاز فضای اضافی داشته باشید.
از یک زاویه دوربین پایین استفاده کنید

یک زاویه دوربین پایین به تاکید بر ارتفاع پرش و زمان ماندن در هوا کمک می کند. همچنین به ما اجازه می دهد تا مقدار زمین نشان داده شده در کادر را به حداقل برسانیم و ما را قادر می سازد تا سوژه را در مقابل گستره آسمان آبی روشن کادربندی کنیم تا یک پس زمینه ساده و پرانرژی داشته باشیم.
داستان را نشان دهید

یک عکس به هم پیوسته مانند یک داستان کوتاه است و مانند تمام داستان های خوب باید آغاز، میانه و پایان داشته باشد. طوری کادربندی کنید که بتوانید ببینید سوژه شما از کجا می آید، از کجا می گذرد، و در نهایت به کجا می رسد.
نکته مهم

به یاد داشته باشید که همیشه در این نوع عکاسی اکشن خطر زمین خوردن اسکیت باز وجود دارد. این اتفاق نه تنها برای آنها، بلکه برای شما و تجهیزاتتان نیز می تواند دردناک باشد. حتی اگر آنها خودشان هم به هوا نروند، ممکن است اسکیت آنها برود. بنابراین چندین بار ترفند آنها را تماشا کنید تا بهترین موقعیت را برای دوربین پیدا کنید، و اگر یک کنترل بی سیم دارید، شاتر را از راه دور فایر کنید.
ب
آموزش عکاسی گام به گام: دوربین خود را برای ثبت اکشن آماده کنید

نحوه آماده سازی دوربین، چه برای عکاسی از یک اسکیت باز و چه هر نوع دنباله اکشن دیگر در اینجا آموزش داده شده است.
[عکاسی به هم پیوسته]
۱
عکاسی با سرعت بالا

سرعت عمل بالا برای این نوع تکنیک ضروری است. دوربین Canon EOS 5D Mark III که ما از آن استفاده کردیم، قادر به ثبت شش فریم در ثانیه است. ما آن را بر روی مُد پیوسته با سرعت بالا (High Speed Continuous) قرار دادیم، و سپس دکمه شاتر یا کنترل ریموت شاتر را برای گرفتن عکس های سریع فشار دادیم.
[عکاسی به هم پیوسته]
۲
سرعت شاتر سریع

سوژه های متحرک، به خصوص آنهایی که از کنار دوربین حرکت می کنند، به یک سرعت شاتر سریع برای متوقف کردن حرکت و جلوگیری از تاری نیاز دارند. سرعت مناسب به حرکت بستگی دارد، اما برای این اسکیت باز ۱/۵۰۰ ثانیه حداقل سرعت می باشد.
[عکاسی به هم پیوسته]
۳
نوردهی سازگار

سازگاری برای مجموعه عکس های ما حیاتی است. ما دوربین را بر روی مُد نوردهی دستی (M) با سرعت شاتر ۱/۱۲۵۰ ثانیه، دیافراگم f/11 و ایزو ۴۰۰ تنظیم می کنیم. اگر شما با استفاده از مُد دستی راحت نیستید، مُد اولویت شاتر را امتحان کنید. مهم این است که سرعت شاتر را بالا نگه دارید.
[عکاسی به هم پیوسته]
۴
عمق میدان را کنترل کنید

حتی اگر ما از قبل بر روی نقطه ای که سوژه قرار است از آن عبور کند فوکوس کنیم، این احتمال وجود دارد که نقطه فوکوس ۱۰۰% در جای دقیق قرار نگیرد. یک دیافراگم متوسط مانند f/11 با گسترش عمق میدان، به ما کمی ایمنی می دهد.
۵
کادر خود را ساده کنید
[عکاسی به هم پیوسته]

اجازه ندهید عکس های متوالی شما شلوغ و درهم برهم شوند – آنها را ساده نگه دارید. جزئیات زیاد در پس زمینه مانند این عکس (که با یک زاویه دوربین کمی بالاتر گرفته شده است) زمانی که ما «عکس های کلون (clone) شده» را با هم ترکیب می کنیم، می تواند بسیار شلوغ به نظر برسد. بنابراین آن قانون قدیمی را دنبال کنید – سادگی را حفظ کنید. یک پس زمینه ساده یا گستره آسمان به شما کمک خواهد کرد تا فوکوس را بر روی سوژه خود حفظ کنید. ترکیب یک لنز واید – ما از یک لنز ۲۰mm برای عکس اصلی خود استفاده کردیم – و یک زاویه پایین به تاکید بر ارتفاع پرش کمک خواهد کرد. با این حال، برای ترفندهای دیگر یک لنز بلندتر ممکن است انتخاب بهتری باشد – در اینجا یک لنز ۲۰۰mm پس زمینه را تار می کند.
ج
آموزش گام به گام: چگونه دنباله خود را بسازید

مجموعه عکس های اکشن به سرعت گرفته شده خود را با استفاده از مهارت های ماسک کردن در فتوشاپ به هم وصل کنید.
[عکاسی به هم پیوسته]
۱
عکس ها را به صورت چند لایه باز کنید

Bridge را باز کرده و بین اولین و آخرین عکس Shift-کلیک کنید تا دنباله خود را انتخاب کنید، سپس به مسیر Tools > Photoshop > Load Files into Photoshop Layers بروید. این کار آنها را در یک فایل لایه بندی شده باز می کند (می توانید از مسیر File > Scripts > Load Files into Stack in Photoshop نیز استفاده کنید).
[عکاسی به هم پیوسته]
۲
ترتیب عکس ها را تغییر دهید

سپس پنل لایه ها (Window > Layers) را باز کنید و لایه ها را مرتب کنید تا آن طور که شما می خواهید همپوشانی داشته باشند. ما تصویر «hero» را به طرف بالا کشیدیم. شما می توانید از میانبرهای کیبورد Cmd/Ctrl+] یا Cmd/Ctrl+[ برای حرکت لایه ها به بالا یا پایین استفاده کنید.
[عکاسی به هم پیوسته]
۳
ماسک های ناهموار (نامنظم) بسازید

لایه بالایی را هایلایت کرده و ابزار Lasso را بردارید. سپس اسکیت باز را انتخاب کرده و بر روی آیکون Add Layer Mask در پنل لایه ها کلیک کنید. سپس بر روی آیکون چشم لایه زیر آن Alt-کلیک کنید، و پس از آن دوباره اسکیت باز را انتخاب و ماسک کنید. این کار را برای تمام لایه ها به جز لایه پایینی تکرار نمایید. سپس، تمام لایه ها را ظاهر کنید.
[عکاسی به هم پیوسته]
۴
همپوشانی ها را تمیز کنید

تصویر بند انگشتی ماسک در لایه بالایی را هایلایت کنید، سپس ابزار قلم مو یا Brush را بردارید. با رنگ مشکی رنگ کنید تا لبه ها پنهان شوند و بخش هایی از بدن که با لایه های زیرین همپوشانی دارند را تمیز کنید. سپس، تصویر بند انگشتی ماسک بعدی را هایلایت کرده و این کار را تکرار کنید، تا زمانی که ماسک ها کامل شوند.

لنزک: رنگ کردن روی ماسک لایه (Layer mask) یک لایه، با رنگ مشکی باعث محو شدن آن بخش و با رنگ سفید باعث نمایان شدن آن می شود.
[عکاسی به هم پیوسته]
۵
یک افکت محو شدگی اضافه کنید

زمانی که تمام ماسک ها کامل شدند، دنباله باید یکپارچه به نظر برسد. در این مرحله، اگر دوست داشته باشیم می توانیم برای ایجاد یک ظاهر محو شدگی در بخش هایی از دنباله، با شفافیت (opacity) های مختلف آزمایش کنیم. هر لایه را انتخاب کرده و از کنترل های شفافیت (opacity) لایه برای محو کردن آن استفاده کنید.
[عکاسی به هم پیوسته]
۶
تصویر را تکمیل کنید

لایه بالایی را هایلایت کرده و سپس بر روی آیکون Create New Layer کلیک کنید. از میانبر Cmd/Ctrl+Shift+Alt+E برای ادغام یک لایه جدید استفاده کرده و سپس با تنظیم این لایه کار را تمام کنید. ما رنگ ها را با استفاده از مسیر Filter > Camera Raw Filter تقویت و برخی از جزئیات پس زمینه را کلون کردیم.
[عکاسی به هم پیوسته]

نویسنده: PhotoPlus

منبع:

لنزک